Συνεχείς εκδόσεις βασικών βιβλίων

[emakris]

Τότε προς τί οι επαναλαμβανόμενες Εγκύκλιοι (με ολοένα αυστηρότερο τόνο!) μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του 1920; Αν δε κρίνω από τις αναρίθμητες χφφ συνθέσεις σε διάφορους (έως "πρωτότυπους") ήχους, η αναζήτηση της ομοιομορφίας κατήντησε μάλλον αυταπάτη!

Αυτό που περιγράφετε είναι η υγιής αντιπαράθεση μεταξύ παράδοσης και νεωτερισμού, που υπάρχει σε όλους τους μουσικούς πολιτισμούς. Η εκκλησία πολύ καλά έκανε και υπερασπιζόταν τα παραδεδομένα (για τα οποία είχε μεριμνήσει προηγουμένως) και οι νεωτερίζοντες επίσης καλά έκαναν και εξέφραζαν τις μουσικές τους ανησυχίες. Έτσι προχωράει το πράγμα. Δράση και αντίδραση. Ενώ σήμερα έχουμε χάσει και τα αυγά και τα πασχάλια. Ποια παράδοση, ποιος νεωτερισμός... Μπάχαλο εναντίον... μπάχαλου!

Κομψή ακαδημαϊκή θεώρηση! Από ρεαλισμό;;;

Μηδέν! Μια τέτοια έκδοση είναι το τελευταίο που θα μπορούσε να γίνει με τα χάλια που έχουμε... Αλλά λέμε τώρα...

 

[farlekas 1980]

Τότε προς τί οι επαναλαμβανόμενες Εγκύκλιοι (με ολοένα αυστηρότερο τόνο!) μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του 1920; Αν δε κρίνω από τις αναρίθμητες χφφ συνθέσεις σε διάφορους (έως "πρωτότυπους") ήχους, η αναζήτηση της ομοιομορφίας κατήντησε μάλλον αυταπάτη!



Κομψή ακαδημαϊκή θεώρηση! Από ρεαλισμό ;;



Απλή παράθεση έκανα, όχι λίστα αξιολόγησης. Κ σκόπιμα δεν ανέφερα συγχρόνους (μας) πρωτοψάλτες..

Η συμβολή του Β. Νικολαίδου θεωρείται παρακμιακή (ως υπερβαίνουσα τα μέσα του 20ού αι.)

ή ανούσια αυτή των τεσσάρων Θεσσαλονικέων που μετακένωσαν (ο καθένας με τον δικό του τρόπο, όχι χωρίς αδυναμίες ή ελαττώματα) την παράδοση του Πρίγγου στην ηπειρωτική Ελλάδα; Η ιστορία της μουσικής αξιολογεί πάντα εκ των υστέρων. Ας μην βιαζόμαστε!

Το αποκορυφωμα αυτης της παρακμης ειναι αδιαφιλονικητα το "Μουσικο Τριωδιο" του Θρασυβουλου Στανιτσα που εκδοθηκε το 1969 , αφου κουβαλαει πανω του δεκαεννεα ολοκληρα χρονια απο το παρακμιακο β' μισο του εικοστου αιωνα !!!

 

[tb---]

http://analogion.com/forum/showpost.php?p=39937&postcount=2

http://analogion.com/forum/showthre...D4%F1%E9%FE%E4%E9%EF+%D3%F4%E1%ED%DF%F4%F3%E1

 

[emakris]

Το αποκορυφωμα αυτης της παρακμης ειναι αδιαφιλονικητα το "Μουσικο Τριωδιο" του Θρασυβουλου Στανιτσα που εκδοθηκε το 1969...

Από κει και πέρα, εγώ βλέπω μόνο παρακμιακές καταστάσεις στον χώρο των μουσικών εκδόσεων, με ελάχιστες εξαιρέσεις.

