Η ορθή χρήση του νέου στιχηραρικού είδους στη μελοποιΐα (με αφορμή τα δοξαστάρια)

[tsak77]

[Σημ. συντ. (π.Μ.)] Μετακίνηση συζήτησης από εδώ.

Πάντως δοξαστάριο για καθημερινές το οποίο όχι απλά να περιέχει την ύλη, αλλά να κάνει και ορθή χρήση του νέου στιχηραρικού είδους δεν έχει εκδοθεί ακόμη (γνώμη μου). Και να πω ότι δεν υπήρξε ή δεν υπάρχει το του Πέτρου για οδηγός... Ο καθένας ότι ήθελε έβαζε και το ίδιο εν πολλοίς* συμβαίνει και σήμερα. Από το Ραιδεστηνό, τον Στέφανο μέχρι και τις σημερινές προσπάθειες η ίδια λογική. Σκόρπιες μουσικές φράσεις, απροετοίμαστα, αβίαστα, χάριν ποικιλίας (δεν κατάλαβα ποτέ την αναγκαιότητα ύπαρξής της στην εκκλησιαστική τέχνη) ή άλλων σκοπών. Αν δει κάποιος το δοξαστικό των αποστίχων της Κοιμήσεως από τον Πέτρο (το αναφέρω κυρίως λόγω και του μεγέθους του ποιητικού κειμένου, όπου δηλαδή υπάρχει ο υποτιθέμενος χώρος για "ακροβασίες") θα καταλάβει τι εννοώ.

Υ.Γ. Τέλος πάντων κακώς τα αναφέρω αυτά εδώ (και τα αναφέρω γενικά, αυτά διαφωνούν με την παρούσα εποχή), αλλά δεν πειράζει, τόσα και τόσα γράφονται, ας γράψω και γω την βλακεία μου...



*Εν πολλοίς και όχι παντού, διότι γνωρίζω ότι κάτι πράγματι σοβαρό (πάντα κατά την γνώμη μου) στον τομέα αυτόν ετοιμάζεται, αλλά δεν ξέρω αν θα δημοσιοποιηθεί καν.

 

[xelwnas]

Πάντως δοξαστάριο για καθημερινές το οποίο όχι απλά να περιέχει την ύλη, αλλά να κάνει και ορθή χρήση του νέου στιχηραρικού είδους δεν έχει εκδοθεί ακόμη (γνώμη μου). Και να πω ότι δεν υπήρξε ή δεν υπάρχει το του Πέτρου για οδηγός... Ο καθένας ότι ήθελε έβαζε και το ίδιο εν πολλοίς* συμβαίνει και σήμερα. Από το Ραιδεστηνό, τον Στέφανο μέχρι και τις σημερινές προσπάθειες η ίδια λογική. Σκόρπιες μουσικές φράσεις, απροετοίμαστα, αβίαστα, χάριν ποικιλίας (δεν κατάλαβα ποτέ την αναγκαιότητα ύπαρξής της στην εκκλησιαστική τέχνη) ή άλλων σκοπών. Αν δει κάποιος το δοξαστικό των αποστίχων της Κοιμήσεως από τον Πέτρο (το αναφέρω κυρίως λόγω και του μεγέθους του ποιητικού κειμένου, όπου δηλαδή υπάρχει ο υποτιθέμενος χώρος για "ακροβασίες") θα καταλάβει τι εννοώ.

Υ.Γ. Τέλος πάντων κακώς τα αναφέρω αυτά εδώ (και τα αναφέρω γενικά, αυτά διαφωνούν με την παρούσα εποχή), αλλά δεν πειράζει, τόσα και τόσα γράφονται, ας γράψω και γω την βλακεία μου...



*Εν πολλοίς και όχι παντού, διότι γνωρίζω ότι κάτι πράγματι σοβαρό (πάντα κατά την γνώμη μου) στον τομέα αυτόν ετοιμάζεται, αλλά δεν ξέρω αν θα δημοσιοποιηθεί καν.

Υπαρχουν αρκετοι που συμμεριζονται τον πονο σου παντως :wink:

*Ας ευχηθουμε να δημοσιοποιηθει.

 

[Τσερκέζης Χαράλαμπος]

Δεν θα δημοσιοποιηθεί, είναι για τους ολιγαρκείς, μόνο Δοξαστικά και Ιδιόμελα θα περιέχει και συνεπώς ούτε τα λεφτά του δεν θα βγάλει, γιατί σήμερα το ζητούμενο είναι η εύκολη λύση του να τα έχουμε όλα τονισμένα, μέχρι και το Αμήν.

 

[mmamais]

Δεν θα δημοσιοποιηθεί, είναι για τους ολιγαρκείς, μόνο Δοξαστικά και Ιδιόμελα θα περιέχει και συνεπώς ούτε τα λεφτά του δεν θα βγάλει, γιατί σήμερα το ζητούμενο είναι η εύκολη λύση του να τα έχουμε όλα τονισμένα, μέχρι και το Αμήν.

Στηρίζω!

(όπως ΘΑ ΗΤΑΝ δυνατόν)

 

[Emmanouil Giannopoulos]

Η εκκλησιαστική μουσική δεν σταμάτησε σε κανένα Πέτρο και σε κανένα Στέφανο, άλλωστε και αυτοί από κάπου ξεκίνησαν και την έφτασαν ως "Πέτρου" και ως "Στεφάνου". Η Κυψέλη δε του τελευταίου δεν είναι και τόσο παραδοσιακό βιβλίο, χώρια τα πολλά λάθη στα κείμενα των ύμνων.
Στην σύνθεση μελών του στιχηραρίου κανείς, πλην ενός, δεν παραθέτει βιβλιογραφία.
Η πληρότητα και η κλασικότητα αυτής ή της άλλης σειράς βιβλίων αναδεικνύονται αβίαστα σε όποιον μελετήσει ή ήδη γνωρίζει την ιστορία του χειρόγραφου και έντυπου μουσικού βιβλίου, η δε βασικότατη πιστότητα σε θέματα κειμένου ύμνων και σημειογραφίας της ψαλτικής, επίσης.

 

[Τάσος Μπόκος]

Στην σύνθεση μελών του στιχηραρίου κανείς, πλην ενός, δεν παραθέτει βιβλιογραφία.

Σε ποιον αναφέρεστε;

... η δε βασικότατη πιστότητα σε θέματα κειμένου ύμνων και σημειογραφίας της ψαλτικής, επίσης.

Τι σημαίνει αυτό;

Η εκκλησιαστική μουσική δεν σταμάτησε σε κανένα Πέτρο και σε κανένα Στέφανο, άλλωστε και αυτοί από κάπου ξεκίνησαν και την έφτασαν ως "Πέτρου" και ως "Στεφάνου". Η Κυψέλη δε του τελευταίου δεν είναι και τόσο παραδοσιακό βιβλίο, χώρια τα πολλά λάθη στα κείμενα των ύμνων.
Η πληρότητα και η κλασικότητα αυτής ή της άλλης σειράς βιβλίων αναδεικνύονται αβίαστα σε όποιον μελετήσει ή ήδη γνωρίζει την ιστορία του χειρόγραφου και έντυπου μουσικού βιβλίου, η δε βασικότατη πιστότητα σε θέματα κειμένου ύμνων και σημειογραφίας της ψαλτικής, επίσης.

Από το παραπάνω μήνυμά σας καταλαβαίνω ότι δεν θεωρείτε αρκετό( ή πλήρες( ή κλασικό ( ούτε το Δοξαστάριο του Πέτρου ούτε τη Κυψέλη του Στεφάνου (εάν κάνω λάθος, διορθώστε με). Και αναφέρεστε στη πληρότητα και τη κλασικότητα για κάθε σειρά βιβλίων, η οποία αναδεικνύονται αβίαστα σε όποιον μελετήσει ή ήδη γνωρίζει την ιστορία του χειρόγραφου και έντυπου μουσικού βιβλίου.
Δε θα διαφωνήσω με τα παραπάνω αλλά έχει τεθεί ένα πολύ συγκεκριμένο ερώτημα. Δόθηκαν κάποιες απαντήσεις-προτάσεις.
Η δική σας απάντηση-πρόταση, τελικά, ποια είναι;
Ευχαριστώ

 

[Deacon]

Ποιο σύντομο δοξαστάριο υπήρχε πρό του Πέτρου; Και το νέο στιχηραρικό μέλος που εμφανίζεται στα έργα του Κουλιδά ή του Δανιήλ (αναστασιματάρια) πόσο συστηματικά οργανωμένο είναι σε σχέση με το Δοξαστάριο Πέτρου;

Το Δοξαστάριο και το Αναστασιματάριο του Πέτρου είναι τα κλασικά βιβλία του νέου στιχηραρικού είδους. Είναι η βάση και το μέτρο σύγκρισης για ό,τι ακολούθησε. Η αυστηρότητα της δομής τους και η μουσικότητα των μέτρων τους απηχούν γνήσια την αρχαία λογική της μελοποιίας.

