Μετὰ τὸ «Κύριε εἰσάκουσον...» λέγεται «Δόξα, καὶ νῦν» (χφ. Σινὰ 980 εὐχολόγιον τοῦ ἔτους 1475 ἔκδ. Dmitrievskij τ. 2 σ. 432, εὐχολόγια ἔκδ. 1580 σ. 239, Goar σ. 673, 1700 σ. 375).
Τὸ ἀπολυτίκιο τοῦ ναοῦ δὲν λέγεται (ὡρολόγια ἐκδ. 1757, 1801, 1819, 1830, 1832, 1851, 1900, εὐχολόγια ἐκδ. 1580, 1700, 1803, ἐκδ. Ἀστέρος σ. 580, Πανθέκτη 1817, τυπικὸν π. Γ. Ρήγα σ. 881).
Τὸ «Διάσωσον...» ψάλλεται σὲ ἦχο β’ (Μηναῖο Ἰουλίου κδ’ Καὶ νῦν ἑσπερίων, γ’ ἀντίφωνο τῶν ἁγίων παθῶν, Σ. Εὐστρατιάδου Θεοτοκάριον τ. 1 σ. 173 καὶ μάθημα Διάσωσον... Ξένου τοῦ Κορώνη [χφ. ΕΒΕ/ΜΠΤ 706, φ. 98r]), ὅπως καὶ τὰ προσόμοιά του «᾿Επίβλεψον...» καὶ «῎Αχραντε...».
Πρὶν ἀπὸ τὴν ἐκφώνηση ῞Οτι ἐλεήμων... τῶν δύο πρώτων ἐκτενῶν ψάλλεται «Κύριε ἐλέησον ιε’» (εὐχολόγια ἐκδ. 1580, 1700, 1803, Ἀστέρος σσ. 582, 583, ὡρολόγια ἐκδ. 1740, 1757 σσ. 402, 404, 1801, 1819, 1830, 1832, 1851, 1900, 1952).
«Δόξα, Ταῖς τῆς Θεοτόκου... Καὶ νῦν, τὸ αὐτό» (ὡρολόγια ἐκδ. 1740, 1757, 1801, 1819, 1830, εὐχολόγια ἔκδ. 1580, 1700 σ. 378, 1803).
Τὰ «Οὐδεὶς προστρέχων ἐπὶ σοί...» καὶ «Μεταβολὴ τῶν θλιβομένων...» δὲν προβλέπονται (εὐχολόγια ἐκδ. 1580, 1700, 1803, Ἀστέρος σ. 585).