Η μόνη γνωστή έντυπη μελοποίηση σε σύντομο μέλος που γνωρίζω υπάρχει στο Νέον Ειρμολόγιον του Απ. Παπαχρήστου. Αν είναι να ψαλούν σε εκκλησία πρέπει να προηγηθεί συνεννόηση ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΩΣ με τον προϊστάμενο.
Οι ειρμοί αυτοί μάλλον παραδίδονται σε ειρμολόγια μόνο, ανώνυμοι. Τόσο ο Ευστρατιάδης όσο και οι μετά από αυτόν (Γρ. Στάθης, Λ. Αγγελόπουλος, Γ. Μπιλάλης κ.ά.) δεν κατάφεραν να εντοπίσουν κανόνα στον οποίο να ανήκουν οι ειρμοί.
Σύμφωνα με τον π. Σπυρίδωνα Αντωνίου, είναι ποίημα του Ιωάννου Αρκλά, που πιθανώς ταυτίζεται με τον Ιωάννη Δαμασκηνό (βλ. Αντωνίου, Το Ειρμολόγιον και η παράδοση του μέλους του, Αθήναι 2004 , σσ. 74, 381). Η απόφανση αυτή του π. Αντωνίου ότι είναι ποίημα Ιωάννου Αρκλά είναι μάλλον προσωπική εικασία, παρά τεκμηριωμένο στοιχείο. Παραγνωρίζει εξ άλλου τη χειρόγραφη παράδοση των ειρμών αυτών που τους παραδίδει ανώνυμα και η οποία είναι πολύ μεταγενέστερη των τριών ιαμβικών κανόνων Ιωάννου Μοναχού. Υφολογικά δε αμφιβάλλω για το κατά πόσον είναι προϊόν κοινής γραφίδας με τον ποιητή του ιαμβικού κανόνα της Πεντηκοστής, αφού ο ίαμβος είναι προβληματικός σε αρκετά σημεία των Καταβασιών αυτών.
Ο αγαπητός Λαοσυνάκτης έχει εξηγήσει και δημοσιεύσει εκ της Παλαιάς γραφής τις εν λόγω Καταβασίες, αν δεν απατώμαι. Μπορεί να μας διαφωτίσει σχετικώς.
Ευχαριστώ,
Δ.