Την εκτέλεση των πατριαρχικών την έχετε ακούσει; Μόνο το «ομολόγει τον κρυπτόμενον» ψάλλουν διαφορετικά. Τα λοιπά είναι ανάπτυξη των θέσεων. Ανέφερα πριν τον Ψάχο. Η κριτική σας μου τον θυμίζει πολύ, διότι θεωρεί απαράδεκτη την ανάλυση του Κεκραγαρίου του α' από τον Ναυπλιώτη. Από πού έμαθε, όμως, ο Ψάχος την πατριαρχική παράδοση; Από πού ο Ναυπλιώτης; Τι αναλύσεις έχει στα βιβλία του ο Ραιδεστινός; Μην υιοθετούμε την αθηναϊκή νοοτροπία του πρώτου ημίσεως του 20ου αιώνος διότι ούτε στην Πόλη έψαλλαν ποτέ τόσο στεγνά.
Συνεχείς εκδόσεις βασικών βιβλίων
- Thread starter tb---
- Start date
E
emakris
Guest
Ποια κριτική, κύριε; Εγώ αναφέρθηκα θετικότατα στην εκτέλεση του κ. Ζαγκανά. Διαβάστε πρώτα και μετά τοποθετηθείτε. Στο οικείο thread. Και αφήστε τον Ψάχο και την "αθηναϊκή νοοτροπία" κατά μέρος.
Αυτή περί στενογραφικότητος, περί αναλύσεων της Πατριαρχικής παραδόσεως κλπ, περί της έρευνας πάνω στην εκτέλεση σημαδοφώνων του κ. Νεραντζή (τον οποίο αν δε φωτογραφίζετε τότε παρανοώ πλήρως τα γραφόμενά σας) με βάση την προφορική παράδοση κλπ.
E
emakris
Guest
Χαιρετίσματα... Αφήστε το, δεν πειράζει...
Δε σας απαξίωσα με αυτό τον τρόπο! Έγραψα:
Παραθέσατε κείμενο του Βιολάκη για να μας πείσετε πως οι εξηγήσεις είναι ακρινείς και ελάχιστα στοιχεία μπορούν να αναλυθούν, όπως αυτά που ανέλυσε ο Βιολάκης. Σας ανέφερα το παράδειγμα του Ψάχου που μέμφεται τον Ναυπλιώτη ότι ψάλλει πιο ελεύθερα από τα καταγεγραμμένα.
Αν κάτι από τα παραπάνω δεν υποννοείται, απλά δηλώστε το, διότι άλλα συμπεράσματα βγαίνουν και δεν είμαι τρελλός εγώ που τα βγάζω.
και απαντήσατε:
Τι σημαίνει; Πως αμφισβητείτε ότι οι πατριαρχικές αναλύσεις των θέσεων, που καταγράφονται από τους συγχρόνους, ότι δηλαδή δε βασίζονται στον Πέτρο. Ακόμη, γράψατε:
Ο άνθρωπος αυτός βασίστηκε σε σύγχρονες καταγραφές της προφορικής παράδοσης για να εξηγήσει ενέργειες σημαδιών που αποδεδειγμένα παραλείφθηκαν από τις εξηγήσεις. Τον γειώνετε χωρίς καν επιχειρήματα, μόνο με την πεποίθηση πως σήμερα δεν ψάλλουμε όπως τότε, κάτι που θεωρείτε ανιστόρητο.
Παραθέσατε κείμενο του Βιολάκη για να μας πείσετε πως οι εξηγήσεις είναι ακρινείς και ελάχιστα στοιχεία μπορούν να αναλυθούν, όπως αυτά που ανέλυσε ο Βιολάκης. Σας ανέφερα το παράδειγμα του Ψάχου που μέμφεται τον Ναυπλιώτη ότι ψάλλει πιο ελεύθερα από τα καταγεγραμμένα.
Αν κάτι από τα παραπάνω δεν υποννοείται, απλά δηλώστε το, διότι άλλα συμπεράσματα βγαίνουν και δεν είμαι τρελλός εγώ που τα βγάζω.
Last edited:
domesticus
Lupus non curat numerum ovium
Κάποια πράγματα δὲν ἐξηγοῦνται μὲσα στὸ πλαίσιο τοῦ forum ὅπου ἡ λατρεία προσώπων δυσχεραίνει τὴν ἔκφραση.
Καλὸ εἶναι βέβαια ὅταν κατηγοροῦν οἱ ψάλτες τοὺς μουσικολόγους νὰ μὴ «ζηλεύουν» καὶ τὴ «δόξα»τους.
tsak77
Χρῆστος Τσακίρογλου
Το να γράφει κανείς: Μην μιλάς για τον τάδε διότι έχει μεγάλη (την παράδοση ή την φωνή) μπορεί λογικά να χαρακτηριστεί ως "λατρεία προσώπων" όμως ο Γιάννης καταθέτει στοιχεία.
Να προσθέσω ότι ο κ. Νεραντζής δεν γράφει τίποτα από το κεφάλι του στη συμβολή, παρά το ότι ακούει από τους πατριαρχικούς Πρωτοψάλτες, πρωτίστως το Ναυπλιώτη και μετά τους υπόλοιπους. Δυστυχώς στο βιβλίο δεν γίνονται συγκεκριμένες αναφορές ώστε να γίνει αντιπαράθεση στα ακούσματα και αυτό είναι όντως σφάλμα. Η δε "κονσερβοποίηση" της ερμηνείας, δεν αναλύεται τόσο επιφανειακά όπως π.χ. όταν βλέπουμε ψηφιστόν το εκτελούμε έτσι. Υπάρχουν πάρα πολλοί παράγοντες που εξαρτώνται από το ποιητικό κείμενο π.χ. σε τι είδους λέξη (γραμματικά και συντακτικά) βρισκόμαστε, ποια η τονιζόμενη συλλαβή σε σχέση με τις υπόλοιπες, αν η συλλαβή συνεχίζεται μετά από το ψηφιστό ή εισάγεται νέα κ.α. όπου όταν όλα αυτά συμπίπτον μεταξύ τους, το ψηφιστόν δύναται να εκτελείται έτσι. Αν ρωτούσε κανείς τον Πρίγγο πως ψάλλουμε τη λέξη "Προκαθάρωμεν" θα του έλεγε: Όπως θέλεις; Ή ψάλλεται έτσι; Δεν είναι αυτό κονσέρβα κατά τη λογική που γράφουμε εδώ; Το γιατί και το πως αυτό το "έτσι" μπορεί να κανονοποιηθεί, προσπάθησε να αναλύσει η Συμβολή.
Αν αυτά τα μαθαίναμε, πιστεύω ότι δεν θα χρειαζόμασταν αναλυμένες εκδόσεις και όλοι θα ψάλλαμε κατά την πατριαρχική ερμηνεία και όχι ο καθένας ότι θέλει, όπου θέλει.
Εγώ πιστεύω ότι μία τέτοια εργασία θα έπρεπε να μην είναι μόνο κείμενο, αλλά κείμενο και ήχος, όπου αυτά φαίνονται, διότι στην τελική τα ακούσματα που έχουμε διατάζουν την αίσθησή μας αν αυτή η ερμηνεία ταιριάζει στο συγκεκριμένο σημείο (πέρα από το ότι ίσως τότε να μην είχαμε τόσες διαφωνίες με την έκδοση όπως ότι είναι η χρήση της λογικής του Καρά κ.λ.π.).
Συμφωνώ. Και το αντίστροφο (αν και σπάνια συμβαίνει).
Υ.Γ. Μήπως το θέμα αρχίζει σιγά σιγά να ξεφεύγει; Ο κ. Νεραντζής δεν έγραψε κανένα μουσικό βιβλίο (ακόμη τουλάχιστον). Θα πρότεινα να μείνουμε στα των μουσικών εκδόσεων.
Last edited:
Μερική επαναφορά επί του θέματος.
Πριν λίγο διάστημα , βρισκόμενος σε ένα φιλικό αναλόγιο, βλέπω μια έκδοση αναστασηματαρίου με «βοηθητική» προς τον ψάλλοντα μορφή.
Παρατηρώντας λίγο τα κείμενα ήταν ακριβώς του Ιωάννου, μόνο που υπήρχε μια «επιμέλεια» στα κείμενα, με ισοκρατήματα, αναπνοές, κτλ.
Η εν λόγω έκδοση για κάποιους είναι πολύ εύχρηστη στο αναλόγιο, για άλλους όμως είναι δεσμευτική.
Αντίστοιχες εκδόσεις νομίζω υπάρχουν αρκετές με τον επιμελητή να «βοηθά» με τον δικό του τρόπο τον ψάλλοντα.
Ευχαριστώ.
Πριν λίγο διάστημα , βρισκόμενος σε ένα φιλικό αναλόγιο, βλέπω μια έκδοση αναστασηματαρίου με «βοηθητική» προς τον ψάλλοντα μορφή.
Παρατηρώντας λίγο τα κείμενα ήταν ακριβώς του Ιωάννου, μόνο που υπήρχε μια «επιμέλεια» στα κείμενα, με ισοκρατήματα, αναπνοές, κτλ.
Η εν λόγω έκδοση για κάποιους είναι πολύ εύχρηστη στο αναλόγιο, για άλλους όμως είναι δεσμευτική.
Αντίστοιχες εκδόσεις νομίζω υπάρχουν αρκετές με τον επιμελητή να «βοηθά» με τον δικό του τρόπο τον ψάλλοντα.
Ευχαριστώ.
E
emakris
Guest
Έγραφε στον τίτλο "Αναστασιματάριον Ιωάννου Πρωτοψάλτου"; Εάν δεν έγραφε, υπάρχει πρόβλημα.
Last edited:
Η συγκεκριμένη έκδοση είχε τα ανωτέρω σε πρώτο πλάνο, με μεγάλα ευδιάκριτα γράμματα.
S
Sotres
Guest
Αυτό μας έφαγε στην Ελλάδα: Η δόξα τους και ο ένας ζηλεύει τον άλλον λες και είμαστε και εγώ δεν ξέρω τι! και αφήνουμε πρόσωπα και καταστάσεις να λεηλατούν την παράδοση! Ακούσαμε τον κ. Ζαγκανά και πολλούς άλλους να ερμηνεύουν. Μπράβο τους γιατί μοιράστηκαν μαζί μας ερμηνευτικές τους προτάσεις. Από εκεί και πέρα το ζήτημα είναι το εξής: εάν κληθούν από τους μαθητές τους να φανερώσουν τις πηγές τους και βάσει ποιων πηγών ερμηνεύουν τα συγκεκριμένα μαθήματα, να μπορούν μέσα από τη χειρόγραφη και την προφορική παράδοση να παρουσιάσουν-τεκμηριώσουν τα ερμηνευτικά τους σχόλια. Σε ένα καθαρά περιγραφικό σημειογραφικό σύστημα θα ήταν απαράδεκτο να μην υπάρχει ερμηνεία. Το ίδιο το σημειογραφικό σύστημα το υπαγορεύει (4 ανιόντες χαρακτήρες για το διάστημα δευτέρας κ.