Επιμένω στο προηγούμενο ποστ μου.
Αγαπητέ Γιάννη, που σε εκτιμώ (έχουμε γνωριστεί και συμφάγει μάλιστα) και διαβάζω τις αναρτήσεις σου με προσοχή, ποια είναι ακριβώς η άρθρωση της όπερας; Ποιάς όπερας; Ποιας εποχής;
Ποιας γλώσσας; Ίδια άρθρωση έχει η γερμανική γλώσσα, ίδια η γαλλική, ίδια η ιταλική; Κατ' επέκταση ίδια η ελληνική;;;
Έχετε πέσει στην παγίδα του κ. Γεωργούδη και απαντάτε σε πράγματα ανυπόστατα και αναφέρεστε σε πράγματα ανύπαρκτα. Οποιοσδήποτε έχει ασχοληθεί έστω και λίγο αλλά σοβαρά και με τα δύο είδη (σχηματικός κι αυτός ο διαχωρισμός) καταλαβαίνει ότι όλη η κουβέντα δεν έχει ουσιαστικά αντικείμενο. Θα επικαλεστώ το παράδειγμα του τελευταίου τιτάνα των Πατριαρχείων, Λεωνίδα Αστέρη. Χωρίς άλλα λόγια. Ο άνθρωπος έδειξε τόσα χρόνια με το παράδειγμά του τι εστί σύνθεσις (και ουχί συγκρητισμός) πολλών επιμέρους διδαχών και παραδόσεων. Και πώς όλα αυτά εργάζονται και συν-εργάζονται για να εκτελεστεί η ανατολική μονόφωνη εκκλησιαστική μουσική. Ακούστε μόνο το "Εις πολλά", αναλογιστείτε έτος και ακολουθία και παρατηρείστε τι ακριβώς κάνει, και την παραμικρή κίνηση, και το "παραμέρισμα" του κανονάρχου, και την παραμικρή σύσπαση των μυών... Όλα είναι υπολογισμένα στην απόλυτη λεπτομέρεια, τίποτα δεν είναι τυχαίο, όπως σε όλους τους μεγάλους...
https://www.youtube.com/watch?v=lo-DGsIR_rA#t=55m10s
Ου χρείαν έχομεν άλλων μαρτύρων.
Φυσικά δεν διαφωνούμε, απλώς είναι, κατά τη γνώμη μου, άσκοπο να αναλωνόμαστε σε αντίκρουση φτιαχτής επιχειρηματολογίας.
Λοιπόν, τι είναι ο Αστέρης; Ανατολικός ή Δυτικός;