[Ερώτηση] O Πα στον Β' ήχο

Pavlos79

Μέλος
Όταν ο Β' έχει κατάβαση προς τον Νη, ο Πα εκτελείται χρωματικά (14άρι). Όταν όμως επανέρχεται προς τον Βου, πως εκτελείται ο Πα; Χρωματικά ή με δίεση προς τον Βου; Προσωπικά το εκτελούσα χρωματικά (το 'χω δει και σε κείμενο έτσι, σημειωμένο δηλαδή με ύφεση), το έχω όμως δει και ακούσει και με δίεση. Έστω ως παράδειγμα το 2ο αναστάσιμο στιχηρό των αίνων ("Ειπάτωσαν Ιουδαίοι"), στη φράση "την πέτραν της ζωής".
 
Όταν ο Β' έχει κατάβαση προς τον Νη, ο Πα εκτελείται χρωματικά (14άρι). Όταν όμως επανέρχεται προς τον Βου, πως εκτελείται ο Πα; Χρωματικά ή με δίεση προς τον Βου; Προσωπικά το εκτελούσα χρωματικά (το 'χω δει και σε κείμενο έτσι, σημειωμένο δηλαδή με ύφεση), το έχω όμως δει και ακούσει και με δίεση. Έστω ως παράδειγμα το 2ο αναστάσιμο στιχηρό των αίνων ("Ειπάτωσαν Ιουδαίοι"), στη φράση "την πέτραν της ζωής".

Στην "πέτραν της ζωής" ο Β΄ έχει κατάβαση προς τον Νη; Ή μπορεί να εκτελεστεί (και) "χρωματικά"; Να επισυναφθεί το κείμενο προς αποφυγή παρανοήσεων..

υγ. Υπάρχουν κ περιπτώσεις όπου ο Β΄ κατέρχεται στον Νη και επανέρχεται στον Βου.
 
Η σχετική σελίδα από το Αναστασιματάριο του Ιωάννου.
 

Attachments

  • Αναστασιματάριον Ιωάννου Πρωτοψάλτου (1905).jpg
    608.6 KB · Views: 159
Και άλλο ένα σχετικό παράδειγμα, κάπως διαφορετικό (βλ. τις λέξεις "τω δείξαντι", "ευλογούμεν", "δοξολογούμεν").
 

Attachments

  • Δοξολογία πλ.δ' Γρηγορίου πρωτοψάλτου.pdf
    109.5 KB · Views: 61
Last edited:
Όταν ο Β' έχει κατάβαση προς τον Νη, ο Πα εκτελείται χρωματικά (14άρι). Όταν όμως επανέρχεται προς τον Βου, πως εκτελείται ο Πα; Χρωματικά ή με δίεση προς τον Βου; Προσωπικά το εκτελούσα χρωματικά (το 'χω δει και σε κείμενο έτσι, σημειωμένο δηλαδή με ύφεση), το έχω όμως δει και ακούσει και με δίεση. Έστω ως παράδειγμα το 2ο αναστάσιμο στιχηρό των αίνων ("Ειπάτωσαν Ιουδαίοι"), στη φράση "την πέτραν της ζωής".
Xρωματικά ψάλλομε και στις δύο περιπτώσεις.
 
Όταν ο Β' έχει κατάβαση προς τον Νη, ο Πα εκτελείται χρωματικά (14άρι). Όταν όμως επανέρχεται προς τον Βου, πως εκτελείται ο Πα; Χρωματικά ή με δίεση προς τον Βου; Προσωπικά το εκτελούσα χρωματικά (το 'χω δει και σε κείμενο έτσι, σημειωμένο δηλαδή με ύφεση), το έχω όμως δει και ακούσει και με δίεση. Έστω ως παράδειγμα το 2ο αναστάσιμο στιχηρό των αίνων ("Ειπάτωσαν Ιουδαίοι"), στη φράση "την πέτραν της ζωής".

Και κατα την ανοδο χρωματικα εκτελειται. Ειναι ξεκαθαρισμενα πραγματα αυτα.
 
στο "λέγοΝΤΕΣ συν" του "ειπάτωσαν ιουδαίοι" ο πα είναι και εκεί χρωματικός, έτσι δεν είναι;
 
στο "λέγοΝΤΕΣ συν" του "ειπάτωσαν ιουδαίοι" ο πα είναι και εκεί χρωματικός, έτσι δεν είναι;

Εκεί κατεβαίνει για λίγο μέχρι τον Πά και ανεβαίνει πάλι. Ο Πά έλκεται προς τον Βου.
 
Αυτό το λέει σε κάποιο θεωρητικο η το ξέρουμε απ'την προφορική παράδοση;

Το δεύτερο, όσον αφορά εμένα. Για θεωρητική κατοχύρωση, ας μιλήσει άλλος.
 
Ευθυμιάδης (β΄ έκδοση), σελ. 366-367.

Δεν έχω το βιβλίο. Μήπως θα μπορούσατε να μου πείτε τι λέει;
Επίσης μήπως θα μπορούσατε να μου πείτε αν και από πού μπορώ να το κατεβάσω;
Ευχαριστώ.
 
Δεν έχω το βιβλίο. Μήπως θα μπορούσατε να μου πείτε τι λέει;
Επίσης μήπως θα μπορούσατε να μου πείτε αν και από πού μπορώ να το κατεβάσω;
Ευχαριστώ.

Δεν είναι διαθέσιμο σε ψηφιακή μορφή, λόγω δικαιωμάτων. Λέει ακριβώς ότι, στην περίπτωση που κατερχόμεθα μέχρι τον Πα χωρίς να τον υπερβαίνουμε και επιστρέφουμε στον Βου, το Πα-Βου γίνεται ελάσσων τόνος, λόγω έλξεως του Πα προς τον Βου.

ΥΓ Εάν σας ενδιαφέρει η θεωρία, πρέπει οπωσδήποτε να αγοράσετε το βιβλίο. Δεν είναι βέβαια το μόνο απαραίτητο, αλλά είναι μια πολύ καλή αρχή.
 
Με το διάστημα του Κε-Ζω γίνεται το ίδιο όταν για λίγο η μελωδία πηγαίνει στο Κε και επανέρχεται στο Ζω (είτε μένει είτε φεύγει προς τα πάνω), αφού το τρίχορδο Νη-Πα-Βου είναι το ίδιο σε διαστήματα με το Δι-Κε-Ζω; :confused:
Ευχαριστώ.
 
Με το διάστημα του Κε-Ζω γίνεται το ίδιο όταν για λίγο η μελωδία πηγαίνει στο Κε και επανέρχεται στο Ζω (είτε μένει είτε φεύγει προς τα πάνω), αφού το τρίχορδο Νη-Πα-Βου είναι το ίδιο σε διαστήματα με το Δι-Κε-Ζω; :confused:
Ευχαριστώ.

Νομίζω όχι, αλλά γιατί δεν φέρνεις ένα παράδειγμα; Το θέμα είναι πρώτα πρακτικό και μετά θεωρητικό.
 
Νομίζω όχι, αλλά γιατί δεν φέρνεις ένα παράδειγμα; Το θέμα είναι πρώτα πρακτικό και μετά θεωρητικό.

Στο Κατευθυνθήτω η προσευχή μου του Β ήχου στη φράση "των χειρων ΜΟΥ" μπορεί να γίνει μια ανάλυση με δίγοργο που να μας πάει στο κε και αμέσως μετά στο ζω ("μου"). Δεν ξέρω αν έγινα κατανοητός:D
Επίσης στο Θου κύριε, αμέσως από κάτω, στο "ΦΥλακην το στόματί μου" κατεβαίνει στο κε και μετά ανεβαίνει στο ζω.
 
Last edited:
Νομίζω όχι, αλλά γιατί δεν φέρνεις ένα παράδειγμα; Το θέμα είναι πρώτα πρακτικό και μετά θεωρητικό.

Πιο χαρακτηριστικό είναι στο "Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου", σύντομο (όταν γράφεται εκ του Δι) και αργό, σε σημεία που το μέλος περιστρέφεται γύρω από τον Ζω (π.χ "καθεῖλε"). Είναι αλήθεια ότι εκεί ο Κε συνήθως υψώνεται ελαφρώς, μολονότι κάτι τέτοιο, εξ όσων θυμούμαι (ίσως κάνω και λάθος) δεν καταγράφεται στη θεωρία. Είναι όμως λογικό, αφού ο β΄ ήχος κινείται κατά το πεντάχορδο (ή τρίχορδο κατ' άλλους) σύστημα. Ότι συμβαίνει κάτω, φυσικό είναι να συμβαίνει και πάνω.
 
Στο Κατευθυνθήτω η προσευχή μου του Β ήχου στη φράση "των χειρων ΜΟΥ" μπορεί να γίνει μια ανάλυση με δίγοργο που να μας πάει στο κε και αμέσως μετά στο ζω ("μου"). Δεν ξέρω αν έγινα κατανοητός:D
Επίσης στο Θου κύριε, αμέσως από κάτω, στο "ΦΥλακην το στόματί μου" κατεβαίνει στο κε και μετά ανεβαίνει στο ζω.

Το υποτιθέμενο δίγοργο αποτυπώνει απλώς ένα κυματισμό της φωνής και δεν μπορεί να αποτελέσει δείγμα έλξης ή μη. Στην δεύτερη όμως περίπτωση κι εγώ θα το έλεγα το Κε υψωμένο. Δεν ξέρω όμως αν μπορεί να μπει κανόνας. Πρέπει να δει κανείς όλες τις περιπτώσεις, όπου απαντάται.
 
Back
Top