λπ). Η ερμηνεία είναι απαραίτητη για να μπορέσει ο ψάλτης να αποδόσει τα ήθη και τις εντάσεις που κρύβουν οι χαρακτήρες των ήχων. Έψαλλε ο διακο-Διονύσης και το πρόσωπό του άλλαζε ανάλογα με τον ήχο, μου είπε ο κ. Χασανίδης σε μία κουβέντα που είχαμε. Βγάζεις το ήθος του άγια όταν ψάλλεις; εκεί είναι το μυστικό! έμεινες στην παρτιτούρα; δεν ξέρω το αποτέλεσμα. Και επειδή μου αρέσει να μην μασάω τα λόγια μου λέω το εξής πάνω στην ερμηνευτική πρόταση του κ. Ζαγκανά: άκουσα σε παρόμοιο μέλος τον κ. Γιάννου και τον Άρχοντα των Αρχόντων Στανίτσα, στο γνωστό μέλος Και ευλογημένος... Ενώ όλοι τους έχουν κοινή αναφορά ερμηνείας το αποτέλεσμα στα δικά μου αφτιά είναι διαφορετικό. Τι είναι αυτό που το κάνει; έχω την εντύπωση ότι το μέλος ωρίμασε στον Στανίτσα και στον κ. Γιάννου και καταθέτουν ερμηνείες στον ψυχολογικό χρόνο του ακροατή με διαφορετική ταυτότητα. Το ίδιο μέλος όταν ο κ. Ζαγκανάς το ξαναπαρουσιάσει σε λίγα χρόνια θα το ακούσουμε διαφορετικά. Θα συμφωνήσω με το σχόλια του κ. Καρασταμάτη.
Δομέστικε μην μπερδεύεις ερμηνεία με μουσικολογία. Άλλο το ένα άλλο το άλλο! Μιλώ ως μουσικολόγος και ψάλτης. Άλλη προσέγγιση έχει ο ψάλτης και άλλη ο μουσικολόγος. Σιγά τώρα μην ζηλέψει ο καλός ψάλτης που κάθε Κυριακή ακούσει τα χίλια μπράβο τον μουσικολόγο! που όταν θυμάται το κράτος τον πληρώνει...Η πατρίδα μας ταύτισε τον μουσικολόγο με το μουσικό. Πονεμένη ιστορία...
Θα επανέλθω διότι μπαίνω για μάθημα. (Μάλλον έχω εθιστεί στο ψαλτολόγιο. Ούτε το κουδούνι δεν άκουσα)
Δομέστικε μην μπερδεύεις ερμηνεία με μουσικολογία. Άλλο το ένα άλλο το άλλο! Μιλώ ως μουσικολόγος και ψάλτης. Άλλη προσέγγιση έχει ο ψάλτης και άλλη ο μουσικολόγος. Σιγά τώρα μην ζηλέψει ο καλός ψάλτης που κάθε Κυριακή ακούσει τα χίλια μπράβο τον μουσικολόγο! που όταν θυμάται το κράτος τον πληρώνει...Η πατρίδα μας ταύτισε τον μουσικολόγο με το μουσικό. Πονεμένη ιστορία...
Θα επανέλθω διότι μπαίνω για μάθημα. (Μάλλον έχω εθιστεί στο ψαλτολόγιο. Ούτε το κουδούνι δεν άκουσα)
E
emakris
Guest
Τότε μικρό το κακό. Άλλο να παρουσιάζεις ένα μουσικό βιβλίο σε επιμέλεια δική σου (προλαβαίνω τα σχόλια: χωρίς να αλλοιώνεις το αρχικό κείμενο...), και άλλο να βάζεις το όνομά σου ως "συνθέτης". Το πρώτο θεωρείται απλώς ως διαφορετική έκδοση του βιβλίου, το δεύτερο ως πρωτότυπη σύνθεση (που συνήθως δεν είναι).
Το κατά πόσο μπορεί κανείς να παρέμβει σε κάποιες λεπτομέρειες χωρίς να θεωρηθεί ότι αλλοιώνει το πρωτότυπο, είναι μεγάλη συζήτηση, που υπάρχει και εκτός βυζαντινής μουσικής. Το θέμα είναι ότι αυτές οι "επιμελημένες" εκδόσεις έπρεπε να γίνονται από την Εκκλησία ή από κάποιον ειδικό οργανισμό, με τη συνδρομή επιτροπής ειδικών. Αφού όμως δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει κάτι τέτοιο, γενικά δεν απορρίπτω εκ των προτέρων τις προσπάθειες ιδιωτών. Και επειδή νομίζω πως ξέρω σε ποια έκδοση αναφέρεστε, θα έλεγα ότι γενικά είναι καλή, με κάποια τεχνικά και μουσικά προβληματάκια. Αν έλειπαν αυτά, θα μπορούσα ακόμη και να τη συστήσω.
domesticus
Lupus non curat numerum ovium
Εγώ δὲν τὴ μπερδεύω, αλλωστε δὲν ἔχω καὶ μουσικολογικὰ ἀκαδημαϊκὰ προσόντα, ἁπλὰ ψάλλω.
Τὸ κακὸ εἶναι αὐτοὶ ποὺ ψάλλουν καὶ θέλουν νὰ τοὺς ὀνομάζουν καὶ δόκτορες. Καὶ ὄχι μόνο αὐτὸ, ἄν τοὺς ἀσκηθεῖ κριτικὴ γιὰ ἔλλειψη ἐπιστημονικῆς μεθόδου στὸ πόνημά τους ἀπὸ κάποιο ἐξειδικευμένο μουσικολόγο, τότε ... αἷμα καὶ πῦρ καὶ ... ἀτμίδα καπνοῦ ἀπὸ ... αὐτιὰ καὶ ... μύτη ...
Ε! αὐτὸ μὲ ἐκνευρίζει. Ὁ καθεὶς ἐφ' ᾦ ἐτάχθη.
ΥΓ. Ἄς μὴν σχολιάσω ἐδῶ καὶ τοὺς «δόκτορες μουσικολόγους» μὲ πτυχίο ἰχθυοκαλλιέργειας ποὺ πολὺ βολικὰ παίρνουν τὸ ντοκτορά ὅταν πρόκειται νὰ καταλάβουν συγκεκριμένη θέση ἐργασίας ...
Last edited:
S
Sotres
Guest
Εδώ φάγαμε μνημόνιο και νομοσχέδιο, ένα διδακτορικάκι θα μας κάτσει άσχημα; ΔΡΑΜΑ η κατάσταση φίλοι...
Επιτρέψτε μου να αναφέρω την προσωπική μου άποψη επί του θέματος.
Νομίζω ότι οι εκδόσεις μουσικών κειμένων με καταγραμμένες αναλύσεις βοηθούν στην χορική εκτέλεση των ψαλλόντων. Ιδιαίτερα, όταν μαζευόμαστε σε αναλόγιο ψάλτες από διαφορετικούς δασκάλους εξυπηρετεί το μουσικό κείμενο να έχει ορισμένες αναλύσεις για να ξέρουμε τι θα κάνουμε. Αλλιώς κινδυνεύουμε να μην ακουγόμαστε ομοιόμορφα. Το έχω ζήσει αυτό επανειλημμένως.
Κι ένα δεύτερο επιχείρημα είναι ότι ο κάθε ψάλτης που γράφει κάτι βάζει την προσωπική του σφραγίδα, οπότε αποδίδεται κι ένα διαφορετικό εν τέλει ηχόχρωμα. Ας πούμε, διαφορετικά θα ακουστούν τα ανοιξαντάρια του Φωκαέως αν τα αποδώσουμε από χειρόγραφα του Στανίτσα και αλλιώς θα προκύψουν αν τα αποδώσουμε από τον Ταλιαδώρο.
Τρίτο και τελευταίο (προσωπικό) επιχείρημα: Βοηθά η αναλυτική γραφή να έχει έναν οδηγό ο ψάλλων στο να αποδώσει σωστά το κείμενο. Λέγοντας από κλασσικό, μπορεί να ξεφύγει, να κάνει αναλύσεις που δεν ακούγονται σωστά. Δεν είμαστε όλοι τέλειοι.
Υ.Γ. Και δύο υποσημειώσεις. Εννοείται ότι πάντα θα πρέπει να χρησιμοποιούμε τα κλασσικά μέλη, άλλωστε αυτά διδασκόμαστε και στις σχολές. Και δεύτερον, προσοχή σε κείμενα που έχουν πλήθος αναλύσεων, όπου δεν προλαβαίνεις να τις δεις, όχι να τις εκτελέσεις. Πρέπει να υπάρχει ένα μέτρο.
Νομίζω ότι οι εκδόσεις μουσικών κειμένων με καταγραμμένες αναλύσεις βοηθούν στην χορική εκτέλεση των ψαλλόντων. Ιδιαίτερα, όταν μαζευόμαστε σε αναλόγιο ψάλτες από διαφορετικούς δασκάλους εξυπηρετεί το μουσικό κείμενο να έχει ορισμένες αναλύσεις για να ξέρουμε τι θα κάνουμε. Αλλιώς κινδυνεύουμε να μην ακουγόμαστε ομοιόμορφα. Το έχω ζήσει αυτό επανειλημμένως.
Κι ένα δεύτερο επιχείρημα είναι ότι ο κάθε ψάλτης που γράφει κάτι βάζει την προσωπική του σφραγίδα, οπότε αποδίδεται κι ένα διαφορετικό εν τέλει ηχόχρωμα. Ας πούμε, διαφορετικά θα ακουστούν τα ανοιξαντάρια του Φωκαέως αν τα αποδώσουμε από χειρόγραφα του Στανίτσα και αλλιώς θα προκύψουν αν τα αποδώσουμε από τον Ταλιαδώρο.
Τρίτο και τελευταίο (προσωπικό) επιχείρημα: Βοηθά η αναλυτική γραφή να έχει έναν οδηγό ο ψάλλων στο να αποδώσει σωστά το κείμενο. Λέγοντας από κλασσικό, μπορεί να ξεφύγει, να κάνει αναλύσεις που δεν ακούγονται σωστά. Δεν είμαστε όλοι τέλειοι.
Υ.Γ. Και δύο υποσημειώσεις. Εννοείται ότι πάντα θα πρέπει να χρησιμοποιούμε τα κλασσικά μέλη, άλλωστε αυτά διδασκόμαστε και στις σχολές. Και δεύτερον, προσοχή σε κείμενα που έχουν πλήθος αναλύσεων, όπου δεν προλαβαίνεις να τις δεις, όχι να τις εκτελέσεις. Πρέπει να υπάρχει ένα μέτρο.
Ενδιαφέροντα τα όσα καταγράφετε. Στις μέρες μας με την πληθώρα μουσικών ηχητικών καταγραφών από αρκετούς ψάλτες, νομίζω ότι η αντιπαραβολή του μουσικού ηχητικού με το κλασικό κείμενο θα ωφελούσε πολύ περισσότερο από την πλήρη ή κατα μέρους αναλυτική γραφή. Μιλάω και πάλι για τα βασικά βιβλία και όχι για προσωπικές συνθέσεις.
Σε περιπτώσεις χορωδιακού ψαλσίματος η πιο αναλυτική γραφή βοηθά σε άτομα από διαφορετικούς μουσικούς χώρους ή και σε άτομα που βρίσκονται για πρώτη φορά στο αναλόγιο, κτλ. Αλλά είπαμε ότι η μουσική είναι κοινή, άρα κάπου υπάρχει ένα σοβαρό θέμα στην διδασκαλία της. Σε οργανωμένους και μελετημένους χορούς δεν υπάρχει αυτό το θέμα.
Ευχαριστώ.
E
emakris
Guest
Όταν συγκεντρώνονται πολλοί ψάλτες σε ένα αναλόγιο και θέλουν πραγματικά να συμψάλουν (και όχι να καλύψει ο ένας τον άλλον), υπάρχει ένα μίνιμουμ αναλύσεων στο οποίο, με έναν μαγικό τρόπο, συμφωνούν όλοι. Αυτή είναι η ομορφιά της παραδοσιακής ψαλτικής. Το να τρέχουμε όλοι μαζί πίσω από ένα "αναλελυμένο" κείμενο και όποιος προλάβει, δεν έχει ιδιαίτερη αξία. Όπως δεν έχει αξία να προσθέτουμε σημάδια που τα ξέρουν μόνο οι της σχολής μας. Μια στοιχειώδης ρυθμική σήμανση και η σημείωση ενός συντηρητικού ισοκρατήματος φτάνουν και περισσεύουν για την συμψαλμωδία. Οι πιο εξεζητημένες χορωδιακές εκτελέσεις είναι άλλο ζήτημα.
Πάνω σε αυτό που λέτε μου έρχονται τα λόγια ενός κανόναρχου του Πρίγγου , που πάντα όταν έχει πανήγυρη ο ναός που ψάλει, και μαζεύεται κόσμος πολύς, πάντα βάζει τα πιο γνωστά μέλη. πχ Χερουβικό Φωκαέως ή Πέτρου, γνωστές σύντομες δοξολογίες κτλ, και όλοι συμψάλουν όμορφα και ωραία όπως αναφέρει ο κ. Μακρής.
http://psaltiri.org/index.php?option=com_content&task=view&id=189&Itemid=1
Ἐδῶ ἀναφέρει ἀρκετά ὁ Ἄρχων Χ. Ταλιαδῶρος.
Ἡ γνώμη του εἶναι σημαντικότερη ἀπό τίς θεωρίες γιατί διετέλεσε μαθητής τοῦ Πρίγγου ὅπως καί ἄλλοι μεγάλοι ψάλτες καί μεταλαμπάδευσε τήν πράξη, τόν τρόπο ψαλσίματος. Θεωρία ἄνευ πράξεως εἶναι λάθος καί νεκρή.
Ἐδῶ ἀναφέρει ἀρκετά ὁ Ἄρχων Χ. Ταλιαδῶρος.
Ἡ γνώμη του εἶναι σημαντικότερη ἀπό τίς θεωρίες γιατί διετέλεσε μαθητής τοῦ Πρίγγου ὅπως καί ἄλλοι μεγάλοι ψάλτες καί μεταλαμπάδευσε τήν πράξη, τόν τρόπο ψαλσίματος. Θεωρία ἄνευ πράξεως εἶναι λάθος καί νεκρή.
Last edited:
Έχει κανείς πρόχειρη μια λίστα με όλες τις εκδόσεις Αναστασιματαρίου και Ειρμολογίου από το 1820 μέχρι σήμερα; Θα είχε ενδιαφέρον να δούμε τη χρονική εξέλιξη των εκδοτικών τάσεων, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια.
Έχω την εντύπωση οτι τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια επιστροφή και επαναπροσέγγιση των κλασσικών κειμένων και μείωση των διασκευών και προσωπικών καταγραφών. Η πρακτική του «διδάσκουμε από το κλασσικό αλλά ψάλλουμε από αναλυτικό» εξακολουθεί να υπάρχει βέβαια.
Ευχαριστώ.
Έχω την εντύπωση οτι τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια επιστροφή και επαναπροσέγγιση των κλασσικών κειμένων και μείωση των διασκευών και προσωπικών καταγραφών. Η πρακτική του «διδάσκουμε από το κλασσικό αλλά ψάλλουμε από αναλυτικό» εξακολουθεί να υπάρχει βέβαια.
Ευχαριστώ.