<iframe width="560" height="315" src="
" frameborder="0" allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen></iframe>
Ο ρυθμός της καρδιάς είναι ως άνω στο βίντεο.
Το πρώτο άκουσμα του παιδιού στην κοιλιά της μάννας του και το συνεχές άκουσμα σ΄ αυτή τη ζωή.
Είμαστε τώρα και τότε ακροατές. Και στην Καλαμάτα να γεννήθηκε το παιδί, δυστυχώς η μαμά του δέν του πρόσφερε καλαματιανό αλλά τον ρυθμό ως άνω.
Είναι «δούμ» το χτύπημα το μεγάλο , χτύπημα ποδιού, «τέκ» σήκωμα για το επόμενο χτύπημα, βλέπετε Κηλτζανίδου εξ. μουσική. Ρυθμός απλός.
Εάν πετύχει αυτά ο μουσικός, τότε ο ακροατής χαλαρώνει, αυτοσυγκεντρώνεται όπως λέει αυτός που ανέβασε το βίντεο και συμφωνώ με τη γνώμη του.
Τα κρατήματα παραδόθηκαν από μερικούς παλαιούς σε χρόνο «κουτσό». Δηλαδή τά προσάρμωσαν σε μέτρο απλό, έστω και σε δίσημο.
Κακώς μεγάλοι δάσκαλοι στην πράξη και θεωρία, τους οποίους σέβομαι, έγραψαν τα κρατήματα σε τρίσημο. Διότι ο τρίσημος δέν συμβαδίζει με τον δίσημο των κτύπων της καρδιάς.
Τα δημοτικά μας είναι σε διάφορους ρυθμούς.
Παλαιά άκουγα ξένες ευρωπαικές χορωδίες πού έρχονταν στην Ελλάδα και φιλικά έλεγαν ένα δικό μας δημοτικό χορευτικό. Σωστά διάβαζαν τα μέτρα, σωστά και επιστημονικά τό ρυθμό , όμως δεν ακουγόταν δημοτικό. Οι δικές μας χορωδίες ακούγονται με καλύτερο ρυθμό.
Αναρωτιέμαι μήπως μαθαίνουμε με ευρωπαικά μέτρα αλλά τελικά κλέβουμε κλάσματα δεπτερολέπτου, ασυνείδητα, για να τα ενσωματώσουμε μέσα σε δίσημο ή τον απλό χρόνο της καρδιάς.
Παρατηρούμε διαφορές στα διαστήματα των ευρωπαίων αλλά ποτέ δεν παρατηρούμε μια λεπτή μικρή διαφορά στα διαστήματα χρόνου του μέτρου.
Και για να το παίξουμε επιστήμονες ή να κρύψουμε την ντροπή ότι είμαστε Ἐλληνες, προτάσουμε των επιχειρημάτων κάποιον ευρωπαίο που γνώρισε την βυζαντινή μουσική στα γεράματα και ίδρυσε έδρα στη Σορβόνη ή τις Σειχέλες για να μην κάνουμε τον κόπο να πάμε εδώ δίπλα στο Στανίτσα τότε που δίδασκε δια της παρουσίας του.
Αρα, κουβέντα κάνουμε και κατά τη γνώμη μου φυσικά, και τα Πατριαρχικά μαθήματα, ειρμολόγιο Ιωάννου κλπ πού έχουν μεικτό μέτρο πρέπει τα λέμε έτσι ώστε να πλησιάζουν στό μέτρο της καρδιάς, το απλούν και χάριν έχον.
Προσωπικά έχω μια μικρή αρρυθμία καρδιάς, οπότε , τί με νοιάζουν κι εμένα τά μέτρα;