"Χτυπώ το ήθος του συνομιλητού" είναι συγκεκριμένη, γνωστή έκφραση της καθομιλουμένης. Έχουν γραφτεί και πονήματα για αυτό το θέμα. Περίμενα να την γνωρίζετε. Δεν σημαίνει απαραίτητα ότι χτυπώ το ήθος της ζωής του (την ηθική του κατάσταση, δηλαδή, που μπορεί να είναι και άγνωστη πολλές φορές), αλλά εννοεί ότι τα γραφόμενά μου, με τρόπο ασαφή και γενικόλογο πολλές φορές, άλλα έντεχνα βαλμένα, θέλουν να προκαλέσουν την μείωση της αξίας του (να δείξουν π.χ. ότι είναι χαμηλότερου επιπέδου ή κάτι τέτοιο) ή να αφήσουν υπονοούμενα για αυτόν, χωρίς καν να είναι απαραίτητα τα επιχειρήματα, προκαταλαμβάνοντας έτσι τους υπόλοιπους παρακολουθούντες. Όταν λές "κοίτα ποιός το έγραψε και ποιοί το προβάλλουν συνέχεια, οι ίδιοι και οι ίδιοι..." αυτό ακριβώς συμβαίνει. Είναι σαν να λές, "δεν χρειάζεται να σας πω παραπάνω, κοιτάξτε ποιός έγραψε το κείμενο και ποιοί το προβάλλουν και θα καταλάβετε...". Μας αρκεί ότι το είπε ο τάδε και ο δείνα (οι ίδιοι και οι ίδιοι), οι οποίοι είναι γνωστό τί απόψεις κουβαλάνε. Μετά βάζεις και το "κοιτάξτε ποιοί γράφουν την αντίθετη άποψη, σίγουρα όχι τυχαίοι άνθρωποι" και πάνε περίπατο τα επιχειρήματα.
Η ανταλλαγή σκέψεων και ο διάλογος είναι πράγματι αδύνατον να γίνουν αν ο λόγος μας έχει τέτοιες αιχμές και δεν επικεντρώνεται απόλυτα σε επιχειρήματα και στοιχεία. Το έχω υποστεί προσωπικά ουκ ολίγες φορές. Για να συνεννοηθούμε βασικά, και αν βγεί άκρη, να ομονοήσουμε κιόλας δεν χρειάζονται τέτοιες αναφορές γιατί είναι εύκολα παρεξηγήσιμες.
Προσωπικά, δεν είχα καμία διάθεση να ξανα-συμμετάσχω στο παρόν θέμα, το οποίο υπήρξε (κακώς) πονεμένο εξ αρχής. Η αναφορά σε δύο Κληρικούς που γνωρίζω και σέβομαι πολύ, με τρόπο μάλιστα που φαίνεται να τους μειώνει αδικαιολόγητα ήταν αυτή που με παρακίνησε να γράψω.