 

[Emmanouil Giannopoulos]

Το αρχικό ερώτημα είναι αν υπάρχει δοξαστάριο για τις καθημερινές και μετά ετέθη και το θέμα "πληρότητα".
Η πληρέστερη μουσική βιβλιοθήκη Ενιαυτού (12 μήνες σε 9 τόμους), Τριωδίου (δύο τόμοι: Κυριακές-εορτές, καθημερινές), Μεγάλης Εβδομάδος, Πεντηκοσταρίου, τρίτομης πληρέστατης Μουσικής Παρακλητικής (όχι απλά Αναστασιματαρίου) ήδη έχει αναφερθεί στα προηγούμενα μηνύματα από τον κ. Νεοκλή. Την βλέπετε και στην ιστοσελίδα του εκδότη εδώ, με αναζήτηση στην κατηγορία ΜΟΥΣΙΚΗ, ή το όνομα συγγραφέα: π. Κωνσταντίνος Παπαγιάννης.
Μακάρι να υπάρξει και άλλη σε αυτό το επίπεδο, μέχρι τώρα όμως δεν έχω δει κάποια.
Παρθενογέννεση δεν υπάρχει στην μουσική, το έχουμε πει και έχει αποδειχθεί πολλάκις από τα στοιχεία που διαρκώς έρχονται στο φως (π.χ.). Ο Πέτρος είναι κλασικός, δεν είναι όμως ούτε η εκ του μηδενός αρχή, ούτε ασφαλώς το τέλος των κλασικών. Κλασικό είναι αυτό που αντέχει στον χρόνο, δεν είναι αυτό που δεν επιδέχεται οποιαδήποτε εξέλιξη. Κλασικοί ήταν βέβαια και οι Χρυσάφης, Γερμανός, Μπαλάσης, το έργο τους όμως δεν ψάλλεται σήμερα, αντέχει απλά ως επώνυμη μουσική δημιουργία, με τον τρόπο που εξηγήθηκε.
Κάποιοι λόγοι υπάρχουν που το έργο του Πέτρου Πελ. καθιερώθηκε, δεν είναι μόνο η συντομία του. Και από την άλλη, τίποτα από αυτά δεν μπορεί να χαρακτηριστεί θεόπνευστο και άρα μη επιδεχόμενο βελτίωσης. Αυτό εξάγεται αβίαστα ήδη από την μουσική δραστηριότητα των χρόνων που ακολούθησαν τον θάνατό του, από τους μαθητές του και από τους μαθητές των μαθητών του. Μόνο σήμερα κάποιοι κολλάνε εκεί και μέμφονται όσους κοιτούν παραπέρα!
Προσέχουμε πολύ την μουσική των ύμνων, πολλές εκδόσεις όμως βρίθουν λαθών στο κείμενο των ύμνων, καθώς και στην χρήση της σημειογραφίας. Και στο θέμα αυτό ο συγγραφέας της έκδοσης που προτείνω διακρίνεται για το επίπεδό του. Η δε πληρότητα των τόμων δεν εξαντλείται μόνο στα στιχηρά, απολυτίκια, κοντάκια που περιέχονται, αλλά και στα αντίφωνα, αλληλουιάρια, κοινωνικά, κ.ά. που ενσωματώνονται στις ακολουθίες.

