Αγαπητέ κ. Θεοτοκάτε δηλώνω δημοσίως ότι δεν μπορώ να επικοινωνήσω μαζί σας. Μάλλον εκπέμπουμε σε διαφορετικές συχνότητες. Κλείνω τη συζήτηση εδώ και σας παρακαλώ να μην σχολιάζετε ελαφρά τη καρδία λεγόμενά μου, σαν να με ξέρετε καλά. (Αναφέρομαι στη διάγνωσή σας βάσει της οποία είχα επιθετικό τρόπο στα γραφόμενά μου εναντίον του κ. Μακρή).
!
Ο τίτλος του θέματος είναι αν υπάρχει εναρμόνιο γένος σήμερα γενικά κι όχι αν υπάρχει το εναρμόνιο γένος των αρχαίων.
Μα εναρμόνιο γένος στη μουσική ονομάζεται αυτό που όρισε ο Αριστόξενος με τη διαίρεση του λείμματος σε δύο μέρη και το σχηματισμό δύο εναρμονίων διέσεων. Αυτό είναι το πρωτότυπο εναρμόνιο γένος.
Ναι, δεν υπάρχουν τα γένη των αρχαίων με την ίδια λογική σήμερα. Υπάρχουν με την λογική όπως μας περιγράφει ο Χρύσανθος.
Όχι, μερικά γένη είναι της ίδιας λογικής με των αρχαίων, άλλα όχι. Για το εναρμόνιο, ισχύει το δεύτερο. Συμφωνούμε λοιπόν! Τι φωνάζεις ρε Βαγγέλη;
Για να συνοψίσουμε:
Χρωμαικό σήμερα ονομάζουμε όποια αλλοίωση στο πεντάχορδο της διατονικής κλίμακας(§ 240-241 Θεωρητικό Χρυσάνθου) και εναρμόνιο όταν συναντούμε σε αυτές τις αλοιώσεις και εναρμόνια δίεση(§ 259-260 Θεωρητικό Χρυσάνθου).
Εδώ είναι το θέμα: ότι στις χρωματικές αλλοιώσεις βγαίνει στην 68άρα κλίμακα εναρμόνια δίεση, λόγω των λανθασμένων συγκερασμών. Γι' αυτό λέμε ότι η κλίμακα είναι "άμπαλλη".
Με δύο λοιπόν αναστάσιμους μείζωνες τόνους οι οποίοι είναι και στην πράξη υπερμείζονες τουλάχιστον ένας από αυτούς το διάστημα που μένει είναι εναρμόνια δίεση. Αυτό που προκύπτει λοιπόν ανήκει στο εναρμόνιο γένος .
Ε μπράβο, κι εγώ τι λέω τόσην ώρα; Δεν έχω γράψει εδώ και καιρό ότι ο ορισμός του Χρύσανθου είναι ελλιπής κατά το ότι το εναρμόνιο γένος δεν είναι εκείνο που έχει στο τετράχορδό του εναρμόνια δίεση (στην κλίμακα του Χρυσάνθου πάντα) αλλά συνοδεύεται οπωσδήποτε από τόνο; Προφανώς οι δύο "αναστάσιμοι" τόνοι, όπως ωραία το γράφεις (γιατί πράγματι αυτή είναι η αίσθηση, έχω δώσει και το παράδειγμα "μέλος εναρμόνιον θεολογίας"), δεν έχουν πάντα σταθερό μέγεθος 12-12, αλλά παραλλάσσουν στην πορεία του μέλους.
Δεν έχουμε κάνει σύμβαση! έχεις κάνει σύμβαση!
Μόλις πριν ομολόγησες ότι... κι εσύ έχεις κάνει τη σύμβαση, ονομάζοντας "εναρμόνιο" ένα διαφορετικό είδος από αυτό που ήταν γνωστό στην ελληνική μουσική για εκατοντάδες χρόνια!
Με το 12-12-6 που το ονομάζεις εναρμόνιο καταργείς την ψαλτική ολόκληρη. Ψαλτική είναι η Ανάσταση του πρώτου ήχου του άνανες δηλαδή. Ο άνανες είναι ΜΕΓΑΣ ΤΟΝΟΣ!!!! (Πολύ σωστά τα έχει γράψει ο Μιχαλάκης και είναι ο πρώτος που μίλησε από τους σύγχρονους ερευνητές για το Αναστάσιμο των διαστημάτων της μουσικής μας).
Εκτός από εμένα, την καταργούν κι όλα σχεδόν τα θεωρητικά από την Επιτροπή και μετά, έτσι; Όσο για τον Μέγα Τόνο ΝΗ-ΠΑ (ακόμα κι ο Χρύσανθος, του οποίου τους λόγους ασπάζεσαι, τον έχει επόγδοο τόνο, ίδιο δηλ. με τον τόνο της δυτικής μουσικής), σου εξήγησα ότι θεωρητικά κάτι τέτοιο δεν μπορεί να ισχύει κι αυτό αποδεικνύεται από τις φθορές που μπαίνουν στους φθόγγους: ψάλλεις πλ. δ' και κάνεις α' ήχο από τον ΠΑ. Ή ψάλλεις Γ' ήχο και κάνεις α' ήχο από τον ΚΕ. Ή, ακόμα καλύτερα, στέκεσαι στους φθόγγους αυτούς και κάνεις ισοκράτημα κάτω ΔΙ και ΓΑ αντίστοιχα. Τι απόσταση θα έχουν οι φθόγγοι αυτοί από τον προηγούμενο; Μήπως καθαρό τόνο; Ειδικά στον ΠΑ του πλ. δ', είναι καραμπινάτη περίπτωση, αφού όταν στέκεσαι, προκειμένου να σχηματιστεί συμφωνία διά πέντε με το ίσο στον κάτω ΔΙ, θα πρέπει υποχρεωτικά να το πεις τόνο επόγδοο! Το ότι ο ΠΑ στον πλ. δ' εκτελείται στην πορεία του μέλους "ως επί το πλείστον υψωμένος", αυτό άλλο θέμα: ήδη το έχει πει πρώτη απ' όλους η Επιτροπή, την οποία κατηγορείς. Στην κλίμακα όμως το έχει τόνο -και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά-.
Η λογική σου σε βγάζει στα ίδια συμπεράσματα και αποτελέσματα με το θεωρητικό του Καρά και τους ωδιακούς που διδάσκουν οι τελευταίοι τον τρίτο ήχο στο πιάνο. Απορώ που διαφωνείς μαζί τους....
Α, μας έβγαλες και ωδειακούς τώρα! Η
κλίμακα του Γ΄ ήχου μπορεί να αποδοθεί στο πιάνο (συγκερασμένα πάντα, αφού δεν υπάρχει λείμμα και επόγδοος τόνος, αλλά ημίτονο και συγκερασμένος τόνος). Το
μέλος όμως του Γ' ήχου δεν μπορεί να αποδοθεί, λόγω των μεταβολών που υφίστανται κάποιοι φθόγγοι στη διάρκεια του μέλους (οι διατονικές φράσεις στον ΠΑ, οι έλξεις του ΒΟΥ και του ΚΕ προς τα ΓΑ και ΖΩ αντίστοιχα, η διαρκής ύφεση στο ΖΩ, η οποία δεν υπονοεί τεταρτημόριο αλλά την κλίμακα της Εισαγωγής του Χρυσάνθου -άλλο θέμα αυτό- κλπ.)
Οι ψάλτες ψάλλουν!!!! δεν λένε κλίμακα όπως κάνουν στο ωδείο!!!!
Εκεί φαίνονται τα διαστήματα!!!! και όχι οι έλξεις γιατί είπαμε ΑΛΛΟ ΕΛΞΗ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΔΙΕΣΗ!!!! Αλλά εσύ συνεχίζεις να μην καταλαβαίνεις την διαφορά για αυτό κι εγώ είπα ότι θα απέχω από το να σου ξανα-απαντώ στα ίδια και στα ίδια.
Λοιπόν, Βαγγέλη, δεν έχεις ξεκαθαρίσει ορισμένα βασικά πράγματα, όχι μόνο στη βυζαντινή, αλλά στη μουσική γενικότερα. Μα ούτε και στη δυτική μουσική τραγουδάνε κλίμακα! Είναι γνωστό ότι οι καλοί τραγουδιστές της όπερας δεν πατάνε στα διαστήματα του πιάνου αλλά σ' αυτά της φυσικής κλίμακας και όταν παίζει πιάνο "κουρδίζουν" τη φωνή τους σ' αυτό. Η λέξη "κλίμακα" δεν είναι ένας... αιρετικός όρος, που θα πρέπει να αφοριστεί ασυζητητί. Εξυπηρετεί την ανάγκη μιας πρώτης βασικής ιδέας του ήχου κι από κει και πέρα έχει κι άλλες προεκτάσεις (ορισμός των ήχων από τους φθόγγους της διατονικής κλίμακας κλπ.). Αν ήταν έτσι, τότε οι αρχαίες αυλητικές κλίμακας του Δάμωνα ή οι πεντατονικές ή οποιαδήποτε άλλη, είναι εξ ορισμού "ωδειακές", επειδή παίζουν σήμερα κλίμακες στα ωδεία;;;!!! Σε ρωτάω λοιπόν ευθέως:
Υπάρχει ανάγκη να αποτυπώσουμε τον ήχο σε μια ορισμένη κλίμακα; Εάν ναι, πες μας αυτά τα διαστήματα (στην εργασία σου που το έκανες, είχες μέχρι και ελλιπή τετράχορδα, θυμίζω...). Εάν όχι, μάταια συζητάμε τόση ώρα. Εάν όποιος θεωρεί απαραίτητη την αποτύπωση των διαστημάτων σε κλίμακα ονομάζεται συλλήβδην "ωδειακός", τότε ο πρώτος ωδειακός είναι και επισήμως ο... Χρύσανθος! Αφού λοιπόν θεωρείς ότι όταν μιλάμε για κλίμακα τρώμε κουτόχορτο, τότε:
ΥΓ Συγχαρητήρια... Έχεις την διατροφική ικανότητα να διαλύεις όλες τις μουσικές συζητήσεις να πιάνεσαι από λέξεις αποσπασματικά όπως κάνουν οι ιαχωβάδες και να δημιουργείς δόγματα και εντυπώσεις.
