08. Ελλιπείς κανόνες ( ; )
- Thread starter Γεώργιος Καραγιαννάκης
- Start date
Γιώργος Μ.
Γιώργος Μπάτζιος
Πολύ σημαντικές οι παρατηρήσεις σας. Μοιάζει να είναι ελλιπείς οι κανόνες του υπάρχοντος Μηναίου.
π. Μάξιμος
Γενικός Συντονιστής
Παρατήρησε καλύτερα τήν δ΄ ᾠδήν...
Ὅπου καί τρίτος κανόνας, ἀπό τό πουθενά...
Κάποια τροπάρια πού δέν ὑπάρχουν, οὔτε κἄν εἶναι "προσόμοια"...
Νομίζω ὅτι πρέπει νά διαβάσουμε τά περί διορθωμένων μηναίων, νά συγκρίνουμε καί ἄλλα...
Καλά εἴμαστε καί τώρα...
Οὔτε πρέπει νά ἀποτελεῖ κριτήριο αὐτή ἡ ἔκδοση...
Ὅπως ἔχουμε ξαναπεῖ, τό ὑμνολογικό καί ἀνέκδοτο ὑλικό, τεράστιο...
Ἄς ψάλλουμε αὐτά πού ὑπάρχουν... πού δέν τά ψάλλουμε... καί δέν εἶναι δυνατόν νά τά ψάλλουμε ὅλα...
Σημ. Πάντως αὐτή ἡ ἔκδοση μᾶς βοήθησε στό ἐξαποστειλάριον...
Σημ.2. Μέ συγχωρεῖς ἐπίσης, πού στόν τίτλο προσέθεσα σέ παρένθεση ἕνα ἐρωτηματικό...
Ὅπου καί τρίτος κανόνας, ἀπό τό πουθενά...
Κάποια τροπάρια πού δέν ὑπάρχουν, οὔτε κἄν εἶναι "προσόμοια"...
Νομίζω ὅτι πρέπει νά διαβάσουμε τά περί διορθωμένων μηναίων, νά συγκρίνουμε καί ἄλλα...
Καλά εἴμαστε καί τώρα...
Οὔτε πρέπει νά ἀποτελεῖ κριτήριο αὐτή ἡ ἔκδοση...
Ὅπως ἔχουμε ξαναπεῖ, τό ὑμνολογικό καί ἀνέκδοτο ὑλικό, τεράστιο...
Ἄς ψάλλουμε αὐτά πού ὑπάρχουν... πού δέν τά ψάλλουμε... καί δέν εἶναι δυνατόν νά τά ψάλλουμε ὅλα...
Σημ. Πάντως αὐτή ἡ ἔκδοση μᾶς βοήθησε στό ἐξαποστειλάριον...
Σημ.2. Μέ συγχωρεῖς ἐπίσης, πού στόν τίτλο προσέθεσα σέ παρένθεση ἕνα ἐρωτηματικό...
π. Μάξιμος
Γενικός Συντονιστής
Σημ. 3. Ἄς συγκρίνει κάποιος καί τό (ἔγκυρον) Μηναῖον ΚΠόλεως 1843
π. Μάξιμος
Γενικός Συντονιστής
Σημ. 4. Τώρα πρόσεξα, ὅτι ἡ ἀνάρτηση τοῦ @Γεώργιος Καραγιαννάκης εἶναι ἀπό Jul 23, 2015 at 9:05 AM... (ντάλα καλοκαίρι) Νόμιζα σημερινή... Κάθολου δέν θυμώμουν αὐτό τό θέμα ἤ δέν τό εἶχα προσέξει... Ὁ ἔτερος Γεώργιος @Γιώργος Μ. ἀνασκαφεύς...
MTheodorakis
Παλαιό Μέλος
Ὁ πρῶτος κανόνας ἔχει τὰ αὐτὰ τροπάρια καὶ στὸ χφ. Σινὰ 579 μηναῖο Σεπτεμβρίου ι'-ια' αἰ. καὶ σὲ πολλὰ ἄλλα.
Ὁ δεύτερος κανόνας εἶναι δίειρμος, πλὴν τῆς ζ’ ᾠδῆς.
Δεύτερος κανόνας
ᾨδὴ δ’
«Συγχαίρει σοι σήμερον θεόφρον Ἄννα ἡ ἐκκλησία, μιμησαμένη σε, τὴν ἀρχαῖαν στείρωσιν ἀποθεμένη, νενύμφευται Χριστῷ καὶ τίκτει τέκνα λογικά, ἐκ μήτρας τοῦ σοῦ νῦν βλαστοῦ»
(χφ. Μ. Λαύρας Δ-55 μηναῖα ια’-ιβ’ αἰ. φ. 70r).