 

[domesticus]

Το αρχικό ερώτημα είναι αν υπάρχει δοξαστάριο για τις καθημερινές και μετά ετέθη και το θέμα "πληρότητα".
Η πληρέστερη μουσική βιβλιοθήκη Ενιαυτού (12 μήνες σε 9 τόμους), Τριωδίου (δύο τόμοι: Κυριακές-εορτές, καθημερινές), Μεγάλης Εβδομάδος, Πεντηκοσταρίου, τρίτομης πληρέστατης Μουσικής Παρακλητικής (όχι απλά Αναστασιματαρίου) ήδη έχει αναφερθεί στα προηγούμενα μηνύματα από τον κ. Νεοκλή. Την βλέπετε και στην ιστοσελίδα του εκδότη εδώ, με αναζήτηση στην κατηγορία ΜΟΥΣΙΚΗ, ή το όνομα συγγραφέα: π. Κωνσταντίνος Παπαγιάννης.
Μακάρι να υπάρξει και άλλη σε αυτό το επίπεδο, μέχρι τώρα όμως δεν έχω δει κάποια.
...

Ρε παιδιά έλεος!!!

Άλλο ρώτησα και άλλα απαντάτε!!!!

Στὰ παρακάτω μπορεῖς νὰ βρεῖς ἀντιπροσωπευτικὰ δείγματα ἀπὸ τὴν σειρὰ τοῦ μακαριστοῦ π. Κ. Παπαγιάννη γιὰ «πλῆρες» Δοξαστάριο καὶ ὄχι μόνο, ὅπως γράφει ὁ Μανώλης ὁ Γιαννόπουλος.
[URL="http://analogion.com/forum/showthread.php?t=15497&page=2"]http://analogion.com/forum/showthread.php?t=15497&page=2[/URL]
http://analogion.com/forum/showthread.php?t=15492
http://analogion.com/forum/showpost.php?p=99667&postcount=10

 

[Τάσος Μπόκος]

Ευχαριστώ για την απάντηση.

Η Κυψέλη δε του τελευταίου δεν είναι και τόσο παραδοσιακό βιβλίο

Τι εννοείτε όταν το λέτε αυτό;
Ρωτάω γιατί οι συνθέσεις του π.Κ.Παπαγιάννη (στο Τριώδιο, που έχω δει) μου φαίνεται ότι πλησιάζουν πιο πολύ στον Στέφανο παρά στον Πέτρο.

Στην σύνθεση μελών του στιχηραρίου κανείς, πλην ενός, δεν παραθέτει βιβλιογραφία.

Σε ποιον αναφέρεστε;

Δεν απαντήσατε άμεσα στο ερώτημα. Εγώ μέχρι τούδε γνώριζα αυτή τη περίπτωση: (βλ. εικόνα)

Από τα συμφραζόμενα καταλαβαίνω οτι η απάντηση στο ερώτημά μου καλύπτεται από την απάντηση που δόθηκε και σε άλλα ερωτήματα που ετέθησαν.

 

[Emmanouil Giannopoulos]

Είναι περίεργος σε πολλά σημεία ο Στέφανος και για τον λόγο αυτό ξέρω ότι δεν χρησιμοποιείται από αρκετούς, νομίζω και από τους πατριαρχικούς. Για πολλά χρόνια βέβαια ο Γ' τόμος της Κυψέλης ήταν μια λύση για τις καθημερινές (οι λεγόμενοι "μη εορταζόμενοι άγιοι") γιατί δεν υπήρχε κάτι άλλο, αλλά ως εκεί.
Σίγουρα ο π. Κωνσταντίνος δεν έχει την υπερβολική απλότητα που έχει ο Πέτρος, δεν σχετίζεται όμως και με περίεργες θέσεις του Στεφάνου.
Στις αρχές των έργων του παραθέτει και τα παλαιότερα μουσικά βιβλία τα οποία συμβουλεύτηκε, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι σε κάθε περίπτωση αντιγράφει άκριτα. Γνωρίζει όμως τις παλαιές θέσεις και τις αξιοποιεί όταν κρίνει.

 

[Μελοποιος]

Είναι περίεργος σε πολλά σημεία ο Στέφανος και για τον λόγο αυτό ξέρω ότι δεν χρησιμοποιείται από αρκετούς, νομίζω και από τους πατριαρχικούς. Για πολλά χρόνια βέβαια ο Γ' τόμος της Κυψέλης ήταν μια λύση για τις καθημερινές (οι λεγόμενοι "μη εορταζόμενοι άγιοι") γιατί δεν υπήρχε κάτι άλλο, αλλά ως εκεί.
Σίγουρα ο π. Κωνσταντίνος δεν έχει την υπερβολική απλότητα που έχει ο Πέτρος, δεν σχετίζεται όμως και με περίεργες θέσεις του Στεφάνου.
Στις αρχές των έργων του παραθέτει και τα παλαιότερα μουσικά βιβλία τα οποία συμβουλεύτηκε, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι σε κάθε περίπτωση αντιγράφει άκριτα. Γνωρίζει όμως τις παλαιές θέσεις και τις αξιοποιεί όταν κρίνει.

Ποιες είναι οι περίεργες θέσεις αγαπητέ Εμμανουήλ, δώστε μας κάποιο παράδειγμα.

 

[Deacon]

Για να ονομαστεί μιά θέση "περίεργη" πρέπει να συγκριθεί με κάτι που θεωρείται "μη περίεργο", δηλαδή συνηθισμένο, κλασικό. Το ερώτημα και πάλι είναι, ποιά είναι η βάση σύγκρισης στο Νέο Στιχηράριο και γιατί;

Το Αναστασιματάριο-Δοξαστάριο του Πέτρου Λαμπαδαρίου είναι η βάση σύγκρισης. Με βάση την λογική που έχει το είδος αυτό στην μελοποίηση πολλά μπορεί να κριθούν ως "περίεργα" σε νεώτερα έργα. Και ο λόγος είναι ότι οι δομές του Πέτρου απηχούν μια παλαιά αλλά διαχρονική λογική μελοποίησης που χάνεται κάπως σε νεώτερα έργα. Τα προ του Πέτρου ήταν κάπως μη συστηματοποιημένα, τα μετά τον Πέτρο ξεφεύγουν από την αρχαία αυστηρότητα. Είναι η χρυσή τομή το έργο του, και αυτό δεν είναι "μανία" με το έργο του, ούτε αβίαστο συμπέρασμα. Έρχεται μετά από πολύ κόπο και μελέτη.

Ο μόνος που έχει διεισδύσει σε μεγάλο βάθος στο έργο αυτό του Λαμπαδαρίου και έχει αποκωδικοποιήσει πλήρως την δομή του και την λογική του είναι σήμερα, κατά την γνώμη μου, ο Κώστας ο Φωτόπουλος. Και το λέω αυτό χωρίς καμία απαξίωση για όσους έχουν μελετήσει το νέο Στιχηραρικό είδος. Απλά, επειδή το έχω μελετήσει και εγώ σε κάποιο βάθος, βλέπω ότι ο Κώστας έχει κάνει εξαιρετική δουλειά, πληρέστερη από άλλους ερευνητές, επιστημονικότατη ως προς την οργάνωση και την δομή της, και αποδεικνύει την σοβαρότητα της δουλειάς του με εξαιρετικές μελοποιήσεις ατόνιστων δοξαστικών που δεν διαφέρουν σε τίποτα από αυτές του Πέτρου. Και αυτό δεν είναι μίμηση. Είναι διείσδυση στην λογική του μελοποιού. Μακάρι ο Κώστας να εκδώσει κάποτε τα πορίσματά του. Θα είναι μια πολύ σημαντική δημοσίευση. Γνωρίζω ότι στο Σχολείον Ψαλτικής διδάσκεται η μελοποιία κατά Πέτρον, και όχι μόνο στο Στιχηραρικό μέλος.

 

[Emmanouil Giannopoulos]

Δεν συμφωνώ με αρκετά από τα παραπάνω, αλλά και δεν μπορώ να ανοίξω εκτενή συζήτηση.
Μακάρι να δημοσιευτούν και άλλες μελέτες και να γίνουμε σοφώτεροι.
Το θέμα περί καθημερινών ήδη συζητήθηκε, ίσως να υπάρχουν και άλλες απόψεις.



Συμπληρώνω όμως ότι, αφενός ο όρος "μανία" δεν συναντάται στα παραπάνω μηνύματα, αφετέρου το "αβίαστα" αναφέρθηκε σε άλλη συνάφεια, άρα δεν συνδέεται με την προσπάθεια ακύρωσής του. Σε εκείνην την συνάφεια όντως τα συμπεράσματα είναι αβίαστα.
Κανείς δεν είπε ότι ο Πέτρος δεν είναι ορόσημο, απλά διατυπώθηκε η άποψη ότι δεν είναι η αρχή ούτε και το τέλος. Και είναι σωστή αυτή η άποψη.
Ωστόσο, και πάλι διακρίνω σαφή σημάδια απόδοσης κάποιου είδους "θεοπνευστίας" στον μελοποιό αυτό. Πρόκειται ξεκάθαρα για λάθος, όπως λάθος είναι να πιστέψουμε ότι οι μελοποιήσεις του ακολουθούν πάντα μια άκαμπτη λογική. Θυμίζω ότι πολλές από τις επιλογές του δεν ψάλλονται έτσι σήμερα, ακριβώς γιατί δεν ακολουθούν ούτε καν τις δικές του αρχές μελοποίησης τις οποίες διακρίνουν πνευματικά του εγγόνια και τις καταγράφουν ως παράδειγμα. Οι λόγοι μπορεί να είναι πολλοί, δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να γράψω εκτενώς εδώ.
Από τον Πέτρο κρατούμε την απλότητα των γραμμών, όχι όμως την ακαμψία στην εναλλαγή μουσικών θέσεων ούτε το αλάνθαστο των επιλογών.
Ούτε πρόκειται πάντα για "αρχαία και διαχρονική μελοποιία", ήδη άλλωστε διατυπώθηκε το ερώτημα "ποια σύντομα στιχηράρια υπάρχουν πριν τον Πέτρο;"
Ούτε είναι τόσο θέμα συστηματοποίησης ή μη των προηγούμενων έργων, όπως του αναστασιματαρίου του Δανιήλ, σε σχέση με του Πέτρου. Το πρόβλημα και η μεγάλη διαφορά δεν είναι η συστηματοποίηση της ύλης ή έστω των μουσικών γραμμών, αλλά το τι διορθώνει ο Πέτρος από, π.χ. τον Μπαλάση και τον Δανιήλ (αλλά και πώς διορθώνεται σταδιακά ο ίδιος από τους μετέπειτα). Εκεί μπορούμε να βρούμε και μια από τις αιτίες ευρύτερης διάδοσης του έργου του.

 

[Shota]

Κάποιοι λόγοι υπάρχουν που το έργο του Πέτρου Πελ. καθιερώθηκε, δεν είναι μόνο η συντομία του. Και από την άλλη, τίποτα από αυτά δεν μπορεί να χαρακτηριστεί θεόπνευστο και άρα μη επιδεχόμενο βελτίωσης. Αυτό εξάγεται αβίαστα ήδη από την μουσική δραστηριότητα των χρόνων που ακολούθησαν τον θάνατό του, από τους μαθητές του και από τους μαθητές των μαθητών του. Μόνο σήμερα κάποιοι κολλάνε εκεί και μέμφονται όσους κοιτούν παραπέρα!

Δεν κολλανε "καποιοι", ειναι θεμα αισθητικης τους.

 

[domesticus]

...

Ο μόνος που έχει διεισδύσει σε μεγάλο βάθος στο έργο αυτό του Λαμπαδαρίου και έχει αποκωδικοποιήσει πλήρως την δομή του και την λογική του είναι σήμερα, κατά την γνώμη μου, ο Κώστας ο Φωτόπουλος. Και το λέω αυτό χωρίς καμία απαξίωση για όσους έχουν μελετήσει το νέο Στιχηραρικό είδος. Απλά, επειδή το έχω μελετήσει και εγώ σε κάποιο βάθος, βλέπω ότι ο Κώστας έχει κάνει εξαιρετική δουλειά, πληρέστερη από άλλους ερευνητές, επιστημονικότατη ως προς την οργάνωση και την δομή της, και αποδεικνύει την σοβαρότητα της δουλειάς του με εξαιρετικές μελοποιήσεις ατόνιστων δοξαστικών που δεν διαφέρουν σε τίποτα από αυτές του Πέτρου. Και αυτό δεν είναι μίμηση. Είναι διείσδυση στην λογική του μελοποιού. Μακάρι ο Κώστας να εκδώσει κάποτε τα πορίσματά του. Θα είναι μια πολύ σημαντική δημοσίευση. Γνωρίζω ότι στο Σχολείον Ψαλτικής διδάσκεται η μελοποιία κατά Πέτρον, και όχι μόνο στο Στιχηραρικό μέλος.

