Χαίρετε!
Είχα την τιμή και την ευτυχία να συνεργαστώ, "ένα φεγγάρι", στη "μετά το Χρύσανθο εποχή", με το μακαριστό Βασίλη Σπυριδόπουλο, μεταξύ των άλλων & συνάδελφο δασολόγο (αμφότεροι απόφοιτοι της Γεωπονοδασολογικής - "Μεγάλης του γένους σχολής"), ως μέλος της χορωδίας του Ι. Ν. Αγ. Δημητρίου του Πολιούχου Θεσ/νίκης και καταθέτω, γι' αυτόν, τα παρακάτω σημαντικά:
1. Ήταν, εκτός από
"δεινός εκτελεστής", ταυτόχρονα
άριστος γνώστης της θεωρίας της Ε.Β.Μ., τεκμηριώνοντας πλήρως, θεωρητικά "όποιο μάθημα" κι αν έψαλε. Κάναμε ατέλειωτες συζητήσεις για τις έλξεις, στην πορεία του μέλους, για τα διαστήματα, για τη διαφορετική προσέγγιση - ερμηνεία & εκτέλεση "των μαθημάτων" από αξιόλογους ιεροψάλτες - ερμηνευτές, που εκπροσωπούσαν "ποικίλες τάσεις" - "Σχολές"!
2.
Ο τρόπος ερμηνείας & εκτέλεσης των μελωδιών, εκτός από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ύφους του αειμνήστου Χρύσανθου Θεοδοσόπουλου, που ως μαθητής του είχε, τον κατατάσσει στην ιστορία της Ε.Β.Μ., κατά τη γνώμη μου, στην ευρύτερη
"Σχολή των γλυκέων" με κύριο εκφραστή της,
τον Πέτρο Μπερεκέτη ή γλυκύ, (που είναι εξίσου σημαντική όπως,
η Πατριαρχική,
"η Καραϊκή",
η Αθηναϊκή, "η Αγιονορείτικη" εάν θέλετε, "της Θεσ/νίκης" κ. ά.) Δεν υπάρχει ψάλτης, που να τον άκουσε και να μην είπε: "τι μελωδικά - γλυκά", που ψάλλει...
3. Στο προηγούμενο μήνυμα του αξιόλογου μουσικολόγου κ. Ευ. Σολδάτου,
αριστερά ακούγεται ο τ. Λαμπαδάριος του Ι. Ν. Αγίου Δημητρίου Πολιούχου Θεσσαλονίκης κ. Χρ. Παπαδόπουλος κι όχι ο μακαριστός.
Ο αείμνηστος Χρύσανθος Θεοδοσόπουλος, την τελευταία δεκαετία, που έψαλλε, είχε δύο Αριστερούς (κάτι που δεν είναι συνηθισμένο) και δυσκολεύει η αναγνώρισή τους.
(σχετ. είχα γράψει κι
εδώ.)
Αναρτώ την παρακάτω ηχογράφηση των Εξαποστειλαρίων της Κυριακής της Πεντηκοστής, στην οποία αριστερά ακούγεται να ψάλλει ο μακαριστός:
Ας είναι αιωνία τους η μνήμη!
Καλή Ανάσταση Άρχοντες!