Στην διδασκαλία βέβαια δεν έχω καταφέρει ακόμα να το χρησιμοποιήσω ικανοποιητικά... (αυτό βέβαια οφείλετε και στο επίπεδο των γνώσεων του ταμπουρά που έχω εγώ...)
Εγώ έχω κάνει κάποιες διαπιστώσεις στο σχολείο. Έρχεται ο μαθητής πρώτο μάθημα Ταμπουρά (κατά τα Χριστούγεννα αυτό
) και αφού γίνουν οι συστάσεις ("από δω ο Γιαννάκης από δω ο Ταμπουράς", "χάρηκα" λέει ο Γιαννάκης, ο Ταμπουράς μάλλον έντρομος οραματίζεται το μέλλον του στα χέρια του Γιαννάκη) ρωτάω τί έχουν κάνει στο Μάθημα της Ελληνικής Παραδοσιακής Μουσικής. Το πιθανότερο είναι να έχουν κάνει τους περισσότερους χαρακτήρες (ποσοτικούς,χρονικούς) και "την κλίμακα του Νη" όπως με καμάρι αναφέρουν οι "Γιαννάκηδες". Ρωτάω τί είναι διάστημα και τις περισσότερες φορές μου απαντάνε "αυτό με τα αστέρια κύριε". Ρωτάω για την κλίμακα και αν είμαι τυχερός κάποιος μου λέει "12,10,8,12,12,10,8," εν ριπή οφθαλμού. Ρωτάω τί είναι αυτά τα νούμερα και σχεδόν όλοι μου λένε "...".
Όχι ΔΕΝ φταίνε οι δάσκαλοί τους. Αυτοί μια χαρά τους τα λένε (άμα τους τα λένε). Είναι όντως περίεργα στην πρώτη επαφή. Τους τα εξηγώ κι εγώ όσο καλύτερα μπορώ. Κάνουν ότι τα καταλάβανε για να μη με κακοκαρδίσουν (άλλωστε στο τέλος εγώ θα τους βάλω βαθμό), αλλά άμα ρωτήσω θα πάρω την ελάχιστα καλύτερη απάντηση: "...εεεεεεμ......χμμμμ.....ααααα...." Το πολύ πολύ να ξέρουν στα λόγια τί είναι διάστημα (τα 12 10 8 παραμένουν αορίστως νούμερα). Τα τραγουδάω και με τη φωνή μου. Άν ακούσουν, όσα ακούσουν, και όσα ακούσουν, και άμα καταλάβουν... Μετά τα δείχνουμε πάνω στον ταμπουρά. Και τα παίζουμε. Και βλέπουμε, και ακούμε, και καταλαβαίνουμε τις διαφορές. Και στο μεγαλύτερο ποσοστό, εκείνη τουλάχιστον την ώρα έχουν καταλάβει τί είναι τα περίεργα αυτά νούμερα, και τι είναι διάστημα και όλα τα συναφή.
Γιατί εκεί ο μαθητής ακούει ΚΑΙ βλέπει τα διαστήματα.
Δεν είναι εκεί ο ταμπουράς (στην διδασκαλία) για να τους παίξεις χερουβικό!!!