Γιατί να μπλέκουμε τα Μακαμάτ με την ημετέρα μουσική;
Συμφωνώ με τον Αβέρκιο:
Η εναρμόνιος φθορά του Ζω, θέλει βαρύτερα αυτής, Λείμμα και άνωθεν Τόνο.
Όπως φαίνεται από την συνημμένη 84 σελίδα (κάτω σχήμα) του Ηλία Παπαδοπούλου, τα διαστήματα 12-12-10-8-12 γίνονται 12-12-6-12-12. Η φθορά τίθεται στον φερόμενο φθόγγο Ζω και μόνο, όπου και επιδρά σε αυτόν, βαρύνοντάς τον τόσο, ώστε να σχηματιστεί Λείμμα βαρύτερα της φθοράς και Τόνος οξύτερα.
Στην επόμενη σελίδα (85 στο άνω σχήμα), η ίδια φθορά τίθεται επί εστώτα φθόγγου, στον Γα, επιδρά όμως στον φερόμενο φθόγγο Βου, οξύνοντας πλέον αυτόν, τόσο ώστε να δημιουργηθεί Λείμμα βαρύτερα της φθοράς και Τόνος οξύτερα.
Στην περίπτωση που τίθεται η φθορά στον Βου, είναι ανάλογη του Ζω, γι’ αυτόν τον λόγο, μπορούμε να παραλλαγήσουμε τον Βου ως Ζω.
Η εναρμόνιος φθορά με άλλα λόγια, επηρεάζει τα διαστήματα περί του φθόγγου που τίθεται, από το αν ο φθόγγος αυτός είναι εστώτας ή φερόμενος, όλα τα υπόλοιπα είναι καινές κενές φιλολογίες.
Για τις υπόλοιπες δύο φθορές του Γ’ Ήχου, αναφέρω ότι η πραγματική «δουλειά» τους, είναι να δείχνουν ότι το μέλος δεν είναι διατονικό, αλλά διτονιαίο, με Τόνους και Λείμματα δηλαδή, και όχι 12 και 6 μόρια που ακούγεται το πιάνο. Την αυτή «εργασία» εκτελεί και στην πράξη η εναρμόνιος φθορά του Ζω, τιθέμενη επί του Ζω και Γα.
Υ.Γ.: Εννοείται βεβαίως ότι η απάντηση στην αρχική ερώτηση είναι όχι, η εναρμόνιος φθορά στον Ζω, ουδόλως επηρεάζει τον άνω ή κάτω Βου. Αν χρειαστεί να βαρύνει, πρέπει να δειχθεί με ίδια φθορά ή αλλοίωση.
Συμφωνώ με τον Αβέρκιο:
Μην κουράζεστε με πολλά, το θέμα είναι απλό κι εξαρτάται σε τι κλίμακα βρισκόμαστε. υπάρχουν λοιπόν δρόμοι που θέλουν τον ανω βου εν μονίμω εναρμονιω υφέσι. άλλοι με εναλλαγές με διατονικό κι άλλοι μόνιμα διατονικό. Δεν είναι θέμα εξαχόρδου, στους αραβοπέρσες είναι αυτονόητα αυτά, υπάρχουν συγκεκριμένες ονομασίες μακαμιών που κινούνται συγκεκριμένα. Σ' εμάς που χρησιμοποιούμε την ονομασία πλ. α' εναρμόνιος και δεν διευκρινίζουμε ποιος πλ.α' απ΄τα δεκάδες παρακλάδια του, αρχίζουν τα προβλήματα λόγω ελλειπτικής θεωρίας και λόγω επιδράσεως εξωτερικής.
Η εναρμόνιος φθορά του Ζω, θέλει βαρύτερα αυτής, Λείμμα και άνωθεν Τόνο.
Όπως φαίνεται από την συνημμένη 84 σελίδα (κάτω σχήμα) του Ηλία Παπαδοπούλου, τα διαστήματα 12-12-10-8-12 γίνονται 12-12-6-12-12. Η φθορά τίθεται στον φερόμενο φθόγγο Ζω και μόνο, όπου και επιδρά σε αυτόν, βαρύνοντάς τον τόσο, ώστε να σχηματιστεί Λείμμα βαρύτερα της φθοράς και Τόνος οξύτερα.
Στην επόμενη σελίδα (85 στο άνω σχήμα), η ίδια φθορά τίθεται επί εστώτα φθόγγου, στον Γα, επιδρά όμως στον φερόμενο φθόγγο Βου, οξύνοντας πλέον αυτόν, τόσο ώστε να δημιουργηθεί Λείμμα βαρύτερα της φθοράς και Τόνος οξύτερα.
Στην περίπτωση που τίθεται η φθορά στον Βου, είναι ανάλογη του Ζω, γι’ αυτόν τον λόγο, μπορούμε να παραλλαγήσουμε τον Βου ως Ζω.
Η εναρμόνιος φθορά με άλλα λόγια, επηρεάζει τα διαστήματα περί του φθόγγου που τίθεται, από το αν ο φθόγγος αυτός είναι εστώτας ή φερόμενος, όλα τα υπόλοιπα είναι καινές κενές φιλολογίες.
Για τις υπόλοιπες δύο φθορές του Γ’ Ήχου, αναφέρω ότι η πραγματική «δουλειά» τους, είναι να δείχνουν ότι το μέλος δεν είναι διατονικό, αλλά διτονιαίο, με Τόνους και Λείμματα δηλαδή, και όχι 12 και 6 μόρια που ακούγεται το πιάνο. Την αυτή «εργασία» εκτελεί και στην πράξη η εναρμόνιος φθορά του Ζω, τιθέμενη επί του Ζω και Γα.
Υ.Γ.: Εννοείται βεβαίως ότι η απάντηση στην αρχική ερώτηση είναι όχι, η εναρμόνιος φθορά στον Ζω, ουδόλως επηρεάζει τον άνω ή κάτω Βου. Αν χρειαστεί να βαρύνει, πρέπει να δειχθεί με ίδια φθορά ή αλλοίωση.
Last edited: