Αλλά επειδή μιλάτε για "άλλη Θεμελίωση της Θεωρίας" (sic), θα προχωρήσω λίγο ακόμα.
Ο αείμνηστος Α. Ευθυμιάδης στον οποίο αναφέρεστε, στο κεφάλαιο για τις χρόες, παραπέμπει στον Χρύσανθο και ειδικότερα στην παρ. 275, όπου ο Χρύσανθος μιλάει για τις κλίμακες που παράγουν οι Χρόες τις οποίες υπολογίζει σε 740! (ΧΑΡΗΣ)
Αγαπητοί φίλοι,
Όπως γνωρίζουμε από την αρχαία Ελλάδα ξεκίνησε η Μαθηματική Θεμελίωση της Θεωρίας της Μουσικής . Επίσης από τα Ομηρικά έπη,φθάσαμε στην ακμή του Αρχαίου Δράματος όπου οι Ελληνες Δραματουργοί τελειοποίησαν την συνύπαρξη ρυθμοποιίας-κινήσεως , μουσικής και λόγου.
Στα χρόνια του Βυζαντίου, παρέμεινε και συντηρήθηκε ο άρρηκτος δεσμός ποίησης -λογου και μουσικής . Εγινε δε η γλωσσα μας το όχημα όπου επέβη η μουσική για να φθάση μεχρι σήμερα (τραγωδία, τραγώδιον,ύμνος,δημοτικό τραγούδι,ρεμπέτικο, λαϊκό τραγούδι ). Μια αλληλουχία πού εξυπυρέτησε, Θεία χάριτι, την Ορθόδοξη Λατρεία παρέχοντάς της άφθαρτη την από αιώνων την Τέχνη της σύνδεσης του λόγου και μουσικής. Κι όπως στην αρχαία τραγωδία ο Ευριπίδης,ητο εξ’ ολοκλήρου ρυθμοποιός μουσικός και λόγου ποιητής , έτσι και οι Αγιοι Υμνογράφοι μας ακολούθησαν ( αφαιρώντας την κίνηση επί σκηνής και τα όργανα αν και αυτά από Αρχαία παράδοση ακολουθούσαν την μουσική γραμμή του λόγου ).
Αυτήν την φωνητική παράδοση στην Εκκλησία , αυτόν τον τρόπο συνύπαρξης μουσικής κα κειμένου - λόγου, ακραιφνεστάτω τρόπω μας διαφύλαξε η Αγία μας Εκκλησία. Αυτην την παράδοση άκουσαν ο Πέτρος, ο Ιάκωβος, ο Γρηγόριος , ο Κωνσταντίνος,…
Αυτήν την παράδοση υπηρέτησε ο Ναυπλιώτης, ο Πρίγγος , με πειθαρχία,ταπείνωση,υποταγή.
Οι εκτελέσεις τους ως διαχρονικό μάθημα εστηρίχθησαν σε στέρεα βάση της Θεωρίας. Δεν έψαλλαν πειραματικά ανάλογα με πρόσκαιρα θεωρητικά πορίσματα, δικά τους ή των φίλων τους.
Αυτή την ΣΑΦΗ αντίληψη
ταυτοποίησαν οι μαθηταί του Κ. Πρίγγου , Αβρ. Ευθυμιάδης και Χρ. Θεοδοσόπουλος ( από παιδιά συμμαθητές του Θεόδ.Θεοδοσόπουλου και του Χρ.Κουτσουράδη και αργότερα του Σωκρ. Παπαδόπουλου ).
Επί πολλές ημέρες δεν σας απαντούσα. Νόμιζα ότι κάποιος θα φιλοτιμηθή να διαβάση περι κλιμάκων και χροοών από τον Ευθυμιάδη. Ολοι όμως δεχθήκατε τα γραφόμενα του αγαπητού Χαραλάμπη αναφανδόν. (Αγαπητέ Χάρη καταλαβαίνειςτην ευθύνη σου
Να μην αναφέρω τους ευχαριστήσαντας τον Χάρη διότι και οι ύπόλοιποι ( Πόσοι είναι αυτοί κ.Συντονιστά ) αν και δεν (αντι)παραθέσατε ….άστο καλλίτερα…
Αλλοι πάλι είπατε: Το Θέμα έκλεισε… μην το κουράζουμε…
Και ο αγαπητός Χάρης ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΕ και τον ΕΥΘΥΜΙΑΔΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΧΡΥΣΑΝΘΟ!!!
ΕΥΘΥΜΙΑΔΗΣ : Κατά τον Χρύσανθο (Θεωρητικόν μέγα της μουσικής πργ.275):
:Από μιας διατονικής κλίμακος του διαπασών είναι δυνατόν
να παράγωνται
Χρόαι 740.
ΣΥΜΕΩΝΙΔΗΣ :…όπως γράφει ο Ευθυμιάδης , οΧρυσανθος στο Θεωρητικόν μεγα της μουσικής πργ275,
μιλάει για τις κλίμακες που παράγουν οι Χρόες, είναι 740.
Το εδίδαξες 10 χρόνια! Τώρα;
Ετσι(
εξηγείται γιατι ψάχνετε την εξήγηση στο τραγούδι του Χαλδαιάκη.
Ο Πρίγγος σίγουρα δεν θα την έψαχνε εκεί.
Τι τραβάνε οι κακόμοιροι ,οι καϋμένοι μαθητές της Ψαλτικής στην Αθήνα ! Από την μια μεριά οι Καρα—ίζοντες και από την άλλη οι νέο-Αραβίζοντες !!!
Μου θυμίζετε την εισβολή του Ινδικού τραγουδιού και τον Θάνατο του Ελληνικού Λαϊκού τραγουδιού. Πόσο πονούσε ο Τστσάνης και ο Μάρκος!
Η απάντηση για το θέμα που ετέθη για την Σπάθη υπάρχει στο βιβλίο τουΑρχ. Ευυμιάδη. Μελετείστε χωρίς να παραποιείτε.
Με αγάπη . Θεόδωρος.
Υ.Γ. Καμμία σχέση δεν έχουν οι Φθορικές κλίμακες με τις ενθέσεις, στην πλοκή του μέλους, των Χροών.