ilias nektarios
Παλιο-μέλος... και μισό!
Το αυτό:
https://youtu.be/JgRY56F_9CM
ισχύει και για σένα... Αλλά όσα δεν φτάνει φαίνεται η αλεπού,τα κάνει κρεμαστάρια....:wink:
«Καθαρή άρθρωση» στο πατριαρχικό ύφος
- Thread starter psaltakos
- Start date
Το αυτό:
https://youtu.be/JgRY56F_9CM
ισχύει και για σένα... Αλλά όσα δεν φτάνει φαίνεται η αλεπού,τα κάνει κρεμαστάρια....:wink:
vaiacum
Ποιος είπε ότι ο Δημήτρης Μητροπάνος δεν ζει πια;;
Βουτυρο στο ψωμί του κ. Γεωργούδη... Τι ακριβώς να δει και να ακούσει;;; Ένα απροσδιόριστο φωνήεν σε ανατολίτικο αμανέ;;;; Γνωρίζοντας το κείμενο, δυσκολεύτηκα να καταλάβω σε ποιο σημείο είναι ο Χρύσανθος...Ατυχές το παράδειγμα, αν και δεν το χρησιμοποιήσατε σαν παράδειγμα αλλά σαν υπόδειγμα!!!!
domesticus
Lupus non curat numerum ovium
Ἡ συνάδελφος ἔδωσε μιὰ καλὴ ἑρμηνεία στὸ μέλος τοῦ Καλογήρου, χωρὶς τὸ συναισθηματικὸ ψάλσιμο, ποὺ συνήθως ἀκοῦμε ἀπὸ γυναῖκες καὶ ἀπὸ κάποιους ἄνδρες δυστυχῶς, ἀλλὰ μὲ ὠραῖο στιβαρὸ τρόπο. Λίγο νεῦρο ἤθελε μόνο.
Νομίζεις πὼς ἡ συνάδελφος πῆρε πένσα κι «ἔστριβε» τὰ φωνήεντα; Ρώτησέ την ποιὰ ἀκούσματα ἔχει καὶ ἀκολουθεῖ καὶ ἴσως νὰ καταλάβεις.
Αὺτὸ εἶναι τὸ πρόβλημα ὅποιου μαθαίνει ἐγκεφαλικὰ, προσπαθεῖ νὰ μετατρἐψει τὰ ἀκούσματα σὲ ἐξισώσεις, ἀλλὰ δὲν εἶναι ἔτσι κι ἁπλὰ μὲνει μὲ τὴν ... ἁπορία, τὶ βρίσκουμε οἱ ὑπόλοιποι σὲ ψαλτικὴ, ὅπως τῆς συναδέλφου κ. Βετουλάκη. Δὲν εἶναι τυχαῖο πὼς τὴν ἀποκαλῶ συνάδελφο, σὲ ἀντίθεση μὲ ἄλλες συζητησεις ἐξ ἀφορμῆς τῆς Νεκταρίας Καραντζῆ, ποὺ παρὰ τὴν μουσικὴ της παιδεία, διπλώματα, ὠδεία, πιάνα, ἁρμονίες κλπ. ἡ ψαλτική της εἶναι ἴδια μὲ τοῦ Γαϊτάνου, ἀμελητέα καὶ ἀνυπόφορη, ἑκτὸς ἀπὸ ὅσους συγκινοῦνται κλαυθμηρίζοντας ἐνθυμούμενοι τὶς ἁμαρτίες των κι ὅταν τοὺς λὲς τράβα στὸν πνευματικὸ νὰ ταπεινωθεῖς κι ἀναπαυθεῖς πραγματικά, σὲ κυττάζει περίεργα καὶ φεύγει καλπάζοντας στὸ ... ἡλιοβασίλεμα.
ilias nektarios
Παλιο-μέλος... και μισό!
Μάλλον δεν ακούτε καλά....
Έγινε αναφορά από τον κο Γιάννη προηγουμένως για ντοπιολαλιά (που των βορειοελλαδιτών και αν είναι ιδιαίτερη...) αλλά πού να διαβάσετε τα μηνύματα...
σας έχει αφήσει η δυτικολαγνεία;....
