Κ
Κωσταντής1
Guest
Στὴν βικιπαίδεια γιὰ τὰ δημοτικά, στὸ λήμμα γιὰ τὸν Πελοποννήσιο, ἐδῷ στὸ τέλος τοῦ συνημμένου ἀπὸ σχετικὴ συζήτηση στο ψαλτολόγιο γιὰ τὸν θεριακλῆ, ποὺ τὸ ὑπαινίχτηκα καὶ παραπάνω σὲ σχόλιο μου. Πάντως τελικὰ ἴσως δὲν εἶναι τελείως ἄστοχη ἡ σύνδεση τῶν Δερβίσηδων μὲ τοὺς Ἕλληνες, διότι ἡ Περσία ἦταν τὸ καταφύγιο τῶν διαφωνούντων Βυζαντινῶν σὲ θρησκευτικὰ καὶ πολιτικὰ θέματα. Αὐτὸ ταιριάζει μὲ τὴν μεσαιωνικὴ ἔννοια τοῦ ὅρου Ἕλλην= εἰδωλολάτρης. Καὶ γιατὶ ἐπὶ Ἰουστινιανοῦ διώχτηκαν οἱ τελευταῖοι διανοούμενοι στρατευμένοι εἰδωλολάτρες, καὶ κατέφυγαν στὴν Περσία, καὶ ἐπειδὴ ὀ ὅρος χρησιμοποιήθηκε καὶ σὰν μομφή.
Ὁ ὅρος Ἕλληνας ποὺ ἔχουμε σήμερα εἶναι ἀποδοση τοῦ δυτικοῦ Γραικός= ὀρθόδοξος. Τὸν 18ο αἰ. καὶ γιὰ τοὺς Εὐρωπαίους πῆρε θετικὸ περιεχόμενο ἀπὸ ἀρνητικὸ ποὺ εἶχε σημαίνοντας πλέον "τὸν μὴ Μακεδόνα, τὸν πρὸ τῆς μάχης τῆς Χαιρωνείας Ἕλληνα, τον "δημοκράτη", ποὺ δὲν γνώριζε ζυγό". Τὸν 19ο αἰῶνα πῆρε φυλετικὰ χαρακτηριστικὰ καὶ ἄρχισε νὰ σημαίνει "ἀπόγονος τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων". Ὅμως, παλαιότερα, καὶ συγκεκριμένα ἐπὶ Θεοδοσίου, ποὺ ἀπαγόρευσε κάθε θρησκεία πλὴν τῆς χριστιανικῆς (ποὺ καθοριζόταν ἀπὸ δογμα καὶ ἱεραρχία) τὸ Ἕλληνας ἄρχισε νὰ σημαίνει καὶ γιὰ τοὺς... Ἕλληνες τὸν εἰδωλολάτρη, καὶ ταὐτόχρονα λοιπὸν τὸν ἀντάρτη, ἴσως τὸν "ῥεμπέτη" κατὰ τοῦ κράτους, σὲ ἀντίθεση μὲ τὸν Ῥωμαῖο, ποὺ ἦταν λοιπὸν καὶ ὀρθόδοξος χριστιανὸς καὶ εὐπειθὴς ὑπήκοος. Τἐλος ἐπὶ εἰκονομαχίας οἱ μὲν εἰκονόφιλοι ἐκατηγοροῦντο ἐπὶ ἑλληνισμῷ, οἱ δὲ εἰκονομάχοι ἐπὶ ἰουδαϊσμῷ.
Οἱ δερβίσηδες στὴν ὀργανωμένη τους μορφη πρέπει νὰ μοιάζαν κάπου μὲ τὶς δυτικὲς μασωνικὲς στοὲς ποὺ πρέσβευαν τὴν ἐλευθερία τοῦ δόγματος, ἐξ οὖ μιὰ ὁμοιότητα τοῦ Πελοποννησίου μὲ τὸν Μότσαρτ, καὶ σὲ αὐτὸ καὶ στὴν καταπληκτικὴ μουσικὴ μνήμη καὶ ἄμεση καταγραφή. Ἡ μουσικὴ μποροῦσε νὰ θεωρηθῇ "παγκόσμια γλῶσσα ὑπερβαίνουσα τὶς διαφορὲς τῶν γλωσσῶν".
Ὁ ὅρος Ἕλληνας ποὺ ἔχουμε σήμερα εἶναι ἀποδοση τοῦ δυτικοῦ Γραικός= ὀρθόδοξος. Τὸν 18ο αἰ. καὶ γιὰ τοὺς Εὐρωπαίους πῆρε θετικὸ περιεχόμενο ἀπὸ ἀρνητικὸ ποὺ εἶχε σημαίνοντας πλέον "τὸν μὴ Μακεδόνα, τὸν πρὸ τῆς μάχης τῆς Χαιρωνείας Ἕλληνα, τον "δημοκράτη", ποὺ δὲν γνώριζε ζυγό". Τὸν 19ο αἰῶνα πῆρε φυλετικὰ χαρακτηριστικὰ καὶ ἄρχισε νὰ σημαίνει "ἀπόγονος τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων". Ὅμως, παλαιότερα, καὶ συγκεκριμένα ἐπὶ Θεοδοσίου, ποὺ ἀπαγόρευσε κάθε θρησκεία πλὴν τῆς χριστιανικῆς (ποὺ καθοριζόταν ἀπὸ δογμα καὶ ἱεραρχία) τὸ Ἕλληνας ἄρχισε νὰ σημαίνει καὶ γιὰ τοὺς... Ἕλληνες τὸν εἰδωλολάτρη, καὶ ταὐτόχρονα λοιπὸν τὸν ἀντάρτη, ἴσως τὸν "ῥεμπέτη" κατὰ τοῦ κράτους, σὲ ἀντίθεση μὲ τὸν Ῥωμαῖο, ποὺ ἦταν λοιπὸν καὶ ὀρθόδοξος χριστιανὸς καὶ εὐπειθὴς ὑπήκοος. Τἐλος ἐπὶ εἰκονομαχίας οἱ μὲν εἰκονόφιλοι ἐκατηγοροῦντο ἐπὶ ἑλληνισμῷ, οἱ δὲ εἰκονομάχοι ἐπὶ ἰουδαϊσμῷ.
Οἱ δερβίσηδες στὴν ὀργανωμένη τους μορφη πρέπει νὰ μοιάζαν κάπου μὲ τὶς δυτικὲς μασωνικὲς στοὲς ποὺ πρέσβευαν τὴν ἐλευθερία τοῦ δόγματος, ἐξ οὖ μιὰ ὁμοιότητα τοῦ Πελοποννησίου μὲ τὸν Μότσαρτ, καὶ σὲ αὐτὸ καὶ στὴν καταπληκτικὴ μουσικὴ μνήμη καὶ ἄμεση καταγραφή. Ἡ μουσικὴ μποροῦσε νὰ θεωρηθῇ "παγκόσμια γλῶσσα ὑπερβαίνουσα τὶς διαφορὲς τῶν γλωσσῶν".
Attachments
Last edited by a moderator: