Προτιμήσεις ψαλτών σε κοσμική μουσική

[Diogenes]

A la una yo nací. Música Sefardí. Emilio Villalba & Sephardica

A la una yo nací (tradicional sefardí, Sephardic Music). Emilio Villalba: rabel. Sara Marina: bendir. Ángeles Núñez: canto. Sevilla - 2018 Arreglos de Emilio Villalba. Sephardica es un proyecto original de Emilio Villalba y Sara Marina www.emiliovillalba.com

 

[petrosgrc]

Ο επισκέπτης

Στέλιος Καζαντζίδης - Γιώτα Λύδια

Ποιος να είναι και τι θέλει, που την πόρτα μου κτυπά.
Αφού ξέρω δεν υπάρχει, άνθρωπος να μ’ αγαπά.

Ένας επισκέπτης είμαι, και σου φέρνω τη χαρά.
Θα σου διώξω όλες τις πίκρες, που σου δέρνουν την καρδιά.

Ποιος να είσαι και τι θέλεις, του φωνάζω δυνατά.
Μια γνωστή φωνή απ’ έξω, άνοιξε μου απαντά.

Ένας επισκέπτης είμαι, και σου φέρνω τη χαρά.
Θα σου διώξω όλες τις πίκρες, που σου δέρνουν την καρδιά.

Άνοιξα και τότε βλέπω, πως δεν είχα γελαστεί.
Ήταν ο επισκέπτης, το χαμένο μου παιδί.

Ένας επισκέπτης είμαι, και σου φέρνω τη χαρά.
Θα σου διώξω όλες τις πίκρες, αχ μανούλα μου γλυκιά...

 

[evangelos]

 

[ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΚΟΥΓΙΑΣ]

"Των αθανάτων το κρασί..."
Οι στίχοι είναι του Ευ. Παλληκαρίδη & η μουσική είναι του Δ. Λάγιου

Των αθανάτων το κρασί,
το ‘βρετε σεις και πίνετε.
Ζωή σε σας ο θάνατος
κι αθάνατοι θα μείνετε. (δις)

ΥΓ: το παρόν μήνυμα, γίνεται με αφορμή τη δολοφονία του Τάσου Ισαάκ, στις 11.08.1996, στη Δερύνεια της Αμμοχώστου.

​

 

[ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΚΟΥΓΙΑΣ]

"Σ ' αυτόν τον ψεύτη το ντουνιά..."
Οι στίχοι & η μουσική είναι του Θεόδωρου Δεβενιώτη

Σ ' αυτόν τον ψεύτη το ντουνιά,
σ' αυτή την οικουμένη,
άλλος γενιέται για να ζει
και άλλος για να πεθαίνει.

Έτσι είναι όλοι οι άνθρωποι,
μέσα στην πλάση ετούτη,
ο ένας μέσ την φτώχεια ζει
και ο άλλος μες τα πλούτη.

Ο ένας είναι τυχερός
και όλο ανεβαίνει
κι ο άλλος είναι άτυχος
και πάντα κατεβαίνει.

Έτσι είναι όλοι οι άνθρωποι,
μέσα στην πλάση ετούτη,
ο ένας μέσ την φτώχεια ζει
και ο άλλος μες τα πλούτη.

Καθένας παίρνει στην ζωή,
τον δρόμο το δικό του,
καθένας με την τύχη του
και με το ριζικό του.

 

[Diogenes]

 

[Diogenes]

 

[ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΚΟΥΓΙΑΣ]

"Το πρώτο περιστέρι..."
Οι στίχοι είναι του Γ. Θέμελη & η μουσική του Στ. Κουγιουμτζή
Ερμηνεία - εκτέλεση: Γ. Ανδρεάτος & η χορωδία νέων, "Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος"

Το κοφτερό να πάει βαθιά,
στο στήθος μου μαχαίρι,
ο πρώτος ήλιος να φανεί,
το πρώτο περιστέρι.

Στέκει το ρόδο απείραχτο,
μπρος στ' ουρανού τη χάρη,
πρώτη ματιά, πρώτο φιλί,
στ' αμάραντο χορτάρι.

Μέσα από ήλιους κι ουρανούς,
σε βλέπω δακρυσμένη,
σαν άστρο που το νότισε,
λύπη συννεφιασμένη.

Πέλαγα δάση και βουνά,
περνώ σαν χελιδόνι,
ποιος χωρισμός μας χώρισε,
ποια μοίρα μας ενώνει;

 

[ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΚΟΥΓΙΑΣ]

"Τα τρένα που φύγαν..."
Οι στίχοι είναι των Βαγγ. Γκούφα & Βασ. Ανδρεόπουλου και η μουσική είναι του Στ. Ξαρχάκου.

ΥΓ: η παρούσα ανάρτηση γίνεται με αφορμή της συμπλήρωσης 6μηνου από το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη, που στοίχισε τη ζωή δεκάδων
νέων ανθρώπων.

 

[ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΚΟΥΓΙΑΣ]

"Στο περιγιάλι το κρυφό..."
Οι στίχοι είναι του Γ. Σεφέρη και η μουσική είναι του Μ. Θεοδωράκη.

Στο περιγιάλι το κρυφό
κι άσπρο σαν περιστέρι,
διψάσαμε το μεσημέρι,
μα το νερό γλυφό.
Διψάσαμε το μεσημέρι,
μα το νερό γλυφό...

Πάνω στην άμμο την ξανθή,
γράψαμε τ' όνομά της,
ωραία που φύσηξε ο μπάτης
και σβήστηκε η γραφή.
Ωραία που φύσηξε ο μπάτης
και σβήστηκε η γραφή...

Με τι καρδιά, με τι πνοή,
τι πόθους και τι πάθος,
πήραμε τη ζωή μας λάθος
κι αλλάξαμε ζωή...

ΥΓ: η παρούσα ανάρτηση γίνεται με αφορμή της συμπλήρωσης δύο (02) χρόνων από την εκδημία του, διεθνούς φήμης συνθέτη, Μ. θεοδωράκη.

 

[ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΚΟΥΓΙΑΣ]

"Σώπα, όπου να 'ναι θα σημάνουν οι καμπάνες..."
Οι στίχοι είναι του Γ. Ρίτσου και η μουσική του Μ. θεοδωράκη

Με τόσα φύλλα σου γνέφει ο ήλιος καλημέρα,
με τόσα φλάμπουρα λάμπει, λάμπει ο ουρανός
και τούτοι μέσ' τα σίδερα και κείνοι μεσ' το χώμα. (δις)

Σώπα, όπου να 'ναι θα σημάνουν οι καμπάνες. (δις)
Αυτό το χώμα είναι δικό τους και δικό μας. (δις)

Κάτω απ' το χώμα, μες στα σταυρωμένα χέρια τους,
κρατάνε της καμπάνας το σχοινί,
προσμένουνε την ώρα, προσμένουν να σημάνουν την ανάσταση,
τούτο το χώμα είναι δικό τους και δικό μας,
δεν μπορεί κανείς να μας το πάρει.

Σώπα, όπου να 'ναι θα σημάνουν οι καμπάνες. (δις)
Αυτό το χώμα είναι δικό τους και δικό μας. (δις)

 

[ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΚΟΥΓΙΑΣ]

"Έφυγες φίλε..."
Οι στίχοι είναι της Σ. Τσώτου και η μουσική είναι του Τ. Σούκα
Τραγούδι: Στ. Καζαντζίδης

Για την αγάπη κουβεντιάζαμε πολύ,
μα έφυγες φίλε και δεν βρήκαμε την άκρη.
Αν είναι αλάτι σε πληγή που αιμορραγεί
ή μήπως είναι ενός παιδιού τ’ αθώο δάκρυ;

Φεύγοντας άφησες απάνω στο χαρτί,
ένα στιχάκι τρυφερό, απλό κι ωραίο
και εγώ του έβαλα απάνω μουσική
κι όταν το τραγουδάω κλαίω...

Ρωτούσες ο άνθρωπος αν είναι ένα θεριό
ή ένας άγγελος που άλλαξε πορεία;
Μακάρι να ‘ξερα αδελφέ μου να σου πω
και εγώ θα φύγω με την ίδια απορία...

Φεύγοντας άφησες απάνω στο χαρτί
ένα στιχάκι τρυφερό, απλό κι ωραίο
και εγώ του έβαλα απάνω μουσική
κι όταν το τραγουδάω κλαίω...

 

[Diogenes]

Johnny Cash - "One"
Is it getting better
Or do you feel the same?
Will it make it easier on you now
If you've got someone to blame?

You said one love
One life
When it's one need
In the night

One love we get to share it
It leaves you, baby, if you don't care for it

Did I disappoint you
Or leave a bad taste in your mouth?
You act like you never had love
And you want me to go without

Well, it's too late
Tonight
To drag the past out
Into the light
We're one but we're not the same
We get to carry each other
Carry each other
One

Have you come here for forgiveness?
Have you come to raise the dead?
Have you come here to play Jesus
To the lepers in your head?

Did I ask too much?
More than a lot?
You gave me nothing now
It's all I got
We're one but we're not the same
Well, we hurt each other and we're doing it again

You said love is a temple
Love the higher law
Love is a temple
Love the higher law


You ask me to enter
But then you make me crawl
I can't be holding on
To what you've got
When all you've got is hurt

One love
One blood
One life
You've got to do what you should
One life with each other
Sister
Brothers
One life but we're not the same
We get to carry each other
Carry each other
One

 

[ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΚΟΥΓΙΑΣ]

"Το τραγούδι του φίλου..."
Οι στίχοι είναι του Λευθέρη Χαψιάδη & η μουσική του Θεόδωρου Καμπουρίδη

Ένα ποτήρι γεμάτο και μια καρέκλα αδειανή,
στον φίλο μας που 'χει φύγει μέσα απ' αυτή τη ζωή.
Ένα ποτήρι γεμάτο γι' αυτόν που έχει χαθεί,
για να πιστέψουμε πάλι ότι υπάρχει και ζει.

Δεν έφυγες ποτέ από τη σκέψη μας,
υπάρχεις πάντα μέσα στην καρδιά μας,
πλανιέται η μορφή σου στα τραγούδια μας
και στα πικρά παράπονά μας.

Αγαπημένε μας φίλε, μας έχεις λείψει πολύ,
ο πόνος δε σ' ανασταίνει, το κλάμα δεν ωφελεί.
Λίγο κρασί στο όνομά σου ρίχνουμε πάνω στη γη
ο πιο καλύτερος φίλος πάλι μαζί μας να πιει.

Δεν έφυγες ποτέ από τη σκέψη μας,
υπάρχεις πάντα μέσα στην καρδιά μας,
πλανιέται η μορφή σου στα τραγούδια μας
και στα πικρά παράπονά μας.

 

[Diogenes]

Elvis Presley – Muss ich denn zum Städtele hinaus (Wooden Heart) 1960

 

[petrosgrc]

Και καρτερώ...
Και καρτερώ...
Τον γυρισμό σου καρτερώ...

Μπαγιαντέρας αγαπημένος!

 

[ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΚΟΥΓΙΑΣ]

"Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ..."
Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης, μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Ερμηνεία: Γ. Κότσιρας & χορωδία

Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ
και μυρσίνη συ δοξαστική,
μη παρακαλώ σας, μη
λησμονάτε τη χώρα μου!

Αετόμορφα έχει τα ψηλά βουνά,
στα ηφαίστεια κλήματα σειρά
και τα σπίτια πιο λευκά,
στου γλαυκού το γειτόνεμα!

Τα πικρά μου χέρια με τον κεραυνό,
τα γυρίζω πίσω απ’ τον καιρό,
τους παλιούς μου φίλους καλώ,
με φοβέρες και μ’ αίματα!

 

[petrosgrc]

Πάμε λίγο προς το ρεμπέτικο...

 

[Diogenes]

Η Jaqueline du Pré θεωρήθηκε ως η καλλίτερη στο τσέλο παγκοσμίως.

 

[ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΚΟΥΓΙΑΣ]

"Στης ψυχής το παρακάτω,
στου μυαλού το παραπέρα..."

Οι στίχοι είναι του Οδυσσέα Ιωάννου & η μουσική του Δ. Παπαδημητρίου

Άλλη μια μάχη νικημένος, νικημένος στα σημεία,
τώρα δεν έχω παραμύθια,
παραμύθια ούτε αστεία...
Άλλη μια νύχτα με τα όνει,
με τα όνειρα μπλεγμένος,
πόσα λάθη είμαι ακόμα,
είμαι ακόμα χρεωμένος

Η αλήθεια μου άδειο πιάτο
και πηδάω στον αέρα,
στης ψυχής το παρακάτω,
στου μυαλού το παραπέρα...

Χρόνια που πέρασαν μια χούφτα
φύγαν σαν μια χούφτα αέρας...
Ό, τι μου αφήσαν τσιγάρα,
τα τσιγάρα μίας μέρας...
Φίλοι που κάναν στη ζωή μου,
στη ζωή μου τη γιορτή τους,
άδειο μπουκάλι είμαι κι εγώ,
είμαι κι εγώ μες τη δική τους.

Η αλήθεια μου άδειο πιάτο
και πηδάω στον αέρα,
στης ψυχής το παρακάτω
στου μυαλού το παραπέρα. (δις)

Της ζωής μου μόνο εγώ της,
μόνο εγώ της απομένω,
ένα φως αφήνω πάντα,
πάντα αφήνω αναμμένο
και στα χέρια μου οι μέρες,
είν’ οι μέρες φρέσκο χιόνι,
έχω ακόμα μια ελπίδα,
μια ελπίδα που με σώνει...

Η αλήθεια μου άδειο πιάτο
και πηδάω στον αέρα,
στης ψυχής το παρακάτω
στου μυαλού το παραπέρα. (δις)