Αν δυσκολευτήκατε,αυτό είναι θέμα δικό σας...:wink:
Παράδειγμα...υπόδειγμα.... όπως θέλετε το εκλαμβάνετε...
Greekψαλτης
Ψαλῶ τῶ Θεῶ μου, ἕως ὑπάρχω.
Με συγχωρείτε, αλλα απο πότε είναι απαραίτητο στοιχείο για τους Ιεροψάλτες της Ορθοδόξου Εκκλησίας να γνωρίζουν την Δυτική μουσική, πέραν απο βασικές αρχές ορθοφωνίας-φωνητικής, κοινές για όλους που όπως είχε πεί (κ' για πολλοστη φορά μεταφέρω εδω) ο Αρχοντας κ. Αστέρης, κ' αυτά ήταν δικά μας κάποτε κ' τα χάσαμε!
Επίσης, αν μιλήσουμε για παγκόσμια μουσική με την έννοια φυσικά όχι το πόσο διαδεδομένη είναι αλλα ως προς τη γνησιότητα της κ' το κατα πόσο προηγείται ιστορικά, τότε αυτή δεν είναι άλλη απο την δική μας Ελληνική-Εκκλησιαστική Μουσική! Εϊναι πράγματα γνωστά αυτά κ. Γεωργούδη κ' εσείς με τις σπουδές που έχετε τα γνωρίζετε καλύτερα!
Συμφωνώ κ' λυπάμαι που προσωπικά όταν είχα τη δυνατότητα δεν παρακολούθησα μαθήματα λόγω της λανθασμένης αντίληψης που υπάρχει επι του θέματος. Βέβαια χρειάζεται προσοχή όπως έχει αναφερθεί πολλές φορές. Σας παρέπεμψα όμως στο μνμ μου στο αντίστοιχο θέμα για να σας αποδείξω πως οι ψάλτες της Πόλης είχαν ολοκληρωμένες σπουδές διότι αφήσατε να εννοηθεί οτι δεν ήξεραν ν'ανοίγουν το στόμα τους σε οτι αφορά την ορθοφωνία. Εαν πάλι κατάλαβα λάθος σας ζητώ συγγνώμη, πάντως η μαρτυρία του κ. Μαφίδη είναι ιδιαιτέρως διαφωτιστική!
Απο'κει κ' πέρα κ. Γεωργούδη καλό ειναι να μη φανατιζόμαστε διότι προσωπικά δεν είπα κάτι το διαφορετικό απο αυτά που μας αναφέρετε (κ' καλά κάνετε) γύρω απο το θέμα της φωνητικής, αλλά πρέπει να υπάρχει κ' η ανάλογη διάκριση στα επιμέρους τεχνικά ζητήματα. Όπως κ' να το κάνουμε, πέραν απο τις κοινές βασικές αρχές υπάρχουν κ' τεχνικές που αφορούν τα επιμέρους είδη μουσικής!
Δια του λόγου το αληθές: https://www.youtube.com/watch?v=Cu08Sf1T90w
Πηγαίνετε στο 21:16 όπου ο κ. Δημοσθένης Φιστουρής, Δρ Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, κάνει λόγο για εναν μεγάλο (τον μεγαλύτερο, όπως αναφέρει) Τούρκο ερμηνευτη με σπουδές φωνητικής στο Παρίσι! Σας θυμίζει ως προς την έκφραση τενόρο ή κάτι ανάλογο? Οχι φυσικά! Κ' αυτο διότι έκανε το αυτονόητο, δηλ κράτησε κ' εφάρμοσε τις γνώσεις περι τεχνικής που πραγματικά χρειαζόταν κ' τίποτε παραπάνω το οποίο δεν είχε καμία πρακτική αξία (κ' επομένως επιζήμιο) στο είδος της μουσικής που υπηρετεί!
Είναι απλά τα πράγματα, σε σημείο που ακόμη κ' ένας άσχετος γύρω απο τη φωνητική-ορθοφωνία (όπως ο γράφων) μπορεί ν'αντιληφθεί! Το πρόβλημα όμως κάποιες φορές δεν είναι η γνώση την οποία κατέχουμε ή όχι, αλλα το αν πραγματικά έχουμε πνεύμα μαθητείας (το οποίο δεν καθορίζεται φυσικά απο τον αριθμό των πτυχίων, καθώς όπως έλεγε κ' ο μεγάλος Ελληνας φιλόσοφος Σωκράτης, "Γηράσκω αεί διδασκόμενος") κ' ανοιχτό μυαλό πέρα απο αγκυλώσεις οι οποίες μας οδηγούν σε λάθος δρόμο κ' δεν μας αφήνουν να δούμε ακόμη κ' τα προφανή!
Last edited:
vaiacum
Ποιος είπε ότι ο Δημήτρης Μητροπάνος δεν ζει πια;;
Αλίμονο...Περστκά μου!!!
Ε όχι δα!!! Διαλέξτε τι από τα δυό είναι, και ξανασυζητάμε.
Greekψαλτης
Ψαλῶ τῶ Θεῶ μου, ἕως ὑπάρχω.
Αν παρακολουθήσουμε Luciano Pavarotti, ο οποίος ήταν λυρικός τενόρος (με πιο κλειστα φωνητικά, για τα δεδομένα πάντα της όπερας) κ' Franco Corelli ο οποίος ήταν δραματικός τενόρος (αν τον έβαζες κοντά στο αυτί σου έχανες decibel), καταλαβαίνουμε τη διαφορά κ' διαπιστώνουμε του λόγου το αληθές.:wink:
Κων/νος Βαγενάς
Κωνσταντίνος
Παρακολουθούμε ανθρώπους με βυζαντινή μουσική παιδεία να μιλούν για ευρωπαϊκή μουσική και ανθρώπους με ευρωπαϊκή μουσική παιδεία να μιλούν για βυζαντινή μουσική.
Greekψαλτης
Ψαλῶ τῶ Θεῶ μου, ἕως ὑπάρχω.
Μα καλά φίλε Κωνσταντίνε, δεν γνωρίζεις οτι η μουσική είναι παγκόσμια γλώσσα?Παρακολουθούμε ανθρώπους με βυζαντινή μουσική παιδεία να περιγράφουν την ευρωπαϊκή μουσική και ανθρώπους με ευρωπαϊκή μουσική παιδεία να περιγράφουν τη βυζαντινή μουσική.
Αγαπητέ μου δεν καταλάβατε αυτό που έγραψα ,όταν λέμε <<ανοίγουμε>>δεν εννοούμε μόνο εξωτερικά κατεβάζοντας την κάτω γνάθο που πρέπει να είναι πάντα χαλαρή αλλά κυρίως εσωτερικά σηκώνοντας την υπερώα και την γλώσσα κάτω χαλαρή ,το εξωτερικό άνοιγμα στα α και ο κυρίως εξαρτάται από την κατασκευή του κάθε ανθρώπου γιατί σε ορισμένους το υπερβολικό άνοιγμα πάει την φωνή <<πίσω>>στο λαιμό ,όμως ο κανόνας είναι το στόμα ανοιχτό ,το λεει και ο ύμνος:ανοίξω το στόμα μου (αστειεύομαι)!!!
Παρακολουθούμε ανθρώπους με βυζαντινή μουσική παιδεία να μιλούν για ευρωπαϊκή μουσική και ανθρώπους με ευρωπαϊκή μουσική παιδεία να μιλούν για βυζαντινή μουσική.
Το άριστον θα είναι να υπάρχει σφαιρική και ολοκληρωμένη μουσική παιδεία με σαφή διαχωρισμό και διάκριση στα διάφορα στυλ ,το ύφος ελληνιστί!!Δυστυχώς η ημιμάθεια και η προπέτεια στους ψαλτικούς κύκλους γίνεται κανόνας !!
Βασίλειος Γεωργούδης πρωτοψάλτης σολιστ βαρύτονος -πιανίστας καθηγητής μουσικός
tsak77
Χρῆστος Τσακίρογλου
Ἡ ἱστορία ἔχει ἐπίσης δείξει φιλήσυχους οἰκογενειάρχες νὰ πιάνουν τὰ ὅπλα. Δράση καὶ ἀντίδραση you know.Παρακολουθούμε ανθρώπους με βυζαντινή μουσική παιδεία να μιλούν για ευρωπαϊκή μουσική και ανθρώπους με ευρωπαϊκή μουσική παιδεία να μιλούν για βυζαντινή μουσική.
Πρώτα κύριε να μάθετε τρόπους που όπως φαίνεται έχετε..μουλαρίσιους ,και δεύτερον να πείτε στο φορουμ ποιος είστε ,τι μουσικες σπουδές έχετε κάνει ,αν ειστε επαγγελματίας κανονικά διορισμένος ψάλτης και πόσα χρόνια ψάλλετε (εγώ 35 κανονικος διορισμένος ψάλτης απο 15 ετών) ,όταν τα απαντήσετε και διορθώσετε τους τρόπους σας ίσως σας απαντήσω.....Βγάλε καλύτερα τις παρωπίδες του μουλαριού... άκου και δες:-1:48:14
https://youtu.be/JgRY56F_9CM
Τον ανέφερε ο κος Γιάννης προηγουμένως...
Σου εξηγούν κάποια πράγματα οι συνάδελφοι που τα ξέρουν καλύτερα και από μένα και από σένα για το Πατριαρχικό ύφος και εσύ συνεχίζεις,όχι μόνο το βιολί σου,αλλά και την αναίσχυντη επίθεση σε βάρος τους!...
Θα σου πρότεινα να περιοριστείς στα της Ευρωπαικής(και όχι παγκόσμιας...) μουσικής και άσε εμας να τραβάμε τον δρόμο μας, έστω και...λανθασμένα κατά την γνώμη σου,βέβαια.... Και άμα...ξεμπλοκαριστείς,εδώ θα είμαστε και πάλι...
Βασίλειος Γεωργούδης πρωτοψάλτης -χοράρχης σολιστ βαρυτονος της ερτ-πιανιστας καθηγητής μουσικής
Greekψαλτης
Ψαλῶ τῶ Θεῶ μου, ἕως ὑπάρχω.
κ. Τσακίρογλου, ακραίο το παράδειγμά σας! Μεσα απο ενα είδος μουσικης μπορείς κάλλιστα να κατανοήσεις (ως προς θέματα μουσικής κ' όχι αισθητικής, όπου τα πράγματα είναι ως επι το πλείστον υποκειμενικά) εν μέρει κάποιο άλλο είδος κ' να εκφράσεις -με επιφύλαξη κ' πνεύμα διαλόγου πάντα- κάποιες απόψεις, χωρίς να υπεισέρχεσαι σε θέματα ουσίας (απαντώ κ' στον κ. Βαγενά), εξ'ού κ' η γνωστή φράση την οποία παρέθεσα παραπάνω. Τους ξερόλες να φοβάστε!
Last edited:
Λέτε συνέχεια για επίσημη ελληνική προφορά, ελληνικό ύφος κλπ. Ρωτάτε από πού έμαθαν την άρθρωση οι Πολίτες θεωρώντας ορθή άρθρωση αυτή της όπερας και μόνο, γιατί έτσι ψάλλετε στην Αθήνα. Είστε τοπικιστής σε βαθμό υπερβολικό! Η Κωνσταντινούπολη ήταν η Βασιλεύουσα, ήταν η πρωτεύουσα και του Οθωμανικού κράτους, ήταν το μουσικό κέντρο που πήγαν οι απανταχού ψάλτες για να σπουδάσουν τη νέα μέθοδο, ήταν και αυτή που έπεμψε τον Ψάχο στην Αθήνα. Η Βόρεια Ελλάδα υφολογικά με αυτήν είχε και έχει συγγένεια, λόγω και των πολλών προσφύγων που ήρθαν από εκεί αλλά και ανθρώποων που σπούδασαν εκεί. Γιατί να τα κλωτσίσουμε αυτά και να εφαρμόσουμε την προσπάθεια των Αθηναίων για τεχνητή κάθαρση της μουσικής βάσει δυτικών προτύπων και να μην κρατήσουμε αυτό που θεωρούμε παράδοσή μας;
Ακόμη, μάθετε ότι ο μέγας Πρίγγος έκανε φωνητική. Εφιστούσε, όμως, κατά τα λεγόμενα του Τσατσαρώνη, την προσοχή των μαθητών του στο να μην αλλάξουν την τοποθέτηση χάριν της φωνητικής για να μη χάσουν το βυζαντινό τους ηχόχρωμα.
Ακόμη, μάθετε ότι ο μέγας Πρίγγος έκανε φωνητική. Εφιστούσε, όμως, κατά τα λεγόμενα του Τσατσαρώνη, την προσοχή των μαθητών του στο να μην αλλάξουν την τοποθέτηση χάριν της φωνητικής για να μη χάσουν το βυζαντινό τους ηχόχρωμα.
ilias nektarios
Παλιο-μέλος... και μισό!
Koίτα καλύτερα τους δικούς σου τρόπους,όπου συνάδελφος, σου τους υπενθύμισε πιο πάνω, (μνμ 49 και μνμ 20) μπας και αλλάξεις ρώτα,αλλά στου κουφού την πόρτα...
ΥΓ: Λογαριασμό δεν δίνω σε κανέναν για το ποιος είμαι και επειδή μας έχεις πρήξει τα .... αυτιά με τις συνεχώς επικαλούμενες μεγαλειώδεις σπουδές σου,λες και οι υπολοιποι,τώρα ξεφυτρώσαμε,να ξέρεις οτι μερικούς σαν και εσένα που προσβάλλουν το Ψ και τους συναδέλφους μου τους έχω να μου γυαλίζουν το αναλόγιο και τον τονοδότη μου!!...
Και ύστερα από αυτα που είπα ζητώ συγγνώμη από τους διαχειριστές οι οποιοι αν θέλουν,μπορούν να με διαγράψουν...
Τάσος Μπόκος
Παλαιό Μέλος
(Επειδή θίχτηκαν κάποια σχετικά θέματα: )
Μουσική - Κοινωνία - Εκπαίδευση
Συγγραφείς: Κρίστοφερ Σμωλ
Περιγραφή:
Είναι ίσως το πιο πρωτότυπο και πολυσυζητημένο βιβλίο για τη μουσική που κυκλοφόρησε τα τελευταία χρόνια. Ο συγγραφέας του υποστηρίζει ότι η μουσική παράδοση της δυτικής κοινωνίας έχει αποστεωθεί, ότι η μουσική αυτής της παράδοσης ακούγεται κάτω από τεχνητές συνθήκες κι ότι, όσο περνάει ο καιρός, η επίδραση που ασκεί στη σύγχρονη ζωή γίνεται όλο και μικρότερη, ανεξάρτητα από την ικανοποίηση που μπορεί να προσφέρει σε μια μικρή ελίτ. Σε αντιπαράθεση εξετάζει τον τελείως διαφορετικό ρόλο που έχει η μουσική στην Ασία, στην Αφρική και σε άλλους λιγότερο βιομηχανοποιημένους πολιτισμούς, όπου ολόκληρα χωριά και κοινότητες συμμετέχουν άμεσα στην μουσική δημιουργία κι όπου η μουσική δεν αποτελεί μια τεχνητή, στυλιζαρισμένη όαση, έξω από την καθημερινή ζωή, αλλά ένα ουσιαστικό κομμάτι της καθημερινής εμπειρίας του ανθρώπου. Επιχειρώντας μια ριζοσπαστική ανάλυση της μουσικής ιστορίας και των στυλ των τελευταίων 400 χρόνων οδηγείται σε νέα συμπεράσματα και υποστηρίζει πως τόσο η τωρινή φύση όσο και οι μελλοντικές προοπτικές μιας κοινωνίας μπορούν να γίνου αντιληπτές μέσα από τη μουσική της και πως οι αλλαγές στους τρόπους της μουσικής έκφρασης μπορούν να έχουν άμεση επίδραση στην ίδια την κοινωνία. Ο συγγραφέας εξετάζει συνθέτες και μουσικές σχολές που παραμένουν συχνά άγνωστες στους σύγχρονους μουσικούς και φιλόμουσους, όπως η πρώιμη αμερικανική μουσική του William Bilings, οι πειραματισμοί του Harry Partch και οι μουσικές του Μπαλί και της Αφρικής. Επικρίνει συχνά με αυστηρότητα τους σύγχρονους μουσικούς θεσμούς που, όπως πιστεύει, έχουν προδώσει τους στόχους που κάποτε προσπάθησαν να θεσπίσουν οι καλύτεροι σύγχρονοι συνθέτες. Πάνω απ όλα επικρίνει το σημερινό ρόλο που έχει η μουσική στην εκπαίδευση και διατυπώνει με σαφήνεια τις απόψεις του για τις αλλαγές που πρέπει να επέλθουν ώστε να ξαναγίνει η μουσική προσιτή και να ξαναποκτήσει την