θα πρέπει να λάβουμε και σοβαρά υπ όψιν ότι σ αυτήν την ηχογράφηση ο γέροντας είναι σε μεγάλη ηλικία αν όχι και άρρωστος...
Όντως πολύ ωραία ηχογράφησηηηηηηη!!!
Αγαπητέ, Χριστάκη χαίρομαι που σου αρέσει. Κι εμένα μου αρέσει ο γέροντας αλλά,
ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΤΙΚΑ.
Είχα βάλλει κάποια φορά σε κάποια φίλη που δεν είχε βυζαντινά ακούσματα ένα καλό κομμάτι του Στανίτσα και ένα του Φιρφιρή. Ο Στανίτσας δεν της άρεσε αλλά με τον Φιρφιρή τρελάθηκε. Το αντίστροφο συμβαίνει με τους περισσότερους.
Λένε οι παλαιοί στο όρος ότι σε ένα πανηγύρι ο Φιρφιρής νέος είχε σπάσει τζάμι με τη φωνή του. Εντάξει ίσως τα παραλένε. Αλλά πιστεύω ότι είχε πάντα αυτό το ύφος το Καρυώτικο που όσο και καλή φωνή να είχε δεν θα άρεσε σε όσους δεν αρέσει αυτό το ύφος.
Είναι λίγο θλιβερό, αργό και ρεμπετίζει κάπως.
Πιστεύω όμως ότι όλα έχουν σχέση με το χώρο και το εκκλησίασμα. Σε ένα σκοτεινό ναό του Αγίου Όρους είναι το ιδανικό ύφος ειδικά όταν το εκκλησίασμα είναι εξοικειωμένο με την αιωνιότητα και κάνει κομποσκοίνι σε αργούς ρυθμούς.
Αντίθετα στην σημερινή ενορία το εκκλησίασμα θέλει περισσότερα φώτα, γρηγορότερους ρυθμούς, φωνές χωρίς τρεμουλιάσματα και λυγίσματα, κι έναν ηλεκρτονικό ισοκράτη για πιο σταθερό κράτημα του ίσου.
Αν παρατηρήσουμε το Πατριαρχείο από τις παλαιότερες ερμηνείες που έχουμε του Ναυπλιώτη μέχρι σήμερα θα δούμε προοδευτικές αλλαγές.
Λένε ότι καλός ο Ναυπλιώτης και ο Πρίγγος αλλά ο Στανίτσας έβαλε ένα πετραδάκι παραπάνω. Αν ήταν καλύτερος ο Στανίτσας, ο Πρίγγος ή Ναυπλιώτης, αν έβαλαν πετραδάκι παραπάνω ή παρακάτω δεν το γνωρίζω. Απλά υποθέτω ότι οι ψάλτες προσαρμόζονται στις απαιτήσεις του εκκλησιάσματος και της εποχής. Η φωνή ισιώνει, η προφορά αλλάζει, τα ισοκρατήματα προσαρμόζονται.
Προτιμώ παλαιές ηχογραφήσεις με φάλτσα ισοκρατήματα παρά αυτό που γίνεται σήμερα δηλ. εγγραφή σε στούντιο με ισοκράτη και ηχητικά εφέ, χορωδίες με ισοκρατήματα να εναλλάσσουν συνεχώς τον ΝΗ-ΠΑ ακαριαία με τη νότα κάτι που θυμίζει ευρωπαϊκή μπάντα.
Οι ευρωπαίοι χρησιμοποιούν αρμονίες 7ης που συμψάλλεται ο Νη με τον Πα κι εμείς τις καταργήσαμε για λίγα εφέ.
Πιστεύω ότι αυτή η απαίτηση του εκκλησιάσματος είναι η μεγάλη αλλοτρίωση της εκκλησιαστικής μουσικής από την εξωτερική και όχι οι δρόμοι (μακάμια).
Οι δρόμοι εξάλλου μας λένε πως να πηγαίνουμε από τον ένα ήχο στον άλλο κάτι που μας δίδασκε και ο Κουκουζέλης.