...Στο δεύτερο μισό του χρόνου που φαίνεται να "σταθεροποιείται" κάπως το σύρσιμο μετράει -το praat- λιγότερο και από ημίτονο. Δεν έχει σημασία, μη σταθούμε τώρα σ'αυτό.)
Ρε συ Αντώνη, να μη σταθούμε, αλλά σταμάτα να δίνεις λάθος εντυπώσεις, με αυτά τα δεύτερα μισά του χρόνου! Έχουμε ένα σωρό περιπτώσεις που ο Ναυπλιώτης πάει στον ΚΕ από τον ΓΑ με σύρσιμο (κουτάλα). Εκεί τι θα πούμε, ότι στο δεύτερο μισό του χρόνου, ο ΓΑ είναι ψηλότερα από τον ΔΙ;; Να το σημειώσουμε κιόλας, μήπως.
Γι' αυτά που με παραπέμπεις από σένα και τον Λαοσυνάκτη, ευχαριστώ, αλλά δεν καταλαβαίνω που έχω διαφωνήσει!
χς
Ηλίας Παπαδόπουλος;123557 said:Να ξαναρωτήσω, διότι ή δεν ήμουν σαφής ή δεν ξέρει κάποιος να απαντήσει.
Ο Ναυπλιώτης το κάνει. Ο Πρίγγος δεν το κάνει. Στην ίδια θέση.
Πιθανές εκδοχές:
1. Ο Πρίγγος δεν είχε ακούσει Ναυπλιώτη
2. Του Πρίγγου του ξέφυγε.
3. Ο Πρίγγος ήθελε να αλλοιώσει την Παράδοση.
4. Ο Πρίγγος ήθελε να συμβάλλει στην εξέλιξη της Παράδοσης.
5. Ο Ναυπλιώτης δεν ήξερε.
6. Του Ναυπλιώτη του ξέφυγε.
7. Είχαν συνεννοηθεί να το καταγράψουν διαφορετικά για να μας μπερδέψουν.
Τι τέλος πάντων συμβαίνει; Μήπως μπορεί να ισχύουν και οι δύο ερμηνείες; Ή να επαφίεται στην κρίση του ψάλτη για το πως και αν θα κάνει την έλξη;
Τό σουντόκου (διαστημάτων ) εἶναι μεταγενέστερο παιχνίδι πού ἀνακάλυψε ὁ ΣΚ.
Οἱ μαθητές του προσπάθησαν νά διορθώσουν ἔργα κλασικῶν Πρίγγου, κλπ προσθέτοντας ἕλξεις κατά τό δοκοῦν. Οἱ θεωρητικοί ἔγιναν αὐτομάτως ἀνώτεροι τοῦ Πρίγγου καί διόρθωσαν τά γραπτά του κατά θεωρία ΣΚ καί μέ τίς εὐλογίες ΑΔ.
Τό σουντόκου εἶναι ἕνα παιχνίδι πού παρασύρει πολλούς νά καταναλώνουν ὥρες σέ διαστήματα ἀντί νά ψάλλουν.
Ανεβάζω κι ένα μέλος της ΕΛΒΥΧ χωρίς την επίμαχη έλξη. Έτσι, για την ιστορία.
Και, εν πάση περιπτώσει, το πρόβλημα με τα ακούσματα από ΕΛΒΥΧ, είναι πως αρχικά πατάει το φθόγγο πολύ ψηλά. Ας τον "κτυπούσε" στην αρχή στη θέση του και στο β΄ μισό ας έκανε και γλισσάντο, κανείς δε θα παραπονιόταν (για την εκτέλεση των έλξεων τουλάχιστον).
Να μια διαπιστωση,που δεν την ειχα δει μεχρι στιγμης στο forum,για να μου λυθει και μενα η απορια...Ἕλξη σημαίνει ὃτι ἕλκεται ἡ φωνή ἐκ φύσεως.
Ἡ δίεση εἶναι μονόγραμμη δίγραμμη κλπ πού σημαίνει ὅτι ἡ φωνή πρέπει νά ξεφύγει ἀπό τήν κλίμακα (φύση) καί νά ἀκολουθήσει ὁρισμένο διάστημα.
Ἡ ἕλξη ἔχει σχέση μέ τον χρόνο πού διαρκεί ἕνας φθόγγος. Σέ γρήγορη χρονική ἀγωγή οἱ ἕλξεις εἶναι περισσότερες (καί οί διέσεις λιγότερες).
Στό «χαρισάμενος» η δίεση μας ἐφιστά τήν προσοχή γιά μουσική λεπτομέρεια. Γιά νά δοῦμε ἀν εἶναι σωστή θά φασμαναλύσουμε Ἰάκωβο ἤ τήν γιαγιά καί τόν πιτσιρικά;
Ἄν ὅμως στό φθόγγο πού ἔχει την δίεση μέναμε δύο χρόνους τότε φυσικά θά ἔπρεπε νά ἀφαιρούσαμε τήν δίεση.
Νά σημειώνουμε τίς ἕλξεις στό κείμενο με ὑφεσοδιέσεις εἶναι τεράστιο λάθος.
Φανταστεῖτε εἰκόνα νά σημειώνουμε ὅλες τίς ἕλξεις σέ κοινωνικό σέ βαρύ τοῦ Π. Λαμπαδαρίου ἤ νά βάζαμε καί μιά ὕφεση σέ ἀτελή κατάληξη πλ β` στόν Γα.!
Στο μήνυμα 102 δεν είναι τόσο η περιπτωσιολογία που έχει σημασία (γιατί αν το πάμε με την περιπτωσιολογία δεν βγάζουμε άκρη, ούτε κάνουμε σοβαρή συζήτηση όντως) όσο ένας ολόκληρος τρόπος σκέψης και αντιμετώπισης των έλξεων. Και δηλώνω σαφώς εκεί πως δεν προσπαθώ να πείσω κανέναν. (Γιατί θα πρέπει να το επαναλαμβάνω κάθε φορά Απλώς εκθέτω τις σκέψεις μου. Και δεν περιμένω να τις αποδεχτεί ή να τις απορρίψει κανένας. Να τις κουβεντιάσουμε μόνο. Όσο για την ε(πι)[μ]μονή μου με το θεωρητικό του Χρυσάνθου, την δέχομαι ΚΑΙ ως μομφή, ευχαριστώ.
Στις απορίες μου τώρα:
Οι έλξεις εκτελούνται μόνον εκεί που είναι σημειωμένες ή έχουν σχέση με την φράση; Στην "επιλεγμένη" περίπτωση
View attachment 53858
από το Αναστασιματάριο του Ιωάννου, αν εκτελέσεις την ίδια φράση από αυτό του Εφεσίου
View attachment 53857
θα κάνεις έλξη ή όχι; Παρακάτω στον Ιωάννη
View attachment 53859
View attachment 53860
είναι η ίδια φράση ή όχι; Μπορείς να κάνεις στην μία και όχι στην άλλη; Ποιά η διαφορά της φράσης; Υπάρχει ή όχι η έλξη; Υπάρχει δυνητικά; Δεν είναι χαρακτηριστικό του ήχου; Και λίγα χρόνια πριν την νέα γραφή που γραφόταν μόνον έτσι;
View attachment 53861
Πότε θα κάνεις και πότε όχι;
Κι αν αυτή η φράση θέλει όντως έλξη, γιατί ο Ναυπλιώτης κάνει
View attachment 53862
και ο Πρίγγος όχι;
View attachment 53866
Και αυτή η φράση;
View attachment 53868
Αν ψάλλεις από τον Φαρλέκα θα κάνεις ή όχι έλξη; Η ίδια φράση στην Κυψέλη, ας πούμε που υπάρχει χωρίς δίεση, τι εκτέλεση επιδέχεται;
Τί καθορίζει το περιστασιακό μιας έλξης; Όχι η φράση; Αν δεν είναι η φράση (με την λογική που κατέθεσα ακροθιγώς στο μνμ 102) τότε τι;
Ας κάνω μια παύση να συζητήσουμε και συνεχίζω αργότερα.
Κύριε Αετόπουλε, οι "απορίες" σας θα μπορούσαν να είναι και εύλογες, εάν οι απαντήσεις δεν ήταν προφανέστατες. Στην πρώτη περίπτωση (από τον Ιωάννη) η συλλαβή πέφτει στον Πα, γύρω από τον οποίο περιστρέφεται εν συνεχεία το μέλος. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις η συλλαβή (και ο μουσικός τονισμός) πέφτει στον Νη, ο οποίος είναι εστώς φθόγγος και, όχι, δεν θα κάνεις έλξη. Στην περίπτωση του Φαρλέκα, η δίεση προστίθεται για να αποδοθεί το ικετευτικόν του πράγματος. Εάν το ψάλεις από αλλού, όχι, δεν θα κάνεις έλξη. Εάν θέλεις, βέβαια, βάλε παντού διέσεις, αλλά αυτό είναι άλλη υπόθεση. Και ο Ναυπλιώτης, όπως ορθότατα παρατήρησε ο κ. Συμεωνίδης, "χτυπάει" κανονικά τον Νη και εν συνεχεία σέρνει λίγο τη φωνή μέχρι τον Πα. Το ακούει κανείς και χωρίς φασματογράφηση.
Περνάω τώρα σε μερικές γενικότερες παρατηρήσεις, για να απαντήσω και στον Λαοσυνάκτη. Οι έλξεις χαρακτηρίζουν τον ήχο και εκτελούνται όταν το επιβάλλει η πορεία του μέλους, είτε σημειώνονται είτε όχι, όπως λ.χ. ο υψωμένος Γα στον Άγια. Τότε, γιατί άραγε στις κλασικές εκδόσεις αυτή η όξυνση του Γα σημειώνεται μόνο σε συγκεκριμένα σημεία; Πιθανόν γιατί εκεί η έλξη πρέπει να γίνει πιο έντονα. Προσοχή όμως: αυτό δεν σημαίνει αυτομάτως και το αντίστροφο, ότι δηλ. εάν υπάρχει μια δίεση ή ύφεση σε συγκεκριμένο σημείο ή σε μια συγκεκριμένη (έστω και επαναλαμβανόμενη) θέση, θα πρέπει να τη θεωρήσουμε ως σταθερή έλξη και να την εκτελούμε σε όλο το κομμάτι και σε όλον τον ήχο!!! Εάν δηλ. σε κάποια μέλη του α΄ ήχου βρούμε μια ύφεση στον Δι, τι θα κάνουμε; Θα το θεωρήσουμε έλξη και θα τα λέμε όλα σε σαμπάχ; (Στον α΄ στιχηραρικό μάλιστα θα μπορούσε να σταθεί, αφού ο Γα είναι δεσπόζων φθόγγος. Άντε, να το δούμε κι αυτό). Η λογική ορισμένων μου θυμίζει το γνωστό ευφυολόγημα περί αστυνομικού, οργάνου και μπουζουκιού.
Ωραία λοιπόν. Πότε όμως θα μπορούσαμε να μιλάμε σοβαρά για έλξη του Νη από τον Πα στο σκληρό χρωματικό γένος; Μόνο εάν αυτή η έλξη υπήρχε με σαφή τρόπο στην προφορική παράδοση (και εννοώ να την έχουμε πραγματικά στα αυτιά μας, όχι να ψάχνουμε στην τάδε εκτέλεση του τάδε μέλους από τον τάδε ψάλτη και να τραβάμε ταυτόχρονα από τα μαλλιά αυτό που ακούμε) ή εάν είχε περιγραφεί από την Επιτροπή ή, ακόμα καλύτερα, εάν συνέβαιναν και τα δύο.
Από τα παραπάνω γίνεται, νομίζω σαφής η διαφορά μεταξύ των έλξεων που χαρακτηρίζουν έναν ήχο και των περιστασιακών υφεσοδιέσεων. (Εντάξει, οι υφεσοδιέσεις μπορεί να χρησιμοποιούνται και για να υποδηλώσουν τις έλξεις, αλλά αυτό δεν αλλάζει την ουσία του πράγματος).
Ήθελα και πριν να ρωτήσω, και αν και θα μπορούσε να αποτελέσει και ξεχωριστώ θέμα, προτιμώ να ενταχθεί σ' αυτή την ζωντανή συζήτηση, για τις "εξεζητημένες" καταγραφές του Ψάχου.
Οι απορίες μου είναι οι εξής. Τι σημαίνει "εξεζητημένες"; Θεωρείτε πως τις έβγαλε από το μυαλό του , ας πούμε; Και στο Παράρτημα της Φόρμιγγας και στην Λειτουργία του μετά, ο ίδιος επιμένει πως είναι κατά το ύφος της Μεγάλης Του Χριστού Εκκλησίας. Ο ίδιος δε ήταν "παιδί" του Πατριαρχείου, ζυμωμένος στα Κωνσταντινουπολίτικα ακούσματα. Επίσης φαίνεται να είναι ο πρώτος που εφαρμόζει τα πορίσματα της επιτροπής ως προς την γραφή των μελών. Το δε "Λειτουργικόν" του θα μπορούσε, ας πούμε, να είναι η ουδέποτε εκδοθείσα "Λειτουργία" της επιτροπής. (Αλήθεια για εκείνο το πόνημα τι ξέρουμε Αν αυτές οι καταγραφές των έλξεων δεν ανταποκρίνονται σε καμία πραγματικότητα, ποιος ο λόγος που τις γράφει;
Πάντως αυτό:
View attachment 53892
έχει αντιστοιχία με αυτό
View attachment 53893
Αυτό:
View attachment 53894
Με αυτό:
View attachment 53895
Και αυτό:
View attachment 53897 View attachment 53898
με αυτό:
View attachment 53899
Εφ' όσον εδώ δεν παρατηρώ εκζήτηση στην καταγραφή, και υπάρχει μια ικανοποιητική αντιστοιχία, γιατί πρέπει να θεωρήσω τις υπόλοιπες κακές;
Ως προς καταγραφή των έλξεων, φαίνεται πως ο άνθρωπος... βελτιώθηκε με χρόνο
Ως προς καταγραφή των έλξεων, φαίνεται πως ο άνθρωπος... βελτιώθηκε με χρόνο
Να ξαναρωτήσω, διότι ή δεν ήμουν σαφής ή δεν ξέρει κάποιος να απαντήσει.
Ο Ναυπλιώτης το κάνει. Ο Πρίγγος δεν το κάνει. Στην ίδια θέση.
Πιθανές εκδοχές:
1. Ο Πρίγγος δεν είχε ακούσει Ναυπλιώτη
2. Του Πρίγγου του ξέφυγε.
3. Ο Πρίγγος ήθελε να αλλοιώσει την Παράδοση.
4. Ο Πρίγγος ήθελε να συμβάλλει στην εξέλιξη της Παράδοσης.
5. Ο Ναυπλιώτης δεν ήξερε.
6. Του Ναυπλιώτη του ξέφυγε.
7. Είχαν συνεννοηθεί να το καταγράψουν διαφορετικά για να μας μπερδέψουν.
Τι τέλος πάντων συμβαίνει; Μήπως μπορεί να ισχύουν και οι δύο ερμηνείες; Ή να επαφίεται στην κρίση του ψάλτη για το πως και αν θα κάνει την έλξη;
Τό σουντόκου (διαστημάτων ) εἶναι μεταγενέστερο παιχνίδι πού ἀνακάλυψε ὁ ΣΚ.
Οἱ μαθητές του προσπάθησαν νά διορθώσουν ἔργα κλασικῶν Πρίγγου, κλπ προσθέτοντας ἕλξεις κατά τό δοκοῦν. Οἱ θεωρητικοί ἔγιναν αὐτομάτως ἀνώτεροι τοῦ Πρίγγου καί διόρθωσαν τά γραπτά του κατά θεωρία ΣΚ καί μέ τίς εὐλογίες ΑΔ.
Τό σουντόκου εἶναι ἕνα παιχνίδι πού παρασύρει πολλούς νά καταναλώνουν ὥρες σέ διαστήματα ἀντί νά ψάλλουν.
Παραπλανητικά ερωτήματα. Άκουσες και το Ναυπλιώτη στο "Σήμερον προέρχεται" αλλά δε μίλησες Ηλία. Τεχνηέντως χρησιμοποιείς μία μόνο ηχογράφηση και δεν την συγκρίνεις με άλλες του ιδίου πρωτοψάλτη, αλλά ρίχνεις το μπαλάκι στον Πρίγγο, ως δήθεν διαστρεβλωτή. Αν θέλεις δημοσκόπηση, να βάλουμε μία και μάλιστα βλάσφημη:Ποιος θεωρείτε ότι συνεχίζει την παράδοση Ναυπλιώτη;Ο Πρίγγος και ο Στανίτσας ή η ΕΛΒΥΧ;
Διάβασε προσεχτικά τη συζήτηση και θα ωφεληθείς αν είναι αυτός ο σκοπός σου και όχι το να εμμένεις σε ανυπόστατα συμπεράσματα.
Είναι μαγκιά να παραδέχεται κανείς όταν κάπου ως άνθρωπος, όπως και όλοι μας, κάνει λάθος.
Άκου και Παναγιωτίδη.
Έρχονται κι άλλα.
Υ.Γ.Όσο για τον Ψάχο, όποιος διάβασε Βουδούρη ξέρει κατά πόσο εκφράζει αυτός την παράδοση της ΜΧΕ.
Όσες φορές έχω προσπαθήσει να ψάλω κάτι από βιβλία Πρίγγου, Στανίτσα, Καραμάνη, Ταλιαδώρου κ.α. δυσκολεύομαι πάρα πολύ. Πάρα πολλά σημεία διαφορετικά έχουν τα βιβλία που προανέφερα σε σχέση με τα πραγματικά κλασσικά. Άλλες θέσεις, άλλες καταλήξεις, άλλο χρόνο, συνήθως πάρα πολλούς χρονικούς χαρακτήρες με αποτέλεσμα να γίνεται τρομερά δύσκολη η εκτέλεση.