Η ίυγξ, ο λέβης και η μουσική των θεών

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
''Ο μακρόσυρτος και βαθύς ήχος του λέβητα των ελληνικών μαντείων δεν ήταν
κάποιος τυχαίος ήχος αλλά «ἐναρμόνιος» ήχος (Σούδα s.v Δωδώνη; Ps. Nonnus Or.
5.14) όπως των ιύγγων που αναφέρει ο Φιλόστρατος. Ο Πυθαγόρας θεωρούσε ότι ήχος
του «μαντείου» (δηλαδή του χρησμού) των Δελφών ήταν η «τετρακτύς» (Ιάμβλιχος
Vita Pyth. 18.82; Αριστοτέλης fr. 47 ap. Ψευδο-Πλούταρχος De Musica 1139B).''
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
PHILOSTRATUS Major Soph.
21473 1600.a.3 : (A.D. 2- 3: Lemnius)
21474 1600.1.1 : 1600 001
21475 1600.1.2 : Imagines, ed. O. Benndorf and K. Schenkl, Philostrati maioris
21476 1600.1.3 : imagines. Leipzig: Teubner, 1893: 3- 129.
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
299.32 : Ἠπείρου, ἐν ᾗ ἐλέγετο μαντεῖον εἶναι Διός, διὰ λεβήτων ἠχούντων
162 299.33 : πως γιγνόμενον.

Scholia in protrepticum et paedagogum (scholia recentiora partim sub
44809 5048.1.3 : auctore Aretha), ed. O. Stählin and U. Treu, Clemens Alexandrinus, : vol. 1, 3rd edn. [Die griechischen christlichen Schriftsteller 12 : Berlin: Akademie-Verlag, 1972]: 295- 340.

ftp://dushelov.no-ip.org/greek.txt/S/Sc/Scholia In Clementem Alexandrinum - tlg5048.txt
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
''Στον ήχο των λεβήτων της Δωδώνης αναφέρονται επίσης ο Lucan
(Phars. 6.507) ο Ausonius (Epist. 29.23) και ο σχολιαστής του Κλήμη του
Αλεξανδρέως (Scholia in protrepticum et paedagogum 299, 32). Ο Φιλόστρατος (Im.
2.33.1-3) λέει ότι ο χώρος της Δωδώνης ήταν γεμάτος με ήχους («ὀμφῆς μεστόν») και
ότι εκεί τιμόταν η «χάλκινη Ηχώ». Αναφέρει ακόμα ότι το χαλκείο ηχούσε μέχρι
κάποιος να το αγγίξει.''
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
Δελφοὶ πόλις τῆς Φωκίδος, Φωκὶς δὲ ἐπαρχία τῆς Ἑλλάδος.
ἐν τούτοις τοῖς Δελφοῖς ἦν ἱερὸν τοῦ Ἀπόλλωνος, ἐν ᾧ ἦν ἡ
Πυθώ, ἐν ᾧ ἵστατο ὁ τρίπους ὁ χαλκοῦς, ἐξ οὗ χαλκοῦ τρίποδος
ἡ μαντεία ἐξεφέρετο. ἐπάνω γὰρ τοῦ τρίποδος ἦν τις φιάλη ἐν ᾗ
αἱ ψῆφοι αἱ μαντικαὶ ἥλλοντο καὶ ἐπήδων ἡνίκα ὁ Ἀπόλλων
τὴν μαντείαν ἐξέφερεν. τρίπους δὲ ἦν διὰ τοῦτο, διὰ τὸ τὴν
μαντείαν κατὰ τοὺς τρεῖς χρόνους μαντεύειν. ἡ γὰρ ὄντως
μαντικὴ λέγει καὶ περὶ τῶν παρῳχημένων καὶ περὶ τῶν
ἐνεστώτων καὶ περὶ τῶν μελλόντων.

http://ellinikiglossa-lexarithmoi.blogspot.gr/2011/05/blog-post_27.html

http://heml.mta.ca/Rigaudon/Views/S...debyside/eudociaeaugustae00palauoft_0204.html

