Εγώ είχα όζους στις φωνητικές χορδές. Τώρα είμαι μιά χαρά . όταν είχα ο Γιατρός μου είπε να ψέλνω απο το Διάφραγμα και όχι απο τον λαιμό. Δεν καταλαβαίνω καλά αυτο που μου είπε. Προσπάθησα αλλα η φωνη ηταν ακόμα λίγο - πολύ βραχνή. Μου το έξηγεί κανείς πώς να το κάνω αυτό με το Διάφραγμα? Ευχαριστώ!!!
Αγαπητέ Δημήτρη, αυτό είναι μία ολόκληρη σχολή από μόνο του και δεν μαθαίνεται απλά εξηγώντας το σε μία παράγραφο, πέραν του ότι οι περισσότεροι ψάλτες δεν έχουμε τέτοια τεχνική κατάρτηση στον τομέα αυτόν, αποτέλεσμα του προβληματισμού απ' όπου ξεκίνησε το θέμα που βρισκόμαστε.
Εκτός από την σωστή τροφοδοσία με αέρα μέσω του διαφράγματος, είναι και το θέμα του που πρέπει να τοποθετηθεί η φωνή κατά την έξοδο, δηλαδή πως χρησιμοποιείς το κρανιακό και το στοματικό ηχείο. Ενώ για παράδειγμα στο κλασικό τραγούδι οι ψηλές κυρίως νότες τοποθετούνται στο μέτωπο, με αποτέλεσμα όμως να χάνεται όχι μόνο η φωνητική φυσικότητα, αλλά να καταστρατηγείται και η άρθρωση (με τον τρόπο αυτόν σχεδόν όλα τους τα φωνήεντα απηχούνται ως
α, εφόσον πρέπει να "κρεμάσει" η κάτω σιαγόνα, κάτι που κάνει φανερή την δυσκολία της εκφοράς για παράδειγμα του
ι) στην ψαλτική για αυτόν ακριβώς τον λόγο (πρέπει να) χρησιμοποιείται ο ουρανίσκος. Αντ' αυτού όμως οι περισσότεροι ψάλλουμε χρησιμοποιόντας το λαιμό μας ως ηχείο, κάτι που και περιορίζει την τονική μας έκταση και μας κάνει να βραχνιάζουμε στις νότες που αποτελούν τα λεγόμενα "περάσματα" (αυτές δηλαδή που βρίσκονται μεταξύ των μεσαίων και των ψηλών τόνων της έκτασής μας) και μας κουράζουν.
Είναι τόσα πολλά τα θέματα που χρήζουν προσοχής και ενώ θα μπορούσε η διδασκαλία της ψαλτικής στις σχολές να διαρκεί ακόμη 2-3 χρόνια και να μπαίνουμε λίγο στο κλίμα αυτό, δυστυχώς δεν υφίσταται πουθενά.
Υ.Γ. Μεταξύ των θετικών, ας μην παραλείπουμε το πόση ομοιογένεια θα επικρατούσε στις φωνές μίας χορωδίας αν όλοι τοποθετούσαν με τον ίδιο τρόπο τη φωνή τους. Αν ακούσετε μία χορωδία κλασικού τραγουδιού όπως
αυτήν (ή
αυτήν για a capella) π.χ., δεν υπάρχει περίπτωση κάποια φωνή να ξεχωρίζει από τις άλλες.