Κωνσταντινου Αλεξανδρος
Παλαιό Μέλος
Κων/νος Βαγενάς;77651 said:Έχετε δίκιο αλλά εν μέρει και λίγο άδικο.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι μια σύνθεση μπορεί φυσικά να προέρχεται από στιγμιαία πηγαία έμπνευση, αλλά μπορεί ωραιότατα και να προέρχεται από "παραγγελία", είτε άλλου, είτε του εαυτού μας. Μπορεί δηλ. θεωρητικά να σηκωθούμε ένα πρωί και να πούμε θέλω να μελοποιήσω αυτό σε τάδε ήχο. Προσωπικά, προβαίνω σε μια τέτοια προσπάθεια αν πιστεύω ότι έχω κάτι παραπάνω να δώσω, δεν θα κάτσω π.χ. να γράψω Χερουβικό, υπάρχουν άπειρα Χερουβικά, σε όλους τους ήχους και σίγουρα ή θα βασιστώ σ' αυτά και στην ουσία θα αντιγράψω - επικολλήσω θέσεις, ή θα κάνω μια τρύπα στο νερό. Όταν όμως ήθελα ένα πανηγυρικό δοξαστικό για την εορτή του Αγίου Κων/νου, δεν βρήκα κάτι να με εκφράζει απόλυτα, οπότε είπα θα μελοποιήσω το δοξστικό αυτό σε πλ. δ΄ φυσικά. Και η μουσική μας μας βοηθά διότι οι θέσεις είναι εν πολλοίς (για να μην πούμε ολοκληρωτικά) προ-καθορισμένες. Δεν χρειάζεται να τα βγάλουμε απ' το μυαλό μας. Περισσότερο μετρά, νομίζω, η επιτυχημένη συρραφή τους, και οι όποιες ευχάριστες και ξαφνικές αποκλίσεις, μέσα στα πλαίσια, όμως.
Από κει και πέρα, η διαφορά της έμπνευσης με την "παραγγελία" είναι ότι στη 2η περίπτωση χρειάζεται πολλή και εγκεφαλική δουλειά. Νομίζω ότι αν πάμε να λειτουργήσουμε με το συναίσθημα θα γράψουμε βλακείες. Εκτός αν έρθει η ουρανοκατέβατη έμπνευση. Αυτό το χάρισμα το έχουν λίγοι. Αλλιώς θέλει να στήσεις εργαστήριο και να έχεις μεγάλο κάδο ανακύκλωσης χάρτου!
Ότι πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στο τί δημοσιεύουμε εξυπακούεται.
Kαι εγώ συμφωνώ μαζί σας εν μέρη..
Πολύ σωστά λέτε ότι θα μελοποιήσετε κάτι αν έχετε κάτι παραπάνω να δώσετε. Δηλαδή βλέπετε κάπου μια "αδυναμία" και θέλετε να κάνετε κάτι παραπάνω. Την αυτή αδυναμία των άλλων συνθέσεων όμως δεν την ανακαλύψατε εκείνο το πρωί (θεωρητικα για το πρωι ε; χαχα) αλλά την είχατε εντωπίσει και σας απασχολούσε. Ακόμη και αυτή η ανυσηχία είναι μια προεργασία.
Πιστέψτε με πολλές απο συνθέσεις που έχω δει (αναφερομαι σε Λειτουργικά-Αξιον Εστί γιατί έχω κώλυμα με αυτά) είναι λες και οι μελοποιοί κάναν αγγαρεία. [δε ξέρεις τι να γράψεις στον ταδε ήχο και πρέπει να γράψεις για να είναι πλήρες το βιβλίο που θα εκδώσεις; πάρε απο κάποιον άλλον ή μη γράφεις! (αναφέρομαι σε επίδοξους που εκδίδουν ογκώδες βιβλία χωρίς καμία ουσία, και δεν είναι λίγοι)]
Συμφωνώ απόλυτα ως προς τα Δοξαστικά Αγίων και καταλαβαίνω απόλυτα τι λέτε.
Δε γράφουμε με το συνάισθημα αλλά με ένα κίνητρο. Μερικοί το μόνο κίνητρο που έχουν είναι να βάλουν την υπογραφή τους κάτω απο μια σύνθεση.
Last edited:
