Ἀγαπητέ Δημήτριε, παρέπεμψα σέ ἄρθρο μου, πού μπορεῖς νά φωτιστεῖς...
Ὁ ὑπολογισμός τῆς ἑαρινῆς πανσελήνου, πού σημαίνει ἰουδαϊκό πάσχα, εἶναι εἰκονική καί μᾶλλον ἀφορᾶ στά χρόνια τοῦ Χριστοῦ. Ὁ ὑπολογισμός δέν γίνεται μέ τήν πραγματική σημερινή ἰσημερία καί πανσέληνο. Αὐτό εἶναι μεγάλο θέμα καί δέν χρειάζεται νά τό ἀνοίξουμε, καθόσον ξεφεύγει καί ἀπό τά ὅρια τοῦ φόρουμ. Τά μέχρις ἐδῶ ἦταν πολύ κατατοπιστικά γιά τήν ἐνημέρωση τῶν ψαλτῶν καί ἄλλων μελῶν ἤ ἀναγνωστῶν. Πάντως τό Πάσχα παρά τήν διόρθωση τοῦ ἡμερολογίου τό ἑορτάζουμε μέ τό παλαιό ἡμερολόγιο. Δηλ. τοῦ χρόνου (2010) θά ἔχουμε τό νωρίτερο Πάσχα (22 Μαρτίου) μέ τήν προϋπόθεση ὅτι «Η Εαρινή ισημερία λαμβάνει χώρα την 21η Μαρτίου» καί ἔχει γίνει πανσέληνος φαινομενικά, πού ὅμως γιά τήν πραγματική 4η Ἀπριλίου 2010 συμπτωματικά ἔχουμε τήν Κυριακή μετά τήν πραγματική πανσέληνο. Ἄλλωτε ὅμως δέν συμβαίνει. Μπορεῖ νά ἑορτάζουμε τό Πάσχα ἀκόμη καί μετά τήν ἑπόμενη πανσέληνο, βάσει τῶν παλαιῶν ὑπολογισμῶν, πού τούς διατηροῦμε ὅμως γιά ἄλλους λόγους.
Έχετε δίκιο πατέρα Μάξιμε, ο τρόπος υπολογισμού με βάση την Κυριακή μετά την πρώτη Πανσέληνο που ακολουθεί την εαρινή ισημερία, είχε φτιαχτεί να υπολογίζει το Πάσχα με το παλαιό ημερολόγιο.
Ο αλγόριθμος του Gauss επίσης, αλλά αυτός που ανέβασα, υπολογίζει το Πάσχα με το νέο ημερολόγιο.
Ο λόγος τώρα που συμβαίνει αυτό που λέτε:
Μπορεῖ νά ἑορτάζουμε τό Πάσχα ἀκόμη καί μετά τήν ἑπόμενη πανσέληνο, βάσει τῶν παλαιῶν ὑπολογισμῶν, πού τούς διατηροῦμε ὅμως γιά ἄλλους λόγους.
οφείλεται στην
μετάπτωση του άξονα της γης.
Ένα φυσικό φαινόμενο που λαμβάνει χώρα σε κάθε αντικείμενο που περιστρέφεται γύρω απ' τον εαυτό του.
Ο άξονας της Γης δεν παραμένει σταθερός αλλά κινείται με πολύ αργούς ρυθμούς, ανεπαίσθητους για τον άνθρωπο.
Η γη κάνει στην πραγματικότητα μια κίνηση σαν μια σβούρα, που ενώ γυρίζει για παράδειγμα, δεξιόστροφα, ο άξονάς της περιστρέφεται αντίθετα και πολύ πιο αργά απ’ αυτή.
Έτσι είναι και η γη, μια τεράστια σβούρα που περιστρέφεται γύρω απ’ τον εαυτό της.
Η μετάπτωση του άξονά της, προκαλεί, εκτός των άλλων, την ταλάντωση των ισημεριών, δηλαδή την μετακίνησή τους απ’ της σταθερές ημερομηνίες που εμείς δεχόμαστε.
Για παράδειγμα ότι η εαρινή ισημερία πέφτει πάντα 21 Μαρτίου.
Αυτό το φαινόμενο δεν μπορούσαν να το υπολογίσουν την εποχή που καθόριζαν τον τρόπο καθορισμού του Πάσχα οι Πατέρες, διότι δεν υπήρχε αυτή η γνώση (ή παραδόξως, είχε εξαφανιστεί)
Αν και πρώτος που μίλησε για την μετάπτωση των ισημεριών στην Αρχαιότητα ήταν ο
Ίππαρχος.
Η μετάπτωση επίσης επηρεάζει τον προσανατολισμό της γης στο διάστημα, αλλάζοντας επομένως τον
Πολικό Αστέρα, τον απλανή δηλαδή αστέρα που βλέπουμε συνεχώς πάνω απ’ τον βόρειο πόλο της γης μας δείχνει την κατεύθυνση του Βορά.
Σήμερα ο Πολικός Αστέρας είναι το άστρο α΄ (UMa) της
Μεγάλης Άρκτου, που λέγεται και Ντούμπη (Dubhe, Dubb Ak ).
Πριν 3000 χρόνια, ο Πολικός Αστέρας ήταν το άστρο α΄ του Δράκοντα, ενώ σε 12500 χρόνια θα είναι το άστρο Βέγας της Λύρας.
Το μόνο πράγμα που παραμένει σταθερό στο πέρασμα των αιώνων, είναι η
Εκλειπτική, αυτή μόνο δεν επηρεάζεται από την μεταπτωτική κίνηση της γης.
Η μετάπτωση των ισημεριών όπως λέγεται, όπου ένας πλήρης κύκλος διαρκεί 25800 χρόνια! Χωρίζοντας το διάστημα αυτό σε 12 μέρη (όσοι οι απλανείς αστέρες αποτελούν τον ζωδιακό κύκλο), έχουμε 2115 χρόνια.
Τόσο διαρκεί το πέρασμα της προέκτασης του άξονα της γης, από κάθε ζωδιακό αστερισμό.
Η περιφορά του άξονα, δηλαδή της μετακίνησης των ισημεριών, γίνεται αντίστροφα απ' τη φορά των ζωδίων όπως τα διατρέχει ο Ήλιος σε ένα
Ηλιακό έτος.
Η κάθε περίοδος ονομάζεται «Εποχή».
Η σειρά των
ζωδίων, όπως τα διατρέχει ο Ήλιος, κατά τη διάρκεια ενός Ηλιακού έτους, είναι: Κριός, Ταύρος, Δίδυμοι, Καρκίνος, Λέων, Παρθένος, Ζυγός, Σκορπιός, Τοξότης, Αιγόκερος, Υδροχόος, Ιχθείς (αρχίζοντας απ’ την εαρινή ισημερία, όπου κυριαρχεί ο Κριός).
Η κάθε εποχή χαρακτηρίζεται, χωρίς αυτό να μπορεί να εξηγηθεί με τη λογική, με βάση τον μεταπτωτικό ζωδιακό αστερισμό.
Την εποχή του 8000-6000 π.Χ., ο άξονας της γης έδειχνε τον Καρκίνο.
Τότε ο άνθρωπος άρχισε να δημιουργεί τις πρώτες μόνιμες κατοικίες, να ζει σε μια πρότυπη κοινωνία, όπου ήταν μητριαρχική, στοιχεία που έχουν άμεση σχέση με το ζώδιο του Καρκίνου.
Την εποχή του 6000-4000 π.Χ., ο άξονας της γης έδειχνε τους Διδύμους.
Τότε ο άνθρωπος ανακάλυψε την γραφή και τον τροχός, στοιχεία που έχουν άμεση σχέση με το ζώδιο των
Διδύμων.
Την εποχή του 4000-2000 π.Χ., ο άξονας της γης έδειχνε τον Ταύρο.
Την εποχή εκείνη φτιάχτηκαν κάποιες απ’ τις πυραμίδες της Αιγύπτου και άλλες μεγαλιθικές κατασκευές, με άμεση σχέση με το ζώδιο του Ταύρου.
Έλαβε χώρα επίσης, η «Έξοδος» των Εβραίων απ’ την Αίγυπτο, κατά την οποία οι Εβραίοι έφτιαξαν χρυσό βόδι και το προσκυνούσαν.
Την εποχή του 2000-1 π.Χ., ο άξονας της γης έδειχνε τους Ιχθείς.
Την εποχή εκείνη γεννήθηκε ο Χρηστός. Οι πρώτοι χριστιανοί είχαν σαν σύμβολό τους το ψάρι.
Επίσης, ΙΧΘΥΣ: Ιησούς Χρηστός Θεού Υιός Σωτήρ.
Την εποχή 1-2009 μ.Χ., ο άξονας της γης δείχνει τον Υδροχόο.
Σήμερα διανύουμε την εποχή του Υδροχόου, εξ ου και το τραγούδι του Νίκου Παπάζογλου «Μπαίνουμε στον Υδροχόο και θα φύγουν οι Ιχθείς, οι καιροί νερό θα φέρουν έτσι λέν’ αυτοί που ξέρουν.»
Σήμερα λοιπόν έχουμε εκπληκτική τεχνολογία, ανακαλύψεις, υψηλό ανθρώπινο I.Q., διαστημικά ταξίδια κ.α.
Τα πάντα όλα όμως είναι χύμα, σαν το νερό που χύνεται. Δεν υπάρχουν φραγμοί σε τίποτα, τα πάντα έχουν ισοπεδωθεί.
Όλα τα παραπάνω είναι χαρακτηριστικά του ζωδίου του Υδροχόου.
Όλες οι παραπάνω ημερομηνίες είναι κατά μεγάλη προσέγγιση, διότι δεν είναι δυνατόν να γνωρίζουμε ακριβώς τα όρια το κάθε ζωδιακού αστερισμού, αλλά και την ακριβή θέση που στοχεύει κάθε φορά ο άξονας της γης.
Σε περίπου 100 με 300 χρόνια, αλλάζουμε εποχή και περνάμε στην επόμενη, την εποχή του Αιγόκερω, την εποχή του κερασφόρου τραγοπόδη.
Όλοι βεβαίως καταλαβαίνουμε ότι δεν αναφέρομαι στον αρχαίο θεό Διόνυσο, αλλά σε κάτι πολύ χειρότερο.
Αν σκεφτούμε ειδικά, ότι την κάθε εποχή οι άνθρωποι, λαμβάνουν χαρακτηριστικά απ’ το ζώδιο… τότε ο Θεός να μας φυλάει την εποχή εκείνη.