Έχω συνεργαστεί πολλές φορές με γυναίκες που ψάλλουν σε διάφορες ενορίες. Αλλες που βοηθούν υπεύθυνα και συνειδητά με σεβασμό σε αυτό που κάνουν χωρίς υπεροψία, άλλες όμως, πουλάνε ''μούρη, γλώσσα'' και εξυπνάδα... Από τις τελευταίες, μακρυά και αλάργα... (Αν έχετε λίγη πείρα στο αναλόγιο μπορείτε να τις αποφύγετε σχετικά εύκολα, εκτός αν έχουν ''κάλο'' στο κεφάλι που έκει βάζουμε σε εφαρμογή τα μεγάλα μέσα...)
Η άποψή μου λοιπόν είναι η εξής:
Σε περίπτωση που προσκληθείτε να ψάλλετε σε ενορία που εξυπηρετούν ΜΟΝΟ γυναίκες.
Π.χ. σαν προσκεκλημένος, αφού καθίσετε στο μέσο του αναλογίου, αν είναι 3 γυναίκες άγνωστες προς εσάς μοιράζετε τα κομμάτια σε αυτές για να δείτε τι ''ψάρια'' πιάνουν... (ακριβώς δηλ. όπως σε περίπτωση συναδέλφων αντρών) Αν είναι γνωστές, πράττετε αναλόγως.
Από κει και πέρα, έχετε πάντα την προσοχή σας (πολύ περισσότερο από το να βρισκόσασταν με άντρες συναδέλφους...)
Τώρα, αν καμία έρθει με ενδυμασία περίεργη, την τοποθετείτε στο αναλόγιο με τέτοιο τρόπο, ωστε να μην έρχεται σε επαφη με το οπτικό σας πεδίο, τουλάχιστον!...
Αν καμία πάλι φορά έντονο άρωμα, επίσης πράττετε το ίδιο...
Αν κάποια γνωρίζετε ότι είναι γλωσσού, τις δίνετε κομμάτια μήπως και γλιτώσετε την... γλώσσα της!
Γενικά, παρεξηγούνται εύκολα και καλούμαστε να κρατάμε τις ισσοροπίες, ακόμα κι αν ξεκινήσει μια ακολουθία με τους χειρότερους οιωνούς.... Αν όμως δεν έχουμε περιθώρια, κόβουμε από την αρχή τον ''βήχα'' και σε όποιον αρέσει.