Eudociae Augustae Violarium (1880)
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
ὅτι ἡ παροιμία ‘τὸ ἐν Δωδώνῃ χαλκίον’ ἐντεῦθεν ὠνομάσθη: χαλκίον ἦν ἐντῷ ἱερῷ ἔχον ὑπερκείμενον ἀνδριάντα κρατοῦντα μάστιγα χαλκῆν,ἀνάθημα Κορκυραίων: ἡ δὲ μάστιξ ἦν τριπλῆ ἁλυσιδωτὴ ἀπηρτημένουςἔχουσα ἐξ αὑτῆς ἀστραγάλους, οἳ πλήττοντες τὸ χαλκίον συνεχῶς, ὁπότεαἰωροῖντο ὑπὸ τῶν ἀνέμων, μακροὺς ἤχους ἀπειργάζοντο, ἕως ὁ μετρῶν τὸν[p. 454] χρόνον ἀπὸ τῆς ἀρχῆς τοῦ ἤχου μέχρι τέλους καὶ ἐπὶ τετρακόσιαπροέλθοι: ὅθεν καὶ ἡ παροιμία ἐλέχθη ‘ἡ Κερκυραίων μάστιξ.’ Epit. [4]



Strab. 7.fragments
http://www.perseus.tufts.edu/hopper...:chapter=fragments&highlight=ma/stic,ma/stiga
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
Περίφημο είναι και το αφιέρωμα
η Κερκυραίων μάστιξ (ίσως του 4ου αι. π.Χ27) που λειτουργούσε σαν χαλκείο και
ανεμο-ίυγγα και αποτελείτο από ένα άγαλμα παιδιού πάνω σε κίονα να κρατάει
μαστίγιο με χάλκινους ιμάντες οι οποίοι κινούμενοι από τον άνεμο έκρουαν ένα
τριποδικό λέβητα που βρισκόταν πάνω σε παρακείμενο κίονα (Στράβων 7a.1.3;

''Ο Στράβων (Γεωγρ. 7.3) μνημονεύει ότι «Κερκυραίων μάστιξ», τριπλή και αλυσιδωτή, ήταν ανάθημα των Κε ρκυραίων στο μαντείο της Δωδώνης («το εν Δωδώνη χαλκείον»). Αρχαίοι σχολιαστές περιγράφουν λεπτομερώς το αφιέρωμα. Ήταν σύμπλεγμα δύο κιονίσκων. Στην επίστεψη του ενός στεκόταν το αγαλμάτιο παιδιού με χάλκινη μάστιγα, από την οποία κρέμονταν αστράγαλοι, ενώ στην κορυφή του παρακειμένου είχε στερεωθεί ένας λέβητας. Με την πνοή του ανέμου οι αστράγαλοι της μάστιγας χτυπούσαν τον λέβητα και εκείνος ανέδιδε συνεχή ήχο, (ο οποίος διαρκούσε έως να μετρήσει κάποιος έως το 400. Ο ήχος είχε μαγική, μαντική σημασία. Κάποιοι ερευνητές τοποθετούν αυτόν τον τρόπο μαντείας στα μέσα του 4ου αι. π.Χ. και τον θεωρύν διάδοχο της χρησμοδοσίας από τον ήχο των τριποδικών λεβήτων γύρω από το ιερό δένδρο κατά τους αρχαϊκούς και γεωμετρικούς χρόνους.

http://www.namuseum.gr/object-month/2010/nov/nov10-whip-gr.html
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
''O Καλλίμαχος (fr. 483) επίσης αναφέρει το
χαλκείο της Δωδώνης και τον ασίγαστο λέβητά της (Hymn. 4.286), ενώ τον ίδιο αιώνα
ο Δήμων μιλάει εφαπτόμενων λεβήτων(fr. 17) μιλάει για κύκλο εφαπτόμενων λεβήτων που μετέδιδαν τον ήχο
μεταξύ τους και ηχούσαν έτσι για μεγάλες περιόδους.'"
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
PHILOSTRATE l'Ancien, Une galerie de portraits, livre II



Livre, Chap.
[2, 33] ὦ παῖ, γέγραπται καὶ ὀμφῆς μεστόν, χαλκῆ τε Ἠχὼ ἐν αὐτῷ



ἐνταῦθα δὲ ἱέρειαι
3116 Im.2.33.2.10 : Δωδωνίδες ἐν στρυφνῷ τε καὶ ἱερῷ τῷ εἴδει· ἐοίκασι
3117 Im.2.33.2.11 : γὰρ θυμιαμάτων τε ἀναπνεῖν καὶ σπονδῶν.
3118 Im.2.33.3.1 : καὶ
3119 Im.2.33.3.2 : τὸ χωρίον δὲ αὐτὸ θυῶδες, ὦ παῖ, γέγραπται καὶ
3120 Im.2.33.3.3 : ὀμφῆς μεστόν, χαλκῆ τε Ἠχὼ ἐν αὐτῷ τετίμηται, ἣν
3121 Im.2.33.3.4 : οἶμαι ὁρᾷς ἐπιβάλλουσαν τὴν χεῖρα τῷ στόματι,
3122 Im.2.33.3.5 : ἐπειδὴ χαλκεῖον ἀνέκειτο τῷ Διὶ κατὰ Δωδώνην
3123 Im.2.33.3.6 : ἠχοῦν ἐς πολὺ τῆς ἡμέρας καί, μέχρι λάβοιτό τις
3124 Im.2.33.3.7 : αὐτοῦ, μὴ σιωπῶν.

ftp://dushelov.no-ip.org/greek.txt/P/Ph/Philostratus Major Soph. - tlg1600.txt
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
Ο Ψευδο-Καλλισθένης (Historia Alexandri Magni, recensio a 1.45.3) λέει ότι ο θεός
τραγουδούσε διαμέσου του τριποδικού λέβητα («φοιβηλάλον τρίποδα»)...

Pseudo-Kalliszthenes (Historia Alexandri Magni, recensio a 1.45.3) irja, hogy az isten eneket a haromlabas zeneusttell mondatja. («φοιβηλάλον τρίποδα»).

«… Όθεν πραΰνας το στράτευμα την οδοιπορίαν εποιείτο. παραπεμψάμενος δε ετέρας πόλεις ήλθεν εις Λοκρούς• επιμεινάντων <δε> εκεί των στρατευμάτων, ημέραν μίαν παραπεμψάμενος, ήλθε παρά τους Ακραγαντίνους και εισελθών εις το του Απόλλωνος ιερόν ηξίου την Φοιβηλάλον αυτώ μαντεύσασθαι της δε λεγούσης μη χρησμοδοτείν αυτώ το μαντείον οργισθείς ο Αλέξανδρος είπεν• Ει μη βούλει μαντεύσασθαι, βαστάξω καγώ τον τρίποδα ώσπερ ο Ηρακλής έβάσταξε τον φοιβηλάλον τρίποδα, ον Κροίσος ο Λυδών βασιλεύς ανέθετο Ήλθεν δε αυτώ φωνή από του αδύτου• Ηρακλής Αλέξανδρε τούτο εποίησε θεός θεώ, συ δε θνητός ων μη αντιτάσσου θεοίς αι γαρ πράξεις σου μέχρι θεών λαληθώσιν. Της ουν φωνής ανενεχθείσης είπεν η φοιβηλάλος μάντις• Αυτός ο θεός σοι εμαντεύσατο τω ισχυροτέρω σε ονόματι προσαγορεύσας εβόησε γαρ εξ αδύτων Ηρακλής Αλέξανδρε, τούτο σοι προμηνύων, ότι ισχυρότερον πάντων δει σε γενέσθαι εν ταις πράξεσι και εις τους αιώνας μνημονεύεσθαι'…»

Historia Alexandri Magni: Recensio vetusta
Από τον/την Pseudo-Callisthenes,Wilhelm Kroll

http://books.google.gr/books?id=CH2...page&q=callisthenes φοιβηλάλος μάντις&f=false
Historia Alexandri Magni Recensio vetusta - Pseudo-Callisthenes, Wilhelm Kroll - Βιβλία Google.htm Historia Alexandri Magni Recensio vetusta - Pseudo-Callisthenes, Wilhelm Kroll - Βιβλία Google.htm
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
ο Λουκιανός (Phalar. 2.12) λέει ότι στους Δελφούς ο «τρίπους φθέγγεται»




Lucian, Phalaris
Luc. Phal. 2.12
[12] τίνος οὖν ἕνεκα μὴ ὡς ἀεὶ μηδὲ ὡς πάλαι τὰ περὶ τῶν ἀναθημάτωνποιήσωμεν; ἢ τί μεμφόμενοι τοῖς παλαιοῖς ἔθεσιν καινοτομήσωμεν; καὶ ὃμηδὲ πώποτε, ἀφ᾽ οὗ τὴν πόλιν οἰκοῦμεν καὶ ὁ Πύθιος χρᾷ καὶ ὁ τρίπουςφθέγγεται καὶ ἡ ἱέρεια ἐμπνεῖται, γεγένηται παρ᾽ ἡμῖν, νῦνκαταστησώμεθα, κρίνεσθαι καὶ ἐξετάζεσθαι τοὺς ἀνατιθέντας; καὶ μὴν ἐξ[p. 30] ἐκείνου μὲν τοῦ παλαιοῦ ἔθους, τοῦ ἀνέδην καὶ πᾶσιν ἐξεῖναι, ὁρᾶτεὅσων ἀγαθῶν ἐμπέπλησται τὸ ἱερόν, ἁπάντων ἀνατιθέντων καὶ ὑπὲρ τὴνὑπάρχουσαν δύναμιν ἐνίων δωρουμένων τὸν θεόν.
Lucian. Works. with an English Translation by. A. M. Harmon. Cambridge, MA. Harvard University Press. London. William Heinemann Ltd. 1913. 1.

http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Luc.+Phal.+2.12&fromdoc=Perseus:text:2008.01.0420
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
Headword: Τάδε ἐκ τοῦ τρίποδος
Adler number: tau,15
Translated headword: these things [come] from the tripod
Vetting Status: low
Translation:
[sc. This proverbial phrase] is asserted in reference to absolutely true things: that the Delphic god[1] had intercourse with Aristoklea when she became the Pythia,[2] and from her prophecies, to signify that the things she prophesied were altogether divine, and to signify that they were true, as from the tripod.[3]
About Apollonius of Tyana [sc. Philostratus writes]: "Neither did he spin out his discourses, nor did anyone hear him being ironic, addressing his audience with Peripatetic arguments,[4] but, when he conversed, he would say, as from a tripod, 'I know' and 'It is my opinion'."[5]
Greek Original:
Τάδε ἐκ τοῦ τρίποδος: τίθεται ἐπὶ τῶν πάνυ ἀληθῶν: Ἀριστοκλείᾳ γὰρ τῇ Πυθίᾳ γενομένῃ μιχθῆναι τὸν Δελφόν, καὶ τῶν ὑπ' αὐτῆς μαντευμάτων παρασημειοῦσθαι, ὅσα ἔχρα ἔνθεος γενομένη: καὶ ταῦτα ὡς ἀληθῆ παρασημειοῦσθαι, ὡς ἐκ τοῦ τρίποδος. περὶ Ἀπολλωνίου τοῦ Τυανέως: οὐδὲ διῆγε τοὺς λόγους οὐδὲ εἰρωνευομένου τις ἤκουσε, περιπατοῦντος ἐς τοὺς ἀκροωμένους, ἀλλ' ὥσπερ ἐκ τρίποδος, ὅτε διαλέγοιτο, οἶδα, ἔλεγε, καί, δοκεῖ μοι.
Notes:
On the Delphic tripod (the lemma contains the genitive case of τρίπους ; see generally LSJ s.v.), cf. also tau 1001: τρίποδα in the accusative.
[1] In the Suda's rendering (see note 3) of the passage, Apollo; cf. pi 3130. [Here, Adler notes that mss VM transmit γινομένη , nominative case: she having engaged.]
[2] Aristoklea/Aristoclea (= Themistoklea/Themistoclea), priestess of Apollo at Delphi (cf. delta 210), and legendary source of Pythagoras' ethical doctrines. Adler cites (Aristoxenus in) DiogenesLaertius 8.8 (web address 1).
[3] The first paragraph of the gloss is almost identically given by Photius' Lexicon, but transmitting (as Adler observes in her critical apparatus) Πυθαγόραν τὸν Δελφὸν (Delphic Pythagoras). The original source, again referring to Pythagoras, is evidently Pausanias Atticista tau1; see also pi 3120 with the cross-references there, and OCD(3) pp. 1283-85.
[Adler's critical apparatus on this part of the passage is intricate. The present reading is given by ms A and an alternative reading in ms M. Also, she reports, ms F reads μαντευομένων , to interpret her prophesizing as divine. Also: ms A transmits ὅσον (neuter singular, as much as) and ἔχραε θς (g-d prophesied); and, still trying to clarify this part of the passage, ms F reads ἔχρα ὁ θεὸς , and mss GVM transmit ἔχραεν ὁ θεὸς . The last parenthetical remark, repeating the lemma, is omitted by ms F.]
[4] The present active participle, masculine genitive singular is from the contract verb περιπατέω , I walk about, up and down, gesturing here perhaps at methods of argumentation employed at the Peripatos, the site of Aristotle's school of philosophy, as well as invoking a sense of deliberately vague and evasive debate. [In her apparatus, Adler notes that mss AV read εἰρωνευόμενος , the nominative, although the genitive is required of the person from whom something is heard. Consistently, ms A transmits περιπατοῦν , again the nominative; and ms V omits ἐς and inserts δὲ (and addressing).]
[5] Philostratus, Life of Apollonius of Tyana 1.17; cf. kappa 912.
Associated internet address:
Web address 1

http://www.stoa.org/sol-bin/search....hstr=tripod&field=any&num_per_page=25&db=REAL
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
41. καὶ περὶ τοῦτρίποδος δὲ καλουμένου ὄργανον δὲ καὶ τοῦτο μουσικόν ὁ προειρημένοςἈρτέμων γράφει οὕτως : ‘ ὅθεν πολλὰ τῶν ὀργάνων οὐδ᾽ εἰ γέγονέ ποτεγινώσκεται: καθάπερ ὁ Πυθαγόρου τοῦ Ζακυνθίου τρίπους. ὀλιγοχρόνιονγὰρ τὴν ἀκμὴν σχὼν, καὶ διὰ τὸ δοκεῖν ἐργώδης εἶναι κατὰ τὴν χειροθεσίαν,ἢ δι᾽ ἣν δὴ ποτ᾽ οὖν αἰτίαν, συντόμως καταλυθεὶς διαλέληθε τοὺς πολλούς.ἦν δὲ παραπλήσιος μὲν Δελφικῷ τρίποδι καὶ τοὔνομ᾽ ἐντεῦθεν ἔσχεν, τὴν δὲχρῆσιν τριπλῆς κιθάρας παρείχετο, τῶν γὰρ ποδῶν ἑστώτων [p. 440] ἐπίτινος βάσεως εὐστρόφου, καθάπερ αἱ τῶν περιάκτων δίφρωνκατασκευάζονται, θέσεις, τὰς μέσας τρεῖς χώρας τὰς ἀπὸ ποδὸς ἐπὶ πόδαδιεστώσας ἐνέτεινε χορδαῖς, ὑπερθεὶς ἑκάστῃ πῆχυν καὶ κάτω προσαρμόσαςχορδοτόνια, καὶ τὸν ἐπάνω κόσμον κοινὸν τοῦ λέβητος καὶ τῶνπαρηρτημένων ἠχείων ἀποδούς: ἐξ ὧν καὶ τὴν φαντασίαν εἶχεν ἀστείαν καὶτὸν ἦχον προσέβαλλεν ἁδρότερον. διένειμε δὲ ἑκάστῃ χώρᾳ τὰς τρεῖςἁρμονίας, τήν τε δωριστὶ καὶ φρυγιστὶ καὶ λυδιστί. καὶ καθεζόμενος αὐτὸςἐπί τινος δίφρου περὶ ταυτὸν συμμέτρως ἔχοντος τῇ συστάσει, διείρας δὲ τὴνεὐώνυμον χεῖρα πρὸς τὴν ἐπιβολήν, καὶ τῇ ἑτέρᾳ χρησόμενος τῷ πλήκτρῳ,καθ᾽ ὁποίαν δὴ πρώτην ᾑρεῖτο τῶν ἁρμονιῶν μετέστρεφε τῷ ποδὶ τὴν βάσινεὔτροχον οὖσαν, καὶ πρὸς ἑτέραν πλευρὰν πάλιν ἐπιβάλλων ἐχρῆτο καὶπάλιν ἑτέραν. οὕτω δὲ ὀξέως ὑπὸ τὴν χεῖρα προσῆγεν αὐτῷ τὰ συστήματα ἡτῆς βάσεως εὐκινησία τῷ ποδὶ ψαυαμένη καὶ τὴν χειροθεσίαν ἐπὶ τοσοῦτονεἰθίσθη κατοξύνειν ὥστ᾽, εἴ τις μὴ συνορῴη τὸ γινόμενον, ἀλλὰ διὰ τῆςἀκοῆς μόνον κρίνοι, νομίζειν γ᾽ κιθαρῶν ἀκούειν διαφόρως ἡρμοσμένων. καὶτοῦτο τὸ ὄργανον θαυμασθὲν ἰσχυρῶς μετὰ τὸν ἐκείνου βίον ἐξέλιπενεὐθέως.’

http://nlp.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus:text:2008.01.0405:book=14

http://www.perseus.tufts.edu/hopper/artifactSearch?q=tripod&image=yes
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
Ath. 2.6
6. Φιλόχορος δέ φησιν ὅτι οἱ πίνοντες οὐ μόνον ἑαυτοὺς ἐμφανίζουσιν οἵτινέςεἰσιν, ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον ἀνακαλύπτουσι παρρησίαν ἄγοντες.ὅθεν ‘ οἶνος καὶ ἀλήθεια’ λέγεται καὶ ‘ ἀνδρὸς δ᾽ οἶνος ἔδειξε νόον’ καὶ τὸνικητήριον ἐν Διονύσου τρίπους. καὶ γὰρ ἐκ τρίποδος λέγειν φαμὲν τοὺςἀληθεύοντας: δεῖ δὲ νοεῖν τρίποδα τοῦ Διονύσου τὸν κρατῆρα, ἦν γὰρ τὸἀρχαῖον δύο γένη τριπόδων, οὓς καλεῖσθαι λέβητας συνέβαινεν ἀμφοτέρουςι ἐμπυριβήτης ὁ καὶ λοετροχόος. Αἰσχύλος:


τὸν μὲν τρίπους ἐδέξατ᾽ οἰκεῖος λέβης
αἰεὶ φυλάσσων τὴν ὑπὲρ πυρὸς στάσιν.
ὁ δ᾽ ἕτερος κρατήρ καλούμενος. Ὅμηρος: ‘ ἕπτ᾽ ἀπύρους τρίποδας.’ ἐν τούτοιςδὲ τὸν οἶνον ἐκίρνων καὶ οὗτός ἐστιν ὁ τῆς ἀληθείας οἰκεῖος τρίπους. διὸἈπόλλωνος μὲν οἰκεῖος διὰ τὴν ἐκ μαντικῆς ἀλήθειαν, Διονύσου δὲ διὰ τὴνἐν μέθῃ. Σῆμος δ᾽ ὁ Δήλιός φησι: ‘ τρίπους χαλκοῦς, οὐχ ὁ Πυθικός, ἀλλ᾽ ὃννῦν λέβητα καλοῦσιν. οὗτοι δ᾽ ἦσαν οἱ μὲν ἄπυροι, εἰς οὓς τὸν οἶνονεἰσεκεράννυον, οἱ δὲ λοετροχόοι, ἐν οἷς τὸ ὕδωρ ἐθέρμαινον, καὶ ἐμπυριβῆται.καὶ τούτων ἔνιοι ὠτώεντες, [p. 166] τρίποδα δὲ τὴν ὑπόβασιν ἔχοντεςτρίποδες ὠνομάζοντο.’
Athenaeus, The Deipnosophists

http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus:text:2008.01.0405:book=2:chapter=6
Philochorus says28 that drinkers not only reveal what they are, but also disclose the secrets of everybody else in their outspokenness. Hence the saying, "wine is truth also,"29 and "wine revealeth the heart of man."30 FHence also the tripod as prize of victory in the festival of Dionysus. For of those who speak the truth we say that they "speak from the tripod,"31 and it must be understood that the mixing-bowl is Dionysus's tripod. For in ancient times there were two sorts of tripods, both of which came to be termed cauldrons. The one called "bath-pourer" was also made to stand over a fire. Thus Aeschylus:32 "This was contained in the household cauldron, tripod-mounted, which ever keeps its station above the fire." 38The other is the so‑called krater ("mixing-bowl"). Homer:33 "seven tripods, unspoiled by fire." In these they used to mix their wine, and this is "the veritable tripod of truth." Wherefore the tripod is proper to Apollo because of its prophetic truth, while to Dionysus it is proper because of the truth of wine. Now Semos of Delos says:34 "Bronze tripod; not the Pythian, but rather what is now termed cauldron. Of these some were not intended for fire, and in them they mixed wine; others were pitchers for the bath, in which they heated water, and they were made to stand over a fire. BOf these latter some had handles, p167but having three feet as a base they were called tripods."

http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Athenaeus/2A*.html
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
Apollodorus, Library

Apollod. 2.6.2
[2] μετ᾽ οὐ πολὺ δὲ κλαπεισῶν ἐξ Εὐβοίας ὑπὸ Αὐτολύκου βοῶν, Εὔρυτοςμὲν ἐνόμιζεν ὑφ᾽ Ἡρακλέους γεγονέναι τοῦτο, Ἴφιτος δὲ ἀπιστῶνἀφικνεῖται πρὸς Ἡρακλέα, καὶ συντυχὼν ἥκοντι ἐκ Φερῶν αὐτῷ, σεσωκότιτὴν ἀποθανοῦσαν Ἄλκηστιν Ἀδμήτῳ, παρακαλεῖ συζητῆσαι τὰς βόας.Ἡρακλῆς δὲ ὑπισχνεῖται: καὶ ξενίζει μὲν αὐτόν, μανεὶς δὲ αὖθις ἀπὸ τῶνΤιρυνθίων ἔρριψεν αὐτὸν τειχῶν. καθαρθῆναι δὲ θέλων τὸν φόνονἀφικνεῖται πρὸς Νηλέα: Πυλίων ἦν οὗτος δυνάστης. ἀπωσαμένου δὲΝηλέως αὐτὸν διὰ τὴν πρὸς Εὔρυτον φιλίαν, εἰς Ἀμύκλας παραγενόμενοςὑπὸ Δηιφόβου τοῦ Ἱππολύτου καθαίρεται. κατασχεθεὶς δὲ δεινῇ νόσῳ διὰτὸν Ἰφίτου φόνον, εἰς Δελφοὺς παραγενόμενος ἀπαλλαγὴν ἐπυνθάνετοτῆς νόσου. μὴ χρησμῳδούσης δὲ αὐτῷ τῆς Πυθίας τόν τε ναὸν συλᾶν ἤθελε,καὶ τὸν τρίποδα βαστάσας κατασκευάζειν μαντεῖον ἴδιον. μαχομένου δὲαὐτῷ Ἀπόλλωνος, ὁ Ζεὺς ἵησι μέσον αὐτῶν κεραυνόν. καὶ τοῦτονδιαλυθέντων τὸν τρόπον, λαμβάνει χρησμὸν Ἡρακλῆς, ὃς ἔλεγενἀπαλλαγὴν αὐτῷ τῆς νόσου ἔσεσθαι πραθέντι καὶ τρία ἔτη λατρεύσαντικαὶ δόντι ποινὴν τοῦ φόνου τὴν τιμὴν Εὐρύτῳ.

Apollodorus. Apollodorus, The Library, with an English Translation by Sir James George Frazer, F.B.A., F.R.S. in 2 Volumes. Cambridge, MA, Harvard University Press; London, William Heinemann Ltd. 1921. Includes Frazer's notes.

http://www.perseus.tufts.edu/hopper....0021:text=Library:book=2:chapter=6:section=2
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
Plutarch, De E apud Delphos

Plut. De E 387d
‘ δὴ μουσικῇ θ᾽ ἣδεται καὶ κύκνων φωναῖς καὶ κιθάρας ψόφοις, τίθαυμαστόν ἐστι διαλεκτικῆς φιλίᾳ τοῦτ᾽ ἀσπάζεσθαι τοῦ λόγου τὸ μέροςκαὶ ἀγαπᾶν, ᾧ μάλιστα καὶ πλείστῳ προσχρωμένους ὁρᾷ τοὺς φιλοσόφους; ὁδ᾽ Ἡρακλῆς, οὔπω τὸν Προμηθέα λελυκὼς οὐδὲ τοῖς περὶ τὸν Χείρωνα καὶἌτλαντα σοφισταῖς διειλεγμένος ἀλλὰ νέος ὢν καὶ κομιδῇ Βοιώτιος,ἀναιρῶν τὴν διαλεκτικὴν καὶ καταγελῶν τοῦ ‘εἰ’τὸ πρῶτον, τὸ δεύτερον 1ὑποσπᾶν ἔδοξε βίᾳ τὸν τρίποδα καὶ διαμάχεσθαι πρὸς ’
1 εἰ τὸ πρῶτον, καὶ τὼ δεύτερον 'si primum, est et secundum' Emperius

Plutarch. Moralia. Gregorius N. Bernardakis. Leipzig. Teubner. 1891. 3.

http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus:text:2008.01.0242:stephpage=387d
 

Zambelis Spyros

Παλαιό Μέλος
Πινακίδα των τριπόδων

Η πινακίδα βρέθηκε στο Δωμάτιο του αρχείου, στο μυκηναϊκό ανάκτορο του Εγκλιανού (Πύλος Μεσσηνίας). Το κείμενο είναι γραμμένο σε τρεις σειρές, που χωρίζονται από δύο οριζόντιες γραμμές, και διαβάζεται από τα αριστερά προς τα δεξιά. Περιλαμβάνει συλλαβογράμματα της γραφής μαζί με ιδεογράμματα αγγείων και αποτελεί καταγραφή οικοσκευής. Αναφέρονται μαγειρικά σκεύη, όπως η εσχάρα (e-ka-ra), η φιάλη (pi-je-ra), το πύραυστρο (pu-ra-u-to-ro) και τα χω(σ)τήρια (ko-te-ri-ja), ανάμεσα στα οποία ξεχωρίζει ο τρίποδας (ti-ri-po), για αυτό και η συγκεκριμένη πινακίδα ονομάστηκε ''πινακίδα των τριπόδων''.

Η Γραμμική Β ήταν σε χρήση κατά τον 14ο και 13ο αι. π.Χ. και αποτελεί την σημαντικότερη πρωτογενή πηγή πληροφοριών της Μυκηναϊκής εποχής. Αποκρυπτογραφήθηκε το 1952 από τον Άγγλο αρχιτέκτονα Michael Ventris σε συνεργασία με τον φιλόλογο John Chadwick. Η ταύτιση των ιδεογραμμάτων με τις αντίστοιχες ελληνικές λέξεις, αποτέλεσε αδιάψευστο τεκμήριο για την ελληνικότητα της Γραμμικής Β. Πήλινες πινακίδες Γραμμικής Β γραφής έχουν βρεθεί στα αρχεία των μυκηναϊκών ανακτόρων που αποτελούσαν τα διοικητικά, οικονομικά και θρησκευτικά κέντρα ευρύτερων περιοχών, στην Κρήτη (Κνωσό, Χανιά) και στην κυρίως Ελλάδα (Μυκήνες, Πύλο, Τίρυνθα, Θήβα).




Στοιχεία εκθέματος


Χρονολόγηση: Ύστερη Εποχή του Χαλκού, 13ος αι. π.Χ.



Τόπος Εύρεσης: Πύλος, Ανάκτορο Εγκλιανού



Διαστάσεις: μήκος: 0,265 μ., ύψος: 0,038 μ.



Υλικό: Πηλός



Αριθμός Ευρετηρίου: 709-712



Copyright: Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού





Ενδεικτική Βιβλιογραφία



Bennett Ε., The Pylos Tablets. Texts of the Inscriptions found 1939-1954, 1955, p. 82



Palmer L.R., The Interpretation of Mycenaean Greek Texts, 1963, p. 29



Δημακοπούλου Κ. (επιμ.), Ο μυκηναϊκός κόσμος. Πέντε αιώνες πρώιμου ελληνικού πολιτισμού, 1600-1100 π.Χ., Αθήνα, 1988, σ. 208, αρ. 182

http://odysseus.culture.gr/h/4/gh430.jsp?obj_id=5487
 

Attachments

  • image.jpg
    image.jpg
    14 KB · Views: 5
Top