Παντελίδης Ανδρέας
Παντελίδης
Σε ποια θεωρητικά δεν συμφωνείς; Του Σακελλαρίδη; Μα δεν έχουμε σαφή εικόνα της θεωρίας που είχε στο μυαλό του τελικά.
Τώρα, δεν είπα εγώ ότι δεν του ήταν γνωστά τα περί τετραχόρδων. Εξάλλου αναλώνει τη ζωή του ταυτίζοντας τους ήχους με αρχαιοελληνικούς τρόπους σύμφωνα με τη διαδοχή τόνων στο τετράχορδο. Απ' την άλλη οπωσδήποτε έψαλλε τα πιο πολλά μέλη του με ισοκράτημα. Όμως, επιμένω στο ότι η θεωρία που θέλει το ίσο στη βάση του τετραχόρδου και όταν το τετράχορδο αλλάζει να αλλάζει και το ίσο ήταν άγνωστη πρακτική. Αυτό μόνο. Όσον αφορά στο κομμάτι της Μ. Βδομάδας που αναφέρεις θεωρώ πως δεν αποτελεί τεκμήριο αυτής της άποψης. Θεωρώ πως τέτοια θέση είχε γίνει κάτι κλισέ γι'αυτούς και κουβαλά μια δικιά της ιστορία και άκουσμα (είπαμε ίσως από Σμύρνη). Γιατί στον αντίποδα του επιχειρήματός σου έχουμε το "Όσοι εις Χριστόν" στο Ύμνοι και Ωδαί (αλλά και πολλά από Καψάσκη που αγνοούν την εναλλαγή ισοκρατήματος σύμφωνα με το τετράχορδο ή, τελοσπάντων, δεν έχουν συστηματικότητα και χωρίς συστηματικότητα δεν υπάρχει θεωρία) όπου κρατά παντού σχεδόν ένα ΠΑ ακόμα και όταν το μέλος ανεβαίνει στο άνω ΝΗ (χριστό-ον ενεδύσασθε), όπου είναι και "επίμαχο σημείο" και μετά εμφανίζεται ως απλουστευμένο μπάσο μέχρι τέλους. Και το ίδιο κάνουν μέχρι σήμερα οι συνεχιστές αυτής της παράδοσης: λένε ό,τι άκουσαν. Από Καψάσκη κυρίως. Μόνο στη βάση του ήχου. Και βέβαια αυτό δεν είναι ωραίο (κυρίως όταν είναι άγριο) αλλά τελικά δεν ξέρω αν μπορούμε ποτέ να κατανοήσουμε τι ήθελε να πει ο Σακελλαρίδης στα γραφόμενά του περί ανυποφόρου κλπ.ισοκρατήματος... είναι τεράστια συζήτηση που η λύση της βρίσκεται πιστεύω σε πιο απλές ερμηνείες (πρακτικής υφής κατά την εκτέλεση) παρά σε σταθερές θεωρητικές απόψεις που μπορεί να είχε σχηματίσει ο ίδιος.
Τώρα, δεν είπα εγώ ότι δεν του ήταν γνωστά τα περί τετραχόρδων. Εξάλλου αναλώνει τη ζωή του ταυτίζοντας τους ήχους με αρχαιοελληνικούς τρόπους σύμφωνα με τη διαδοχή τόνων στο τετράχορδο. Απ' την άλλη οπωσδήποτε έψαλλε τα πιο πολλά μέλη του με ισοκράτημα. Όμως, επιμένω στο ότι η θεωρία που θέλει το ίσο στη βάση του τετραχόρδου και όταν το τετράχορδο αλλάζει να αλλάζει και το ίσο ήταν άγνωστη πρακτική. Αυτό μόνο. Όσον αφορά στο κομμάτι της Μ. Βδομάδας που αναφέρεις θεωρώ πως δεν αποτελεί τεκμήριο αυτής της άποψης. Θεωρώ πως τέτοια θέση είχε γίνει κάτι κλισέ γι'αυτούς και κουβαλά μια δικιά της ιστορία και άκουσμα (είπαμε ίσως από Σμύρνη). Γιατί στον αντίποδα του επιχειρήματός σου έχουμε το "Όσοι εις Χριστόν" στο Ύμνοι και Ωδαί (αλλά και πολλά από Καψάσκη που αγνοούν την εναλλαγή ισοκρατήματος σύμφωνα με το τετράχορδο ή, τελοσπάντων, δεν έχουν συστηματικότητα και χωρίς συστηματικότητα δεν υπάρχει θεωρία) όπου κρατά παντού σχεδόν ένα ΠΑ ακόμα και όταν το μέλος ανεβαίνει στο άνω ΝΗ (χριστό-ον ενεδύσασθε), όπου είναι και "επίμαχο σημείο" και μετά εμφανίζεται ως απλουστευμένο μπάσο μέχρι τέλους. Και το ίδιο κάνουν μέχρι σήμερα οι συνεχιστές αυτής της παράδοσης: λένε ό,τι άκουσαν. Από Καψάσκη κυρίως. Μόνο στη βάση του ήχου. Και βέβαια αυτό δεν είναι ωραίο (κυρίως όταν είναι άγριο) αλλά τελικά δεν ξέρω αν μπορούμε ποτέ να κατανοήσουμε τι ήθελε να πει ο Σακελλαρίδης στα γραφόμενά του περί ανυποφόρου κλπ.ισοκρατήματος... είναι τεράστια συζήτηση που η λύση της βρίσκεται πιστεύω σε πιο απλές ερμηνείες (πρακτικής υφής κατά την εκτέλεση) παρά σε σταθερές θεωρητικές απόψεις που μπορεί να είχε σχηματίσει ο ίδιος.
Last edited: