Παρατηρείται η συνήθεια (συνήθως σε συναυλίες αλλά και κατά τη διάρκεια ακολουθιών) το φαινόμενο να ψάλλει ο ψάλτης την κατάληξη του τροπαρίου σε αργότερη χρονική αγωγή. Φυσικά δε μιλάω για περίπτωση όπου υπάρχει κατάληξη και ακολουθεί αίτηση ή έστω αλλαγή ήχου κ.τ.λ. Μιλάω για συνεχόμενα τροπάρια (π.χ. στιχηρά των αίνων κ.ά.) Το έχω ακούσει επανειλημμένως και στο Καθεδρικό Ναό Αγ. Διονυσίου στην Αθήνα.
Προσωπικώς το βρίσκω αναίτιο και ενοχλητικό καθώς χαλάει το ρυθμό της ακολουθίας. Ποια είναι η γνώμη σας; Το εφαρμόζει κανείς άλλος;
Γενικώς νομίζω πως οι καταλήξεις έχουν καθαρά πρακτικό σκοπό την προετοιμασία του ιερέα και την αποφυγή χασμωδίας, ως εκ τούτου δεν πρέπει να γίνονται ευκαίρως ακαίρως και να μην είναι πολύ μακρόσυρτες (σύνηθες παράδειγμα κατάληξη Αποστόλου)
Προσωπικώς το βρίσκω αναίτιο και ενοχλητικό καθώς χαλάει το ρυθμό της ακολουθίας. Ποια είναι η γνώμη σας; Το εφαρμόζει κανείς άλλος;
Γενικώς νομίζω πως οι καταλήξεις έχουν καθαρά πρακτικό σκοπό την προετοιμασία του ιερέα και την αποφυγή χασμωδίας, ως εκ τούτου δεν πρέπει να γίνονται ευκαίρως ακαίρως και να μην είναι πολύ μακρόσυρτες (σύνηθες παράδειγμα κατάληξη Αποστόλου)