Μετά από πολλές... αλλαγές προτιμήσεων κατά καιρούς, εγώ σήμερα ακούω σχεδόν αποκλειστικά Χρύσανθο Θεοδοσόπουλο. Αυτή η απόδοση ρε παιδιά από ένα σημείο και πέρα νομίζω είναι χάρισμα, δεν εξηγείται αλλιώς. Δεν ξέρω αν θα περάσει ποτέ ξανά τέτοιος ψάλτης. Ειδικά στα χερουβικά είναι μυσταγωγία τελείως. Και ο αριστερός του κανόνι! (είναι ο Σπυριδόπουλος, που αναφέρετε; Δεν το ξέρω). Παρεμπιπτόντως, έχω μόνο καμιά 10αριά CD σε mp3 από Χρύσανθο και, όπως καταλαβαίνετε, ψήνομαι να βρω περισσότερα. Είναι δυνατό να ανεβάσετε σχετικό υλικό βρε παιδιά; Εννοώ όχι 1-2 κομμάτια, αλλά περισσότερα. Αν δεν υπάρχει πρόβλημα φυσικά.
Από κει και πέρα: Στανίτσας και Τσαμκιράνης. Για να είμαι ειλικρινής, στο ύφος γενικά προτιμάω Χρύσανθο, στο χρόνο και τα γυρίσματα Στανίτσα και στις λεπτές φωνητικές αποχρώσεις Τσαμκιράνη. Από πιο σύγχρονους, εντάξει, υπάρχουν μεγάλες φωνές αλλά όχι τέτοιοι ψάλτες. Κάποτε συνάντησα έναν κύριο (όχι μουσικό) που είχε έρθει από Κωνσταντινούπολη και μένει τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, ο οποίος μου είχε βγάλει... άχρηστους όλους τους τελευταίας γενιάς πατριαρχικούς ψάλτες που του ανέφερα (Νικολαΐδη, Εμμανουηλίδη, Αστέρη κλπ.)! Τελικά τον κατάλαβα όταν του έκανα την κρίσιμη ερώτηση: "Για μια στιγμή, μήπως ήσασταν στην Κωνσταντινούπολη όταν έψελναν Πρίγγος - Στανίτσας;" "Μπράβο, το 'πιασες!", μου απάντησε. "Αν έχεις μεγαλώσει μ' αυτά τα ακούσματα, όλοι οι μεταγενέστεροι δε λένε τίποτα", συμπλήρωσε! Απλά το αναφέρω. Μου αρέσει πάντως πάρα πολύ ο Πετρόχειλος (έχει πέσει σήμερα). Ανέβασα ένα ασματικό Άγιος ο Θεός, για να το θαυμάσετε όσοι δεν το έχετε ακούσει. Η πλάκα είναι ότι στο "Αθάνατος" ακούγεται από κάτω για λίγο, αν προσέξετε, μια φωνή "Ωωωω..."!!!
Αντίθετα, όσο κι αν έχουν φωνάρα, δεν θεωρώ μεγάλους σαν τους προηγούμενους κάποιους ψάλτες που το παρατραβάνε (Δασκαλούδη, Χατζή, Φωτόπουλο, Βάζα, Μαϊδανόγλου κλπ.). Είναι φυσικά φωνές που δεν παίζονται και τους ακούω αρκετές φορές και παθαίνω την πλάκα μου... Σαν τέχνη όμως και τέρψη και όχι συστηματικά, για να μαθητεύσω στο ύφος, όπως ακούω τους προηγούμενους που ανέφερα. Η Γλυκερία είχε πει για τον Δασκαλούδη (είμαι αυτήκοος μάρτυς) ότι κάνει απίστευτα πράγματα και τον ακούει, αλλά είχε συμπληρώσει: "Βέβαια δεν ξέρω πόσα απ' αυτά είναι εκκλησιαστικά".
Εντάξει, και το πολίτικο ψάλσιμο στυλ Μουτάογλου, Καρακάση ή Παϊκόπουλου σήμερα, είναι κι αυτό παραδοσιακό, μετρημένο και πολύ ωραίο! Επίσης, υπάρχουν μεγάλοι ψάλτες που οι παλιές τους ηχογραφήσεις, που είναι και πιο δυσεύρετες, είναι πιο ποιοτικές από αυτές που συνήθως κυκλοφορούν (Περιστέρης, Ταλιαδώρος, Φιρφιρής, Χατζημάρκος).