Και σήμερα, εν έτει 2011, εάν καθόταν κάποιος (όπως έκανε στην προαναφερθείσα περίπτωση ο κ. Γιάννου) να καταγράψει και να εκδώσει κάτι, ας πούμε λ.χ. τις αργές Καταβασίες, καθ' υπαγόρευσιν του κορυφαίου εν ζωή εκφραστή της πατριαρχικής παράδοσης (σήμερα πια, κατά την ταπεινή μου άποψη, του Άρχοντος Βασιλείου Εμμανουηλίδη), θα σημείωνε άλλη μια τέτοια λαμπρή εξαίρεση. Αλλά ούτε ο αείμνηστος Στανίτσας, ούτε ο κ. Εμμανουηλίδης επέδειξαν τη φιλοδοξία να παραγάγουν "συγγραφικό έργο". Δεν προχωρώ περισσότερο, αλλά ας αφήσουμε, παρακαλώ θερμότατα, την περιπτωσιολογία. Η γενική εικόνα είναι σαφής. Όποιος δεν τη βλέπει, μάλλον ζει κάπου αλλού.

 

[ybulbu]

Είτε το θέλουμε είτε όχι, η εξέλιξη της πατριαρχικής παραδόσεως σταμάτησε γύρω στα μέσα του 20ού αιώνα. Από κει και πέρα, εγώ βλέπω μόνο παρακμιακές καταστάσεις στον χώρο των μουσικών εκδόσεων, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Εάν εσείς θεωρείτε το Αναστασιματάριο του δείνα σύγχρονου πρωτοψάλτη ως ίσης σημασίας με αυτό του Ιωάννου, τότε τι να πω... Μάλλον έχουμε τελείως διαφορετικά κριτήρια.

Και γεννάται το ερώτημα, ποιο βιβλίο περιέχει συντηρητικότερες γραμμές, από τα Κεκραγάρια μέχρι τα Δοξαστικά; Το Αναστασιματάριο του Ιωάννου ή του Πρίγγου, του Παναγιωτίδη, του Νικολαΐδη κλπ; Σε ποια άλλα βιβλία στιχηραρικών μελών, πλην κάποιων συγχρόνων του Ιωάννου Αναστασιματαρίων, απαντάτε τη θέση Γα-Νη που έχει το «θυσία εσπερινή» του Κεκραγαρίου του α'; Εγώ διακρίνω στις σύγχρονες εκδόσεις, αρχής γενομένης με τα βιβλία του Πρίγγου, μια αφαιρετικότητα που αποπνέει σοβαρότητα, καθώς και ένα διαφορετικό τονισμό των μελών. Όπως λέει και ο Χαρίλαος Ταλιαδώρος, «τα δοξαστικά του Πρίγγου είναι μέλη που μιλάνε». Φυσικά, ο λόγος για έργα συντηρητικών διδασκάλων και όχι για αποκυήματα της φαντασίας του κάθε μεγαλομανούς.

 

[emakris]

Και γεννάται το ερώτημα, ποιο βιβλίο περιέχει συντηρητικότερες γραμμές, από τα Κεκραγάρια μέχρι τα Δοξαστικά; Το Αναστασιματάριο του Ιωάννου ή του Πρίγγου, του Παναγιωτίδη, του Νικολαΐδη κλπ;

Του Πέτρου. Αλλά ξέχασα. Αυτό "δεν μπορούμε" να το ψάλουμε γιατί πρέπει κάποιος να μας μασήσει την τροφή... Κατά τα άλλα έχουμε ψαλτική παράδοση!

 

[ybulbu]

Του Πέτρου. Αλλά ξέχασα. Αυτό "δεν μπορούμε" να το ψάλουμε γιατί πρέπει κάποιος να μας μασήσει την τροφή... Κατά τα άλλα έχουμε ψαλτική παράδοση!

Μίλησα για τη σύγκριση Ιωάννου με τα καινούρια, στην οποία πρώτος εσείς αναφερθήκατε. Ο Πέτρος δεν μπαίνει στη σύγκριση! Είναι κοινό σημείο αναφοράς και εύγε σε όποιον μπορεί να ψάλλει από εκεί σωστά. Και ο Βουδούρης έχει και εξήγηση του Αναστασιματαρίου του Πέτρου, που σημαίνει πως και ο Ναυπλιώτης αυτό είχε σαν βάση, όπως και οι άλλοι Πατριαρχικοί. Οι καταγραφές της προφορικής παράδοσης είναι αρκετά βοηθητικές στη σωστή προσέγγιση ενός βιβλίου αρκετά στενογραφικού.