σημασία της για τον άνθρωπο. Ταυτόχρονα το βιβλίο αυτό αποτελεί μια νέα κοινωνιολογία της μουσικής και μια γοητευτική εξερεύνηση των διαφόρων μουσικών παραδόσεων της ανθρωπότητας και των διαφορετικών λειτουργιών που έχει η μουσική σε κάθε μία από αυτές. Είναι ένα βιβλίο που δεν απευθύνεται σε ειδικούς αλλά που είναι προσιτό σε κάθε καλλιεργημένο αναγνώστη. Οι εκδότες του πιστεύουν ότι θα επηρεάσει έντονα τους τρόπους της μουσικής σκέψης και διδασκαλίας του μέλλοντος.
Μουσική - Κοινωνία - Εκπαίδευση
Συγγραφείς: Κρίστοφερ Σμωλ
Περιγραφή:
Είναι ίσως το πιο πρωτότυπο και πολυσυζητημένο βιβλίο για τη μουσική που κυκλοφόρησε τα τελευταία χρόνια. Ο συγγραφέας του υποστηρίζει ότι η μουσική παράδοση της δυτικής κοινωνίας έχει αποστεωθεί, ότι η μουσική αυτής της παράδοσης ακούγεται κάτω από τεχνητές συνθήκες κι ότι, όσο περνάει ο καιρός, η επίδραση που ασκεί στη σύγχρονη ζωή γίνεται όλο και μικρότερη, ανεξάρτητα από την ικανοποίηση που μπορεί να προσφέρει σε μια μικρή ελίτ. Σε αντιπαράθεση εξετάζει τον τελείως διαφορετικό ρόλο που έχει η μουσική στην Ασία, στην Αφρική και σε άλλους λιγότερο βιομηχανοποιημένους πολιτισμούς, όπου ολόκληρα χωριά και κοινότητες συμμετέχουν άμεσα στην μουσική δημιουργία κι όπου η μουσική δεν αποτελεί μια τεχνητή, στυλιζαρισμένη όαση, έξω από την καθημερινή ζωή, αλλά ένα ουσιαστικό κομμάτι της καθημερινής εμπειρίας του ανθρώπου. Επιχειρώντας μια ριζοσπαστική ανάλυση της μουσικής ιστορίας και των στυλ των τελευταίων 400 χρόνων οδηγείται σε νέα συμπεράσματα και υποστηρίζει πως τόσο η τωρινή φύση όσο και οι μελλοντικές προοπτικές μιας κοινωνίας μπορούν να γίνου αντιληπτές μέσα από τη μουσική της και πως οι αλλαγές στους τρόπους της μουσικής έκφρασης μπορούν να έχουν άμεση επίδραση στην ίδια την κοινωνία. Ο συγγραφέας εξετάζει συνθέτες και μουσικές σχολές που παραμένουν συχνά άγνωστες στους σύγχρονους μουσικούς και φιλόμουσους, όπως η πρώιμη αμερικανική μουσική του William Bilings, οι πειραματισμοί του Harry Partch και οι μουσικές του Μπαλί και της Αφρικής. Επικρίνει συχνά με αυστηρότητα τους σύγχρονους μουσικούς θεσμούς που, όπως πιστεύει, έχουν προδώσει τους στόχους που κάποτε προσπάθησαν να θεσπίσουν οι καλύτεροι σύγχρονοι συνθέτες. Πάνω απ όλα επικρίνει το σημερινό ρόλο που έχει η μουσική στην εκπαίδευση και διατυπώνει με σαφήνεια τις απόψεις του για τις αλλαγές που πρέπει να επέλθουν ώστε να ξαναγίνει η μουσική προσιτή και να ξαναποκτήσει την σημασία της για τον άνθρωπο. Ταυτόχρονα το βιβλίο αυτό αποτελεί μια νέα κοινωνιολογία της μουσικής και μια γοητευτική εξερεύνηση των διαφόρων μουσικών παραδόσεων της ανθρωπότητας και των διαφορετικών λειτουργιών που έχει η μουσική σε κάθε μία από αυτές. Είναι ένα βιβλίο που δεν απευθύνεται σε ειδικούς αλλά που είναι προσιτό σε κάθε καλλιεργημένο αναγνώστη. Οι εκδότες του πιστεύουν ότι θα επηρεάσει έντονα τους τρόπους της μουσικής σκέψης και διδασκαλίας του μέλλοντος.
