Ιακώβου Ναυπλιώτου παραλειπόμενα. Όσα δεν έχει η έκδοση του Αλυγιζάκη
- Thread starter Johnsteff
- Start date
Αντίστοιχα:
"Όλους τους τραγουδιστές να βάλεις σ' ένα καζάνι, θα βγάλουν το μισό Καζαντζίδη..."(Αυτό που είχε ειπωθεί, απ' τον μεγάλο Άκη Πάνου για τον αείμνηστο Στ. Καζαντζίδη).
Ισχύει, κατά τη γνώμη μου κατ' αντιστοιχία, με κριτήρια παραδοσιακής ερμηνείας κι όχι έκτασης φωνητικής, στους Ιεροψάλτες, για τον Ιακ. Ναυπλιώτη!
"Όλους τους τραγουδιστές να βάλεις σ' ένα καζάνι, θα βγάλουν το μισό Καζαντζίδη..."(Αυτό που είχε ειπωθεί, απ' τον μεγάλο Άκη Πάνου για τον αείμνηστο Στ. Καζαντζίδη).
Ισχύει, κατά τη γνώμη μου κατ' αντιστοιχία, με κριτήρια παραδοσιακής ερμηνείας κι όχι έκτασης φωνητικής, στους Ιεροψάλτες, για τον Ιακ. Ναυπλιώτη!
Εις μνημόσυνον του μεγάλου δασκαλου θα πω μόνον τα εξής σχετικά με το θέμα:
Ο Καραμάνης δεν παρέλαβε την αναλυτική ερμηνεία του Ναυπλιώτη από δίσκους. Ένας από τους δασκάλους και διαμορφωτές του ο Χαράλαμπος Ανεστιάδης (ηδύφωνος αλλά όχι μεγαλόφωνος, εξ ου και χρειαζόταν και εκείνος το νεαρό Καραμάνη...) που είχε αποκληθεί "φερέφωνο του Ναυπλιώτη" και αποτελούσε πρόσωπο ιδιαίτερης εμπιστοσύνης του, δίδαξε στον Καραμάνη "το σουβά". Έμαθε δηλ. σε έναν φτασμένο και ταλαντούχο μουσικό και ψάλτη το περίτεχνο και αξιοζήλευτο μυστικό δάσος των πατριαρχικών αναλύσεων. Έτσι γινόταν γενικότερα στην τέχνη και δη στην ανατολική, "από το στόμα του δάσκαλου στο αυτί του μαθητή" ως παρακαταθήκη και μύηση. Στον Καραμάνη ακολούθησε και ο Πρίγγος βέβαια. Ο Ανεστιάδης του διέσωσε και "σφύριξε" πολλές αναλύσεις και ερμηνευτικούς τρόπους του Ιάκωβου, πολλές από τις οποίες διέσωσε στα βιβλία του. Όταν είχε δει ο Καραμάνης την κλασσικίζουσα γραφή της Πατριαρχικής Φόρμιγγος του Πρίγγου, πήρε ουσιαστικά την απόφαση να γράψει και εκείνος βιβλία μουρμουρίζοντας απογοητευμένος "δάσκαλε άφησες και για μας πολλή δουλειά". Ήξερε καλά τι έλεγε προφορικά ο Πρίγγος (από πριν το 1930) και τα συνέκρινε με τα καταγεγραμμένα. Και βεβαίως έχοντας ο υποφαινόμενος δει χειρόγραφα του Καραμάνη (στο "τη Υπερμάχω" για παράδειγμα) και έχοντας επίσης ακούσει ουκ ολίγες προφορικές του εκτελέσεις και έχοντάς τον ακούσει στο καφενείο να μας σιγομουρμουρίζει διαφορετικά πράγματα από εκείνα του στασιδίου είχα πραγματικά εκπλαγεί και ζαλιστεί από αυτό το μέγα πέλαγος της ζώσας αναλυτικής παράδοσης και αποκωδικοποίησης των μελών. Και θαύμαζα ειδικά τον Ιάκωβο για το πόσα κρυμμένα "μπερεκέτια" αναλύσεων διέθετε που δυστυχώς τα περισσότερα δεν διασώθηκαν (ίσως και επειδή δεν υπήρξε ιδιαίτερα προσιτός και απέπνεε το δέος σε όλους). Είχα σαφώς φτάσει προ πολλού στο να θεωρώ τις εκτυπώσεις των "κλασσικών" βιβλίων ως απλούς σκελετούς των μελών. Και να αντιλαμβάνομαι τις προσπάθειες των "σχολών ανάλυσης" (νόει ά λέγω...) ως περιοριστικές τυποποιήσεις και στιγμιαίες τομογραφίες της αναλυτικής ερμηνευτικής των βυζαντινών μελών.
Για τον Καραμάνη θα προσθέσω ότι ο Πρίγγος μεταξύ σοβαρού και αστείου τον είχε αποκαλέσει "κλέφτη" της τέχνης του και ο Παναγιωτίδης "κλέφτη του εαυτού του" αλλά και ως εκείνον που "έφαγε το μέλι του Πρίγγου"! Και εδώ μοιάζει με τον άλλο κλέφτη "χιρσίζ' τον πατέρα της νεότερης βυζαντινής μουσικής Πέτρο Πελοποννήσιο. Διέθετε ο Καραμάνης απίστευτη μουσική αντίληψη και μνήμη και ήταν αυτό το μεγαλύτερο μουσικό του χάρισμα. Τα βιβλία του θα μπορούσαν να αποτελέσουν για τους νεοτέρους όχι την αφορμή για λαρυγγισμούς, επιδείξεις και εκζητήσεις αλλά για σοβαρή είσοδο και μύησή τους στη ζώσα μουσική. Αλλά όπως ελεγε ο Πρίγγος "όποιος μαθαίνει, μαθαίνει από το Θεό". Κανένα βιβλίο δε μπορεί να μας διδάξει και κανένας δάσκαλος αν δεν "τόχουμε". Επιφυλάσσομαι να ξετρυπώσω ιδιόγραφα του Καραμάνη (έστω και μετά τη Σαρακοστή) στον Ακάθιστο.
Ο Καραμάνης δεν παρέλαβε την αναλυτική ερμηνεία του Ναυπλιώτη από δίσκους. Ένας από τους δασκάλους και διαμορφωτές του ο Χαράλαμπος Ανεστιάδης (ηδύφωνος αλλά όχι μεγαλόφωνος, εξ ου και χρειαζόταν και εκείνος το νεαρό Καραμάνη...) που είχε αποκληθεί "φερέφωνο του Ναυπλιώτη" και αποτελούσε πρόσωπο ιδιαίτερης εμπιστοσύνης του, δίδαξε στον Καραμάνη "το σουβά". Έμαθε δηλ. σε έναν φτασμένο και ταλαντούχο μουσικό και ψάλτη το περίτεχνο και αξιοζήλευτο μυστικό δάσος των πατριαρχικών αναλύσεων. Έτσι γινόταν γενικότερα στην τέχνη και δη στην ανατολική, "από το στόμα του δάσκαλου στο αυτί του μαθητή" ως παρακαταθήκη και μύηση. Στον Καραμάνη ακολούθησε και ο Πρίγγος βέβαια. Ο Ανεστιάδης του διέσωσε και "σφύριξε" πολλές αναλύσεις και ερμηνευτικούς τρόπους του Ιάκωβου, πολλές από τις οποίες διέσωσε στα βιβλία του. Όταν είχε δει ο Καραμάνης την κλασσικίζουσα γραφή της Πατριαρχικής Φόρμιγγος του Πρίγγου, πήρε ουσιαστικά την απόφαση να γράψει και εκείνος βιβλία μουρμουρίζοντας απογοητευμένος "δάσκαλε άφησες και για μας πολλή δουλειά". Ήξερε καλά τι έλεγε προφορικά ο Πρίγγος (από πριν το 1930) και τα συνέκρινε με τα καταγεγραμμένα. Και βεβαίως έχοντας ο υποφαινόμενος δει χειρόγραφα του Καραμάνη (στο "τη Υπερμάχω" για παράδειγμα) και έχοντας επίσης ακούσει ουκ ολίγες προφορικές του εκτελέσεις και έχοντάς τον ακούσει στο καφενείο να μας σιγομουρμουρίζει διαφορετικά πράγματα από εκείνα του στασιδίου είχα πραγματικά εκπλαγεί και ζαλιστεί από αυτό το μέγα πέλαγος της ζώσας αναλυτικής παράδοσης και αποκωδικοποίησης των μελών. Και θαύμαζα ειδικά τον Ιάκωβο για το πόσα κρυμμένα "μπερεκέτια" αναλύσεων διέθετε που δυστυχώς τα περισσότερα δεν διασώθηκαν (ίσως και επειδή δεν υπήρξε ιδιαίτερα προσιτός και απέπνεε το δέος σε όλους). Είχα σαφώς φτάσει προ πολλού στο να θεωρώ τις εκτυπώσεις των "κλασσικών" βιβλίων ως απλούς σκελετούς των μελών. Και να αντιλαμβάνομαι τις προσπάθειες των "σχολών ανάλυσης" (νόει ά λέγω...) ως περιοριστικές τυποποιήσεις και στιγμιαίες τομογραφίες της αναλυτικής ερμηνευτικής των βυζαντινών μελών.
Για τον Καραμάνη θα προσθέσω ότι ο Πρίγγος μεταξύ σοβαρού και αστείου τον είχε αποκαλέσει "κλέφτη" της τέχνης του και ο Παναγιωτίδης "κλέφτη του εαυτού του" αλλά και ως εκείνον που "έφαγε το μέλι του Πρίγγου"! Και εδώ μοιάζει με τον άλλο κλέφτη "χιρσίζ' τον πατέρα της νεότερης βυζαντινής μουσικής Πέτρο Πελοποννήσιο. Διέθετε ο Καραμάνης απίστευτη μουσική αντίληψη και μνήμη και ήταν αυτό το μεγαλύτερο μουσικό του χάρισμα. Τα βιβλία του θα μπορούσαν να αποτελέσουν για τους νεοτέρους όχι την αφορμή για λαρυγγισμούς, επιδείξεις και εκζητήσεις αλλά για σοβαρή είσοδο και μύησή τους στη ζώσα μουσική. Αλλά όπως ελεγε ο Πρίγγος "όποιος μαθαίνει, μαθαίνει από το Θεό". Κανένα βιβλίο δε μπορεί να μας διδάξει και κανένας δάσκαλος αν δεν "τόχουμε". Επιφυλάσσομαι να ξετρυπώσω ιδιόγραφα του Καραμάνη (έστω και μετά τη Σαρακοστή) στον Ακάθιστο.
Ευχαριστούμε.
Υπήρχαν και άλλοι "σοβατζήδες" που ήξεραν και άλλες τέχνες (την τέχνη της σόμπας) και είχαν φάει τα αυτιά τους εντός του Πατριαρχικού Ναού.
Τα λέει και ο Ψάλτης από μόνος του.
http://analogion.com/forum/showpost.php?p=158096&postcount=7
Υπήρχαν και άλλοι "σοβατζήδες" που ήξεραν και άλλες τέχνες (την τέχνη της σόμπας) και είχαν φάει τα αυτιά τους εντός του Πατριαρχικού Ναού.
Τα λέει και ο Ψάλτης από μόνος του.
http://analogion.com/forum/showpost.php?p=158096&postcount=7
T
Αγαπητέ johnsteff , μόλις διάβασα το σχόλιο- μνημόσυνό σου γιά τον αείμνηστο και ανεπανάληπτο Α. Καραμάνη τον οποίο . είχα την ευλογία να γνωρίσω στη Σπάρτη το 1973 και η γνωριμία αυτή χάραξε την ψαλτική πορεία μου !!! Οσα γράφεις , ειναι μεγάλες αλήθειες !!! Ο αείμνηστος , ήταν '' Χαρισματικό άτομο '' και μαζί με τον Γίγαντα Ναυπλιώτη και τον επίσης χαρισματικό Πρίγγο , αποτελούν την Χρυση Τριάδα του εικοστού αιώνα. !!!!! Θα τολμήσω να πω ότι ο Καραμάνης σε ύφος και Μεγαλοπρέπεια ήταν πλησιέστερος στον Ναυπλιώτη !!! [ Μαρτυρία και Τσολακίδη , όταν τον πρωτάκουσε στο Μητρ. Ναό Σπάρτης ] είπε. '' Μου θυμιζει πολυ τον Δάσκαλό μου Ιάκωβο !!! Τελειώνοντας , αφού σε ευχαριστήσω θερμά , θα έλεγα ότι ο αείμνηστος , ήταν ο Ολοκληρωμένος Πρωτοψάλτης , τόσο θεωρητικα όσο και στο ΑΝΑΛΟΓΙΟΝ !!! Αθάνατος !!!!! ΒΑΣ ΤΖΑΝΑΚΟΣ.
Ακούγοντας (για πολλοστή φορά) το αργόν "Τη Υπερμάχω" και αφορμώμενος απ'τα τελευταία δευτερόλεπτα της ηχογράφησης, ακούγοντας μια άγνωστη φωνή να ψάλλει για λίγο ταυτόχρονα με τον Ιάκωβο, μου δημιουργήθηκε η εξής απορία:
Εκτός απ'τις γνωστές ηχογραφήσεις της Odeon και Orfeon, μήπως υπάρχουν και ιδιωτικές ηχογραφήσεις του Ναυπλιώτη, αφ'ής στιγμής υπήρχαν γραμμόφωνα εκείνην την εποχή;;; Δηλαδή κάποιοι (ίσως και γνωστοί ή φίλοι του), οι οποίοι είχαν ή μπορούσαν έστω να δανειστούν γραμμόφωνο, μήπως μας παρέδωσαν περισσότερον Ιάκωβο, από όσο έχουμε σήμερα;;;
Ενδιαφέρον είναι να μας μάθουμε απ'τον άνθρωπο που βρήκε το "Τη Υπερμάχω", εάν έχει κάποια ετικέτα ο δίσκος και τι είδους ετικέτα είναι αυτήν, δηλαδή από κάποια εταιρεία, η οποία ασχολήθηκε με ηχογραφήσεις ή μήπως ήταν ιδιόχειρη ή γραμμένη έστω με γραφομηχανή της εποχής;;;
Μακάρι να μπορέσει να γίνει εκτεταμένη έρευνα κάποια στιγμή.
Ευχαριστώ!
Εκτός απ'τις γνωστές ηχογραφήσεις της Odeon και Orfeon, μήπως υπάρχουν και ιδιωτικές ηχογραφήσεις του Ναυπλιώτη, αφ'ής στιγμής υπήρχαν γραμμόφωνα εκείνην την εποχή;;; Δηλαδή κάποιοι (ίσως και γνωστοί ή φίλοι του), οι οποίοι είχαν ή μπορούσαν έστω να δανειστούν γραμμόφωνο, μήπως μας παρέδωσαν περισσότερον Ιάκωβο, από όσο έχουμε σήμερα;;;
Ενδιαφέρον είναι να μας μάθουμε απ'τον άνθρωπο που βρήκε το "Τη Υπερμάχω", εάν έχει κάποια ετικέτα ο δίσκος και τι είδους ετικέτα είναι αυτήν, δηλαδή από κάποια εταιρεία, η οποία ασχολήθηκε με ηχογραφήσεις ή μήπως ήταν ιδιόχειρη ή γραμμένη έστω με γραφομηχανή της εποχής;;;
Μακάρι να μπορέσει να γίνει εκτεταμένη έρευνα κάποια στιγμή.
Ευχαριστώ!
Πλην του "Τη υπερμάχω", υπάρχει και το "Αναγράφω σοι", πάλι από τον ίδιο ψάλλοντα, που προσωπικά δεν αμφιβάλλω ότι πρόκειται για το Ναυπλιώτη. Αυτό που μπερδεύει είναι το "Εκ παντοίων" που ακολουθεί από άλλο ψάλλοντα, που εγώ πιστεύω πως πρόκειται για τον π. Νικόλαο Μαυρόπουλο. Ίσως να είναι και αυτός που συμψάλλει στο τέλος του "Τη Υπερμάχω". Το υλικό αυτό το έχω ακούσει αλλά δε μου επιτρέπεται να πω περισσότερα γιατί κι εγώ τυγχάνω λάθρα ενήμερος... Πάντως, η πηγή του γνωστού μου δεν ήταν δίσκος. Μακάρι να βρεθούνε όλα σε καλή ποιότητα, δηλ. από τις μήτρες, και να ανεβούνε εις κοινόν όφελος!
Πάντως, απ' ότι μου είχε πει στο παρελθόν ο Γιώργος ο Ντόβολος που το ανέβασε, μάλλον η δική του πηγή το μετέφερε από δίσκο, όμως είναι πολύ πολύπλοκη η ιστορία και, αν όντως έγινε μεταφορά από δίσκο, αυτός δεν υπάρχει πλέον... Πάντως ο ήχος της αρχικής ψηφιοποίησης που περιήλθε στα χέρια του ήταν θολότατος (πράγμα δύσκολο για άμεση μεταφορά) και έκανε πολλή επεξεργασία για να αναρτήσει το μέλος.
Πάντως, απ' ότι μου είχε πει στο παρελθόν ο Γιώργος ο Ντόβολος που το ανέβασε, μάλλον η δική του πηγή το μετέφερε από δίσκο, όμως είναι πολύ πολύπλοκη η ιστορία και, αν όντως έγινε μεταφορά από δίσκο, αυτός δεν υπάρχει πλέον... Πάντως ο ήχος της αρχικής ψηφιοποίησης που περιήλθε στα χέρια του ήταν θολότατος (πράγμα δύσκολο για άμεση μεταφορά) και έκανε πολλή επεξεργασία για να αναρτήσει το μέλος.
Last edited:
Ψάχνοντας στο Internet για δίσκους του Ναυπλιώτη, βρήκα στη σελίδα αυτή κάτι που μας ενδιαφέρει. Πρόκειται για το δίσκο με τα μέλη «Πάντων προστατεύεις» και «Δεύτε τελευταίον ασπασμόν». Το πρώτο δεν το έχω ακούσει ποτέ και, απ' ότι είδα, δεν είναι και στην έκδοση του Αλυγιζάκη. Από το δεύτερο υπάρχει τμήμα περίπου ενός λεπτού τόσο στην ανάρτηση του μακαριστού Βαγγέλη Λιναρδάκη, όσο και στην έκδοση του Αλυγιζάκη. Το «Πάντων προστατεύεις» το έχει ακούσει κανείς; Υπάρχει άραγε ολόκληρο ή είναι και αυτό λειψό; Μακάρι να το βλέπαμε εγκαίρως και να παίρναμε το δίσκο! Δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα καταφέρουμε τώρα να πάρουμε το ηχητικό του...
Last edited:
Ακούτε τις φράσεις:
...αεί μεσιτείαν, οι κατακαμπτόμενοι υπό πταισμάτων πολλών, Μήτερ του Θεού του υψίστου...
...εξέλιπε της συγγενείας αυτού, και προς τάφον επείγεται, ουκ έτι φροντίζων...
...αεί μεσιτείαν, οι κατακαμπτόμενοι υπό πταισμάτων πολλών, Μήτερ του Θεού του υψίστου...
...εξέλιπε της συγγενείας αυτού, και προς τάφον επείγεται, ουκ έτι φροντίζων...
ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ανακοινωσις
Αγαπητοι θαυμασται του Ιακωβου
Το θεμα ΕΠΕΙΓΕΙ.
Ας προσφερθει καποιος να αγορασει τον δισκον εστω και 200 δολλαρια ενα χρειαζεται.
Προσωπικως, υποσχομαι να του στειλω 40 δολλαρια υστερον αγορας και με τους κατωθι ορους, με την ελπιδα οπως πραξουν ομοιως και αλλοι ψστε να ΜΗΝ μπαουλωθει και η παρουσα ηχογραφησις.
ΟΡΟΙ
1- ο δισκος να εμπιστευθη εις ΕΙΔΗΜΟΝΑΣ ψηφιοποιησεως αρχαιων δισκων, και ΔΕΝ εννοω την ομαδαν της Θεσσαλονικης, ωστε να γινει, ει δυνατον εκκαθαρισμος των γραμμων (grooves), και οπισθο παιγνια (reverse playback) χρηζοντος ΣΩΣΤΗΣ, ΧΟΝΔΡΗΣ βελωνας
2 η ψηφιοποιησης να γινει με 24 bits αλλα και εις μαγνητοταινιαν DOLBY, να αναρτηθη το αρχειον προς οφθελος ολων, και να ενταχθη εις την υπαρχουσαν σειραν των CD
3 ο δισκος να μεινει υστερον εις τον αγοραστην εως τον πληρην εξωφλησμου του
4 τελος, ο δισκος να προσφερθει εις εναν αξιοπιστον οργανισμον οπως, πχ το Πατριαρχειον Κων/πολεως
ΓΚΜ
Αγαπητοι θαυμασται του Ιακωβου
Το θεμα ΕΠΕΙΓΕΙ.
Ας προσφερθει καποιος να αγορασει τον δισκον εστω και 200 δολλαρια ενα χρειαζεται.
Προσωπικως, υποσχομαι να του στειλω 40 δολλαρια υστερον αγορας και με τους κατωθι ορους, με την ελπιδα οπως πραξουν ομοιως και αλλοι ψστε να ΜΗΝ μπαουλωθει και η παρουσα ηχογραφησις.