ᾨδὴ στ’
«Τὰς πρὶν ἐστειρωμένας διήνοιξας, γαστέρας εὐεργέτα μεθ’ ὧν καὶ τῆς, θεόφρονος Ἄννης εὐσπλαχνε Λόγε, ἐγέννησε γὰρ ἡμῖν τὴν σὴν μητέρα, τὴν ζωοδόχον πηγήν.
Ἠνήχθησαν τὰ κλεῖθρα τὰ ἅγια, ἐδέξαντο σε ἄμωμε τήν, περιστερὰν τὴν ἀμίαντον καὶ ἀμνάδα, ἐξ ἧς ὁ μέγας ποιμὴν ἀμνὸς ἐτέχθη, ὅλον φορέσας ἐμὲ»
(χφ. Σινὰ 579 μηναῖο Σεπτεμβρίου ι’-ια’ αἰ. φ. 29r).
Τὸ σημερινὸ τριαδικὸ εἶναι ἁπλὸ τροπάριο. Τὸ τριαδικὸ τῆς ᾠδῆς εἶναι τὸ ἑξῆς:
«Τὴν μίαν ἐν μονάδι Θεότητα, οὐσίαν τρισυπόστατον ἄκτιστον, ἀμέριστον πάντες δοξολογοῦμεν, καὶ σὺν ἀγγέλοις αὐτὴν προσκυνοῦμεν, ὡς τρία οὖσαν καὶ ἕν»
(χφ. Σινὰ 579 μηναῖο Σεπτεμβρίου ι’-ια’ αἰ. φ. 29v).
ᾨδὴ ζ’
«Αἱ παρθένοι σκιρτήσατε, ἰδοὺ γὰρ ἡ παρθένος, ἐκ τῆς στεῖρας προέρχεται, καὶ τίκτει τὸν σωτῆρα, καὶ ὅλως οὐ φθείρεται, ἀλλὰ παρθένος ἁγνή, μετὰ τὸν τόκον τελεῖ[1].
Τίς ἡ στεῖρα ἡ τίκτουσα, τίς καὶ ἡ τικτομένη, Ἄννα μήτηρ γνωρίζεται, τῆς μητρὸς καὶ παρθένου, ἐξ ἦς ἀνεβλάστησεν ἡ ἀπαρχὴ τῆς ζωῆς, ὁ βασιλεὺς Ἰησοῦς.
Ὦ κοιλία χωρήσασα, οὐρανοῦ πλατυτέραν, ὧ γαστὴρ ἡ βαστάσασα τοῦ Θεοῦ τὸ χωρίον, τὸν θρόνον τὸν ἅγιον, τὴν νοερὰν κιβωτὸν τοῦ ἁγιάσματος.
Μεγαλύνατε ἅπαντες σὺν ἐμοὶ τὸν σωτῆρα, νῦν βοᾶτω ἡ ἄμεμπτος, ἡ πρὶν ἐτειρωμένη, μητέρα γὰρ ἔτεκον τοῦ λυτρωτοῦ τῶν ψυχῶν, τὴν θυγατέρα Δαυίδ»
(χφ. Σινὰ 579 μηναῖο Σεπτεμβρίου ι’-ια’ αἰ. φφ. 29v-30r).
ᾨδὴ θ’
«Ὡς δῶρα σοι, Θεοτόκε τὴν ὑμνωδίαν, ἐξ ἁγνῆς γεννηθείσῃ, πιστῶς δωρoφοροῦσαι, αἱ μητέρες μητέρα, παρθένοι τε παρθένον μόνην, δοξολογοῦμεν προσκυνοῦμεν σε, ὑμνοῦμεν καὶ δοξάζομεν.
Πατρόθεος, ὁ Δαυὶδ μὲν προανεδείχθη, αὐτὸς δὲ μητροθέου, πατὴρ ἀνηγορεύθης, Ἰωακεὶμ δίκαιε τὸ καύχημα τῶν ἱερέων, γεννήσας ὄντως ἐξ ὀσφύος σου, τὴν ἄχραντον μητέραν Θεοῦ»
(χφφ. μηναῖα Σινὰ 579 Σεπτεμβρίου ι’-ια’ αἰ. φ. 31r, Σινὰ 553 ια’-ιβ’ αἰ. φ. 23r, ὁμοίως χφ. Paris. gr. 1619 μηναῖα ια’ αἰ. φ. 24r-v).
«Τὸ κράτιστον ἐξ Ἰούδα ἤνθισε σκῆπτρον, ἐξ ἱερᾶς δὲ ῥάβδου λευιτικὴ ἀξία, ἐπὶ σοὶ γὰρ συνῆλθον ἀμφότερα προσφόρως νύμφη, αὐτὴ γὰρ ὄντως τὸ βασίλειον, συνῆψας ἱεράτευμα»
(χφφ. Vat. gr. 1829 μηναῖο ια’ αἰ. φ. 7r, Paris. gr. 1619 μηναῖα ια’ αἰ. φ. 24v, ὁμοίως χφ. Μ. Λαύρας Δ-55 μηναῖα ια’-ιβ’ αἰ. φ. 71v).
[1] Τὸ αὐτὸ καὶ στὸ χφ. Σινὰ 551 μηναῖο Σεπτεμβρίου ια’-ιβ’ αἰ. φ. 34r.
Ὁ δεύτερος κανόνας εἶναι δίειρμος, πλὴν τῆς ζ’ ᾠδῆς.
Δεύτερος κανόνας
ᾨδὴ δ’
«Συγχαίρει σοι σήμερον θεόφρον Ἄννα ἡ ἐκκλησία, μιμησαμένη σε, τὴν ἀρχαῖαν στείρωσιν ἀποθεμένη, νενύμφευται Χριστῷ καὶ τίκτει τέκνα λογικά, ἐκ μήτρας τοῦ σοῦ νῦν βλαστοῦ»
(χφ. Μ. Λαύρας Δ-55 μηναῖα ια’-ιβ’ αἰ. φ. 70r).
ᾨδὴ στ’
«Τὰς πρὶν ἐστειρωμένας διήνοιξας, γαστέρας εὐεργέτα μεθ’ ὧν καὶ τῆς, θεόφρονος Ἄννης εὐσπλαχνε Λόγε, ἐγέννησε γὰρ ἡμῖν τὴν σὴν μητέρα, τὴν ζωοδόχον πηγήν.
Ἠνήχθησαν τὰ κλεῖθρα τὰ ἅγια, ἐδέξαντο σε ἄμωμε τήν, περιστερὰν τὴν ἀμίαντον καὶ ἀμνάδα, ἐξ ἧς ὁ μέγας ποιμὴν ἀμνὸς ἐτέχθη, ὅλον φορέσας ἐμὲ»
(χφ. Σινὰ 579 μηναῖο Σεπτεμβρίου ι’-ια’ αἰ. φ. 29r).
Τὸ σημερινὸ τριαδικὸ εἶναι ἁπλὸ τροπάριο. Τὸ τριαδικὸ τῆς ᾠδῆς εἶναι τὸ ἑξῆς:
«Τὴν μίαν ἐν μονάδι Θεότητα, οὐσίαν τρισυπόστατον ἄκτιστον, ἀμέριστον πάντες δοξολογοῦμεν, καὶ σὺν ἀγγέλοις αὐτὴν προσκυνοῦμεν, ὡς τρία οὖσαν καὶ ἕν»
(χφ. Σινὰ 579 μηναῖο Σεπτεμβρίου ι’-ια’ αἰ. φ. 29v).
ᾨδὴ ζ’
«Αἱ παρθένοι σκιρτήσατε, ἰδοὺ γὰρ ἡ παρθένος, ἐκ τῆς στεῖρας προέρχεται, καὶ τίκτει τὸν σωτῆρα, καὶ ὅλως οὐ φθείρεται, ἀλλὰ παρθένος ἁγνή, μετὰ τὸν τόκον τελεῖ[1].
Τίς ἡ στεῖρα ἡ τίκτουσα, τίς καὶ ἡ τικτομένη, Ἄννα μήτηρ γνωρίζεται, τῆς μητρὸς καὶ παρθένου, ἐξ ἦς ἀνεβλάστησεν ἡ ἀπαρχὴ τῆς ζωῆς, ὁ βασιλεὺς Ἰησοῦς.
Ὦ κοιλία χωρήσασα, οὐρανοῦ πλατυτέραν, ὧ γαστὴρ ἡ βαστάσασα τοῦ Θεοῦ τὸ χωρίον, τὸν θρόνον τὸν ἅγιον, τὴν νοερὰν κιβωτὸν τοῦ ἁγιάσματος.
Μεγαλύνατε ἅπαντες σὺν ἐμοὶ τὸν σωτῆρα, νῦν βοᾶτω ἡ ἄμεμπτος, ἡ πρὶν ἐτειρωμένη, μητέρα γὰρ ἔτεκον τοῦ λυτρωτοῦ τῶν ψυχῶν, τὴν θυγατέρα Δαυίδ»
(χφ. Σινὰ 579 μηναῖο Σεπτεμβρίου ι’-ια’ αἰ. φφ. 29v-30r).
ᾨδὴ θ’
«Ὡς δῶρα σοι, Θεοτόκε τὴν ὑμνωδίαν, ἐξ ἁγνῆς γεννηθείσῃ, πιστῶς δωρoφοροῦσαι, αἱ μητέρες μητέρα, παρθένοι τε παρθένον μόνην, δοξολογοῦμεν προσκυνοῦμεν σε, ὑμνοῦμεν καὶ δοξάζομεν.
Πατρόθεος, ὁ Δαυὶδ μὲν προανεδείχθη, αὐτὸς δὲ μητροθέου, πατὴρ ἀνηγορεύθης, Ἰωακεὶμ δίκαιε τὸ καύχημα τῶν ἱερέων, γεννήσας ὄντως ἐξ ὀσφύος σου, τὴν ἄχραντον μητέραν Θεοῦ»
(χφφ. μηναῖα Σινὰ 579 Σεπτεμβρίου ι’-ια’ αἰ. φ. 31r, Σινὰ 553 ια’-ιβ’ αἰ. φ. 23r, ὁμοίως χφ. Paris. gr. 1619 μηναῖα ια’ αἰ. φ. 24r-v).
«Τὸ κράτιστον ἐξ Ἰούδα ἤνθισε σκῆπτρον, ἐξ ἱερᾶς δὲ ῥάβδου λευιτικὴ ἀξία, ἐπὶ σοὶ γὰρ συνῆλθον ἀμφότερα προσφόρως νύμφη, αὐτὴ γὰρ ὄντως τὸ βασίλειον, συνῆψας ἱεράτευμα»
(χφφ. Vat. gr. 1829 μηναῖο ια’ αἰ. φ. 7r, Paris. gr. 1619 μηναῖα ια’ αἰ. φ. 24v, ὁμοίως χφ. Μ. Λαύρας Δ-55 μηναῖα ια’-ιβ’ αἰ. φ. 71v).
[1] Τὸ αὐτὸ καὶ στὸ χφ. Σινὰ 551 μηναῖο Σεπτεμβρίου ια’-ιβ’ αἰ. φ. 34r.
Last edited:
MTheodorakis
Παλαιό Μέλος
Β’ ᾠδὴ δευτέρου κανόνα
Ἦχος πλ. δ’.
Ὁ εἱρμός.
«Ἴδετε ἴδετε ὅτι ἐγὼ εἰμὶ Θεός, ὁ πάλαι τὸν Ἰσραήλ» ἐν ἐρυθρᾷ θαλάσσῃ διαγαγών, καὶ σώσας καὶ θρέψας, καὶ ἐκ δουλείας πικρᾶς ἐλευθερώσας Φαραώ[1]. (Ψάλλεται καὶ στὸ τέλος τῆς ᾠδῆς ὡς καταβασία).
Ἴδετε ἴδετε, ὅτι ἐγὼ εἰμὶ Θεός, ὁ τὴν μητέρα μου νῦν, τῇ Ἄννῃ δοὺς καρπὸν εὐκλεῆ, ὡς πάλαι τῇ Ἄννῃ, εὐχῆς παρέσχον καρπόν, τὸν ὑποφήτην Σαμουήλ.
Σάῤῥας διήνοιξα, γαστέρα λέγει ὁ Θεός, καὶ νῦν τῆς στεῖρας ἐγώ, Ἄννης τὴν μήτραν γόνιμον ἐκτελῶ, καὶ ῥάβδον ἁγίαν, βλαστάνουσαν ἐκ Δαυίδ, ἐμὲ τὸ ἄνθος τῆς ζωῆς.
Λέλυμαι λέλυμαι, ἐκ τῶν στειρώσεως δεσμῶν, βοάτω νῦν μυστικῶς, ἡ σώφρον Ἄννα ὕμνοις πρὸς τὸν Θεόν, ἰδοὺ γὰρ θηλάζω, μητέραν τοῦ πλαστουργοῦ, τὴν θεοχώρητον σκηνήν.
Τριαδικόν.
Ἄναρχε ἄκτιστε, Τριὰς ἀμέριστε μονάς, ἡ τρία οὖσα καὶ ἕν, Πάτερ Υἱὲ καὶ Πνεῦμα εἶς ὁ Θεός, προσδέχου τὸν ὕμνον, ἐκ τῶν πηλίνων γλωσσῶν, ὡς ἐκ στομάτων φλογερῶν.
Πάντα παράδοξα, τὰ μεγαλεῖα σου σεμνή, ἡ γέννησις θαυμαστή, ἡ ἀγωγὴ τοῦ βίου καινοπρεπής, ἡ σύλληψις ξένη, ὁ τόκος ὑπερφυής, Θεὸς γὰρ ἦν ὁ εὐδοκῶν»
(χφ. Σινὰ 551 μηναῖο Σεπτεμβρίου ια’-ιβ’ αἰ. φ. 32v, παρομοίως χφφ. μηναῖα Σινὰ 553 ια’-ιβ’ αἰ. φ. 20v, Σινὰ 552 ιβ’ αἰ. φφ. 80v-81r).
[1] Συμπλήρωση ἀπὸ τὸ χφ. Paris. Coisl. gr. 220 εἱρμολόγιο ιβ’ αἰ. φ. 215r.
Ἦχος πλ. δ’.
Ὁ εἱρμός.
«Ἴδετε ἴδετε ὅτι ἐγὼ εἰμὶ Θεός, ὁ πάλαι τὸν Ἰσραήλ» ἐν ἐρυθρᾷ θαλάσσῃ διαγαγών, καὶ σώσας καὶ θρέψας, καὶ ἐκ δουλείας πικρᾶς ἐλευθερώσας Φαραώ[1]. (Ψάλλεται καὶ στὸ τέλος τῆς ᾠδῆς ὡς καταβασία).
Ἴδετε ἴδετε, ὅτι ἐγὼ εἰμὶ Θεός, ὁ τὴν μητέρα μου νῦν, τῇ Ἄννῃ δοὺς καρπὸν εὐκλεῆ, ὡς πάλαι τῇ Ἄννῃ, εὐχῆς παρέσχον καρπόν, τὸν ὑποφήτην Σαμουήλ.
Σάῤῥας διήνοιξα, γαστέρα λέγει ὁ Θεός, καὶ νῦν τῆς στεῖρας ἐγώ, Ἄννης τὴν μήτραν γόνιμον ἐκτελῶ, καὶ ῥάβδον ἁγίαν, βλαστάνουσαν ἐκ Δαυίδ, ἐμὲ τὸ ἄνθος τῆς ζωῆς.
Λέλυμαι λέλυμαι, ἐκ τῶν στειρώσεως δεσμῶν, βοάτω νῦν μυστικῶς, ἡ σώφρον Ἄννα ὕμνοις πρὸς τὸν Θεόν, ἰδοὺ γὰρ θηλάζω, μητέραν τοῦ πλαστουργοῦ, τὴν θεοχώρητον σκηνήν.
Τριαδικόν.
Ἄναρχε ἄκτιστε, Τριὰς ἀμέριστε μονάς, ἡ τρία οὖσα καὶ ἕν, Πάτερ Υἱὲ καὶ Πνεῦμα εἶς ὁ Θεός, προσδέχου τὸν ὕμνον, ἐκ τῶν πηλίνων γλωσσῶν, ὡς ἐκ στομάτων φλογερῶν.
Πάντα παράδοξα, τὰ μεγαλεῖα σου σεμνή, ἡ γέννησις θαυμαστή, ἡ ἀγωγὴ τοῦ βίου καινοπρεπής, ἡ σύλληψις ξένη, ὁ τόκος ὑπερφυής, Θεὸς γὰρ ἦν ὁ εὐδοκῶν»
(χφ. Σινὰ 551 μηναῖο Σεπτεμβρίου ια’-ιβ’ αἰ. φ. 32v, παρομοίως χφφ. μηναῖα Σινὰ 553 ια’-ιβ’ αἰ. φ. 20v, Σινὰ 552 ιβ’ αἰ. φφ. 80v-81r).
[1] Συμπλήρωση ἀπὸ τὸ χφ. Paris. Coisl. gr. 220 εἱρμολόγιο ιβ’ αἰ. φ. 215r.
Last edited: