Μπορεἰ το εναρμὀνιο γἐνος 'ὀπως το περιγρἀφει ο
Χρὐσανθος (...εκεἰνο του οποἰου εις την κλἰμακα ευρἰσκονται..τεταρτημὀρια του μεἰζονος τὀνου) να υποστεἰ
τἐτοιου εἰδους εναρμὀνιση?
Αυτή τη διαίρεση 4χόρδου αναφέρεται και ερευνάται διαστηματικά,μέ λογαριθμικές πράξεις, από τους Πυθαγόρειους,δηλ. πολύ πριν τον Κο'ιντιλιανό. Τα διαστήματα έχουν από τότε καθοριστεί με τη μέγιστη ακρίβεια,πράγμα που προκάλεσε την αντίδραση του πρακτικού πνεύματος του Αριστόξενου. Μιλάμε για ασύνθετο δίτονο μειζόνων τόνων και για διέσεις πολύ μικρότερου "μήκους" του ελαχίστου τόνου. Δεν έχω πρόχειρες τις πηγές αυτή τη στιγμή,αλλά όποιο βιβλίο αρχ.ελληνικής μουσικής να ανοίξει κανείς μπορεί να τα δεί.Δίτονο, δίεση, δίεση είναι η άποψη του Κοιντιλιανού που έζησε 2-3 αιώνες μ.Χ. σε εποχή που όπως αναφέρεις είχε εκλείψει το εναρμόνιο γένος
Δίτονο ονομάζεται εκτός από το μείζον και η συμφωνία δια τριών.
Δίεση αρμονική, ονομάζεται εκτός από την αύξηση διαστήματος και ο ελάχιστος τόνος.
Επίσης έχει σημασία αν ανεβαίνουμε με δίεση ή αν κατεβαίνουμε.
Ετσι και σύμφωνα με τα γραφόμενά σου συμφωνούμε επί το αυτό: "απορία ψάλτου βηξ"![]()
Τι ειρωνεία...και σήμερα το κάθε μαθητούδι που καταφέρνει να τραγουδίσει 12-12-6 απαγγέλει "εναρμόνιο γένος"...αλλά ας μην πάμε μακριά...για να έχουμε και καλό ερώτημα...δηλαδή όλα τα συγκερασμένα όργανα που παίζουν 12-12-6 όπως κιθάρα,πιάνο,μποζούκι,φλάουτο κτλ.παίζουν "εναρμόνιο γένος"???...σώπα ρε φίλε...πολύ πρόοδος οι νεοέλληνες....Οι πηγές πάντως λένε ότι ατόνισε η χρήση του σταδιακά μέχρι που έπεσε σε αχρηστία τους τελευταίους π.Χ.αιώνες.
Από Γα στον Πα κατεβαίνουμε με βου δίεση.
Γίνεται ασυναίσθητα. Μπορεί να γίνει κατανοητό όταν ενώ ψάλλουμε ένα σύντομο του Γ ήχου κάνουμε κατάληξη στον Πα και εν συνεχεία κατάληξη στον βου δηλαδή αν συνεχίσουμε ΝΗ ΠΑ ΒΟΥ (κατάληξη). Τότε ο Βου είναι χωρίς δίεση και ακούγεται πιο χαμηλά.
Δεν μπορώ να καταλάβω...πάντως είμαι περίεργος για αυτό που λες...όταν ψάλλεις στιχηραρικό Γ' και κάνει συνεχώς καταλήξεις στον ΠΑ(πλ.Α' το λέγαν οι παλαιοί)εσύ κάνεις ΓΑ-ΒΟΥ=6 και ΒΟΥ-ΠΑ=12???...και αυτήν την κατάληξη στον ΒΟΥ που αναφέρεις σε ποιο κομμάτι το συναντάς?...δεν θυμάμαι εγώ κάτι τέτοιο...Από Γα στον Πα κατεβαίνουμε με βου δίεση.
Γίνεται ασυναίσθητα. Μπορεί να γίνει κατανοητό όταν ενώ ψάλλουμε ένα σύντομο του Γ ήχου κάνουμε κατάληξη στον Πα και εν συνεχεία κατάληξη στον βου δηλαδή αν συνεχίσουμε ΝΗ ΠΑ ΒΟΥ (κατάληξη). Τότε ο Βου είναι χωρίς δίεση και ακούγεται πιο χαμηλά.
Δεν μπορώ να καταλάβω...πάντως είμαι περίεργος για αυτό που λες...όταν ψάλλεις στιχηραρικό Γ' και κάνει συνεχώς καταλήξεις στον ΠΑ(πλ.Α' το λέγαν οι παλαιοί)εσύ κάνεις ΓΑ-ΒΟΥ=6 και ΒΟΥ-ΠΑ=12???...και αυτήν την κατάληξη στον ΒΟΥ που αναφέρεις σε ποιο κομμάτι το συναντάς?...δεν θυμάμαι εγώ κάτι τέτοιο...
Ο Κατσιφής λέει στην κατάβαση ΓΑ-ΒΟΥ=8(7,5) ΒΟΥ-ΠΑ=10(10,5)...σαν πλ.Α' δηλαδή που είναι και ο μέσος του Γ' ήχου κατά τους παλαιούς ψαλμωδούς,τον Χρύσανθο,τον Ψάχο και τον Καρά...Ναι έτσι μάλλον πρέπει να συμβαίνει μόνον στην κατάβαση προς τον Πα, και τούτο λόγω της έλξεως του Βου προς τον Πα, όπως αναφέρεται στην σελίδα 185 του Βιβλίου του Άρχοντος Πρωτοψάλτου Βασ. Κατσιφή με τίτλο, Έλξεις, η αρμονία της Φυσικής κλίμακας , την οποία παραθέτω.
Ενώ στην ανάβαση τα διαστήματα είναι τα προαναφερόμενα.
Βασίλης Κιαμηλίδης