Άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε, ή μου φαίνεται;;; Από όλο το μήνυμά μου (μάλον σε αυτό αναφέρεστε), θεωρείτε πως εννοώ αυτό το πράγμα;;; Περί πατριαρχικού ύφους μίλησα στο υστερόγραφο, διότι απλά αναφερθηκε και αυτό στην όλη κουβέντα...
Υ.Γ. Ελπίζω να έγινα κατανοητός τώρα...
P
PANROUST
Guest
Η άποψη έχει βγεί από την λίγει θεωρία που ξέρω του Καρά και τις θεωρίες που έχω ακούσει και διαβάσει από άλλους μεγάλους δασκάλους όπου έχουν κάνει μεγάλη μελέτη στο θεωρητικό του Σ.Καρά.
V_Zacharis
Παλαιό Μέλος
Κάτι τέτοιο είχα καταλάβει κι εγώ, γι αυτό και σε ρώτησα.Παναγιώτης Κουκάκι;21401 said:
Όμως για να κρίνεις κάτι πρέπει να το διαβάσεις πρώτα.
Hristakis
Παμπάλαιο φθορικό μέλος
Να εξομολογηθώ κάτι τελείως φιλικά...και εγώ ως κατήγορος και μάλιστα γερός ξεκίνησα να διαβάζω το θεωρητικό του Καρά...αλλά δεν είχα προκατάληψη, ήμουν καλοπροαίρετος...πολύ σημαντικό αυτό...και άλλοι πολλοί έτσι ξεκίνησαν να το διαβάζουν...
evangelos
Ευάγγελος Σολδάτος
Το έργο του Σίμωνα Καρά είναι τεράστιο. Θα τον ευχαριστούν γενεές γενεών για τα τραγούδια που έσωσε και κατέγραψε, είτε στο χαρτί είτε με το κασετόφωνο του γυρίζοντας όλον τον Ελληνικό κόσμο. Πολλά όπως το σύστημα παρουσίασης των κλάδων των ήχων είναι αρκετά αξιόλογο επεκτίνοντας το κεφάλαιο των τριών διδασκάλων περι χροών, τα περί ρυθμού και άλλα . Μελετώντας λοιπόν σε βάθος το έργο του Σίμωνα Καρά έχω καταλάβει την τεράστια αξία του αλλά έχω εντοπίσει και μερικά σημεία τα οποία φρονώ πως πρέπει να επαναεξεταστούν από όλους μας, από πρωτοψάλτες, μουσικολόγους έως και απλούς εραστές της μουσικής μας . Σε δημοσιεύσεις μου θα δείτε τις θέσεις μου για αυτά τα μουσικά ζητήματα τα οποία παραθέτω:
α) Απορίπτει το σύστημα της ομοίας διφωνίας. Η μη αποδοχή του συγκακριμνένου συστήματος έχει αποτέλεσμα λάθος προσεγγίσεις αρκετών περιπτόσεων του β ήχου κυρίως, του βαρύ, του τετάρτου-λεγέτου. Έχει γίνει αρκετά δυναμικός διάλογος εδώ και όχι μόνο.
β)Θεωρεί μείζωνα τόνο μόνο τον επόγδοο(8/9). Ο Χρύσανθος θεωρεί περιπτώσεις του μείζωνα μεγαλύτερες των 12/68 τμημάτων. πχ Βλ κεφάλαιο χρόες και το αντίστοιχο θέμα για τον τόνο Νη Πα
γ)Πολλά από τα κενά που δημιουργούνται από την απόρριψη των παραπάνω και άλλων προσπαθεί να τα καλύψει με την θεωρία των έλξεων η οποία είναι εφεύρημα της μουσικής επιτροπής του 1881. Δείτε το αντίστοιχο θέμα περί έλξεων εδώ
δ)Η "κονσερβοποίηση" των αχρόνων υποστάσεων (χαρακτήρων ποιότητας) σε ένα συγκεκριμένο μοτίβο το οποίο μόνο από την συγκεκριμένη σχολή ακούγεται έτσι. Ο κύριος Αγγελόπουλος το συνέχισε χάριν συγχρονισμού της χορωδίας. Έτσι χάνεται η μεγάλη ποικιλία αναλύσεων των υποστάσεων και η ψαλμωδία καταντά βαρετή και μονότονη. Αυτό οφείλεται και στην
ε)Σύγχυση των εννοιών χρόνου και ρυθμού οι οποίες διαφοροποιούνται στο θεωρητικό του Χρυσάνθου αλλά και σε άλλα έντυπα όπως "Ο ΡΥΘΜΟΓΡΑΦΟΣ" του Αγαθαγγέλου Κυριαζίδου.
