Αυτό που εγώ κατάλαβα από τη συζήτηση, όπως εξελίχθηκε, είναι ότι είμαστε "χαμένοι στη μετάφραση" (μετάφραση του
ύφους των λεγομένων του άλλου).
Εν προκειμένω ο κ. Καταραχιάς, εκφράζει κάποιες απόψεις με απόλυτο, έως και ισοπεδωτικό χαρακτήρα. Με αυτόν τον τόνο προσωπικά διαφωνώ και πάντα διαφωνούσα (αλλά όχι μόνο σε αυτήν, αλλά και σε άλλες ισοπεδώσεις που διατυπώνονται χωρἰς να ξεσηκώνουν διαμαρτυρία).
Αν κατανοήσουμε, ωστόσο, το ύφος του τόσο, ώστε να το παρακάμψουμε ψάχνοντας να δούμε τι πραγματικά λέει, νομίζω ότι θα δούμε ότι αυτό που λέει δεν είναι κάτι επιπόλαιο. Έχει μια αλήθεια και το έχει υποστηρίξει και στο παρελθόν χωρίς ασυνέπεια (ούτε στο νόημα, ούτε, δυστυχώς, στο ύφος) και αυτό φαίνεται από το μόνο (νομίζω)
ηχογράφημα που έχει ως τώρα επαινέσει και μάλιστα θερμά. Ένα εξαίρετο ηχογράφημα.
Αυτό λοιπόν που λέει, κατά τη γνώμη μου συγκεφαλαιώνεται ως άποψη εδώ:
"την τέχνη μας τη στολίσαμε τόσο που φαγώθηκε από τα μαλάματα το πρόσωπό της"
Προσωπικά δεν συμφωνώ με αυτό προκειμένου για την ψαλτική. Δεν είναι όμως άποψη για να γελάς μαζί της. Είναι μια ολόκληρη σχολή σκέψης. Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται - από άλλη αφετηρία - πολλοί εδώ μέσα που θεωρούν ως φθορά τη μετακίνηση από τα ψαλτικά δεδομένα του Ιακώβου. Αλλά το λένε πιο τεκμηριωμένα και, κυρίως, πιο "συναδελφικά".
Γι' αυτό ξαναλέω: χαθήκαμε στη μετάφραση.:wink: