Συγνώμη κ. Βαγγέλη για την καθυστέρηση, ήμουν εκτός.
Απ' ότι ξέρω, οι νέοι σήμερα, όπως φαντάζομαι και πάντα, έχουν σαν πρότυπα εκτός απ' τους δασκάλους τους για τον κόπο που κατέβαλαν να τους μάθουν κάποια πράγματα, τους παλαιότερους ψάλτες όπως πχ. τον Ναυπλιώτη, τον δ. Φιρφιρή, τον Πρίγγο κλπ.
Συμφωνώ απόλυτα ότι δεν υπάρχει τρόπος να μάθει να ψάλλει κανείς εκτός αναλογίου. Τα ωδεία είναι ανάγκη του σημερινού τρόπου ζωής.
Αν ρωτάτε για μένα, από παιδάκι ξεκίνησα μαθήματα στην ενορία μου και παρακολουθούσα στο αναλόγιο. Μου εμπιστεύθηκαν αναλόγιο σε διάφορους Ναούς, από 18 χρόνων. Η μόνη επαφή με το ωδείο, ήταν στις διπλωματικές εξετάσεις. [Στο θέμα της εξωτερικής μουσικής, η παρακολούθηση στο ωδείο είναι απαραίτητη.] Πάντως, ό,τι περισσότερο ωφελήθηκα και ωφελούμαι, είναι απ' τις εμπειρίες με μεγάλους ψάλτες.
Συμφωνώ ότι υπάρχει ανακολουθία θεωρίας-πράξης. Ιδιαίτερα στους λεγόμενους παραδοσιακούς, οι περισσότεροι απ' τους οποίους στην πράξη ψάλλουν ευρωπαϊκά [και ορθοφωνητικά], και έχουν τεράστιες διαφορές μεταξύ τους. Ίσως να εστιάζουν αλλού.
σημ.
Δεν φαντάστηκα ότι το να επισημάνω ότι συμφωνώ με μια φράση άλλου, θα μας έβγαζε τόσο εκτός θέματος. Αφού συμμετέχει και ο συντονιστής πάντως, κάλά πάμε