Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν είτε την εμπειρία, είτε την πληροφόρηση, είτε τουλάχιστον την κοινή λογική για να αναγνωρίσουν ένα σοβαρό ψάλτη.
Νομιζω πως δεν ειναι ακριβως ετσι. Για να αξιολογησεις εναν μουσικο πρεπει να εχεις και γνωση των κομματιων που λεει και ακουσματα απο αλλους κορυφαιους του χωρου και φυσικα γενικοτερη μουσικη παιδεια. Αλλιως δεν μπορεις να κρινεις μιας και λειπουν τα δεδομενα.
Ποιος απο το εκκλησιασμα ξερει εστω να σου πει ποιο κομματι λες ή εστω την ενοτητα;;
(Μια φορα σε καθημερινη εορτη Αγίου ερχεται μετα το τελος της λειτουργιας μια γνωστη μου και μου λεει : "Πολύ μου αρεσει που λετε τα ΕΥΛΟΓΗΤΑΡΙΑ, γι αυτο ερχομαι εδω...". Την κοιταζα σαστισμενος προσπαθωντας να καταλαβω τι εννοουσε... "Βεβαια σημερα ξεχασατε να πειτε το "ταις πρεσβειαιες της Θεοτοκου...", συνεχισε απτοητη... Καπου εκει καταλαβα οτι ευλογηταρια ονοματιζε τα ΤΥΠΙΚΑ...)
Το κοινο κατ' αντιστοιχια πχ της ευρωπαικης μουσικης ειναι πολυ περισσοτερο εκπαιδευμενο στα ακούσματά του.
Η συντριπτικη πλειοψηφια του εκκλησιασματος θα ακουγε με πολυ μεγαλυτερη ευχαριστηση μια πολυφωνικη χορωδια ή εναν αμανετζη απο εναν σοβαρο ψαλτη.
Προς Θεου, δεν ριχνω την ευθυνη στο εκκλησιασμα, η μουσικη παιδεια καλλιεργειται σιγα σιγα και μια ενορια που εχει συνηθισει εναν καλο ψαλτη θα καταλαβει ευκολοτερα τη διαφορα οταν εχει αλλο ακουσμα.
Ισως ιστορικη ευθυνη να ειναι πρωτιστως ο Συλλογος να ενθαρρυνει την Ιεραρχια της Εκκλησιας να δωσει βαρυτητα στη μουσικη παιδεια των ψαλτων αντι να ευαγγελιζεται μονιμοποιησεις και τα τοιαυτα...
(Κατ' αντιστοιχια ο δικηγορικος συλλογος απαιτει να δινουν ΞΕΧΩΡΙΣΤΕΣ εξετασεις οσοι θελουν να ασκουν το επαγγελμα του δικηγορου, λεω εγω τωρα...)