ΟΡΟΙ
1- ο δισκος να εμπιστευθη εις ΕΙΔΗΜΟΝΑΣ ψηφιοποιησεως αρχαιων δισκων, και ΔΕΝ εννοω την ομαδαν της Θεσσαλονικης, ωστε να γινει, ει δυνατον εκκαθαρισμος των γραμμων (grooves), και οπισθο παιγνια (reverse playback) χρηζοντος ΣΩΣΤΗΣ, ΧΟΝΔΡΗΣ βελωνας
2 η ψηφιοποιησης να γινει με 24 bits αλλα και εις μαγνητοταινιαν DOLBY, να αναρτηθη το αρχειον προς οφθελος ολων, και να ενταχθη εις την υπαρχουσαν σειραν των CD
3 ο δισκος να μεινει υστερον εις τον αγοραστην εως τον πληρην εξωφλησμου του
4 τελος, ο δισκος να προσφερθει εις εναν αξιοπιστον οργανισμον οπως, πχ το Πατριαρχειον Κων/πολεως
ΓΚΜ
Η «ομάδα της Θεσσαλονίκης», αν αναφέρεται στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, χρησιμοποίησε το μηχάνημα της ΕΡΤ, ένα από τα καλύτερα μηχανήματα, και η μεταφορά είναι ιδανική. Τώρα, για το τελικό αποτέλεσμα, δυστυχώς έγινε έντονη επεξεργασία στον ήχο ώστε να έχουν κοπεί κάμποσες συχνότητες της φωνής κατά τη γνώμη μου. Για την ψηφιοποίηση μπορεί να έχει άποψη μόνο όποιος έχει ακούσει τις ανεπεξέργαστες μεταφορές. Ξεκαθαρίζω ότι δεν ανήκω στην ομάδα, όμως θα εμπιστευόμουν άνετα εκεί τη μεταφορά αν είχα το δίσκο. Καλύτερα να προσέχουμε τι λέμε αν δεν έχουμε γνώση των μεθόδων που χρησιμοποιήθηκαν.
Ακόμη, ο δίσκος έχει πουληθεί, αν είναι αυτός της δικής μου παραπομπής. Έχει πάνω από 1,5 μήνα. Μακάρι να το βλέπαμε εγκαίρως, κι εγώ ευχαρίστως θα συμμετείχα.
Ακόμη, ο δίσκος έχει πουληθεί, αν είναι αυτός της δικής μου παραπομπής. Έχει πάνω από 1,5 μήνα. Μακάρι να το βλέπαμε εγκαίρως, κι εγώ ευχαρίστως θα συμμετείχα.
Δεν ξέρω εάν η αναφορά στο link που παρέθεσες αναφέρεται σ' αυτά τα αποσπάσματα, γιατί αυτά προέρχονται από εντελώς άλλη ιστοσελίδα. Εκεί αναφέρονται δύο διαφορετικοί δίσκοι ως πηγή του παοσπάσματος, δηλ. οι 13622 και 13624.
Το δικό σου link δεν είναι από δημοπρασία, παρόλο που έτσι δείχνει. Είναι αναπαραγωγή πληροφοριών από άλλη στοσελίδα του eBay. Ο ίδιος πωλητής είχε πουλήσει προτύτερα κι αυτόν τον δίσκο του Ναυπλιώτη
Απόσπασμα από τον άλλο δίσκο βρίσκεται εδώ.
Όλες οι πλευρές των δύο δίσκων, μπρος-πίσω, φαίνονται εδώ κι εδώ.
Το δικό σου link δεν είναι από δημοπρασία, παρόλο που έτσι δείχνει. Είναι αναπαραγωγή πληροφοριών από άλλη στοσελίδα του eBay. Ο ίδιος πωλητής είχε πουλήσει προτύτερα κι αυτόν τον δίσκο του Ναυπλιώτη
Απόσπασμα από τον άλλο δίσκο βρίσκεται εδώ.
Όλες οι πλευρές των δύο δίσκων, μπρος-πίσω, φαίνονται εδώ κι εδώ.
Last edited:
Μα, αυτοί ακριβώς οι κωδικοί αναφέρονται και στο link που παρέθεσα. Και ο άλλος ο δίσκος παρουσιάζεται στη σελίδα που παρέθεσα, συγκεκριμένα εδώ, άρα μάλλον πρόκειται για την ίδια δημοπρασία. Απόδειξη είναι και η ταύτιση των ημερομηνιών λήξης των δημοπρασιών, καθώς και των υπολοίπων λεπτομερειών τους. Ο λόγος που δεν παρέθεσα νωρίτερα τον άλλο δίσκο είναι ότι τα μέλη του είναι γνωστά, δεν έχει να μας προσφέρει κάτι καινούριο.
Last edited:
Την ομαδαν ειχε επισκεφθη η Ανδριανη Ατλαντη και ειχε ειδει εκ πρωτης χειρος την επεξεργασιαν, και ειχε ομιλησει περι τουτου με τον ΓΚΜ.
