Zambelis Spyros
Παλαιό Μέλος
[Σούδα και Σουΐδας· Βυζαντινός λεξικογράφος, που έζησε πιθανόν τον 10ο αι. μ.Χ., γύρω στα 960-970. Είναι γνωστός από το Λεξικό που φέρει το ονομά του (Σουίδα Λεξικόν ή απλά Σουΐδας ή Σούδα). Το Λεξικό αφορά την αρχαία Ελλάδα και είναι γραμμένο με την ακόλουθη αλφαβητική σειρά (σύμφωνα με την προφορά των διφθόγγων και των φωνηέντων): α, β, γ, δ, αι, ε, ζ, ει, η, ι, θ, κ, λ, μ, ν, ξ, ο, ω, π, ρ, c, τ, υ, φ, χ, ψ. Περιέχει μεγάλο αριθμό λημμάτων, 12.000 λέξεις, ονόματα, εκφράσεις κτλ., μαζί με 900 βιογραφικά σημειώματα, συλλεγμένα χωρίς ιδιαίτερη κριτική προσοχή από προηγούμενα παρόμοια έργα. Είναι, ωστόσο, ένα πολύτιμο έργο αναφοράς και πληροφοριών, ιδιαίτερα σχετικά με την ιστορία της αρχαίας Ελλάδας. Για τα βιογραφικά σημειώματα χρησιμοποίησε στοιχεία από παλαιότερες πηγές, που τώρα έχουν χαθεί. Σε αυτό το υλικό βρίσκονται διάσπαρτες αρκετές πληροφορίες σχετικές με τη ζωή και το έργο αρχαίων ποιητών και μουσικών, με μουσικά όργανα, όρους και εκφράσεις. Σε μια σημείωση μετά τον τίτλο αναφέρεται: "Το παρόν βιβλίον Σουΐδα [ή Σούδα]· οι δε συνταξάμενοι τούτο, άνδρες σοφοί· Εύδημος ρήτωρ, Ελλάδιος επί Θεοδοσίου του νέου· Ευγένιος Αυγουστοπόλεως της εν Φρυγία, Ζώσιμος Γαζαίος, Καικίλιος Σικελιώτης, Λογγίνος ο Κάσσιος", κτλ. Μετά από κάθε όνομα, αναφέρεται το θέμα καθενός. Από όλους αυτούς τους συγγραφείς (παλαιότερους από την εποχή του) και από άλλους, όπως ο Παυσανίας, ο Διονύσιος και ο Ησύχιος, ο Σουίδας πήρε υλικό για το Λεξικό του. Ορισμένοι μελετητές πιστεύουν τώρα ότι δεν υπήρξε λεξικογράφος με το όνομα Σουίδας· υποστηρίζουν ότι το υλικό του Λεξικού έχει συλλεγεί από έναν άγνωστο συγγραφέα και ότι το όνομα Σουίδας προήλθε από το όνομα Σούδα της συλλογής. Έχουν γίνει πολλές εκδόσεις της Σούδας, από τις οποίες παρατίθενται οι ακόλουθες:
Δημήτριος Χαλκοκονδύλης, Μιλάνο 1499. Aemilius Portus, ελληνικό και λατινικό κείμενο, Κολωνία 1619 (Γενεύη 1630, τόμ. 1-2). L. Kusterus, Παρίσι 1700. Th. Gaisford, με λατινική μετάφραση, Οξφόρδη 1834, τόμ. 1-3. G. Bernhardy (1834). I. Bekker, Βερολίνο 1854 (επιτομή). Ada Adler (Λιψία, Teubner, 1925-1935· τόμ. 1-5 με προσθήκες, διορθώσεις και πίνακα περιεχομένων).]
{Αυτή την τελευταία έκδοση χρησιμοποίησε ο Σόλων Μιχαηλίδης για την Εγκυκλοπαίδεια της Αρχαίας Ελληνικής Μουσικής.}
Σόλωνας Μιχαηλίδης, Εγκυκλοπαίδεια της αρχαίας ελληνικής μουσικής, Εκδόσεις Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης, 1999
http://www.musipedia.gr/wiki/Σούδα
~~~~~~~~~~~~~~~
Headword: Ἀγάθων
Adler number: alpha,124
Translated headword: Agathon
Vetting Status: low
Translation:
A proper name. He was a tragic poet; but he was slandered for effeminacy. Aristophanes [writes]:[1]
--Where is Agathon?
--He's gone and left me.
--Where on earth is the wretch?
--At the Banquet of the Blessed.
This Agathon was good by nature, missed by his friends and brilliant at the dinner table. They say also that the Symposium of Plato was set at a dinner party of his, with many philosophers introduced all together.
A comic poet [sic] of the school of Socrates. He was lampooned in comedy for womanliness.
Greek Original:
Ἀγάθων: ὄνομα κύριον. τραγικὸς δὲ ἦν: διεβέβλητο δὲ ἐπὶ μαλακίᾳ. Ἀριστοφάνης: Ἀγάθων δὲ ποῦ 'στιν; ἀπολιπών μ' οἴχεται. ποῖ γῆς ὁ τλήμων; ἐς μακάρων εὐωχίαν. οὗτος ὁ Ἀγάθων ἀγαθὸς ἦν τὸν τρόπον, ποθεινὸς τοῖς φίλοις καὶ τὴν τράπεζαν λαμπρός. φασὶ δὲ ὅτι καὶ Πλάτωνος Συμπόσιον ἐν ἑστιάσει αὐτοῦ γέγραπται, πολλῶν ἅμα φιλοσόφων παραχθέντων. κωμῳδιοποιὸς Σωκράτους διδασκαλείου. ἐκωμῳδεῖτο δὲ εἰς θηλύτητα.
Notes:
C5 BCE. See also under alpha 125.
[1] Aristophanes, Frogs 83-85 (web address 1); dialogue between Herakles and Dionysos. The phrase "missed by his friends", which the lexicographer uses below, is from the same source.
Reference:
TrGF 39; OCD(3) pp.37-8.
http://www.stoa.org/sol-bin/search.pl
~~~~~~~~~~~~~~
Αγάθων
(5ος αι. π.Χ.-περ. 400 π.Χ.)· Αθηναίος τραγικός και συνθέτης, γιος του Τεισαμενού· γενικά θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς δραματικούς ποιητές μετά τους τρεις μεγάλους τραγικούς. Σε αυτόν αποδιδόταν η εισαγωγή και ανάμειξη του "χρωματικού γένους" στην τραγωδία (Πλούτ. Συμποσιακά Γ', 1, 11-12: "πρώτον εις τραγωδίαν φασίν εμβαλείν και υπομίξαι χρωματικόν"). Το όνομά του δόθηκε σ' ένα είδος αύλησης ("αγαθώνειος αύλησις ή Αγάθωνος αύλησις"), η οποία, κατά τη Σούδα, ήταν μαλακή (απαλή) και ηδονική, ούτε χαλαρή, ούτε πικρή, αλλά συγκερασμένη και πάρα πολύ ευχάριστη ("Αγαθώνειος αύλησις· η μαλακή και εκλελυμένη· ή η μήτε χαλαρά, μήτε πικρά, αλλ' εύκρατος και ηδίστη"). Ο Αγάθων ήταν ο πρώτος που εισήγαγε στο δράμα τα λεγόμενα εμβόλιμα χορικά τραγούδια, τα οποία δεν είχαν άμεση σχέση με το κύριο θέμα του δράματος (Αριστοτ. Ποιητική 1456a, 18: "εμβόλιμα άδουσι πρώτου άρξαντος Αγάθωνος του τοιούτου"). Πολύ νέος πήρε μέρος στο δραματικό αγώνα των Ληναίων στην Αθήνα το 416 π.Χ. και κέρδισε το πρώτο βραβείο. Ήταν από τους κύριους συνδαιτυμόνες στο Συμπόσιο του Πλάτωνα. Υπήρξε πολύ δημοφιλής στην Αθήνα χάρη στα δραματικά του έργα και στην κοινωνικότητα του, την ευχάριστη συντροφιά του και την, κάπως θηλυπρεπή, ομορφιά του. Ο Αριστοφάνης τον σατιρίζει πικρά στις Θεσμοφοριάζουσες. Ο Αγάθων πέθανε πιθανόν το 401 ή 400 π.Χ. στη Μακεδονία, όπου είχε προσκληθεί κατά το 407 από το βασιλιά Αρχέλαο (413-399 π.Χ.). Μόνο λίγοι στίχοι του έχουν διασωθεί. Βλ. Bergk Anth. Lyr. 132· PLG ΙΙ, 268.
Σόλωνας Μιχαηλίδης, Εγκυκλοπαίδεια της αρχαίας ελληνικής μουσικής
http://www.musipedia.gr/wiki/Αγάθων
Δημήτριος Χαλκοκονδύλης, Μιλάνο 1499. Aemilius Portus, ελληνικό και λατινικό κείμενο, Κολωνία 1619 (Γενεύη 1630, τόμ. 1-2). L. Kusterus, Παρίσι 1700. Th. Gaisford, με λατινική μετάφραση, Οξφόρδη 1834, τόμ. 1-3. G. Bernhardy (1834). I. Bekker, Βερολίνο 1854 (επιτομή). Ada Adler (Λιψία, Teubner, 1925-1935· τόμ. 1-5 με προσθήκες, διορθώσεις και πίνακα περιεχομένων).]
{Αυτή την τελευταία έκδοση χρησιμοποίησε ο Σόλων Μιχαηλίδης για την Εγκυκλοπαίδεια της Αρχαίας Ελληνικής Μουσικής.}
Σόλωνας Μιχαηλίδης, Εγκυκλοπαίδεια της αρχαίας ελληνικής μουσικής, Εκδόσεις Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης, 1999
http://www.musipedia.gr/wiki/Σούδα
~~~~~~~~~~~~~~~
Headword: Ἀγάθων
Adler number: alpha,124
Translated headword: Agathon
Vetting Status: low
Translation:
A proper name. He was a tragic poet; but he was slandered for effeminacy. Aristophanes [writes]:[1]
--Where is Agathon?
--He's gone and left me.
--Where on earth is the wretch?
--At the Banquet of the Blessed.
This Agathon was good by nature, missed by his friends and brilliant at the dinner table. They say also that the Symposium of Plato was set at a dinner party of his, with many philosophers introduced all together.
A comic poet [sic] of the school of Socrates. He was lampooned in comedy for womanliness.
Greek Original:
Ἀγάθων: ὄνομα κύριον. τραγικὸς δὲ ἦν: διεβέβλητο δὲ ἐπὶ μαλακίᾳ. Ἀριστοφάνης: Ἀγάθων δὲ ποῦ 'στιν; ἀπολιπών μ' οἴχεται. ποῖ γῆς ὁ τλήμων; ἐς μακάρων εὐωχίαν. οὗτος ὁ Ἀγάθων ἀγαθὸς ἦν τὸν τρόπον, ποθεινὸς τοῖς φίλοις καὶ τὴν τράπεζαν λαμπρός. φασὶ δὲ ὅτι καὶ Πλάτωνος Συμπόσιον ἐν ἑστιάσει αὐτοῦ γέγραπται, πολλῶν ἅμα φιλοσόφων παραχθέντων. κωμῳδιοποιὸς Σωκράτους διδασκαλείου. ἐκωμῳδεῖτο δὲ εἰς θηλύτητα.
Notes:
C5 BCE. See also under alpha 125.
[1] Aristophanes, Frogs 83-85 (web address 1); dialogue between Herakles and Dionysos. The phrase "missed by his friends", which the lexicographer uses below, is from the same source.
Reference:
TrGF 39; OCD(3) pp.37-8.
http://www.stoa.org/sol-bin/search.pl
~~~~~~~~~~~~~~
Αγάθων
(5ος αι. π.Χ.-περ. 400 π.Χ.)· Αθηναίος τραγικός και συνθέτης, γιος του Τεισαμενού· γενικά θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς δραματικούς ποιητές μετά τους τρεις μεγάλους τραγικούς. Σε αυτόν αποδιδόταν η εισαγωγή και ανάμειξη του "χρωματικού γένους" στην τραγωδία (Πλούτ. Συμποσιακά Γ', 1, 11-12: "πρώτον εις τραγωδίαν φασίν εμβαλείν και υπομίξαι χρωματικόν"). Το όνομά του δόθηκε σ' ένα είδος αύλησης ("αγαθώνειος αύλησις ή Αγάθωνος αύλησις"), η οποία, κατά τη Σούδα, ήταν μαλακή (απαλή) και ηδονική, ούτε χαλαρή, ούτε πικρή, αλλά συγκερασμένη και πάρα πολύ ευχάριστη ("Αγαθώνειος αύλησις· η μαλακή και εκλελυμένη· ή η μήτε χαλαρά, μήτε πικρά, αλλ' εύκρατος και ηδίστη"). Ο Αγάθων ήταν ο πρώτος που εισήγαγε στο δράμα τα λεγόμενα εμβόλιμα χορικά τραγούδια, τα οποία δεν είχαν άμεση σχέση με το κύριο θέμα του δράματος (Αριστοτ. Ποιητική 1456a, 18: "εμβόλιμα άδουσι πρώτου άρξαντος Αγάθωνος του τοιούτου"). Πολύ νέος πήρε μέρος στο δραματικό αγώνα των Ληναίων στην Αθήνα το 416 π.Χ. και κέρδισε το πρώτο βραβείο. Ήταν από τους κύριους συνδαιτυμόνες στο Συμπόσιο του Πλάτωνα. Υπήρξε πολύ δημοφιλής στην Αθήνα χάρη στα δραματικά του έργα και στην κοινωνικότητα του, την ευχάριστη συντροφιά του και την, κάπως θηλυπρεπή, ομορφιά του. Ο Αριστοφάνης τον σατιρίζει πικρά στις Θεσμοφοριάζουσες. Ο Αγάθων πέθανε πιθανόν το 401 ή 400 π.Χ. στη Μακεδονία, όπου είχε προσκληθεί κατά το 407 από το βασιλιά Αρχέλαο (413-399 π.Χ.). Μόνο λίγοι στίχοι του έχουν διασωθεί. Βλ. Bergk Anth. Lyr. 132· PLG ΙΙ, 268.
Σόλωνας Μιχαηλίδης, Εγκυκλοπαίδεια της αρχαίας ελληνικής μουσικής
http://www.musipedia.gr/wiki/Αγάθων