Κ
Κωσταντής1
Guest
ἀπήχημα: ανανες (παρ. 318)
ἐφαρμογή: διατονικὸ διαπασῶν σύστημα (παρ. 319, 325)
χαρακτήρας: σεμνός, ἐμβριθῆς / μεγαλοπρεπῆς, ἀξιωματικός (παρ. 324)
φθόγγοι: Δι κΕ (ζΩ) νΗ πΑ Βου (Γα)
ἀκριβεῖς ἀλληλοδιάδοχοι λόγοι ἐκ τῆς βάσεως Δι=1: κΕ=9/8 Δι, (ζΩ)=12/11 κΕ, νΗ=88/81 ζΩ, πΑ=9/8 νΗ, Βου =12/11 πΑ, (Γα)=88/81 Βου - καὶ σὲ τόνους ὡς τὴν ὀκτάβα: Μ(Εε)Μ(Εε)Μ (παρ. 325 μετὰ σχολίων καὶ διαγράμματος)
Ἀρχαιοελληνικὸ ἀντίστοιχο κατὰ Χρύσανθον: δώριος (παρ. 290) καὶ ὑπερμιξολύδιος (παρ. 286)
Εὐρωπαϊκὸ ἀντίστοιχο: μιξολύδιος (ἄσπρα πλῆκτρα ἀπὸ σολ (ΤΤ(η)ΤΤ(η)Τ)
Σχόλια: 1) ὁ πρῶτος ἦχος βρίσκεται ἕνα τετράχορδο πιὸ ψηλὰ ἀπὸ τὸν πλάγιό του, τὸν πΑ (παρ. 323) καὶ γενικὰ τὰ ζεύγη κλιμάκων ἀντὶ νὰ ἔχουν ὅπως στὴν Δύση διαφορὰ τρίτης (λ.χ. ντο μείζων-λα ἐλάσσων) ἔχουν φαίνεται διαφορὰ τετάρτης.Ἴσως ἐξάλλου αὺτὴ ἀποτυπώνεται στὰ ὄργανα: πάντως, τὸ τρίχορδο ταμποὺρ τοῦ Χρυσάνθου εἶναι κουρδισμένο σὲ τρίτη καὶ τετάρτη (παρ. 20, ὑποσημείωση) ὲνῷ τὸ τετράχορδο εὑρωπαἰκὸ βιολὶ ἀνὰ πέμπτες (ὅρα καὶ σελ. 196 τῆς ἔκδοσης Πελοπίδα) 2) ὁ πρῶτος ἦχος εἶχε κάποτε κατὰ πᾶσα πιθανότητα πεντατονικὸ χαρακτήρα (δηλαδῃ χωρὶς τὰ (ζΩ), (Γα)) σὲ κάποιο σύστημα ποὺ προηγεῖτο κατὰ πολὺ τοῦ Χρυσάνθου - προσοχῃ ἡ παραπομπὴ στὸν σύνδεσμο δὲν περιέχει ἱνδοευρωπαϊσμό). Γιὰ αὑτὸ καὶ τὸ δίλημμα μεταξὺ δωρίου καὶ ὑπερμιξολυδίου. Ὁ ὑπερμιξολύδιος εἶναι ἴσως αὐτὸς ποὺ προκύπτει ξανὰ ὡς πλάγιος τοῦ τετάρτου. Διότι εἶναι ἐπίσης πιθανὸ σὲ κάποιο σύστημα ποὺ προηγεῖτο τοῦ πλήρους ἑπτατονισμοῦ ὁ τελευταῖος νὰ προέκυπτε ἀθροιστικὰ ὰπὸ τὴν ὑπέρθεση πεντατονικῶν, ὑπέρθεση ποὺ κάνει σχεδὸν κύκλο.
Τὴν ἐπιείκιά σας γιὰ λάθη.
ἐφαρμογή: διατονικὸ διαπασῶν σύστημα (παρ. 319, 325)
χαρακτήρας: σεμνός, ἐμβριθῆς / μεγαλοπρεπῆς, ἀξιωματικός (παρ. 324)
φθόγγοι: Δι κΕ (ζΩ) νΗ πΑ Βου (Γα)
ἀκριβεῖς ἀλληλοδιάδοχοι λόγοι ἐκ τῆς βάσεως Δι=1: κΕ=9/8 Δι, (ζΩ)=12/11 κΕ, νΗ=88/81 ζΩ, πΑ=9/8 νΗ, Βου =12/11 πΑ, (Γα)=88/81 Βου - καὶ σὲ τόνους ὡς τὴν ὀκτάβα: Μ(Εε)Μ(Εε)Μ (παρ. 325 μετὰ σχολίων καὶ διαγράμματος)
Ἀρχαιοελληνικὸ ἀντίστοιχο κατὰ Χρύσανθον: δώριος (παρ. 290) καὶ ὑπερμιξολύδιος (παρ. 286)
Εὐρωπαϊκὸ ἀντίστοιχο: μιξολύδιος (ἄσπρα πλῆκτρα ἀπὸ σολ (ΤΤ(η)ΤΤ(η)Τ)
Σχόλια: 1) ὁ πρῶτος ἦχος βρίσκεται ἕνα τετράχορδο πιὸ ψηλὰ ἀπὸ τὸν πλάγιό του, τὸν πΑ (παρ. 323) καὶ γενικὰ τὰ ζεύγη κλιμάκων ἀντὶ νὰ ἔχουν ὅπως στὴν Δύση διαφορὰ τρίτης (λ.χ. ντο μείζων-λα ἐλάσσων) ἔχουν φαίνεται διαφορὰ τετάρτης.Ἴσως ἐξάλλου αὺτὴ ἀποτυπώνεται στὰ ὄργανα: πάντως, τὸ τρίχορδο ταμποὺρ τοῦ Χρυσάνθου εἶναι κουρδισμένο σὲ τρίτη καὶ τετάρτη (παρ. 20, ὑποσημείωση) ὲνῷ τὸ τετράχορδο εὑρωπαἰκὸ βιολὶ ἀνὰ πέμπτες (ὅρα καὶ σελ. 196 τῆς ἔκδοσης Πελοπίδα) 2) ὁ πρῶτος ἦχος εἶχε κάποτε κατὰ πᾶσα πιθανότητα πεντατονικὸ χαρακτήρα (δηλαδῃ χωρὶς τὰ (ζΩ), (Γα)) σὲ κάποιο σύστημα ποὺ προηγεῖτο κατὰ πολὺ τοῦ Χρυσάνθου - προσοχῃ ἡ παραπομπὴ στὸν σύνδεσμο δὲν περιέχει ἱνδοευρωπαϊσμό). Γιὰ αὑτὸ καὶ τὸ δίλημμα μεταξὺ δωρίου καὶ ὑπερμιξολυδίου. Ὁ ὑπερμιξολύδιος εἶναι ἴσως αὐτὸς ποὺ προκύπτει ξανὰ ὡς πλάγιος τοῦ τετάρτου. Διότι εἶναι ἐπίσης πιθανὸ σὲ κάποιο σύστημα ποὺ προηγεῖτο τοῦ πλήρους ἑπτατονισμοῦ ὁ τελευταῖος νὰ προέκυπτε ἀθροιστικὰ ὰπὸ τὴν ὑπέρθεση πεντατονικῶν, ὑπέρθεση ποὺ κάνει σχεδὸν κύκλο.
Τὴν ἐπιείκιά σας γιὰ λάθη.
Last edited by a moderator:
