Νίκο, σ' ευχαριστώ για τις παρατηρήσεις σου, οι οποίες συμβάλλουν θετικά στο ζήτημα. Ως προς τους ποσοτικούς υπολογισμούς, ίσως να έχεις δίκιο, με την έννοια ότι και μια διαίρεση σε 68 δεν δίνει διαστήματα που να απέχουν πολύ από τα της διαίρεσης σε 72 (έτσι κι αλλιώς το 68 δεν απέχει από το 72 και τόσο, όσο π.χ. από το 53). Σωστα όμως επισημαίνεις ότι με την διαίρεση στα 68 και τον σωστό υπολογισμό των διαστημάτων (μέσω λόγων και λογαρίθμων) δεν ξέρεις που να κάνεις τον συγκερασμό. Έτσι υπάρχει ούτως ή άλλως ένα ζήτημα. Πάντως εγώ, όταν έγραψα για το φόρουμ byzantinechant αυτό το άρθρο, ήθελα περισσότερο να τονίσω την ποιοτική πλευρά: ότι τα κόμματα του Χρυσάνθου δεν είναι όπως τα συνήθη, δεν είναι ακουστικώς ίσα και άρα δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως μονάδες. Και επομένως δεν μπορούμε να πούμε ότι "ο Χρύσανθος έκανε συγκερασμό της κλίμακας στα 68", όπως δυστυχώς γράφονταν και εξακολουθεί να γράφεται ακόμα και από πανεπιστημιακούς. Επίσης το έγραψα, για να κατασιγάσω μια διαμάχη (αν ήταν δυνατόν βέβαια! μάλλον αφελής ήμουν) τότε, (στην οποία πρωταγωνιστούσε ο Μιχαλάκης και κανα-δυό άλλοι) και αστήρικτες κατηγορίες εναντίον όσων υποτίθεται ότι δεν συμφωνούσαν με τον Χρύσανθο.
Ως προς τον Καρά, μπορεί όντως να μην κατάλαβε (δεν το έχω εξετάσει), όμως τελικά δεν παίρνει τον ελάσσονα της επιτροπής. Αν χρησιμοποιήσουμε την κλίμακα των 71 κ με το μείζονα εξ ορισμού 12 κ, τότε το 4χ Νη-Γα της Επιτροπής είναι 12-9,5-8 και το του Καρά 12-10-7,5 (ο λόγος για τον ελάσσονα που βγάζει ο Καρά είναι, νομίζω, ίδιος μ' αυτόν που έχει ο Al-Farabi, 49/54. Ως προς τους Άραβες, απ' όσο γνωριζω, οι θεωρητικοί τους δίνουν αρχαιελληνικά διαστήματα στην αρχή. Κάποια στιγμή (9ο αι
εμφανίστηκε ο διάσημος ουτίστας Ζουλζούλ ή Ζαλζάλ, ο οποίος άρχισε να χρησιμοποιεί συστηματικά στο παίξιμό του ένα αρκετά, ως φαίνεται, χαμηλό Βου. Τότε οι θεωρητικοί ξεχύθηκαν να περιλάβουν αυτό το διάστημα και να το περιγράψουν με τους όρους που περιέγραφαν τα αρχαιοελληνικά διαστήματα. και βέβαια διαφωνούσαν μεταξύ τους, δίνοντάς το άλλος πιο ψηλά άλλος πιο χαμηλά. Ο Safiyy-ud-din (13ος αι) το έφτασε στα 4/5 της χορδής και την θεωρία του ακολουθούν τώρα οι Τούρκοι. Ενδιαφέρον είναι ότι ένας Σύρος (μάλλον χριστιανός Ορθόδοξος) o Meshaqqa το δίνει όπως το γνωστό Βυζαντινό (ελάσσων 10κ). Πάντως το μέγεθος του ελάσσονα μπορεί να παίζει και στους Άραβες. Το ότι κατέληξαν στα 4α του τόνου είναι μάλλον θέμα απόφασης στο Συνέδριο του Καΐρου το 1932 παρά ότι έπαιζαν όλοι αυτά τα διαστήματα. Ανάλογα ισχύουν και για τους Πέρσες, όπως έχω δει σε ένα βιβλίο του Hormoz Farhat για τα περσικά dastgah. Κι εκεί μάλλον θέμα σύμβασης είναι τα ακριβή 4α του τόνου, όπως το λέει καθαρά ο Farhat. Π.χ.το περσικό Homayun (Νενανω) έχει διαστήματα Πα 9-15-6 Δι. Αυτός όμως βρήκε παίκτες του τάρ και του σετάρ που έπαιζαν την 2η βαθμίδα αρκετά ψηλότερα.
Μια παράμετρος που αφορά τα διαστήματα του Χρυσάνθου εν γένει είναι μήπως επηρεάστηκε και από την Οθωμανική πράξη και θεωρία, μιας και αυτή ήταν η μόνη κοντινή του μή ευρωπαϊκή θεωρία. Σ' αυτήν τότε το Βου ήταν χαμηλό, με αποτέλεσμα το Χιτζάζ να έχει περντέδες Δουγκιάχ-σεγκιάχ-Ηιτζάζ-νεβά κλπ. σαν το Πέρσικο Χομαγιούν δηλ. Έτσι το δίνουν και οι ψάλτες οι συγγράψαντες περί Οθωμανικής μουσικής. Ο δε περντές Χιτζάζ ήταν ψηλότερος, με διάστημα μικρότερο του ημιτονίου από το Δι (οι Τούρκοι σήμερα χρησιμοποιούν το λίγο χαμηλότερο Nim Hicaz που τότε δεν υπήρχε ως περντές, μιας και τα ταμπούρ έιχαν πολύ πιο λίγους περντέδες). Είναι αξιοσημείωτο ότι ένα τέτοιο περντέ Χιτζάζ δίνει και ο μακαρίτης Τούρκος θεωρητικός του 20ου αι (όχι πολύ παλιός· είχα αγοράσει το θεωρητικό του νομίζω από τον γυιό του) Ekrem Karadeniz κατά την διδασκαλία του δασκάλου του Abdul Kadir Töre (νομίζω). Πάντως την εποχή του Χρυσάνθου ή λίγο πριν η μουσική στην Πόλη είχε Περσικό χαρακτήρα και αυτό το βλέπει κανείς στις συνθέσεις που κατέγραψε ο Καντεμήρις και μεταγράφηκαν από τον Owen Wright. Μεταξύ αυτών υπάρχουν και κάποιες "Acemlerin", δηλ. "των Περσών". μετά εκδιώχθηκαν οι Πέρσες και η Οθωμανική μουσική πήρε τον χαρακτήρα που γνωρίζουμε. (πολλά απ' αυτά που γράφω τα οφείλω στο βιβλίο του Walter feldman, δεν θυμάμαι τον τίτλο).
Έτσι και το Βου στην Οθωμανική μουσική στην εποχή του Χρυσάνθου ήταν χαμηλό. Βέβαια οι μαθηματικοί υπολογισμοί είναι του Χρυσάνθου και όχι των Οθωμανών και ο ίδιος γράφει κάπου νομίζω ότι η πανδούρα ίσως δεν αποδίδει το δικό μας χρωματικό γένος (πρέπει να ερευνηθεί πώς το εννοεί). Αυτό που λέω βέβαια, για επηρεασμό από την Οθωμανική μουσική για
διατύπωση θεωρίας, είναι βέβαια μια σκέψη, που μπορεί όμως ίσως να έχει μια βάση, μιας και ο Χρύσανθος και μακάμια και ουσούλια αναφέρει στο θεωρητικό του (και Οθωμανικά στοιχεία, ίσως και επιρροές, έχουν και άλλοι, όπως ο Κωνστάλας, ή παλαιότερα ο Κύριλλος ο Μαρμαρηνός), και είναι ασφαλώς προς εξέταση.
{Συγγνώμη για την λογοδιάρροια. Απλά κουράστηκα όλη μέρα να γράφω για ρυθμούς και ποιητικά κώλα και είπα να πώ κάτι άλλο. Κι επειδή αυτό τον καιρό δεν έχω μαθητές να ξεθυμάνω, τα ακούσατε εσείς! Σας ευχαριστώ λοιπόν!)