ΔΚ: Έλαβα το πιό κάτω μήνυμα μέσω email από τον κ. Πεζανάκη και το μεταφέρω.
Μαζί με όλους -τους αμέτρητους- περιλυπόμενους-,καταθέτω κί εγώ τη μεγάλη θλίψη μου για την απρόσμενη εκδημία του φίλτατου Βαγγέλη Λιναρδάκη και την ολόθερμη ευχή ,νά έχει καλή στράτα ή εκκλησιασιτικά, μακαρία.την οδό,που τώρα πορεύεται. Ο Κύριος να τον αναπαύση μετα των Αγίων,Δικαίων & των τετελειωμένων. Είμαστε φίλοι,αδερφοί, συμμαθητές στην Α Τάξη του Καπετανάκειου Γυμνασίου,( ίδιο θρανίο) και πολύ αγαπημένοι συνάδελφοι, μια ζωή. Το πατρικό του, στην καρδιά της πόλης Ηρακλείου,έγινε και δικό μου σπίτι, ενω ήμουν απο χωριό.Η ευρύχωρη & γεμάτη από λουλούδια αυλή του, τόπος παιχνιδιού μας, και το δωμάτιό του ,χώρος μελέτης μας. Έμενα σε θεία μου, φίλη της μητέρας του,αλλά μόνο το βράδυ. Ολη τη μέρα και κάθε μέρα,είμαστε στο σπίτι του. Μας έλεγαν Διόσκουρους. Η μητέρα του,Αικατερίνη, η αγία, δέ μας ξεχώριζε.Είχαμε τη βοήθειά της στο διάβασμα,τη ίδια φροντίδα & στοργή, μα κυρίως τις συμβουλές της να ζούμε ως παιδιά της Εκκλησίας και τη παρώτρυνσή της να μάθωμε Βυζαντινή μουσική.Η ίδια πήγε στον αείμνηστο Ι.Βουτσινά κι΄έτσι ξεκίνησε μαζί του ο Βαγγελάκης μας, αφού εγώ θα έφευγα ,για την Ιερατική Σχολή Κρήτης,που έδρευε στα Χανιά. Εκείνος δεν το είθελε, επ΄ουδενί ,αρχικά,αλλά τελικά σεβάστηκε την επιθυμία μου, με τον όρο να μη μας χωρίσει, ποτε η όποια απόσταση, κι΄αυτό τηρήθηκε δια βίου.
Αν και πήγα στη Χάλκη για λίγο,μετά στη Θεσσαλονίκη, 9έτη μετά Κιλκίς,για τη στρατ.θητεία και πάλι Χανιά,επικοινωνούσαμε αδιάκοπα και κατά τη διάρκεια των διακοπών,σχεδόν όλων, είμαστε μαζί .Μ΄ενημέρωνε σ΄ότι επιχειρούσε.¨Όταν ανέλαβε την σπουδαία εκδοτικήπροσπάθεια ΅ΛΟΓΟΣ & ΤΕΧΝΗ΅ με είθελε και πήγαινα κοντά του, όπου συχνά διανυκτέρευα και δουλεύαμε,ως το ξημέρωμα.
Είχε επιτυχία μ΄ότι κι αν καταπιανώταν.Ποτέ δεν τον είδα νευριασμένο. Κι΄όταν εγώ φούντωνα,μου έλεγε:-΅Φίλε μπραγά΅(απ΄τοπράος, δηλαδή ήρεμα),πάντα με κείνο το αφοπλιστικό του χαμόγελο. Ο Βαγγέλης ήταν η χαρά της ζωής και ζούσε για να προσφέρει. Ποτέ δεν τον είδα σκουντούφλη ή σκυθρωπό. Ποτέ δεν είπε κακό λόγο,για κανένα.Δικαιολογούσε κι΄αυτά τ΄αδικαιολόγητα. Συγχωρούσε εύκολακι΄άμεσα.Ήτανγλυκός,καταδεκτικός,ευπροσήγορος κι΄εξυπηρετικός.Ωραίος,έσω -έξω, με ντύσιμο άψογο, και διάθεση να φιλοξενήσει και να δώσει,ότι είχε. Εργατικός στο έπακρο,επινοητικός,δραστήριος και αποφασιστικός.Ποτέδεν ειρωνεύτηκε κανένα ή κάτι. Δεν έδειξε ποτέ έπαρση και τον χαρακτήριζε η ευγένεια κι΄η καλωσύνη. Ο μακαριστός πρώην Αρχιεπίσκοπος Κρήτης ,Κυρός ΕΥΓΕΝΙΟΣ του έλεγε: ¨Εγώ έχω το όνομα και σύ τη χάρη΅.
Για μεγάλο διάστημα,που διετέλεσε Πρόεδρος των Ιεροψαλτών,θεωρούσε κύριο μέλημα,να ένώσει΅τα διεστώτα΅,πράγμα, που πέτυχε,με τον τρόπο του κι΄έτσι ήρθαν οι διακρίσεις και οι βραβεύσεις του Συλλόγου & της χορωδίας του. Είχα την τιμή να με περιλάβει στη χορωδία,το 1986,στη Λειβαδιά όπου έγινε Πανελλήνιοςδιαγωνισμός Βυζαντινών χορωδιών και λάβαμε το 2ο βραβείο και το 1ο του καλύτερου χοράρχη, μάλιστα από κριτική Επιτροπή,απαρτιζόμενη .από Περιστέρη,Χρύσανθο, Καραμάνη κ.ά. του ίδιου επιπέδου. Κατάφερε να φέρει στο Ηράκλειο, μεγάλους Αρχοντοδασκάλους,όπως τον αξέχαστο Στανίτσα και τους δυό,απ΄τους τρείς Ρηγάδες της Θεσσαλονίκης,Χρύσανθο και Καραμάνη.
Τελευταία αναδείχτηκε κεντρική κολώνα & Γεν.Συντονιστής,του δικού μας Ψαλτολογίου,απ΄όπου μας μοίραζε τα πιο σπουδαία,σπάνια & ανεκτίμητης αξίας ακούσματα,που με κόπο και έξοδα είχεν εξεύρει και ταμιεύσει στο αξεπέραστο αρχείο του.
Ζητώ συγνώμη,που μακρηγόρησα,αλλά είχα χρέος ,να κοινολογήσω όσαγνώριζα για τον πολυφίλητο Βαγγέλη. Είδα,συναδέλφους,που δεν τον γνώριζαν προσωπικά κι΄είχαν γοητευτεί ,μόνο από μια τηλεφωνική συνομιλία μαζί του. Σαν φίλος του,είθελα πρώτα να τους πώ ένα μεγάλο ευχαριστώ και δυό λόγια για τις οικογενειακές καταβολές και για τον σπάνιο χαρακτήρα και τά θαυμαστά έργα του.
Πρώτε και εξαίρετε φίλε μου Βαγγέλη. Θα μας λείψει το γλυκό σου πρόσωπό σουοι καταπληκτικές εκπομπές σου,οι συνθέθέσεις και τα΄άλλα πονήματά σου,προπαντός δε, η προσφορά σου στο Ψαλτολόγιο.
Θυμάμαι ,όταν σε προφώνησα κάποτε(Χανιώτικα): -καϋμέχαρε Βαγγέλη, πόσο σου άρεσε,γιατί θύμιζε την εκκλη- σιαστική λέξη χαρμολύπη.
Έχω μεγάλο καϋμό,γιατί έπεσες μαρτυρικά, άπ΄τη σφοδρή, βάρβαρη και ανελέητη νόσο-δρεπάνι, αλλά τελείωσες υποδειγματικά τη ζωή σου,έχεις τηρήσει την πίστη ,διαπιστωμένα, λοιπόν απόκειταί σου ο της δικαιοσύνης στέφανος,όν αποδώσεισοι ο Κύριος εν εκείνη τη ημέρα¨. Καί βέβαιοι γι΄αυτό , έχομε άυτό που εκφράζει το 2ο συνθετικό αυτής της λέξης.
Βαγγέλη μου,να είσαι βέβαιος πως θα σε θυμώμαστε όλοι κατά τα πάντα και για πάντα. Κάποιοι δε, ξέρεις, θα συνεχίσομε να επικοινωνούμε μαζί σου, αφού ο τρόπος υπάρχει, για να είσαι σε ευφροσύνη και ανάπαυση.
Τέλος ,τα θερμά μου συλλυπητήρια στη αγαπητή σύζυγό του κ.Τώνια,τά καλά παιδιά του & τους λοιπούς συγγενείς.
Σέ όλα τα μέλη και τους ανθρώπους του Ψαλτολογίου.
Στον Σύλλογο Ιεροψαλτών του Ηρακλείου και σε όλους,(ιερείς & λαϊκούς), της ενορίας Αγ.Βαρβάρας Καμινίων.
Με υπόκλιση
Αντώνης Ν.Πεζανάκης
Ιεροψάλτης
Υ.Γ.Παραθέτω μία φωτογραφία και κάποιες συνθέσεις του.
(οι συνθέσεις στο Συνθέσεις Β. Λιναρδάκη από Αντώνη Πεζανάκη)