Σεῖς ὡς εἰδικὸς συνεργάτης τοῦ Σχολείου γνωρίζετε καλύτερα τὰ πράγματα, ἀλλὰ πέραν τῶν ἐξηγήσεων καλὸ θὰ εἶναι νὰ βλέπουμε καὶ κάποιες ἐπιστημονικὲς δημοσιεύσεις ποὺ θὰ καταδεικνύουν τὰ παραπάνω καὶ θὰ ἐπιτρέπουν καὶ σὲ ἄλλους τὴν θεωρητικὴ προσέγγιση τῶν πορισμάτων τοῦ κ. Φωτόπουλου πέρα ἀπὸ τὶς ὠραιότατες ἐξηγήσεις του.

Ἐσεῖς στὸ πλαίσιο τῆς ἰστοσελίδας σας ἔχετε δημοσιεύσει ἀρκετὲς θεωρητικὲς μελέτες μὲ μεγάλη ὠφέλεια γιὰ ὅσους ψάχνουν τὰ πράγματα.

Ἀναμένουμε λοιπὸν τὴν πολὺ σημαντικὴ δημοσίευση πρὸς ἐπίρρωσιν τῆς πράξεως καὶ ἀσφάλειαν αὐτῆς.

 

[Shota]

Το πρόβλημα και η μεγάλη διαφορά δεν είναι η συστηματοποίηση της ύλης ή έστω των μουσικών γραμμών, αλλά το τι διορθώνει ο Πέτρος από, π.χ. τον Μπαλάση και τον Δανιήλ (αλλά και πώς διορθώνεται σταδιακά ο ίδιος από τους μετέπειτα).

Θα ειχε ενδιαφερον να δουμε εαν ο Δανιηλ ακολουθει την ιδια "μελοποιητικη λογικη" οπως Πετρος.

Τον ορο "διορθωση" δεν το βρισκω ικανοποιητικο, π.χ. δεν περιγραφει αυτο που εχει γινει με το "Πατερ Αγαθε", το "Εξεδυσαν με" κτλ.

 

[Τάσος Μπόκος]

πέραν τῶν ἐξηγήσεων καλὸ θὰ εἶναι νὰ βλέπουμε καὶ κάποιες ἐπιστημονικὲς δημοσιεύσεις ποὺ θὰ καταδεικνύουν τὰ παραπάνω καὶ θὰ ἐπιτρέπουν καὶ σὲ ἄλλους τὴν θεωρητικὴ προσέγγιση τῶν πορισμάτων τοῦ κ. Φωτόπουλου πέρα ἀπὸ τὶς ὠραιότατες ἐξηγήσεις του.


Ἀναμένουμε λοιπὸν τὴν πολὺ σημαντικὴ δημοσίευση πρὸς ἐπίρρωσιν τῆς πράξεως καὶ ἀσφάλειαν αὐτῆς.

http://www.sholeionpsaltikis.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=335%3A2013-01-14-17-52-20&catid=59%3Aarthra-meletes&Itemid=107&lang=el

 

[Deacon]

http://www.sholeionpsaltikis.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=335%3A2013-01-14-17-52-20&catid=59%3Aarthra-meletes&Itemid=107&lang=el

Με πρόλαβε ο Τάσος. Πέρα από το κομμάτι αυτό όμως, καλύτερη απόδειξη από τις μελοποιήσεις (δεν μίλησα για εξηγήσεις) ατόνιστων δοξαστικών από τον Κώστα, τον συνεργάτη του Κ. Μπουσδέκη και τους μαθητές τους δεν υπάρχει. Όποιος γνωρίζει βασικά πράγματα για το Νέο Στιχηράριο βλέπει αμέσως την μουσική αρτιότητά τους.

 

[π. Μάξιμος]

Υπενθυμίζεται ένα παλαιό πολύπαθο θέμα, που είχε αποσυρθεί και από επεξεργασία επανήλθε αργότερα: Νεώτερα (των αυθεντικών του Πέτρου) εκδοθέντα Δοξαστάρια. Εξέλιξη ή παραχάραξη;
Επίσης σχετικά θέματα:
-Παράδοση και νέοι μελοποιοί
-Τί σημαίνει «κλασσικό έργο» στην Ψαλτική;