Η γνωμη της ητο οτι καπως αλλοιως θα εγινοντουσαν εις την Γαλλιαν == εδουλευε τοτε εις το IRCAM
http://www.ircam.fr/
Η γνωμη του ΓΚΜ,
ο οποιος ομιλησε, επισης, και με αλλον επαγγελματιαν ο οποιος, σχεδον συνταξιουχος πλεον το 2000, ειχε περασει ΠΟΛΛΑ βινυλια κτλ εις CD
δια μεγαλην, διεθνην εταιριαν εις την Γαλλιαν
ειναι η εξης
Αλλον εστιν ινστιτουτο εξοπλισμενο με συγχρονον τεχνολογιαν ΚΑΙ μεθοδολογιαν
και αλλο ινστιτουτο το οποιον να ερευνει με μηχανηματα ραδιοφωνικων σταθμων.
Η δια κηριου η χημικης ΑΠΟΣΚΟΝΗΣΙΣ
συν αντιστροφου παιγνιας
συν ΣΩΣΤΗΣ Βελωνας
συν σωστης ψηφοποιησεως
συν σωστης εκλογης παραμετρων εκτυπωσεως
συν
συν
συν κτλ
ισουται με ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΤΙΚΟΝ αποτελεσμα
το οποιον, ΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ και να ειναι ο λογος,
ΔΕΝ ειναι ικανοποιητικον εις τα εν λογω CD,
τη στιγμη οπου εχωμεν ΚΑΘΑΡΟΤΕΡEΣ ηχογραφησεις ΙΔΙΩΝ δισκων δια μεσου ΑΠΛΟΥ ΓΡΑΜΜΟΦΩΝΟΥ και ΚΑΛΗΣ βελωνα.
Ιδου καποια ενδιαφεροντα αρθρα
περι
restoring old records
restoring old records by playing backwards
Analogue Sound Restoration Techniques
http://en.wikipedia.org/wiki/Enrico_Caruso
In the 1970s, Thomas G. Stockham of the University of Utah utilised an early digital reprocessing technique called "Soundstream" to remaster Caruso's Victor recordings for RCA. These early digitised efforts were issued in part on LP, beginning in 1976 and then they were issued complete by RCA on compact disc (in 1990 and again in 2004). Other complete sets of Caruso's recordings in newer digital restorations were issued on CD on the Pearl label and in 2000–2004 by Naxos. The 12-disc Naxos set was remastered by the noted American audio-restoration engineer Ward Marston. Pearl also released in 1993 a CD set devoted to RCA's electrically over-dubbed versions of Caruso's original acoustic discs. RCA has similarly issued three CD sets of Caruso material with modern, digitally recorded orchestral accompaniments added. Caruso's records are now available, on the internet as digital downloads.
Λεγει ο Ward Marston = Henry Ward Marston IV
http://www.nytimes.com/2005/08/27/arts/music/27mars.html?pagewanted=all&_r=0
Restoring an old record, Mr. Marston said, begins very simply - with a bath. Solutions are used to clean years of dirt and grime that have collected in the record groves. After that, the bulk of the rehabilitation is relegated to a computer. "Once the recording has been digitalized," he said, most of the work can be done from the keyboard, using sophisticated software.
His own studio is filled with electronic gear, turntables and speakers. He uses some 15 custom-ground styluses - phonograph needles to most of us. And he invented and built a device that safely plays his old and extremely delicate wax cylinder recordings. "But I'm no one-man band," he said. "I can't do it all. I'm a musician and a historian, and I do have perfect pitch, but I'm always learning from the engineers. For instance, there's a guy out in California who can remove pitch flutter from a recording. He's amazing."
Εγκολπιον επανακαταστησεως παλαιων δισκων σελις 68
http://www.british-library.uk/reshelp/findhelprestype/sound/anaudio/analoguesoundrestoration.pdf
4.13 Playing records backwards
I shall now continue with a couple of “hybrid” topics. They combine mechanical techniques with electronic techniques. After that, the remaining sections will deal with purely electronic signal-processing. It has often been suggested that playing a record backwards and then reversing the transfer has some advantages. Among those cited are:
1. The opposite side of any steep wavefront is played, so wear has less effect.
2. Resonances and other effects which smear the signal in time are neutralised.
3. It is easier to extract the first milliseconds of modulation if the cutter has been lowered with sound on it.
4. It is easier to distinguish between clicks and music for electronic treatment.
5. If you are using fibre needles, the problems which would be caused by the needle being most-worn at the middle of the disc are ameliorated.
6. Needle-digs and other sources of repeating or jumping grooves are more easily dealt with.
Unfortunately the author simply does not agree with the first two reasons, although he has tried the idea several times. Worn records still sound worn (if the needle is tracing the groove correctly, of course). The theory of neutralising resonances is wrong. Even if electronic anti-resonance circuitry is proposed, the original waveform can only be recreated if the sound passes through the anti-resonant circuit forwards.
However, the other four arguments for playing a record backwards do have slightly more validity, but not much. In the case of argument (3), the writer finds that (on coarsegroove records, anyway) it is quicker to lower the pickup onto the correct place, repeating the exercise until it’s done correctly! For argument (4), analogue click detectors work more efficiently because the circuitry is less confused by naturally-occurring transients, such as the starts of piano notes. But since all current analogue click detectors remove the click without replacing the original sound, they are not suited to archival uses. Computer-based declicking systems do not care whether the record is playing backwards or not; in effect, they shuttle the sound to and fro in RAM anyway. The writer has no experience of argument (5), because there is not yet a satisfactory electrical pickup using fibre needles, so you cannot reverse an electronic transfer anyway.
This leaves only the groove-jumping argument. For some records the reverse process can be very helpful. It will, of course, be necessary to use a reverse-running turntable, with a pivoted arm with a negative offset angle or a parallel-tracking system. Seth Winner, of the Rogers and Hammerstein Archives of Recorded Sound, has a conventional headshell with the cartridge facing backwards. He made this for playing disc-stamper negatives rather than records liable to groove-jumping. If his cartridge were to be used for groove-jumping, one would have to risk the cantilever being bent, because it will be compressed when it was designed to work under tension.
Also there are distinct disadvantages to the reverse-playing process. To start with, we need another turntable, or one which can be modified. A practical difficulty is that if the operator cannot understand the music, he may well miss other faults, such as wow, or lack of radius compensation (section 4.19). When some defects of equipment (such as tone-arm resonances) are reproduced backwards, the result is particularly distracting, because backward resonances cannot occur in nature.
To get the recording the right way round again, an analogue tape copy has to be reversed. For stereo, the left and right have to be swapped when the tape is recorded, so they will come out correctly on replay. Although I’d count it a luxury, if you were thinking of buying a digital audio editor, I’d advise getting one with the additional feature of being able to play a digital recording backwards while you were at it.
Since I haven’t said much about groove-jumping, I shall now devote a paragraph to the subject, although I hesitate because any operator worth his salt should be able to invent ways round the difficulties much more quickly than I can advise him. The obvious way, adjusting the bias on the pickup-arm, causes the whole disc to be affected; so ideally you need a short-term aid. My method (which can also be applied to a parallel-tracking arm) is to apply some side-pressure through a small camel-hair paintbrush. With grossly-damaged records this isn’t enough, so you may simply have to grab the cartridge lifting-handle between finger and thumb and push. This latter idea works best when you are copying at half-speed, which is the topic of the next section. You can’t always get a transfer of archival quality under these conditions; so you may have to use your digital editor for its intended purpose, editing the results! For some notes on playing broken records, please see Appendix 1.
I shall now share an idea which I have not tried personally. We have seen that tracing distortions occur because a cutting-stylus does not have the same shape as a replay stylus. Obviously, if we play a groove with a cutting stylus, we shall cut into it. But this wouldn’t happen with a cutting stylus running backwards, and this could eliminate many kinds of tracing distortion. Extremely accurate matching between the shape and dimensions of the two styli would be needed, plus considerable reduction in the effective mass of the replay one to avoid groove deformation.
64
κτλ
Αλλα ενδιαφεροντα
http://www.thoseoldrecords.com/index.html
http://www.rfwilmut.clara.net/repro78/repro.html
http://www.tangible-technology.com/tape/baking1.html
http://www.std.org/russ/GrayAudograph.html
http://www.osxfacile.com/vinyle.html
Η γνωμη της ητο οτι καπως αλλοιως θα εγινοντουσαν εις την Γαλλιαν == εδουλευε τοτε εις το IRCAM
http://www.ircam.fr/
Η γνωμη του ΓΚΜ,
ο οποιος ομιλησε, επισης, και με αλλον επαγγελματιαν ο οποιος, σχεδον συνταξιουχος πλεον το 2000, ειχε περασει ΠΟΛΛΑ βινυλια κτλ εις CD
δια μεγαλην, διεθνην εταιριαν εις την Γαλλιαν
ειναι η εξης
Αλλον εστιν ινστιτουτο εξοπλισμενο με συγχρονον τεχνολογιαν ΚΑΙ μεθοδολογιαν
και αλλο ινστιτουτο το οποιον να ερευνει με μηχανηματα ραδιοφωνικων σταθμων.
Η δια κηριου η χημικης ΑΠΟΣΚΟΝΗΣΙΣ
συν αντιστροφου παιγνιας
συν ΣΩΣΤΗΣ Βελωνας
συν σωστης ψηφοποιησεως
συν σωστης εκλογης παραμετρων εκτυπωσεως
συν
συν
συν κτλ
ισουται με ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΤΙΚΟΝ αποτελεσμα
το οποιον, ΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ και να ειναι ο λογος,
ΔΕΝ ειναι ικανοποιητικον εις τα εν λογω CD,
τη στιγμη οπου εχωμεν ΚΑΘΑΡΟΤΕΡEΣ ηχογραφησεις ΙΔΙΩΝ δισκων δια μεσου ΑΠΛΟΥ ΓΡΑΜΜΟΦΩΝΟΥ και ΚΑΛΗΣ βελωνα.
Ιδου καποια ενδιαφεροντα αρθρα
περι
restoring old records
restoring old records by playing backwards
Analogue Sound Restoration Techniques
http://en.wikipedia.org/wiki/Enrico_Caruso
In the 1970s, Thomas G. Stockham of the University of Utah utilised an early digital reprocessing technique called "Soundstream" to remaster Caruso's Victor recordings for RCA. These early digitised efforts were issued in part on LP, beginning in 1976 and then they were issued complete by RCA on compact disc (in 1990 and again in 2004). Other complete sets of Caruso's recordings in newer digital restorations were issued on CD on the Pearl label and in 2000–2004 by Naxos. The 12-disc Naxos set was remastered by the noted American audio-restoration engineer Ward Marston. Pearl also released in 1993 a CD set devoted to RCA's electrically over-dubbed versions of Caruso's original acoustic discs. RCA has similarly issued three CD sets of Caruso material with modern, digitally recorded orchestral accompaniments added. Caruso's records are now available, on the internet as digital downloads.
Λεγει ο Ward Marston = Henry Ward Marston IV
http://www.nytimes.com/2005/08/27/arts/music/27mars.html?pagewanted=all&_r=0
Restoring an old record, Mr. Marston said, begins very simply - with a bath. Solutions are used to clean years of dirt and grime that have collected in the record groves. After that, the bulk of the rehabilitation is relegated to a computer. "Once the recording has been digitalized," he said, most of the work can be done from the keyboard, using sophisticated software.
His own studio is filled with electronic gear, turntables and speakers. He uses some 15 custom-ground styluses - phonograph needles to most of us. And he invented and built a device that safely plays his old and extremely delicate wax cylinder recordings. "But I'm no one-man band," he said. "I can't do it all. I'm a musician and a historian, and I do have perfect pitch, but I'm always learning from the engineers. For instance, there's a guy out in California who can remove pitch flutter from a recording. He's amazing."
Εγκολπιον επανακαταστησεως παλαιων δισκων σελις 68
http://www.british-library.uk/reshelp/findhelprestype/sound/anaudio/analoguesoundrestoration.pdf
4.13 Playing records backwards
I shall now continue with a couple of “hybrid” topics. They combine mechanical techniques with electronic techniques. After that, the remaining sections will deal with purely electronic signal-processing. It has often been suggested that playing a record backwards and then reversing the transfer has some advantages. Among those cited are:
1. The opposite side of any steep wavefront is played, so wear has less effect.
2. Resonances and other effects which smear the signal in time are neutralised.
3. It is easier to extract the first milliseconds of modulation if the cutter has been lowered with sound on it.
4. It is easier to distinguish between clicks and music for electronic treatment.
5. If you are using fibre needles, the problems which would be caused by the needle being most-worn at the middle of the disc are ameliorated.
6. Needle-digs and other sources of repeating or jumping grooves are more easily dealt with.
Unfortunately the author simply does not agree with the first two reasons, although he has tried the idea several times. Worn records still sound worn (if the needle is tracing the groove correctly, of course). The theory of neutralising resonances is wrong. Even if electronic anti-resonance circuitry is proposed, the original waveform can only be recreated if the sound passes through the anti-resonant circuit forwards.
However, the other four arguments for playing a record backwards do have slightly more validity, but not much. In the case of argument (3), the writer finds that (on coarsegroove records, anyway) it is quicker to lower the pickup onto the correct place, repeating the exercise until it’s done correctly! For argument (4), analogue click detectors work more efficiently because the circuitry is less confused by naturally-occurring transients, such as the starts of piano notes. But since all current analogue click detectors remove the click without replacing the original sound, they are not suited to archival uses. Computer-based declicking systems do not care whether the record is playing backwards or not; in effect, they shuttle the sound to and fro in RAM anyway. The writer has no experience of argument (5), because there is not yet a satisfactory electrical pickup using fibre needles, so you cannot reverse an electronic transfer anyway.
This leaves only the groove-jumping argument. For some records the reverse process can be very helpful. It will, of course, be necessary to use a reverse-running turntable, with a pivoted arm with a negative offset angle or a parallel-tracking system. Seth Winner, of the Rogers and Hammerstein Archives of Recorded Sound, has a conventional headshell with the cartridge facing backwards. He made this for playing disc-stamper negatives rather than records liable to groove-jumping. If his cartridge were to be used for groove-jumping, one would have to risk the cantilever being bent, because it will be compressed when it was designed to work under tension.
Also there are distinct disadvantages to the reverse-playing process. To start with, we need another turntable, or one which can be modified. A practical difficulty is that if the operator cannot understand the music, he may well miss other faults, such as wow, or lack of radius compensation (section 4.19). When some defects of equipment (such as tone-arm resonances) are reproduced backwards, the result is particularly distracting, because backward resonances cannot occur in nature.
To get the recording the right way round again, an analogue tape copy has to be reversed. For stereo, the left and right have to be swapped when the tape is recorded, so they will come out correctly on replay. Although I’d count it a luxury, if you were thinking of buying a digital audio editor, I’d advise getting one with the additional feature of being able to play a digital recording backwards while you were at it.
Since I haven’t said much about groove-jumping, I shall now devote a paragraph to the subject, although I hesitate because any operator worth his salt should be able to invent ways round the difficulties much more quickly than I can advise him. The obvious way, adjusting the bias on the pickup-arm, causes the whole disc to be affected; so ideally you need a short-term aid. My method (which can also be applied to a parallel-tracking arm) is to apply some side-pressure through a small camel-hair paintbrush. With grossly-damaged records this isn’t enough, so you may simply have to grab the cartridge lifting-handle between finger and thumb and push. This latter idea works best when you are copying at half-speed, which is the topic of the next section. You can’t always get a transfer of archival quality under these conditions; so you may have to use your digital editor for its intended purpose, editing the results! For some notes on playing broken records, please see Appendix 1.
I shall now share an idea which I have not tried personally. We have seen that tracing distortions occur because a cutting-stylus does not have the same shape as a replay stylus. Obviously, if we play a groove with a cutting stylus, we shall cut into it. But this wouldn’t happen with a cutting stylus running backwards, and this could eliminate many kinds of tracing distortion. Extremely accurate matching between the shape and dimensions of the two styli would be needed, plus considerable reduction in the effective mass of the replay one to avoid groove deformation.
64
κτλ
Αλλα ενδιαφεροντα
http://www.thoseoldrecords.com/index.html
http://www.rfwilmut.clara.net/repro78/repro.html
http://www.tangible-technology.com/tape/baking1.html
http://www.std.org/russ/GrayAudograph.html
http://www.osxfacile.com/vinyle.html
Last edited: