Το ισοκράτημα του δευτέρου ήχου όταν η μελωδική θέση καταλήγει στον Βου θα πρέπει κατά την γνώμη μου να παραμένει στον αρχικό φθόγγο Δι, διότι αλλαγή κυρίου ισοκρατήματος συμβαίνει με την αλλάγη του τετραχόρδου. Στην προκειμένη περίπτωση δεν αλλάζει το τετράχορδο αλλά γίνεται μια συνηθισμένη κατάληξη δύο φωνές κάτω από τη βάση, δηλαδή στην μεσότητα του ήχου. Το ισοκράτημα, όπως λέει και το όνομά του, είναι το κράτημα, το βάσταγμα του ίσου, του αρχικού δηλαδή φθόγγου του ήχου σύμφωνα με το οποίο θα δημιουργηθεί η ακόλουθη πορεία του μέλους έχοντάς το ως βάση. Ο φθόγγος Βου στον δεύτερο ήχο δεν δημιουργεί ως βάση ολοκληρωμένο τετράχορδο. Έτσι δεν θα πρέπει να αλλάζει και το ισοκράτημα κατά την γνώμη μου.
