P
ptz
Guest
[Σημ. συντ. (π.Μ.)] Μεταφορά μηνυμάτων από εδώ.
-Σιγομουρμούρισα προσεκτικά τον παρατεθέντα εδώ εις κοινήν ωφέλεια καλ[ι]οφωνικό ειρμό του φίλου Ι.Αρβανίτη,όπως έχω κάνει και γιά όλα τα έργα του.Πολλά δε τα έχω ψάλλει και εν Εκκλησίαις.....
-Θα ήθελα να εκθέσω μερικές σκέψεις,όχι πάνω σε αυτές καθ'αυτές τις μελοποιήσεις του φίλου Ιωάννη-που αναμφίβολλα είναι σωστές,σοβαρές και άξιες-αλλά στην ύπαρξη στις μέρες μας μελοποιών με όλη την σημασία της λέξης.
-Συνήθως έχει επικρατήσει τα τελευταία χρόνια να ερχονται στο φώς διασκευές κλασσικών έργων,με την επισήμανση "διασκευή" ή "καλωπισμός" ή και χωρίς καθόλου επισήμανση αλλά αυθαίρετη οικοιοποίηση από νεόκοπους "μελουργούς",ενώ είναι "αρπαγή" έμπνευσης και εργασίας κάποιας κλασσικής μελοποίησης,με αυθαίρετα και φτηνά φτιασιδώματα,κατά το δοκούν και γιά "προσωπική χρήση".
-Επίσης έχουμε δει παλαιότερα και βλέπουμε ακόμα,νέες μελοποιήσεις οι οποίες ουδεμία σχέση έχουν με την κλασσική φόρμα και δομή της Βυζαντινής μελουργίας,το είδος και το γένος του μέλους.Απλά οι επίδοξοι νέοι Μπερικέτηδες,"βουτάνε" από αργό στιχηράριο,με ολίγη παπαδική....ανατολής μέσα και ειρμολογικό...πιπεράτο και τις κυκλοφορούν με βαρύγδουπους τίτλους και κόρδωμα.Το τι έχουν τραβήξει τα χερουβικά και τα Λειτουργικά όλοι μας ξέρουμε..........
-Τέλος δεν πρέπει να ξεχνάμε κάτι σημαντικό.Οι μελοποιοί της Βυζ. Εκκλ.μουσικής [τουλάχιστον στην μετά την άλωση εποχή],δεν εμπνεύστηκαν τα έργα τους κατά παραγγελία του τάδε βασιλιά ή πάπα ή πλούσιου μουσικόφιλου,γιά να παρουσιασθούν στον τάδε μεγαλοπρεπή Ναό ή όπερα, όπως έγινε κατά κόρον στην δυτική εκκλ.μελουργία,αλλά ύστερα από κάποια εσωτερική τους ανάγκη γιά προσευχή ή από χαρά ή λύπη,με ένα κερί ή ένα λυχνάρι στο φτωχικό τους σπίτι ή κελί και γιά να το ψάλλουν συνήθως οι ίδιοι την τάδε γιορτή ή την επόμενη Κυριακή,εκεί στο Πατριαρχικό αναλόγιο [όπως π.χ ο Πέτρος],ή στο μοναχικό στασίδι κάποιου καθολικού στο Αγιο όρος.
-Και ο φίλος Γιάννης πιστεύω πώς έτσι μελοποιεί.Από εσωτερική του ανάγκη.Με κλασσικές φόρμες. Πάνω σε στέρεα θεμέλια.Χωρίς ανακάτεμα και δήθεν "μεράκια".Οι δε συνθέσεις του είναι γιά κάθε γένος και είδος ψαλτών και μουσικών.
-Φίλε Γιάννη συνέχισε.
Π.Τ
-Σιγομουρμούρισα προσεκτικά τον παρατεθέντα εδώ εις κοινήν ωφέλεια καλ[ι]οφωνικό ειρμό του φίλου Ι.Αρβανίτη,όπως έχω κάνει και γιά όλα τα έργα του.Πολλά δε τα έχω ψάλλει και εν Εκκλησίαις.....
-Θα ήθελα να εκθέσω μερικές σκέψεις,όχι πάνω σε αυτές καθ'αυτές τις μελοποιήσεις του φίλου Ιωάννη-που αναμφίβολλα είναι σωστές,σοβαρές και άξιες-αλλά στην ύπαρξη στις μέρες μας μελοποιών με όλη την σημασία της λέξης.
-Συνήθως έχει επικρατήσει τα τελευταία χρόνια να ερχονται στο φώς διασκευές κλασσικών έργων,με την επισήμανση "διασκευή" ή "καλωπισμός" ή και χωρίς καθόλου επισήμανση αλλά αυθαίρετη οικοιοποίηση από νεόκοπους "μελουργούς",ενώ είναι "αρπαγή" έμπνευσης και εργασίας κάποιας κλασσικής μελοποίησης,με αυθαίρετα και φτηνά φτιασιδώματα,κατά το δοκούν και γιά "προσωπική χρήση".
-Επίσης έχουμε δει παλαιότερα και βλέπουμε ακόμα,νέες μελοποιήσεις οι οποίες ουδεμία σχέση έχουν με την κλασσική φόρμα και δομή της Βυζαντινής μελουργίας,το είδος και το γένος του μέλους.Απλά οι επίδοξοι νέοι Μπερικέτηδες,"βουτάνε" από αργό στιχηράριο,με ολίγη παπαδική....ανατολής μέσα και ειρμολογικό...πιπεράτο και τις κυκλοφορούν με βαρύγδουπους τίτλους και κόρδωμα.Το τι έχουν τραβήξει τα χερουβικά και τα Λειτουργικά όλοι μας ξέρουμε..........
-Τέλος δεν πρέπει να ξεχνάμε κάτι σημαντικό.Οι μελοποιοί της Βυζ. Εκκλ.μουσικής [τουλάχιστον στην μετά την άλωση εποχή],δεν εμπνεύστηκαν τα έργα τους κατά παραγγελία του τάδε βασιλιά ή πάπα ή πλούσιου μουσικόφιλου,γιά να παρουσιασθούν στον τάδε μεγαλοπρεπή Ναό ή όπερα, όπως έγινε κατά κόρον στην δυτική εκκλ.μελουργία,αλλά ύστερα από κάποια εσωτερική τους ανάγκη γιά προσευχή ή από χαρά ή λύπη,με ένα κερί ή ένα λυχνάρι στο φτωχικό τους σπίτι ή κελί και γιά να το ψάλλουν συνήθως οι ίδιοι την τάδε γιορτή ή την επόμενη Κυριακή,εκεί στο Πατριαρχικό αναλόγιο [όπως π.χ ο Πέτρος],ή στο μοναχικό στασίδι κάποιου καθολικού στο Αγιο όρος.
-Και ο φίλος Γιάννης πιστεύω πώς έτσι μελοποιεί.Από εσωτερική του ανάγκη.Με κλασσικές φόρμες. Πάνω σε στέρεα θεμέλια.Χωρίς ανακάτεμα και δήθεν "μεράκια".Οι δε συνθέσεις του είναι γιά κάθε γένος και είδος ψαλτών και μουσικών.
-Φίλε Γιάννη συνέχισε.
Π.Τ
Last edited by a moderator:
:wink:
