Το διεξήλθα όλο (Ζ΄ έκδοση 2009). Πολύ καλή έκδοση με πλούσιο περιεχόμενο. Έχω ωστόσο να κάνω τις παρακάτω παρατηρήσεις. Έχουν συζητηθεί και στο Ψαλτολόγιον. Κάποιος που έχει περισσότερο χρόνο από εμένα ίσως μπορεί να κάνει και τις κατάλληλες παραπομπές. Θα μπορούσαν επίσης να τεθούν υπόψη του π. Κωνσταντίνου Παπαγιάννη, ώστε σε επόμενη έκδοση να υπάρχουν διορθώσεις ή προσθήκη υποσημειώσεων (όπου κρίνει ότι χρειάζεται).
Σελίδα 21 στίχος 25
Το «Ἀμήν» δεν υπάρχει ως απάντηση.
Σελίδα 35 στίχος 28
Το «Σοφία» εκφωνείται πριν τον τίτλο.
Σελίδα 36 στίχοι 2 – 4
Το πρώτο «Πρόσχωμεν» είναι λάθος (ας μνημονεύεται και από το ΤΜΕ· αφορά στο προκείμενο της λειτουργίας, επιρροή από εκεί). Το «Σοφία» πριν τον τίτλο.
Σελίδα 36 στίχοι 8 – 9· σελίδα 186 στίχοι 19 – 20
Η πρώτη εκτενής (Κύριε ἐλέησον γ΄) αρχίζει από το «Ἐλέησον ἡμᾶς...» και συμπαρασύρει τις λοιπές δεήσεις. Στις δύο δεήσεις πριν από αυτή, μονό «Κύριε ἐλέησον», ομοίως στην τελευταία (όπως και αναγράφεται).
Σελίδα 46 στίχοι 14 – 17
Η στερέωση καταλιμπάνεται αν έγινε αρτοκλασία.
Σελίδα 46 στίχος 25· σελίδα 64 στίχος 24· σελίδα 77 στίχος 21· σελίδα 78 στίχος 7· σελίδα 197 στίχος 6
Χωρίς τη λέξη «Χριστέ».
Σελίδα 49 στίχος 26 – σελίδα 50 στίχος 2· σελίδα 126 στίχοι 5 – 9
Ειδικοί στίχοι για τα αποστολικά απόστιχα δεν προβλέπονται. Λέγονται τα κοινά των καθημερινών (Ο Ρήγας βάζει ειδικούς στίχους).
Σελίδα 67 στίχος 20
Τυπογραφικό σφάλμα «Ὅτι σοῦ ἐστιν...»
Σελίδα 73 στίχοι 23 – 24· σελίδα 96 στίχοι 18 – 19· σελίδα 186 στίχοι 9 – 10
Πρώτα «Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι» και ακολούθως «Πρόσχωμεν».
Σελίδα 74 στίχοι 22 – 23
«Δόξα σοι, Χριστὲ ὁ Θεός...» (ως έχει). «Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν... Κύριε ἐλέησον γ΄. Πάτερ ἅγιε εὐλόγησον» (κατά το ΤΓΡ αποκλειστικά· ίσως και το ΤΔ, δεν είμαι σίγουρος).
Σελίδα 76 στίχοι 8 – 9· σελίδα 155 στίχοι 10 – 11
Οι ψάλτες και ο αναγνώστης δεν κατεβαίνουν για να φιλήσουν το χέρι του Αρχιερέα μετά την άνοδό του στο θρόνο.
Σελίδα 77 στίχοι 10 – 13
Ο αναγνώστης που διαβάζει το τρισάγιον δεν κάνει χειροφίλημα. Οι δύο κανονάρχες των χορών το πράττουν (κατά την παλαιότερη τάξη) αν δεν προηγήθηκε στο «Κύριε ἐκέκραξα...».
Σελίδα 83 στίχος 5
«Κύριε ἐλέησον» άπαξ.
Σελίδα 102 στίχος 2· σελίδες 203 – 244
«Αἰνοῦμεν, εὐλογοῦμεν, προσκυνοῦμεν τὸν Κύριον» [χωρίς το σύνδεσμο «καί»].