στ)Ακολουθώντας την εσφαλμένη θεωρία των έλξεων περιόρισε την ισχύ του εναρμονίου γένους μόνο στην απόδοση αναγνωσμάτων ,σπάνια σε παπαδικά μέλη, παραδοσιακά τραγούδια και μανέδες. Τα μέλη δε του εναρμονίου τα απέδοσε μόνο στο σύντονο-σκληρό διάτονο.
ζ)Η μή παραδοχή της συνέχειας της πατριαρχικής παράδοσης.
η)Η θεωρητική του προσέγγιση κάποιων θεμάτων υποτιμόντας την τρέχουσα παράδοση οδήγησε σε αυθερεσίες όπως:
i)Η πεποίθηση ότι οι κανώνες σε πλ β ήχο ψάλλονται σε σκληρό χρωματικό γένος κάτι που κατά την γνώμη μου δεν ισχύει για την μεγάλη μερίδα της ελληνικής παράδοσης.
ii)Η θεωρία ότι τα προσόμοια "Τον τάφον σου σωτήρ" ακολουθούσαν τον δίφωνο χρωματικό - νάο ήχο έχει αποτέλεσμα το φαινόμενο της "δημιουργικής παράδοσης" αφού δεν έχει σωθεί κάτι τέτοιο τους τελευταίους αιώνες. Επίσης η θεωρία αυτή μπορεί και να μήν ισχύει καθόλου. Περισσότερες λεπτομέριες εδώ
θ)Η ελλιπής διδασκαλία σωστής τοποθέτησης της φωνής του ιεροψάλτη και του τρόπου σύνδεσης των φθόγγων. Πιο ειδικός σε αυτά είναι ο κύριος Μιχαλάκης. Μπορείτε να διαβάσετε δημοσιεύσεις του.
ι)Η δογματοποίηση της παράδοσης και η a priori απόρριψη κάθε εξελικτικής έκφρασης της μουσικής μας όπως διαμορφώθηκε τον 20 αιώνα.
ΥΓ Τα παραπάνω είναι τα μέχρι τώρα συμπεράσματα μου από την μέχρι τώρα έρευνά και μελέτη μου, διαλόγους μου με ειδικούς μέσα και έξω από το ψαλτολόγιο, μουσικολόγους και ιεροψάλτες. Δεν θέλω να θεωρηθεί ότι είμαι απόλυτος και δογματικός ούτε ότι υποτιμώ την αξία του έργου του Σίμωνα Καρά.
α) Απορίπτει το σύστημα της ομοίας διφωνίας. Η μη αποδοχή του συγκακριμνένου συστήματος έχει αποτέλεσμα λάθος προσεγγίσεις αρκετών περιπτόσεων του β ήχου κυρίως, του βαρύ, του τετάρτου-λεγέτου. Έχει γίνει αρκετά δυναμικός διάλογος εδώ και όχι μόνο.
β)Θεωρεί μείζωνα τόνο μόνο τον επόγδοο(8/9). Ο Χρύσανθος θεωρεί περιπτώσεις του μείζωνα μεγαλύτερες των 12/68 τμημάτων. πχ Βλ κεφάλαιο χρόες και το αντίστοιχο θέμα για τον τόνο Νη Πα
γ)Πολλά από τα κενά που δημιουργούνται από την απόρριψη των παραπάνω και άλλων προσπαθεί να τα καλύψει με την θεωρία των έλξεων η οποία είναι εφεύρημα της μουσικής επιτροπής του 1881. Δείτε το αντίστοιχο θέμα περί έλξεων εδώ
δ)Η "κονσερβοποίηση" των αχρόνων υποστάσεων (χαρακτήρων ποιότητας) σε ένα συγκεκριμένο μοτίβο το οποίο μόνο από την συγκεκριμένη σχολή ακούγεται έτσι. Ο κύριος Αγγελόπουλος το συνέχισε χάριν συγχρονισμού της χορωδίας. Έτσι χάνεται η μεγάλη ποικιλία αναλύσεων των υποστάσεων και η ψαλμωδία καταντά βαρετή και μονότονη. Αυτό οφείλεται και στην
ε)Σύγχυση των εννοιών χρόνου και ρυθμού οι οποίες διαφοροποιούνται στο θεωρητικό του Χρυσάνθου αλλά και σε άλλα έντυπα όπως "Ο ΡΥΘΜΟΓΡΑΦΟΣ" του Αγαθαγγέλου Κυριαζίδου.
στ)Ακολουθώντας την εσφαλμένη θεωρία των έλξεων περιόρισε την ισχύ του εναρμονίου γένους μόνο στην απόδοση αναγνωσμάτων ,σπάνια σε παπαδικά μέλη, παραδοσιακά τραγούδια και μανέδες. Τα μέλη δε του εναρμονίου τα απέδοσε μόνο στο σύντονο-σκληρό διάτονο.
ζ)Η μή παραδοχή της συνέχειας της πατριαρχικής παράδοσης.
η)Η θεωρητική του προσέγγιση κάποιων θεμάτων υποτιμόντας την τρέχουσα παράδοση οδήγησε σε αυθερεσίες όπως:
i)Η πεποίθηση ότι οι κανώνες σε πλ β ήχο ψάλλονται σε σκληρό χρωματικό γένος κάτι που κατά την γνώμη μου δεν ισχύει για την μεγάλη μερίδα της ελληνικής παράδοσης.
ii)Η θεωρία ότι τα προσόμοια "Τον τάφον σου σωτήρ" ακολουθούσαν τον δίφωνο χρωματικό - νάο ήχο έχει αποτέλεσμα το φαινόμενο της "δημιουργικής παράδοσης" αφού δεν έχει σωθεί κάτι τέτοιο τους τελευταίους αιώνες. Επίσης η θεωρία αυτή μπορεί και να μήν ισχύει καθόλου. Περισσότερες λεπτομέριες εδώ
θ)Η ελλιπής διδασκαλία σωστής τοποθέτησης της φωνής του ιεροψάλτη και του τρόπου σύνδεσης των φθόγγων. Πιο ειδικός σε αυτά είναι ο κύριος Μιχαλάκης. Μπορείτε να διαβάσετε δημοσιεύσεις του.
ι)Η δογματοποίηση της παράδοσης και η a priori απόρριψη κάθε εξελικτικής έκφρασης της μουσικής μας όπως διαμορφώθηκε τον 20 αιώνα.
ΥΓ Τα παραπάνω είναι τα μέχρι τώρα συμπεράσματα μου από την μέχρι τώρα έρευνά και μελέτη μου, διαλόγους μου με ειδικούς μέσα και έξω από το ψαλτολόγιο, μουσικολόγους και ιεροψάλτες. Δεν θέλω να θεωρηθεί ότι είμαι απόλυτος και δογματικός ούτε ότι υποτιμώ την αξία του έργου του Σίμωνα Καρά.
Last edited:
Σωστό είναι βέβαια αυτό που λες Βασίλη, αλλά δεν είναι εφικτό πάντοτε και αυτό δε σημαίνει ότι αν δεν έχει διαβάσει κάτι ολόκληρο δεν μπορείς να ασκήσεις καθόλου κριτική. Εγώ π.χ. δεν είμαι Μαρξιστής. Για να κρίνω όμως το Μαρξισμό, θα πρέπει να έχω διαβάσει οπωσδήποτε το "Κεφάλαιο" ολόκληρο; Νομίζω λίγοι άνθρωποι στον κόσμο πρέπει να έχουν υποβληθεί σε αυτό το μαρτύριο... Βέβαια το θεωρητικό του Σ. Καρά δεν είναι ακριβώς το ίδιο γιατί είναι και πολύ πιο σύντομο και πιο εύκολα κατανοητό. Πάντως αν έχει σωστή πληροφόρηση για το έργο του Σ. Καρά μπορεί κανείς χωρίς να έχει διαβάσει το σύγγραμμα να κάνει μια κριτική επί γενικότερων θεμάτων τα οποία άπτονται του έργο του. Φυσικά για ειδικότερα θέματα, οφείλει να προστρέξει στο σύγγραμμα. Για να μην παρεξηγηθώ, δε λέω ότι δε χρειάζεται να διαβάζουμε τα κείμενα τα οποία αφορούν τη μουσική μας, απλώς λέω ότι η ανάγνωση ενός θεωρητικού δεν προϋποτίθεται για την κριτική απαραίτητα. Πόσοι έχουμε κάτσει να διαβάσουμε τη "Θάλεια" του Αρέιου; Όλοι βέβαια οι Χρ. Ορθόδοξοι απορρίπτουμε τον Αρειανισμό.
Last edited:
haris1963
παλαιότατο μέλος
Τα κατέγραφα, αλλά με πρόλαβε ο κ. Σολδάτος, που τα έγραψε και πολύ καλά. Ειδικά τα γ) έως ι) δημιούργησαν πολλές ή λίγες τριβές με τους συγχρόνους του και δη με τα μεγάλα ονόματα του χώρου.
Για τους κλάδους των ήχων σας είπα, πως εγώ δεν διαφωνώ (η αλήθεια είναι πως με ενδιαφέρουν και πάρα πολύ όλα τα θέματα αυτά και μελετώ εδώ και 15ετία ό,τι κυκλοφορεί στο εμπόριο από θεωρητικούς του 19ου αιώνα). Και φυσικά, δεν υποστηρίζω οτι άλλαξε η μουσική το 1814. Απλά με τη την αναλυτική μέθοδο της Νέας Γραφής, εξέλιπεν ο λόγος της γνώσης του κύκλου των 5ών (και των κανονίων της παλαιάς θεωρίας), όπως και ο λόγος της αναλυτικής γνώσης του κλάδου των ήχων, όσον αφορά την σωστή απόδοση των ψαλλομένων. Όπως μας έλεγε και ο αείμνηστος Άρχων Σουρλαντζής (μαθητής του Ψάχου), εφόσον έχουμε ανελυμμένες τις γραμμές η γνώση αυτή περιττεύει για την εκτέλεση. Ενώ στην παλαιά γραφή με τις μεγάλες υποστάσεις, η γνώση των ανωτέρω ήταν απαραίτητη, και για αυτήν ακόμη την δυνατότητα εκτέλεσης των μελών. Αυτό δεν ήταν και το κύριο επιχείρημα των πολεμίων της Νεας Μεθόδου, που έβλεπαν να χάνεται η συνοχή στην θεωρητική γνώση και η αντίληψη από τον "μαθητή" των εσωτερικών σχέσεων των μελωδικών θέσεων; Αλλά ας μην επεκταθούμε, γιατί σας είπα οτι ουσιαστικά δεν διαφωνούμε, ούτε και θεωρώ "σοβαρή" την κατηγορία αυτή για το έργο του Καρά. Το μόνο κακό είναι οτι μονίμως μας αποσπά, από τα πραγματικά προβλήματά του (έργου).
Όχι αυθαίρετο ίσως, όμως κάποια πράγματα ιδωμένα από μια σκοπιά ..."αντι-ορθόδοξη", σε σχέση με τα ακούσματα και τις προηγούμενες θεωρητικές καταγραφές ...εντάξει ίσως και αυθαίρετα
Τα περί Πατριαρχικού ύφους είναι απολύτως έγκυρα και από πηγές και "δια ζώσης" παραδόσεως. Και επίσης είναι άκρως εσφαλμένη η αντίληψη "ο οποιοσδήποτε μαθητής π.χ. του Πρίγγου ή του Στανίτσα έχει και πατριαρχικό ύφος , γιατί ακριβώς αυτοι οι άνθρωποι ήταν μοναδικοί". Καθένας είναι μοναδικός και το Πατριαρχικό Ύφος δεν το έχει ο "οποιοσδήποτε μαθητής". Διδασκόνταν και βιώνονταν επί σειρά ετών, με έλεγχο και πολύ σκληρή πίστη και τήρηση των παραδεδομένων. Και ο Πρίγγος κάθησε απέναντι από τον Ναυπλιώτη για χρόνια και χρόνια και ο Στανίτσας που με όλο το τάλαντό του θεωρήθηκε "εξωτερικός" και χρειάστηκε τεράστια προσπάθεια, "επιτήρηση" και χρόνο απέναντι από τον Πρίγγο για να το αποκτήσει. Διαβάστε και λίγο Βουδούρη, ο κ. Μιχαλάκης ανέβασε όλα τα βιβλία του. Εκεί θα δείτε πως "οι εξωτερικοί μπορεί να θεωρούνται καλλίφωνοι και να τέρπουν το ακροατήριο, μέσα στο Πατριαρχείο όμως φυλάσσεται με αυστηρότητα η παραδεδομένη από αιώνες μουσική του Γένους μας".
Ευχαριστώ.
Γενικώς το θεωρητικό του είναι πολύτιμο εργαλείο, όμως έχει υπερβολές. Όπως έχω πει κι αλλού, τα περί έλξεων λ.χ., έτσι ακριβώς όπως τα έχει ο Καράς, δεν υπάρχουν πουθενά, εκτός από το θεωρητικό του Ψάχου σε κάποια σημεία.
Κοίτα το μήνυμα http://www.psaltologion.com/showpost.php?p=1766&postcount=36 και ό,τι ακολούθησε, έχει συζητηθεί.
Ότι υπάρχουν πολλοί αυτόκλητοι μαθητές των ιερών τεράτων της μουσικής μας, που δεν έχουν καμία σχέση με το ψάλσιμο αυτών, οκ. Όχι όμως ότι δεν υπάρχει πατριαρχικό ύφος επειδή ο κάθε πατριαρχικός ψάλτης έχει διαφορετική φωνή. Αν υποστηρίζει κανείς αυτό, έχει λάθος αντίληψη περί του ύφους: ο Νικολαϊδης, ο Εμμανουηλίδης, ο Αστέρης, ο Παϊκόπουλος, ο Πετρόχειλος και τόσοι άλλοι δεν έχουν τη φωνή του Πρίγγου και του Στανίτσα, είναι και μεταξύ τους τελείως διαφορετικοί φωνητικά, αλλά έχουν το ΙΔΙΟ ύφος, με τα γνωρίσματα που περιγράφονται στη σχετική συζήτηση που αναφέρθηκα προηγουμένως. Το πατριαρχικό ύφος δεν είναι ισοπεδωτικό, όπως το ύφος του Καρά, που ακούς 10 άτομα, ακόμα κι αν ψάλουν χωριστά να κάνουν τα ίδια φωνητικά γυρίσματα (τώρα, αν μπορούν να ονομαστούν "γυρίσματα" αυτές οι αναλύσεις των μουσικών γραμμών, με τον τρόπο μάλιστα που γίνονται, είναι άλλο θέμα...). Πέρα από τα γενικά γνωρίσματα, ο καθένας το προσαρμόζει στη φωνή του, αυτό είναι και το φυσιολογικό.
Όχι, δεν ψάλλεις έναν Β' ήχο: άλλο δεύτερο ψάλλεις στα ειρμολογικά (π.χ. στις καταβασίες Βυθού ανεκάλυψε πυθμένα), άλλο στα στιχηραρικά με κατάληξη στον ΔΙ (π.χ. στους αίνους) και άλλο όταν καταλήγεις στον ΒΟΥ (π.χ. στον πεντήκοστό). Κακό είναι δηλαδή να τα ξεχωρίσει κανείς και να τα ονοματίσει, αντί να έχει έναν αχταρμά στο νου του;Παναγιώτης Κουκάκι said:
Σεβαστό ναι, 100% σωστό, όπως έγραψες αλλού, όχι. Δες παραπάνω την απάντηση στον andrea.Παναγιώτης Κουκάκι said:
Έχω να πω αυτό που σου λέει και ο Ζάχαρης: φέρτο μας ηχογραφημένο να ακούσουμε ΑΚΡΙΒΩΣ πώς το λέει και μετά να κρίνουμε. Όχι όμως έτσι πρόχειρα.Παναγιώτης Κουκάκι said:
EDIT:
Άλλη καραϊκή αυθαιρεσία είναι και το διπλό ισοκράτημα. Στο εξαιρετικό του άρθρο (http://www.peemde.gr/portal/index.php?option=com_content&task=view&id=108&Itemid=29), ο Λυκούργος Αγγελόπουλος μας αναφέρει και τη μελέτη του Ducoudray από την οποία ουσιαστικά προήλθε. Όμως ποτέ σε καμία ψαλτική παράδοση δεν υπήρξε διπλό ισοκράτημα, η οποία είναι τελείως νεώτερη κατασκευή. Προξενεί εντύπωση πώς ορισμένοι υποστηρικτές της "παλαιάς" και της "προ του 1814" παράδοσης υιοθετούν, πέραν του τελείως καινοφανούς καραϊκού ύφους, και ένα τέτοιο στοιχείο, το οποίο ακόμα και οι ίδιοι δέχονται ότι είναι νεώτερο. Τέτοια προσκόλληση στα πράγματα αυτά, μόνο και μόνο επειδή "τα είπε ο Δάσκαλος", μάλλον παθολογία μου μοιάζει εμένα...
Last edited:
V_Zacharis
Παλαιό Μέλος
Κυρίως για τα πριν (το EDIT δεν υπήρχε), αλλά κι ακόμα σ' αυτό που λες για το διπλό ισοκράτημα, το ότι είναι νεώτερο κατασκεύασμα δηλαδή (ασχέτως με το ότι έχει κανόνες τροπικής μουσικής και όχι τονικής αρμονίας) και ότι δεν συναντάται στην παράδοση, συμφωνώ μαζί σου.
Ετοιμάζω μια πιο μεγάλη απάντηση και όταν την τελειώσω θα την στείλω.
Ετοιμάζω μια πιο μεγάλη απάντηση και όταν την τελειώσω θα την στείλω.
P
PANROUST
Guest
ΟΚ!Αλλά θα συμφωνήσω σε αυτά που σου έγραψε ο Γαλάνης Π.
P
PANROUST
Guest
Και εγώ είμαι καλοπροαίρετος, μην με περάσετε για κακό άνθρωπο.
P
PANROUST
Guest
Για το 100% λάθος κατάλαβες.Ας δεχτώ ότι είναι 100%...
Όσο για το ηχογραφημένο είπα όταν θα βρώ χρόνο και αυτόν που το έχει γράψει θα το βγάλω.Και αυτός που το έχει γράψει σε ένα άθρο του είναι γνωστός ψάλτης της Αθήνας.
Ωραίος Ευάγγελε!! Είναι πλέον πασίγνωστη αυτή η ιστορική συνέντευξη, αλλά καλό θα είναι να υπάρχει κι εδώ, για να τη βρίσκουν και όσοι έρχονται για πρώτη φορά σε επαφή με τη μουσική μας. Και είναι πολύ σημαντικό να ακουστεί τι γνώμη είχε για τον Καρά ένας από τους μεγαλύτερους παραδοσιακούς ψάλτες του αιώνα μας. Αναφέρεται και σε έλξεις και σε αναλύσεις και στα πάντα ο Άρχοντας, είναι απόλαυση!!
Εγω νομιζω οτι ειναι χαζο να μιλαμε για υφος!!ο καθενας εχει τη δικη του φωνη!!ειναι το ταλαντο απο το θεο!!δεν μπορουμε να αλλαξουμε το υφος να το κανουμε σαν του στανιτσα κ.α!!Ειναι τελειως χαζο να συζητατε για το υφος!τον Θεο που ψελνοντας τον δοξαζουμε, μας ειπε πουθενα για υφος και ξερω γω;δε ξερω αλλα γενικα σε αυτο το θεμα περι καρα και πατριαρχικους , το βλεπω ρατσιστικο, ο καθενας βεβαια με το δικιο του!Ας εχουμε την προσοχη μας περισσοτερο στην προσευχη και μετα απο κει και περα θα λυθουν οι αποριες!
ειναι εγωιστηκη αυτη η αντιπαραθεση!
Και δε πρεπει να κατηγορει ο ενας τον αλλο γιατι ετσι διχαζονται οι μουσικοι!
ειναι ολοκληρο θεμα!
Σας καλω λοιπον με τη σειρα μου να το δουμε το θεμα πιο πνευματικα παρα επιστημονικα......
δεν ξερω αλλα καποιος με ανοικτο μυαλο καταλαβαινει περισσοερα!!
Υ.Γ συγχωρεστε με για τα λαθη μου!ευχαρηστω πολυ
ειναι εγωιστηκη αυτη η αντιπαραθεση!
Και δε πρεπει να κατηγορει ο ενας τον αλλο γιατι ετσι διχαζονται οι μουσικοι!
ειναι ολοκληρο θεμα!
Σας καλω λοιπον με τη σειρα μου να το δουμε το θεμα πιο πνευματικα παρα επιστημονικα......
δεν ξερω αλλα καποιος με ανοικτο μυαλο καταλαβαινει περισσοερα!!
Υ.Γ συγχωρεστε με για τα λαθη μου!ευχαρηστω πολυ
Last edited:
Επομένως θεωρείς χαζά τα όσα λέει ο αείμνηστος Νικόδημος Βαληνδράς για το παραδοσιακό ύφος. Μάλιστα. Να ρωτήσω όμως κι εγώ: ο Θεός μας είπε πουθενά για βυζαντινή μουσική;; Μας είπε πουθενά για παράδοση;; Δεν είπε κανείς ότι το ύφος είναι δογματικό και ούτε και η βυζαντινή μουσική είναι δογματική, ούτε και τα παραδοσιακά ακούσματα. Μόνο που εδώ δεν συζητάμε για τα δόγματα της πίστης μας...
Σου υπενθυμίζω τον τίτλο του θέματος: "Μελέτη - Κριτική στο θεωρητικό του Σίμωνος Καρά".Εσύ τι κριτική με βάση την προσευχή, όπως λες, κάνεις στο θεωρητικό αυτό; Για να λύσεις μουσικά θέματα χρειάζονται μουσικές γνώσεις, για να λύσεις πνευματικά θέματα χρειάζεται πνευματική προσέγγιση. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς ορισμένοι επιμένουν να τα συγχέουν αυτά. Ότι σκοπός της μουσικής μας είναι η προσευχή, θα πρέπει βέβαια να το έχουμε πάντα κατά νου. Αλλά αυτό, από το να λύσουμε μουσικολογικά θέματα μόνο με την προσευχή, χωρίς ίχνος μουσικών γνώσεων και απαρνούμενοι βασικά συστατικά του παραδοσιακού ψαλσίματος, που έχουν διαμορφωθεί εδώ και αιώνες, όπως το ύφος, αποκαλώντας τα "χαζά" κι αυτούς που ασχολούνται μ' αυτά "μη ανοιχτόμυαλους", επειδή μόνο και μόνο εμείς δεν μπορούμε να τα κατανοήσουμε, είναι λίγο διαφορετικό το ένα από το άλλο, δε νομίζεις;
Ωραια πραγματα εγραψες!Μπραβο!!
Μαλλον εγω φταιω με τον τροπο που τα εγραψα!ζητω συγγνωμη γιατι ηθελα να μιλησω για αλλο πραγμα!εδω αγαπητε συνονοματε βλεπω μια επικρητικη που ξευφεγει απο το στοχο της π.χ τη σχεση εχει το υφος με το θεωρητηκο, οπως διαβασα και προηγουμενα και μου λες και εσυ πολυ σωστα!Παντως ζητω συγγνωμη που ξεφυγα απο το θεμα!!!οποτε δεν μπορω να κρινω αφου δεν εχω διαβασει πολλα πραγματα απο το θεωρητηκο!!
συγγνωμη και παλι!!
Υ.Γ παντως οσα διαβασα μου φανηκαν πολυ σωστα και πληρεις κατανοητα!!εξηγημενα μεχρι το κοκαλο!!
haris1963
παλαιότατο μέλος
Ευάγγελε πολύ ωραίος!
Και κρατιόμουν τόσο καιρό να μην τα ανεβάσω, γιατί εγώ είμαι και χαρακτηρισμένος πολέμιος (μόνο τα υπονόησα σε ένα μήνυμά μου). Εσύ βρε παιδί μου... που το έχεις και σε εκτίμηση το έργο του. Αυτό που με κάνει να έχω επιφυλάξεις είναι να μην αγριέψουν και δω τα πράγματα, πριν προλάβουμε να μιλήσουμε επί της ουσίας του θέματος.
Σας βλέπω πάντως αποφασισμένους! Ο κ. Θεοτοκάτος ζητάει να συνταχθούν, όσοι είναι να συνταχθούν με την παράδοση (το είχα κάνει και εγώ με εκείνο το "ταπεινωθείτε" στην Παράδοση και εισέπραξα ειρωνίες), εσύ ανεβάζεις τη "γνωστή συνέντευξη", τι να πω. Προσοχή στις διατυπώσεις μας μην κλειδωθεί κι αυτό! :wink:
Ευχαριστώ
Υ.Γ. Τι είπες; θα ανεβάσεις και τα άλλα για τον Περιστέρη κ.λ.π.; Ωχ ωχ...