Παρακολουθώντας την όλη συζήτηση σας επιτρέψτε μου κάποιες παρατηρήσεις. Ιστορικά το γεγονός της ιδρύσεως Ακαδημίας Ψαλτικής Τέχνης υπήρξε ενας βαθύς πόθος πολλών γενεών των ασχολουμένων περί την ψαλτική τέχνη. Κάνοντας όμως μια αναδρομή δεν πρέπει να λησμονώνται τα εξής :
1.όσον αφορά την Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών επίσημη Σχολή Βυζαντινής Μουσικής αυτής είναι η Σχολή Βυζαντινής Μουσικής του Ωδείου Αθηνών ήδη απο της 23ης Αυγούστου του 1904 με βάση της απο του Σεπτεμβρίου του αυτού έτους Συνοδικής αποφάσεως.
2.Η πρώτη προσπάθεια δημιουργίας υποδειγματικού προγράμματος Θεωρίας & πράξεως της διδασκαλίας της Ελληνικής αλλά & της λεγόμενης εξωτερικής Μουσικής έγινε στο πλαίσιο λειτουργίας αυτής της Σχολής απο τον αείμνηστο Κ.Α.Ψάχο .
Στο πλαίσιο της λειτουργίας της η Σχολή του Ωδείου Αθηνών ανέδειξε σπουδαίους Καθηγητές μεταξύ αυτών τους Ν.Παπά,Μαργαζιώτη,Ν.Χρυσοχοίδη,Σπ.Περιστέρη,Ε.Τζελά,Α.Βαλληνδρά,Θ.Χατζηθεοδώρου,Α.Βουτσινά αλλά & πλείστους άλλους ζώντες όπως ο Δ.Κοντορήγας,Δ.Ρουμελιώτης,Δ.Ηλιόπουλος,Γ.κουμπανάκης,
Αθ.Βουρλής,Λ.Κουζινόπουλος,Απ.Παπαδόπουλος,Ηλ.Κοτσιφάκος. Κατά το μάλλον ή ήττον η διδακτική παράδοση του Ωδείου Αθηνών & του αειμνήστου Κ.Α.ΨΑΧΟΥ επηρέασε & επηρεάζει ακόμη & σήμερα την διδασκαλία της Ψαλτικής Τέχνης εξαιτίας του γεγονότος πως οι πτυχιούχοι του διδάσκοντας στα Ωδεία της πρωτεύουσας & της επαρχίας μετέφεραν την παράδοση αυτή
3.Το άν η διαδακτική αυτή παράδοση διακόπηκε μετά τον θάνατο του αειμνήστου Σπ.Περιστέρη αυτό είναι μια ευθύνη που βαρύνει & την διοικούσα εκκλησία & τα συλλογικά Ιεροψαλτικά όργανα αλλά & όλους τους καθηγητές έχοντες προσόντα,ιδιαιτέρως δε τους αποφοίτους του Ωδείου αυτού οι οποίοι παρακολούθησαν το γεγονός αμέτοχοι.
4.Η πρώτη προσπάθεια Ιδρύσεως τρόπον τινά Μουσικής Ακαδημίας γίνεται πάλι απο τον Κ.Α.Ψάχο στα 1919 με την σύσταση του Ωδείου Εθνικής Μουσικής. Αυτοτελούς οργανισμού στον οποίο εδίδαξαν οι : Εμμ.Πεζόπουλος,Μ.Παπαθανασόπουλος,Σ.Βραχάμης,Ε.Σικελιανού,Γαρουφαλής & Κ.Σφακιανάκης( όλοι τους υπήρξαν εκ των κορυφαίων της εποχής τους για να μην πω οι κορυφαίοι)
5.Εκ νέου το 1955 ο αείμνηστος Θ.Γεωργιάδης σε έντυπο υπόμνημά του πρός τον αείμνηστο Αρχιεπίσκοπο κυρό Σπυρίδωνα τον απο Ιωαννίνων προτείνει την σύσταση Ακαδημίας Ψαλτικής Τέχνης.
Στην φωτεινή αυτή περίοδο αναζήτησης πρέπει να εξαρθεί η προσωπικότητα του αειμνήστου Επισκόπου Κοζάνης & τότε Ρωγών Διονυσίου.Αν η Βυζαντινή Μουσική έστω & στην μορφή που αυτή υπάρχει σήμερα έχει επικρατήσει καθολικά στην Αθηνά αυτό το χρωστά στον άνδρα αυτόν ο οποίος σαν εκπαιδευτική συνέχεια του Ωδείου Αθηνών επέβαλε τους Βυζαντινούς χορούς του Καθεδρικού Ναού Αθηνών.
Άρα λοιπόν η ιδέα δεν είναι καινοφανής. Θα έλεγα μάλιστα πως οι προτάσεις αλλά και η εφαρμογή στο παρελθόν ήταν πολύ σωστή γιατί μεριμνούσε τόσο για την θεωρητική υποδομή όσο & για το πρακτικό σκέλος.Γιά όλα αυτά βέβαια ήρθε σχεδόν ταυτόχρονα να μεριμνήσει η Ελληνική πολιτεία με την κύρωση του εσωτερικού οργανισμού του Κρατικού Ωδείου Βορείου Ελλάδος ως Νόμου του Κράτους. Ειλικρινά μου κάνει εντύπωση η αρτιότητα του προγράμματος διδασκαλίας για την Σχολή Βυζαντινής Μουσικής. Μεριμνά & για την παραμικρή λεπτομέρεια ασχέτως αν τα τελευταία χρόνια ο κανονισμός αυτός έχει συμβολικό χαρακτήρα.
Αυυά ως προς την Ιστορία.
Τώρα βέβαια η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών αν θέλει καλά θα κάνει να φτιάξει & Σχολή αλλά & Ακαδημία η οποία θα χορηγεί μεταπτυχιακούς αλλά & διδακτορικούς τίτλους σε συνεργασία με αναγνωρισμένα Ιδρύματα του Εξωτερικού.Τέτοιους ναί! Με οργανωμένο πρόγραμμα Σπουδών που φυσικά ούτε η ΟΜΣΙΕ ούτε & οι Σύλλογοι μπορούν να φτιάξουν αλλά μόνο ικανοί & κατηρτησμένοι επιστήμονες οι οποίοι αφού έχει γίνει της μόδας & καλό είναι αυτό, θα αξιολογηθούν με βάση :
τα προσόντα τους
την εμπειρία τους
την προυπηρεσία τους
τις αποδεδειγμένες ικανότητές τους
τη συγγραφική τους δράση
την παιδαγωγική τους επάρκεια
τις διοικητικές τους ικανότητες
δηλαδή την παιδεία τους επι του συγκεκριμένου γνωστικού αντικειμένου αλλά ταυτόχρονα & την αντίληψη του χώρου & του χρόνου που ζούν γιατί ειλικρινά δεν ξέρω αν είναι ωφέλιμο να φορτωθεί η χώρα μας άλλον ένα παθητικό οργανισμό.
Φυσικά αυτοί θα είναι & οι άνθρωποι που θα πάνε μπροστά την τέχνη αυτή οι οποίοι θα διδάξουν αλλά & θα διοικήσουν.
Επιτρέψτε μου μερικές επι μέρους επισημάνσεις. Σήμερα ζούμε σε μια εποχή τεράστιας κινητικότητας.Οικονομικής αλλά & κοινωνικής. Ζούμε ταυτόχρονα σε μια εποχή συγκέντρωσης.Το να ζητάμε απο την εκκλησία εννοώ την διοικούσα να μας φτιάξει & Σχολές & Ακαδημίες φαντάζομαι ότι το οραματιζόμαστε ανταποδοτικά.Ότι δηλαδή οι σπουδαστές θα καταβάλλουν την αξία της Σπουδής τους & οι διδάσκοντες θα αμοίβονται σε σχέση με την εργασία τους.
Φαντάζομαι να εννοούμε ότι οι θέσεις του εκπαιδευτικού προσωπικού θα πληρωθούν μετά απο προκήρυξη.
Φαντάζομαι ότι η διδασκαλία θα σεβασθεί επιτέλους τα πορίσματα των Πατριαρχικών επιτροπών & αυτής εννοείται του 1881.
Φαντάζομαι ότι θα χρησιμοποιείτε η "Κρηπίς" . Όργανο που κατασκεύασε ο αείμνηστος Α.Μαυρόπουλος & αποδίδει με πιστότητα τα διαστήματα της τέχνης μας.
Φαντάζομαι πως το εκπαιδευτικό προιόν θα τυποποιηθεί απόλυτα.
Φαντάζομαι πως οι σπουδαστές θα διδάσκονται την Δυτική Μουσική αλλά επιτέλους θα μάθουν να τοποθετούν την φωνή τους ώστε να διατηρούν υγιές το όργανό τους.
Τέλος φαντάζομαι πως η εκκλησία τους αποφοίτους των Θεσμικών Σχολών της θα τους προτιμά στον διορισμό επι του αναλογίου χωρίς όμως να παραθεωρεί & όλους τους άλλους οι οποίοι σπούδασαν με συνέπεια το αντικείμενο & μπορούν αυτό να το αποδείξουν.
Φαντάζομαι δε πως οι υπάρχοντες ιεροψάλτες θα καταλάβουν πως πρέπει αφού είναι επαγγελματίες πρέπει να εκπαιδεύονται δια βίου.
Με ιδιαίτερη τιμή.