 

[antonios]

Σε ποιό σημείο της ιστορικής διαδρομής της εκκλησιαστικής μας μουσικής, διαπιστώνεται ομοιομορφία; Ο, τι ταιριάζει σε άλλους λαούς, όπως οι επίσημες κριτικές uniform εκδόσεις (ακόμα και εκεί ελέγχεται η χρησιμότητα και αξιοπιστία τους), δεν σημαίνει πως ταιριάζει και στην δικιά μας ιδιοσυγκρασία. Ούτε έχει ιστορικό προηγούμενο. Αυτό πάντως, δεν σημαίνει πως δικαιώνεται όποιος κάνει "ό, τι νά 'ναι".

 

[emakris]

Σε ποιό σημείο της ιστορικής διαδρομής της εκκλησιαστικής μας μουσικής, διαπιστώνεται ομοιομορφία;

Στη μία μελωδική παράδοση του Στιχηραρίου και στις δύο του Ειρμολογίου από τον 10ο μέχρι τον 16ο αιώνα, που φυσικά πηγαίνουν και πιο πίσω, πριν την εμφάνιση της σημειογραφίας. Στις νέες μελοποιήσεις των ίδιων βιβλίων (συν το Αναστασιματάριο) από τους Γερμανό Νέων Πατρών, Χρυσάφη τον νέο και Μπαλάσιο, που επικράτησαν εν συνεχεία για 100 και πλέον χρόνια. Και, τέλος, στις μελοποιήσεις του Πέτρου, που, όσο και εάν δεν το καταλαβαίνουμε, επικρατούν ουσιαστικά μέχρι σήμερα. Σε αυτά "μόνο". Και αφήστε τα περί διαφορετικής, δήθεν, ιδιοσυγκρασίας, που απαιτεί την ύπαρξη καμιάς πενηνταριάς ίδιων στην ουσία τους Αναστασιματαρίων, έτσι, για ποικιλία και για να μην βαριούνται οι ψάλτες.

 

[antonios]

Και αφήστε τα περί διαφορετικής, δήθεν, ιδιοσυγκρασίας, που απαιτεί την ύπαρξη καμιάς πενηνταριάς ίδιων στην ουσία τους Αναστασιματαρίων, έτσι, για ποικιλία και για να μην βαριούνται οι ψάλτες.

Αυτό πάντως, δεν σημαίνει πως δικαιώνεται όποιος κάνει "ό, τι νά 'ναι".

Κάπου διαφωνούμε, κάπου συμφωνούμε, και κάπου "χανόμαστε στην μετάφραση"...

 

[emakris]

Οι καταγραφές της προφορικής παράδοσης είναι αρκετά βοηθητικές στη σωστή προσέγγιση ενός βιβλίου αρκετά στενογραφικού.

