Θα ήθελα και εγώ να τοποθετηθώ σε αυτό το ζήτημα που θέσατε. Ως γνωστόν εγώ και από άλλα θέματα που έχουμε κατα καιρούς αναπτύξει είμαι υπερμαχος της ανανέωσης στους κόλπους της εκκλησίας σε όλους τους τομείς εφόσον ΔΕΝ υπάρχει θεολογικό ζήτημα. Στο ζήτημα της δημοτικής τώρα που συζητάμε. Εγώ προσωπικά δεν θα είχα πρόβλημα να μεταφραστούν οι ευχές στα νέα ελληνικά και τούτο γιατί ο ίδιος ο Χριστός μας δίδαξε την ανανέωση και το οσο πιο "κατανοητό" γίνεται. Φανταστείτε πως ήχησε στα αυτιά των ανθρώπων της εποχής του να τολμήσει κάποιος να επικαλεστεί τον Θεό, πατέρα!!!!!. Τούτο γιατί το έκανε ο Χριστός; Απλα, ήθελε να σώσει όσες περισσότερες ψυχές μπορούσε και έπαιρνε σύνθετες έννοιες και όρους και τους απλούστευε ώστε να το καταλάβουν ακόμη και οι αγράμματοι. Πέρνει την σύνθετη έννοια του Θεού και την κάνει μια εικόνα απλή και κατανοητή, την εικόνα του πατέρα. Χρησιμοποιεί παραβολές στην διδασκαλία του, δηλαδή διδακτικούς μύθους, για να μπορεί να καταλαβαίνει με παραδείγματα ο χαμηλού πνευματικού επιπέδου άνθρωπος. Τι υποδεικνύει σε ένα κήρυγμα του; "Μην χρησιμοποιείται τυποποιημένες ευχές που απλά τις λέτε χωρίς να καταλαβαίνετε το νόημα, οι προσευχή πρέπει να βγαίνει από τις καρδιές σας". Όλα αυτά μας καταδυκνείουν οτι ο ίδιος ο κύριος δεν χρησιμοποίησε λόγια γλώσσα, δύσκολα νοήματα, σύνθετες έννοιες, ούτε έστειλε στα σχολεία τους μαθητές Του για να μπορούν να Τον καταλάβουν.
Πρακτικά όμως είναι αδύνατο σήμερα να μεταφραστεί το σύνολο της υμνογραφίας ή να γραφεί κάποια λειτουργία στα νέα ελληνικά γιατί θα έπρεπε χιλιάδες υμνογράφοι να καθήσουν και να μελοποιήσουν από την αρχή χιλιάδες ψαλμούς, ύμνους, ακολουθίες, κάτι που θα ήθελε 5 ζωές για να πραγματωθεί.
Το επιχείρημα που τέθηκε οτι και καλά τα παιδιά καλά θα κάνουν να κάτσουν να μάθουν αρχαία αν θέλουν να συμμετέχουν στην λατρευτική ζωή της εκκλησίας είναι αίολο γιατί αν θυμάστε από τα παιδικά μας χρόνια το ευαγγέλιο στις βασικές του αρχές μας διδάχτηκε στην δημοτική και κυρίως από τους γονείς και τους παππούδες μας. Ε, δεν νομίζω να σας μίλαγε η μάνα σας στα αρχαία.
Η λύση που εγώ θα πρότεινα σε αυτό το ζήτημα που συζητάμε είναι απλή. Θα μπορούσε να γίνεται μια μικρή δέηση στη δημοτική, της τάξης των 30-45 λεπτών απογευματάκι Κυριακής για παράδειγμα και να μετρούσαμε τα αποτελέσματά της. Και τότε θα είχαμε απτά επιχειρήματα υπερ της μίας ή της άλλης άποψης. Γιατί αν βλέπαμε ξαφνικά να γεμίζουν οι εκκλησίες νέους, νομίζω αυτό δεν θα μπορούσε να περάσει στο ντούκου.