Πατερ, η οπισθαμβωνος ευχη ειναι σαφως μεταγενεστερη προσθηκη. Το να αποκαλουμε την συγκεφαλαιωτικη ειναι σαν να πουμε καποτε η λειτουργια ηταν κολοβη. Το τελος της λειτουργιας ειχε παντα αυτη τη ταση προς αυξηση.
Εγώ απλώς ανέφερα μια παράμετρο που δεν είδα να αναφέρεται στο θέμα, ότι η συγκεκριμένη ευχή απευθύνεται προς τον Θεό Πατέρα σε αντίθεση με άλλες ευχές, και κυρίως την "Ο θυσίαν αινέσεως...". Θεωρώ πως έχει την σημασία του αυτό, από την στιγμή που η συγκεκριμένη ευχή καθιερώθηκε συνολικά ως οπισθάμβωνος στην συνήθη λειτουργία. Πώς αναλύεται θεολογικά βαθύτερα αυτό ή πόσο μεγάλη σημασία έχει, δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω απόλυτα, απλά διαβάζω και ακούω κατά καιρούς θεολογικές θέσεις που μου δημιουργούν και εμένα ερωτήματα. Προβληματίζομαι, λοιπόν, και το μοιράστηκα. Τόσο απλά.
Ως "ανακεφαλαίωση" των ευχών την αναφέρει ο Άγιος Γερμανός Κων/πόλεως, από όσο θυμάμαι. Και αυτό βέβαια αμφισβητείται, το αν δηλαδή είναι δική του θέση ή μεταγενέστερη προσθήκη στο έργο του, αλλά είναι μια θέση παλιά, οπωσδήποτε, και έχει μια λογική αν συσχετισθεί η ευχή με το τέλος της λειτουργίας και το σημείο από το οποίο εκφωνείται. Δεν συμφωνώ με την φράση σας ότι το να χαρακτηριστεί "συγκεφαλαιωτική" η ευχή "
είναι σαν να πουμε καποτε η λειτουργία ήταν κολοβή". Πολλά στην λειτουργία είναι μεταγενέστερες προσθήκες, αλλά κανένα από αυτά δεν υπονοεί ότι πριν η λειτουργία ήταν ελλιπής ή κολοβή. Συμφωνώ, όμως, και εγώ ότι ταιριάζει περισσότερο η απαγγελία της στο κέντρο του ναού (το κάνω και εγώ κατόπιν ευλογίας) λόγω του χαρακτήρος της και λόγω συνδέσεως με το όνομά της (όπισθεν του άμβωνος), αλλά δεν βρίσκω και πρόβλημα να λέγεται έμπροσθεν της εικόνος του Χριστού. Δεν υποστηρίζω κάτι απόλυτα, τέλος πάντων, απλά μοιράστηκα ένα προβληματισμό για το θέμα.
Εγω για να μενω Ορθοδοξος μονο τον πασχαλινο λογο του Χρυσοστομου παραδεχομαι
