Γιώργος Μ.
Γιώργος Μπάτζιος
Αξιότιμε κ. Γιαννουκάκη, ευχαριστώ που ασχοληθήκατε με τους προβληματισμούς μου.
Θέλω να τονίσω ότι εγώ δεν αναφέρθηκα στα πιθανά λάθη του κρινόμενου βιβλίου (έχω εργασθεί επί μακρόν ως διορθωτής κειμένων και ξέρω αρκετά πάνω στο θέμα), αλλά στις προθέσεις και τις προϋποθέσεις επιστημονικότητας του κρίνοντος βιβλίου. Από άλλο δρόμο φτάσατε στα λόγια μου λέγοντας:
Θέλω να τονίσω ότι εγώ δεν αναφέρθηκα στα πιθανά λάθη του κρινόμενου βιβλίου (έχω εργασθεί επί μακρόν ως διορθωτής κειμένων και ξέρω αρκετά πάνω στο θέμα), αλλά στις προθέσεις και τις προϋποθέσεις επιστημονικότητας του κρίνοντος βιβλίου. Από άλλο δρόμο φτάσατε στα λόγια μου λέγοντας:
Το κάνατε όμως (υποθέτω) επειδή ξέρατε ότι η κριτική που σας ασκήθηκε είχε επιστημονικό σκοπό και ήθελε να σας βελτιώσει (υποθέτω) και όχι να σας εξουθενώσει ως πρόσωπο. Κι εδώ επαναλαμβάνω:Κι εγώ αγαπητέ μου Γιώργο, έχω φάει συναισθηματικά χαστούκια απο επιθεωρητές των ιατρικών journal. Όμως, εξετάζοντας την ουσία των επιχειρημάτων τους, κατάλαβα πως η εργασία μου ήταν ελλειπή, ή τα στοιχεία μου δεν ήταν τόσα να καταλήξω στο άλφα ή στο βήτα συμπέρασμα στο πόνημά μου. Τι έκανα τότε; Επίστρεψα στο εργαστήριο, λαμβάνοντας υπ όψιν την κριτική-χαστούκι (βλέπεις στην ιατρική επιστήμη, δεν νομίζουμε πως τα ξέρουμε όλα εμείς), εξετάζω με ΜΕΤΡΗΣΕΙΣ την κριτική και εμπλουτίζω τα συμπεράσματα με τα αποτελέσματα.
Η ένστασή μου εκεί βρίσκεται, κ. Γιαννουκάκη και θα προσπαθήσω να λάβω απάντηση για τον εαυτό μου όσο μπορώ πιο αντικειμενικά. Σας ευχαριστώ πάντως για τις παρατηρήσεις σας.ρίχνοντας μια πρόχειρη ματιά στο αναρτημένο βιβλίο, μου μένει ένα ερώτημα που πριν δεν το είχα: τελικά στόχος είναι να αντικρουσθούν επιστημονικά τα πορίσματα ενός ερευνητή ή να εξουδενωθεί επιστημονικά και κοινωνικά ο ερευνητής; Ή, το πολύ χειρότερο, να γίνει το πρώτο μέσω του δευτέρου;