Nikolaos Giannoukakis
Παλαιό Μέλος
[Σημ. συντ. (π.Μ.)] Μετακίνηση μηνυμάτων από εδώ.
Επειδή δεν έχουν παραιτηθεί ο Άρχων Πρωτοψάλτης, ούτε ο Άρχων Λαμπαδάριος, ούτε και έχει τοποθετηθεί το Οικουμενικό Πατριαρχείο επι θεμάτων κάποιας διαδοχής, νομίζω πως είναι πρόωρες όποιες συζητήσεις για το ποιός είναι ο πιο κατάλληλος, ή ποιός μας αρέσει κτλ.
Ίσως όμως, επειδή τα αναλόγια στον Πατριαρχικό Ναό, δεδομένου της παγκόσμιας πλέον ορατότητας, έχουν μια μεγαλύτερη νευραλγικότητα για το ίματζ του Οικουμενικού Πατριαρχείου, απο το παρελθόν, θα έπρεπε το Πατριαρχείο να σκεφτεί μια πιο λεπτομερή διαδικασία για την πρόσληψη των μελλοντικών διακόνων του. Ας μήν ξεχάσουμε πως η Βυζαντινή Μουσική, πλέον, δεν είναι μόνο Ελληνική, αλλά και Αγγλική, και Γαλλική, και μέχρι Κορεάτικη και Κινέζικη.
Σχολιάζω και προτείνω τα εξής, τα οποία νομίζω πως είναι και πασιφανές.
1) Καλλιφωνία. Ο Άρχων Πρωτοψάλτης και ο Άρχων Λαμπαδάριος πρέπει να διαθέτουν τάλαντο το οποίο να μήν ανταγωνίζεται, και εάν υπάρχουν ανταγωνιστές να είναι μετρημένοι.
2) Θεωρητική και ιστορική κατάρτηση. Δεν είναι δυνατόν στις μέρες μας, με τόση γνώση που υπάρχει και που (λ.χ.) βρίσκεται εντώς του Ψ, να μήν γνωρίζουν οι κορυφαίοι Δάσκαλοι τις πιο απίθανες λεπτομέρειες της Θεωρίας και της Ιστορίας. Αλλωστε, πέραν απο Ψάλτες, θα είναι οι Δάσκαλοι του Γένους (των Ψαλτών)
3) Γνώση πολλών γλωσσών. Τουλάχιστον την Αγγλική και σε ΑΠΤΑΙΣΤΟ επίπεδο. Θα κλιθούν σε συνέδρια στο εξωτερικό. Ίσως νε θέλουν να συμμετέχουν σε διεθνείς συμπόσια. Φανταστείτε να μήν γνωρίζουν έστω την Αγγλική.
4) Βάσει του σημείου (3), ως Δάσκαλοι θα είναι και μελετητές. Πόσα έργα και μελέτες υπάρχουν στα Γερμανικά, στα Γαλλικά, στα Ρωσσικά, στα Λατινικά, στα Αγγλικά (του παρελθόντως και του σήμερα) που βρίσκονται και ρίχνουν φώς στην ιστορία;
5) ΙΔΙΟΤΙΚΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΒΙΟΣ. Όσο και περίεργο να φαίνεται, η καλή ζωή και η καλή ομολογία είναι ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ για τους μαθητές τους, το ίματζ του Οικουμενικού Πατριαρχείου, και για όλη την ψαλτική οικογένεια παγκοσμίως. Τον Ψάλτη τον Ενάρετο τον θαυμάζουν και προσπαθούν να τον μιμηθούν όλοι. Δεν πιστεύω πως το Πατριαρχείο θα προσλάμβανε ποτέ άνθρωπο που δεν εκφράζει δια του βίου του (ακόμα και το επάγγελμά του) τα Χριστιανικά ιδεώδη και την Χριστιανική ζωή.
Μια πρόταση θα ήταν το Οικουμενικό Πατριαρχείο να θεωρήσει και την γνώμη των παραδοσιακών ψαλτών που μένουν εκτώς της Κωνσταντινούπολης δια μέσου αξιολογήσεων. Μια άλλη πρόταση θα ήταν η Συνοδική Επιτροπή επι Θείας Λατρείας (που ασχολείται ΚΑΙ με την μουσική) να καταρτήσει επιτροπή ακροάσεως και αξιολογήσεως.
Τέλως, με κάλυψε μια άλλη πρόταση (νωρίτερα) πως η γνώμη του εν ενέργεια Άρχοντα Πρωτοψάλτου και Άρχοντα Λαμπαδαρίου θα πρέπει να ληφθεί ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΑ.
Ἐτσι κάπως, νομίζω, θα ήταν μια σοβαρή και αντικειμενική πορεία και διαδικασία μιας μελλούσης διαδοχής.
Πιστεύω πως, ο Πάπας δεν ενδιαφέρθηκε για το ποίοι έψαλλαν χθές και προχθές. Ακόμη και εαν υπήρχε ο Ναυπλιώτης, ή ο Πρίγγος, ή ο Στανίτσας, ή ο Αστέρης, δεν θα του καιόταν καρφί. Άλλους σκοπούς και στόχους έχει το Βατικανό και δεν είναι ο χόρος αυτός ο κατάλληλος για την συζήτησή αυτών των θεμάτων.
Αυτό που ενδιαφέρει εμάς είναι η μελλοντική επιλογή (εαν και όταν γίνει) να είναι η ΚΑΛΛΙΤΕΡΗ δυνατόν, δεδομένων των γνωστών προβλημάτων και ανεπαρκειών με τα οποία δυστυχώς ζεί καθημερινά το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
ΝΓ
Επειδή δεν έχουν παραιτηθεί ο Άρχων Πρωτοψάλτης, ούτε ο Άρχων Λαμπαδάριος, ούτε και έχει τοποθετηθεί το Οικουμενικό Πατριαρχείο επι θεμάτων κάποιας διαδοχής, νομίζω πως είναι πρόωρες όποιες συζητήσεις για το ποιός είναι ο πιο κατάλληλος, ή ποιός μας αρέσει κτλ.
Ίσως όμως, επειδή τα αναλόγια στον Πατριαρχικό Ναό, δεδομένου της παγκόσμιας πλέον ορατότητας, έχουν μια μεγαλύτερη νευραλγικότητα για το ίματζ του Οικουμενικού Πατριαρχείου, απο το παρελθόν, θα έπρεπε το Πατριαρχείο να σκεφτεί μια πιο λεπτομερή διαδικασία για την πρόσληψη των μελλοντικών διακόνων του. Ας μήν ξεχάσουμε πως η Βυζαντινή Μουσική, πλέον, δεν είναι μόνο Ελληνική, αλλά και Αγγλική, και Γαλλική, και μέχρι Κορεάτικη και Κινέζικη.
Σχολιάζω και προτείνω τα εξής, τα οποία νομίζω πως είναι και πασιφανές.
1) Καλλιφωνία. Ο Άρχων Πρωτοψάλτης και ο Άρχων Λαμπαδάριος πρέπει να διαθέτουν τάλαντο το οποίο να μήν ανταγωνίζεται, και εάν υπάρχουν ανταγωνιστές να είναι μετρημένοι.
2) Θεωρητική και ιστορική κατάρτηση. Δεν είναι δυνατόν στις μέρες μας, με τόση γνώση που υπάρχει και που (λ.χ.) βρίσκεται εντώς του Ψ, να μήν γνωρίζουν οι κορυφαίοι Δάσκαλοι τις πιο απίθανες λεπτομέρειες της Θεωρίας και της Ιστορίας. Αλλωστε, πέραν απο Ψάλτες, θα είναι οι Δάσκαλοι του Γένους (των Ψαλτών)
3) Γνώση πολλών γλωσσών. Τουλάχιστον την Αγγλική και σε ΑΠΤΑΙΣΤΟ επίπεδο. Θα κλιθούν σε συνέδρια στο εξωτερικό. Ίσως νε θέλουν να συμμετέχουν σε διεθνείς συμπόσια. Φανταστείτε να μήν γνωρίζουν έστω την Αγγλική.
4) Βάσει του σημείου (3), ως Δάσκαλοι θα είναι και μελετητές. Πόσα έργα και μελέτες υπάρχουν στα Γερμανικά, στα Γαλλικά, στα Ρωσσικά, στα Λατινικά, στα Αγγλικά (του παρελθόντως και του σήμερα) που βρίσκονται και ρίχνουν φώς στην ιστορία;
5) ΙΔΙΟΤΙΚΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΒΙΟΣ. Όσο και περίεργο να φαίνεται, η καλή ζωή και η καλή ομολογία είναι ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ για τους μαθητές τους, το ίματζ του Οικουμενικού Πατριαρχείου, και για όλη την ψαλτική οικογένεια παγκοσμίως. Τον Ψάλτη τον Ενάρετο τον θαυμάζουν και προσπαθούν να τον μιμηθούν όλοι. Δεν πιστεύω πως το Πατριαρχείο θα προσλάμβανε ποτέ άνθρωπο που δεν εκφράζει δια του βίου του (ακόμα και το επάγγελμά του) τα Χριστιανικά ιδεώδη και την Χριστιανική ζωή.
Μια πρόταση θα ήταν το Οικουμενικό Πατριαρχείο να θεωρήσει και την γνώμη των παραδοσιακών ψαλτών που μένουν εκτώς της Κωνσταντινούπολης δια μέσου αξιολογήσεων. Μια άλλη πρόταση θα ήταν η Συνοδική Επιτροπή επι Θείας Λατρείας (που ασχολείται ΚΑΙ με την μουσική) να καταρτήσει επιτροπή ακροάσεως και αξιολογήσεως.
Τέλως, με κάλυψε μια άλλη πρόταση (νωρίτερα) πως η γνώμη του εν ενέργεια Άρχοντα Πρωτοψάλτου και Άρχοντα Λαμπαδαρίου θα πρέπει να ληφθεί ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΑ.
Ἐτσι κάπως, νομίζω, θα ήταν μια σοβαρή και αντικειμενική πορεία και διαδικασία μιας μελλούσης διαδοχής.
Πιστεύω πως, ο Πάπας δεν ενδιαφέρθηκε για το ποίοι έψαλλαν χθές και προχθές. Ακόμη και εαν υπήρχε ο Ναυπλιώτης, ή ο Πρίγγος, ή ο Στανίτσας, ή ο Αστέρης, δεν θα του καιόταν καρφί. Άλλους σκοπούς και στόχους έχει το Βατικανό και δεν είναι ο χόρος αυτός ο κατάλληλος για την συζήτησή αυτών των θεμάτων.
Αυτό που ενδιαφέρει εμάς είναι η μελλοντική επιλογή (εαν και όταν γίνει) να είναι η ΚΑΛΛΙΤΕΡΗ δυνατόν, δεδομένων των γνωστών προβλημάτων και ανεπαρκειών με τα οποία δυστυχώς ζεί καθημερινά το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
ΝΓ
Last edited by a moderator: