Πάτερ Νικόλαε, ευλογείτε! Το θέμα που ανοίξατε με καθήλωσε στον υπολογιστή μου για αρκετή ώρα να διαβάσω όλα τα μηνύματα των μελών που σας απάντησαν: 40 μηνύματα τις πρώτες 12 ώρες με χίλιες εμφανίσεις του θέματος! Εντυπωσιακό! Δεν σας κρύβω ότι φοβόμουνα μην διαγραφεί το θέμα πριν προλάβω να διαβάσω και το τελευταίο! Αλλά εντάξει, πρόλαβα! Και με εντυπωσίασαν ιδιαίτερα οι συγκροτημένες απαντήσεις του Αλεξόπουλου Ιωάννη που όπως διάβασα είναι φοιτητής θεολογίας και πολύ νέος στην ηλικία.
Επί του θέματος εστιάζω σε δύο πτυχές: Πρώτον, τυπικό υπάρχει, το ακολουθείς και κανείς δεν μπορεί να σου πει τίποτα, του πετάς ένα "που το γράφει;" ή "που το είδες γραμμένο;" και τον βάζεις στην θέση του. Έχω υπόψιν μου το περιστατικό με τον Άρχοντα Στανίτσα "μετά την απέλασή του όταν ήρθε σε ναό των Αθηνών και ήταν εσπερινός πανηγύρεως. Ο Στανίτσας στο στασίδι του με το ράσο του, την χορωδία του, έτοιμος να αρχίσει. Ντάγκα ντούγκα οι καμπάνες. Έρχεται ο Δεσπότης. Μόλις εισέρχεται ψιθυρίζει "εις πολλά έτη". Προχωρεί δυο-τρία βήματα, φωνάζει δυνατώτερα, "εις πολλά έτη'. Τσιμουδιά ο ψάλτης. Φθάνει στο μέσον του ναού. δυνατώτερα τώρα "εις πολλά έτη, είπα". Αλλού κοιτάζει ο Στανίτσας καίτοι κοκκινίζει ολίγον. Τότε αρχίζουν οι παππάδες. "Εις πολλά έτη, δέσποτα". Συγχυσμένος ο Δεσπότης ευλογεί και επί τέλους αρχίζει ο εσπερινός. Τελειώνει. Σμίγουν δεσπότης και πρωτοψάλτης. ο Δεσπότης: "δεν ξέρετε από τάξι. Εισέρχεται ο Αρχιερεύς και σεις σιωπάτε. που ακούστηκε αυτό;" και τα εξής. Ναι, αλλά αντίπαλος ήταν ο Θράσος. "Ακούστε Δεσπότη μου, έχω ξελειτουργήσει Πατριάρχες και αρχιερείς ων ουκ έστιν αριθμός. Μα αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα είναι εκτός πάσης τάξεως. Πρώτα θα σταθής εις το κέντρον του ναού, μετά θα κάμης τον Σταυρό σου και κατόπιν θα άρης χείρα προς ευλογίαν. Κι εγώ θα σε ευχαριστήσω για την ευλογία σου και θα σου ψάλλω το "εις πολλά έτη, δέσποτα". Αυτό ευχαριστία είναι για την ευλογία του Αρχιερέως"
Οι πρωτοψάλτες είχανε φάει το τυπικό με το κουτάλι. Χωρίς ευλογία δεν ψάλλανε. (Τι ευλογία να μας δώσουν οι αιρετικοί; Κατάρα μας δίνουν, άρα και μεις δεν τους ψάλλουμε)
Δεύτερον, καλέ μου Πάτερ, στους ναούς ψάλλουμε μπροστά σε αόρατους
, τι να φοβηθούμε από τους ορατούς;