Στα περί στενογραφικότητας έχουμε αναφερθεί και αλλού και έχω δηλώσει πως διαφωνώ. Στενογραφικότητα υπήρχε στην παλαιά γραφή, η οποία εξηγήθηκε αναλυτικότατα από τους Τρεις. Απορρίπτω πλήρως την άποψη ότι "δεν τα εξήγησαν όλα" και μάλιστα, σύμφωνα με ορισμένους όψιμους υποστηρικτές της... παλαιάς γραφής, υπάρχοντος και δόλου (!!!). Και θα σας θερμοπαρακαλέσω να μη μου αναφέρετε την "έρευνα" γνωστού πρωτοψάλτη, ο οποίος, διατυπώνοντας τέτοιες θέσεις, απαξιώνει και την όποια σοβαρή προσπάθεια έκανε.
Και τότε, θα ρωτήσετε, πώς δικαιολογούνται οι αναλύσεις της πατριαρχικής παραδόσεως; Η απάντηση είναι απλή. Όποιος έχει μελετήσει τις χειρόγραφες μουσικές πηγές, ιδίως της μεταβυζαντινής περιόδου, γνωρίζει ότι η παράδοσή μας εξελισσόταν συνεχώς και, όταν η εξέλιξη καθιστούσε το υπάρχον καθιερωμένο κείμενο ανεπαρκές, έβγαινε ένα καινούργιο. Αυτό ακριβώς κάνουν οι νεώτερες "εξηγήσεις", ξεκινώντας από τον Βουδούρη. Να ψάλλει κανείς τον Πέτρο σύμφωνα με τη νεώτερη πατριαρχική παράδοση, είναι καλό και άγιο (ενδεδειγμένο, θα έλεγα). Αλλά το να νομίζει ότι τοιουτοτρόπως "ψάλλει όπως ο Πέτρος", πράγμα που αλλοιώς... δεν θα το κατάφερνε, είναι τελείως ανιστόρητο.
Εν πάση περιπτώσει, για κάτι τέτοια σκοτωνόμασταν και με τον Νικόλαο (που ελπίζω να επιστρέψει κάποια στιγμή στο φόρουμ) και τελικά γίναμε φίλοι! Οι απόψεις μου βασίζονται σε κάποια ερευνητική εμπειρία και σε κάποιες ώρες μπροστά σε χειρόγραφα. Εάν θέλει κανείς, ας τους δώσει κάποια προσοχή. Εάν όχι, δεν χάθηκε ο κόσμος. Υπάρχουν και πολλά άλλα, σοβαρότερα ίσως, θέματα προς συζήτηση.

 

[Nikos L.]

Όποιος έχει μελετήσει τις χειρόγραφες μουσικές πηγές, ιδίως της μεταβυζαντινής περιόδου, γνωρίζει ότι η παράδοσή μας εξελισσόταν συνεχώς και, όταν η εξέλιξη καθιστούσε το υπάρχον καθιερωμένο κείμενο ανεπαρκές, έβγαινε ένα καινούργιο.

Η παράδοση εξελίσσεται;;
Τότε πώς είναι παράδοση;;
μάλλον πρέπει να χρησιμοποιήσετε άλλον όρο...
καθε πότε έβγαινε και ένα νέο-παραδοσιακό κείμενο;;

 

[neoklis]

Η παράδοση εξελίσσεται;;
Τότε πώς είναι παράδοση;;...

Ελλειπτική έκφραση. [Η μουσική] εξελισσόταν [και μετά από κάποιο διάστημα, κάποιες απ' αυτές τις εξελίξεις, γινόταν κι αυτές] η παράδοση.

 

[dimitris]

Τό παπαγαλίζειν Πέτρο Λ. ή ἄλλο μουσικό δέν εἶναι ὅτι καλύτερο.
Ἄς μή κλάψουμε μαζί μέ τούς δερβίσηδες γιά τόν θάνατο τοῦ Πέτρου γιατί ἐμεῖς πιστεύουμε στή συνέχεια.
Ὁ Φιλανθίδης δέν ἔγραψε, μετέφρασε, ἀναλυτικά τόν Πέτρο ὅπως ἔκαναν σύγχρονοι ἀλλά παρουσίασε καινούρια ἄσματα πού ἀκολούθησε ἡ παράδοση τοῦ Ἁγ. Ορους.
Γιά μένα καλά ἔπραξε τό Ἅγιον Ὄρος καί ὁ Φιρφιρής.

 

[tb---]

Η αρχική τοποθέτηση αναφερόταν στα βασικά βιβλία της μουσικής.

Επισυνάπτω μέρος από τον πρόλογο του Αναστασηματαρίου του Ζαφειρόπουλου 1853, που αναφέρει κάποια θέματα.

Δεν αμφιβάλλω ότι τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως τα είχαν στο μυαλό τους και στις φωνές τους οι 3 διδάσκαλοι. Οπότε ο καθείς μουσικοδιδάσκαλος κατέγραφε όπως θεωρούσε καλύτερα και πλησιέστερα στα αρχικά ακούσματα.

Με τις ίδιες σκέψεις κινήθηκαν και κάποιοι νεότεροι , και ορισμένοι με σαφείς διδακτικές επισημάνσεις στο έργο τους , όπως ο Νικολαίδης που σε πάρα πολλά κείμενα καταγράφει 1 και 2 ή και παραπάνω διαφορετικές θέσεις για την ίδια μουσική φράση ,με τον αντίστοιχο χαρακτηρισμό ( εκ παραδόσεως, κτλ ).

Όσον αφορά τα νέα μέλη όπως του Φιλανθίδη, εάν και εκτός θέματος, δεν είναι τυχαίο που καθιερώθηκαν στο Άγιον Όρος και όχι στις ενορίες. Επίσης είναι γνωστό ότι στο πατριαρχείο δεν γίνονται αγρυπνίες και τα μαθήματα είναι μετρημένα. Το αναφέρει και ο Στανίτσας "20 χρόνια άκουγα το ίδιο εωθινό, το ίδιο δοξαστικό, κτλ ". Αυτά τα ολίγα γιατί είμαστε εκτός θέματος.

Ευχαριστώ.

 

[ybulbu]

Στα περί στενογραφικότητας έχουμε αναφερθεί και αλλού και έχω δηλώσει πως διαφωνώ. Στενογραφικότητα υπήρχε στην παλαιά γραφή, η οποία εξηγήθηκε αναλυτικότατα από τους Τρεις. Απορρίπτω πλήρως την άποψη ότι "δεν τα εξήγησαν όλα" και μάλιστα, σύμφωνα με ορισμένους όψιμους υποστηρικτές της... παλαιάς γραφής, υπάρχοντος και δόλου (!!!). Και θα σας θερμοπαρακαλέσω να μη μου αναφέρετε την "έρευνα" γνωστού πρωτοψάλτη, ο οποίος, διατυπώνοντας τέτοιες θέσεις, απαξιώνει και την όποια σοβαρή προσπάθεια έκανε.

Προφανώς αναφέρεστε στο έργο του κ. Νεραντζή. Ως επιστήμων, παρακαλώ να τεκμηριώσετε τη θέση σας. Εκείνος την τεκμηριώνει επαρκώς αντιπαραβάλλοντας το κείμενο της παλαιάς γραφής, την εξήγησή της στη νέα και την καταγραφή σε σύγχρονες εκδόσεις της προφορικής παράδοσης, η οποία διασώζει ενέργειες σημαδοφώνων που μεταγράφηκαν ενίοτε τελείως πεζά, χωρίς την προσθήκη σημείων ποιότητος.

Και τότε, θα ρωτήσετε, πώς δικαιολογούνται οι αναλύσεις της πατριαρχικής παραδόσεως; Η απάντηση είναι απλή. Όποιος έχει μελετήσει τις χειρόγραφες μουσικές πηγές, ιδίως της μεταβυζαντινής περιόδου, γνωρίζει ότι η παράδοσή μας εξελισσόταν συνεχώς και, όταν η εξέλιξη καθιστούσε το υπάρχον καθιερωμένο κείμενο ανεπαρκές, έβγαινε ένα καινούργιο. Αυτό ακριβώς κάνουν οι νεώτερες "εξηγήσεις", ξεκινώντας από τον Βουδούρη.

Ο Βουδούρης έχει τα Αναστάσιμα σε πάνω από έναν κώδικες. Τι σας κάνει να πιστεύετε πως αυτό που ονομάζει Αναστασιματάριο του Πέτρου δεν είναι το Αναστασιματάριο του Πέτρου; Έχει και άλλες καταγαραφές που δεν τις αποδίδει στον Πέτρο...

Να ψάλλει κανείς τον Πέτρο σύμφωνα με τη νεώτερη πατριαρχική παράδοση, είναι καλό και άγιο (ενδεδειγμένο, θα έλεγα). Αλλά το να νομίζει ότι τοιουτοτρόπως "ψάλλει όπως ο Πέτρος", πράγμα που αλλοιώς... δεν θα το κατάφερνε, είναι τελείως ανιστόρητο.

Εκ των πραγμάτων αδυνατούμε να γνωρίζουμε πώς έψαλλε ο Πέτρος. Μπορούμε όμως να γνωρίζουμε πώς αναλύονται οι διάφορες θέσεις στη νέα γραφή από αναλυτικότερες εξηγήσεις ήδη του 19ου αιώνος (πρβλ «Ανθολογία» Πέτρου Εφεσίου, εξηγήσεις αγιορειτών κλπ). Μπορούμε ακόμη να γνωρίζουμε πως ο Ναυπλιώτης, έχοντας διδασκάλους εγκρατείς της παλαιάς μεθόδου, διαμόρφωσε ακούσματα που απέρρεαν άμεσα από τον παραδοσιακό τρόπο ερμηνείας της παλαιάς γραφής. Να σας υπενθυμίσω την επίθεση του Ψάχου εναντίον του γιατί δεν ψάλλει το Κεκραγάριο του α' μετροφωνικά αλλά ξεφεύγει και, καταγράφοντας την ερμηνεία του Ναυπλιώτη, πλέκει άκων και το εγκώμιό του. Επίσης, μπορούμε να γνωρίζουμε πώς εξηγούσε τα μέλη ο Ραιδεστινός στη Μεγάλη του Εβδομάδα άμεσα από την παλαιά γραφή, και οι εξηγήσεις του είναι αρκετά αναλυτικότερες από αυτές του Χουρμουζίου ή του Γρηγορίου και με το πνεύμα που οι σημερινοί πατριαρχικοί αναλύουν τα ψαλλόμενα.

Εν πάση περιπτώσει, για κάτι τέτοια σκοτωνόμασταν και με τον Νικόλαο (που ελπίζω να επιστρέψει κάποια στιγμή στο φόρουμ) και τελικά γίναμε φίλοι! Οι απόψεις μου βασίζονται σε κάποια ερευνητική εμπειρία και σε κάποιες ώρες μπροστά σε χειρόγραφα. Εάν θέλει κανείς, ας τους δώσει κάποια προσοχή. Εάν όχι, δεν χάθηκε ο κόσμος. Υπάρχουν και πολλά άλλα, σοβαρότερα ίσως, θέματα προς συζήτηση.

Και η εμπειρία από τα χειρόγραφα τι διδάσκει δηλαδή; Ότι η μουσική μας πρέπει να ψάλλεται μετροφωνικά; Ποιο χειρόγραφο της παλαιάς μεθόδου διδάσκει την εκτέλεση και ποιο χειρόγραφο της νέας δεν ανοίγει δρόμους προς εμβάθυνση στα ψαλλόμενα;

 

[farlekas 1980]

Στα περί στενογραφικότητας έχουμε αναφερθεί και αλλού και έχω δηλώσει πως διαφωνώ. Στενογραφικότητα υπήρχε στην παλαιά γραφή, η οποία εξηγήθηκε αναλυτικότατα από τους Τρεις. Απορρίπτω πλήρως την άποψη ότι "δεν τα εξήγησαν όλα" και μάλιστα, σύμφωνα με ορισμένους όψιμους υποστηρικτές της... παλαιάς γραφής, υπάρχοντος και δόλου (!!!). Και θα σας θερμοπαρακαλέσω να μη μου αναφέρετε την "έρευνα"

γνωστού πρωτοψάλτη

, ο οποίος, διατυπώνοντας τέτοιες θέσεις, απαξιώνει και την όποια σοβαρή προσπάθεια έκανε.
Και τότε, θα ρωτήσετε, πώς δικαιολογούνται οι αναλύσεις της πατριαρχικής παραδόσεως; Η απάντηση είναι απλή. Όποιος έχει μελετήσει τις χειρόγραφες μουσικές πηγές, ιδίως της μεταβυζαντινής περιόδου, γνωρίζει ότι η παράδοσή μας εξελισσόταν συνεχώς και, όταν η εξέλιξη καθιστούσε το υπάρχον καθιερωμένο κείμενο ανεπαρκές, έβγαινε ένα καινούργιο. Αυτό ακριβώς κάνουν οι νεώτερες "εξηγήσεις", ξεκινώντας από τον Βουδούρη. Να ψάλλει κανείς τον Πέτρο σύμφωνα με τη νεώτερη πατριαρχική παράδοση, είναι καλό και άγιο (ενδεδειγμένο, θα έλεγα). Αλλά το να νομίζει ότι τοιουτοτρόπως "ψάλλει όπως ο Πέτρος", πράγμα που αλλοιώς... δεν θα το κατάφερνε, είναι τελείως ανιστόρητο.
Εν πάση περιπτώσει, για κάτι τέτοια σκοτωνόμασταν και με τον Νικόλαο (που ελπίζω να επιστρέψει κάποια στιγμή στο φόρουμ) και τελικά γίναμε φίλοι! Οι απόψεις μου βασίζονται σε κάποια ερευνητική εμπειρία και σε κάποιες ώρες μπροστά σε χειρόγραφα. Εάν θέλει κανείς, ας τους δώσει κάποια προσοχή. Εάν όχι, δεν χάθηκε ο κόσμος. Υπάρχουν και πολλά άλλα, σοβαρότερα ίσως, θέματα προς συζήτηση.

Οντως ειναι περιεργο ενας τοσο καλλιφωνος και αριστα κατηρτισμενος Πρωτοψαλτης οπως ο Αρχων Δ.Νεραντζης να εχει πατησει τετοια "μπανανοφλουδα" . Και το χειροτερο να λεει οτι αυτα του τα ειπε ο ....Παναγιωτιδης . Το αποκλειω κατηγορηματικα !!!

 

[ybulbu]

Οντως ειναι περιεργο ενας τοσο καλλιφωνος και αριστα κατηρτισμενος Πρωτοψαλτης οπως ο Αρχων Δ.Νεραντζης να εχει πατησει τετοια "μπανανοφλουδα" . Και το χειροτερο να λεει οτι αυτα του τα ειπε ο ....Παναγιωτιδης . Το αποκλειω κατηγορηματικα !!!

Επειδή η εκτέλεση είναι μεταφορά των θεωρητικών θέσεων, έχετε να τον μεμφθείτε σε κάτι στην εκτέλεσή του; Εγώ σε ό,τι έχω διαβάσει, κάνει αναφορά στην προφορική παράδοση όπως αυτή καταγράφηκε από εγκρίτους διδασκάλους όπως ο Πρίγγος, ο Ταλιαδώρος κλπ. Δεν κονσερβοποιεί αναλύσεις όπως κάνουν άλλες σχολές, ούτε λέει πράγματα που δεν υπάρχουν στην προφορική παράδοση.

 

[dimitris]

Ὃταν τό Ἅγ. Ὄρος ἔψαλλε Νικόλαο , Φιλανθίδη κλπ δέν μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι ξεστράτησε ἀπ τήν παράδοση.
Αὐτά τά λένε ἀκαδημαικοί καί μη κατέχοντες τήν τέχνη Φιρφιρή.

 

[emakris]

Επειδή φύγαμε από το θέμα, παραπέμπω καταρχήν εδώ, σε συνδυασμό με αυτή την ανάρτηση του ΟΦΕΛΠ. Σε όσα αναφέρω, προσθέτω ότι η εξήγηση του δοξαστικού από τον Βιολάκη πολύ λίγο διαφέρει από αυτήν της α΄ έκδοσης του Δοξασταρίου (1820). Ελάχιστες αναλύσεις προσθέτει, ενώ αλλού είναι και πιο συνοπτικός. Παραθέτω εδώ τις δύο εκδοχές μαζί προς διευκόλυνση.
Επίσης παραπέμπω σε αυτή τη συζήτηση, που (κακώς) είχε γίνει σε λίγο έντονο κλίμα.
Εάν υπάρχουν σχόλια, ας γίνουν στα οικεία threads.