Σελίδα 103 στίχος 14
Διφορούμενο· έχει αναλυθεί εκτενώς. Εδώ ίσως θα περίμενα μία υποσημείωση.
Σελίδα 104 στίχοι 7 – 8
«Αἰνεσάτωσαν τὸ ὄνομα Κυρίου»: Στα μουσικά κείμενα κολλάει στον προηγούμενο στίχο.
Σελίδα 112 στίχοι 5 – 7
Επαναλαμάνεται πάλι το του α΄ αντιφώνου.
Σελίδα 113 στίχοι 30 – 32
Δεν ψάλλεται κανόνας του Θεοτοκαρίου στον όρθρο.
Σελίδα 120 στίχοι 22 – 29
Διφορούμενο· κατά το ΤΜΕ ψάλλεται μόνο στους όρθρους (από Δευτέρα ως Παρασκευή) της Μ. Τεσσαρακοστής (καθώς δεν ψάλλεται τέλεια λειτουργία, για να ακουστεί εκεί).
Σελίδα 123 στίχοι 6 – 9
Έχει διορθωθεί το εξαποστειλάριον στην εισαγωγή του Ωρολογίου του Μεγάλου, 1900, έκδοση Πατριαρχική.
Σελίδα 124 στίχος 1
Στη χύμα δοξολογία, συνήθως παραλείπεται.
Σελίδα 133 στίχοι 2 – 3
Μήπως λέγεται μόνο το «Ἐπλανήθην...»; Αν δεν έχει συζητηθεί, ας συζητηθεί.
Σελίδα 134 στίχος 18
«καὶ θεῖον Πνεῦμα» [χωρίς το άρθρο «τό»]
Σελίδα 135 στίχος 2
Καλό θα ήταν να αναλυθούν εδώ οι δεήσεις. «Ἔτι καὶ ἔτι...». «Κύριε ἐλέησον» (άπαξ). «Ἔτι δεόμεθα...». «Κύριε ἐλέησον» (άπαξ). «Ὅπως Κύριος...». «Κύριε ἐλέησον» (άπαξ). «Τὰ ἐλέη τοῦ Θεοῦ...». «Παράσχου Κύριε». «Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν». «Κύριε ἐλέησον» (άπαξ).
Σελίδα 136 στίχοι 1 – 8
Ο οίκος δεν ανήκει σε αυτό το κοντάκιο.
Σελίδα 138 στίχοι 14 – 16
Κατ᾿ άλλη εκδοχή, σε αυτούς τους ναούς, στο δεύτερο λέγεται μαρτυρικό «πρεσβείαις τῶν ἁγίων σου σῶσον ἡμᾶς».
Σελίδα 143 στίχοι 14 – 17
Δεν το γνωρίζω. Ας συζητηθεί, αν δεν έχει ήδη συζητηθεί
Σελίδα 150 στίχος 27· σελίδα 151 στίχος 7 – 9· σελίδες 203 – 244
Η καταβασία - περισσή της θ΄ χωρίς μεγαλυνάριο.
Σελίδα 155 στίχοι 6
Και οι δύο χοροί μαζί (αρκεί να είναι εκπαιδευμένοι, γιατί αλλιώς...)
Σελίδα 158 στίχοι 20 – 21
Σύμφωνα με τη διάταξη της αγρυπνίας του αρχ. Δοσιθέου δεν καταλιμπάνεται το «Καὶ δὸς ἡμῖν...» (παραθέτει και επιχειρήματα). Προκύπτει και πρόβλημα με την εναλλαγή της εμμελής απαγγελίας των ευχών από τους ψάλτες ενώπιον των εικόνων του τέμπλου στις ενορίες.
Σελίδα 158 στίχοι 23 – 26
Νεώτερη προσθήκη. Δεν πρέπει να λέγεται. Το θυμίαμα εν σιγή.
Σελίδα 161 στίχοι 12 – 16
Ας φαίνεται τουλάχιστον και η τελευταία δέηση και η απάντηση σε αυτήν για αποφυγή χασμωδιών. Επίσης, η εκφώνηση, για να γίνεται σαφές ότι το «Ἀμὴν» είναι απάντηση στην εκφώνηση και όχι στην ευχή.
Σελίδα 161 στίχος 31
Όχι απαραίτητα: μπορεί να ψαλεί σε ειρμολογικό (από του ΚΕ)... μπορεί να ψαλεί και οκτάηχο λχ. του Μπερεκέτη.
Σελίδα 170 στίχοι 19
Το πρωτότυπο κείμενο είναι «τὸν ἐκ τάφου ἡμῖν ἀνατείλαντα».
Σελίδα 182 στίχος 5
Ή αν είναι μεγαλομάρτυς (ανεξαρτήτως δοξαστικών).
Σελίδα 182 στίχοι 6, 12 – 13, 17 – 18
Αν θυμάμαι καλά, δεν ψάλλεται υπακοή στη λειτουργία πριν το κοντάκιο (ούτε καν το Πάσχα)· πρόκειται για νεώτερο έθος.
Σελίδα 183 στίχος 1
Ἦχος β΄.
Σελίδα 186 στίχος 2
Δεν ασπάζεται την δεξιά του. Έχει συζητηθεί (υπάρχουν επιχειρήματα και προς τις δύο κατευθύνσεις).
Σελίδα 187 στίχος 24· σελίδα 188 στίχος 20· σελίδα 193 στίχος 25 - σελίδα 194 στίχος 22· σελίδα 202 στίχοι 5, 8· σελίδες 295 – 298
Τριπλό «Ἀλληλούϊα» σε χερουβικά και κοινωνικά.
Σελίδα 189 στίχος 8
Έτσι, ορίζει και το ΤΜΕ. Αν όμως παραλειφθεί το «Πατέρα, Υἱόν...» χάνεται η στιχομυθία και το νόημα. Θα μπορούσε να απαγγελθεί χύμα, και ακολούθως να ψαλλεί το «Ἀγαπήσω σε...» επί πολλών ιερέων.
Σελίδα 190 στίχος 16
Τυπογραφική αβλεψία: «Ὁ α΄ χορός». Μακάρι σε μία μεταγενέστερη έκδοση να υπήρχε και ακριβής εναλλαγή των χορών, σε όλες τις αιτήσεις.
Σελίδα 191 στίχος 4
«προσφέροντες»
Σελίδα 192 στίχοι 16 – 19
Μέχρι και το «Ἀντιλαβοῦ...» δεν πρέπει να παραλειφθούν, διαφορετικά καταστρέφεται η δομή της συναπτής.
Σελίδα 196 στίχοι 2 – 7
Το κείμενο παρέχεται κριτικά από τον κ. Ανατολικιώτη.
Σελίδα 196 στίχος 9
Θα μπορούσε να δοθεί ως απάντηση στην πρώτη δέηση: «Ὁ ἱερεὺς τὴν εὐχήν».
Σελίδα 196 στίχος 19
«Κύριε ἐλέησον» άπαξ.
Σελίδα 199 στίχοι 28 – 29
Το «Κύριε ἐλέησον γ΄. Δόξα. Καὶ νῦν.» καταλιμπάνεται, καθώς υπάρχει συναπτή.
Σελίδα 306 στίχοι 6 – 8
Μαρτυρούνται πουθενά; Δεν το έχω ερευνήσει καθόλου το συγκεκριμένο θέμα.
Σελίδα 312 στίχοι 1 – 2
Μετά το «Εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου...». Ψαλλομένου τούτου, όταν υπάρχει αρχιερέας, ανεβαίνει στο θρόνο.
Σελίδα 313 στίχοι 13 – 14
Καλό θα ήταν να αναλυθούν εδώ οι δεήσεις. «Ἐλέησον ἡμᾶς...». «Κύριε ἐλέησον» (γ΄). «Ἔτι δεόμεθα...». «Κύριε ἐλέησον» (γ΄). «Ὅπως Κύριος...». «Κύριε ἐλέησον» (γ΄). «Τὰ ἐλέη τοῦ Θεοῦ...». «Παράσχου Κύριε». «Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν». «Κύριε ἐλέησον» (άπαξ).
Σελίδα 313 στίχοι 23 – 25
Μόνο στην τελευταία επανάληψη (την τρίτη φορά) προστίθεται η αντωνυμία.