Εκτός θέματος γιατί το θέμα, όπως το έθεσε ο Νικόλαος
Ο τίτλος του θέματος δεν περιορίζει το θέμα λέγοντας <<Σε τον της Παρθένου Υιόν κατά το Πατριαρχικό Ύφος>>. Ακόμη και να το έλεγε, άλλες εκδοχές του ύμνου από το κλασσικό ρεπερτόριο της ΒΜ παράδοσης θα βοηθούσαν ακόμα περισσότερο να κατανοήσουμε πως διαφέρει το πατριαρχικό ύφος, εάν πράγματι πάντα διαφέρει.
Δηλαδή ούτε ηχογραφήσεις του Ψάχου, του Καρά, του Φιρφιρή, του Περιστέρη, ή της Σιμωνόπετρας, εάν υπήρχαν, δεν θα ήταν εκτός θέματος.
Απλά γίνεται ανάλυση ενός ύμνου.
Κατά τη γνώμη μου, καλύτερα να υπηρετούν οι ψάλτες τα κλασσικά μαθήματα χωρίς διασκευές και αυτοσχεδιασμούς, παρά να υπηρετούν τη τάδε 'σχολή' ή το τάδε 'ύφος'.
Ο Ιωάννης Κ. Παπαχρόνης το εκφράζει καλύτερα λέγοντας. . .
"Εδώ θα πρέπει να πούμε ότι, σεβόμενοι τόσο το Χρύσανθο όσο και την Πατριαρχική Επιτροπή, ακολουθούμε πιστά τη γραμμή τους παρότι δε συμφωνούμε σε πολλά σημεία και κυρίως στη διαίρεση της Κλίμακας, όπως δε συμφωνούν και πολλοί άλλοι ενασχολούμενοι με τη Βυζαντινή Εκκλησιαστική Μουσική.
Αυτό άλλωστε αποδεικνύεται τόσο από τις κατά καιρούς απόψεις, που έχουν διατυπωθεί και έχουν εκδοθεί σε διάφορα νεώτερα Θεωρητικά, όσο και από την πρακτική παράδοση που ακολουθούν διάφοροι δίδοντας, πολλές φορές, και βαρύγδουπες εκφράσεις όπως <<Πατριαρχικό ύφος>>, <<Αγιορείτικο ύφος>>, <<Καραμάνειο ύφος>>, <<Περιστέριο ύφος>> κ.ά. νομίζοντες έτσι ότι εξυπηρετείται ο σκοπός που δεν πρέπει να είναι άλλος από τη σωστή ερμηνεία των ύμνων και τη βοήθεια του πιστού, κατά την ώρα της Λατρείας, ώστε να μπορέσει να επικοινωνήσει καλύτερα με το Θεό."
Καλή συνέχεια,
Τάσος
. . .