Last edited:
Κων/νος Βαγενάς
Κωνσταντίνος
Επιμένω στο προηγούμενο ποστ μου.
Αγαπητέ Γιάννη, που σε εκτιμώ (έχουμε γνωριστεί και συμφάγει μάλιστα) και διαβάζω τις αναρτήσεις σου με προσοχή, ποια είναι ακριβώς η άρθρωση της όπερας; Ποιάς όπερας; Ποιας εποχής; Ποιας γλώσσας; Ίδια άρθρωση έχει η γερμανική γλώσσα, ίδια η γαλλική, ίδια η ιταλική; Κατ' επέκταση ίδια η ελληνική;;;
Έχετε πέσει στην παγίδα του κ. Γεωργούδη και απαντάτε σε πράγματα ανυπόστατα και αναφέρεστε σε πράγματα ανύπαρκτα. Οποιοσδήποτε έχει ασχοληθεί έστω και λίγο αλλά σοβαρά και με τα δύο είδη (σχηματικός κι αυτός ο διαχωρισμός) καταλαβαίνει ότι όλη η κουβέντα δεν έχει ουσιαστικά αντικείμενο. Θα επικαλεστώ το παράδειγμα του τελευταίου τιτάνα των Πατριαρχείων, Λεωνίδα Αστέρη. Χωρίς άλλα λόγια. Ο άνθρωπος έδειξε τόσα χρόνια με το παράδειγμά του τι εστί σύνθεσις (και ουχί συγκρητισμός) πολλών επιμέρους διδαχών και παραδόσεων. Και πώς όλα αυτά εργάζονται και συν-εργάζονται για να εκτελεστεί η ανατολική μονόφωνη εκκλησιαστική μουσική. Ακούστε μόνο το "Εις πολλά", αναλογιστείτε έτος και ακολουθία και παρατηρείστε τι ακριβώς κάνει, και την παραμικρή κίνηση, και το "παραμέρισμα" του κανονάρχου, και την παραμικρή σύσπαση των μυών... Όλα είναι υπολογισμένα στην απόλυτη λεπτομέρεια, τίποτα δεν είναι τυχαίο, όπως σε όλους τους μεγάλους...
https://www.youtube.com/watch?v=lo-DGsIR_rA#t=55m10s
Ου χρείαν έχομεν άλλων μαρτύρων.
Φυσικά δεν διαφωνούμε, απλώς είναι, κατά τη γνώμη μου, άσκοπο να αναλωνόμαστε σε αντίκρουση φτιαχτής επιχειρηματολογίας.
Λοιπόν, τι είναι ο Αστέρης; Ανατολικός ή Δυτικός;
Σε ευχαριστώ , Κωνσταντίνε, για το μήνυμά σου! Ο Τσατσαρώνης λέει πως η φωνή στην ψαλτική, κατά τον Πρίγγο, κατευθύνεται προς την άνω υπερώα. Το ίδιο περίπου λέει και ο Νεραντζής, ότι κάθε μουσική έχει την τοποθέτησή της και ότι η φωνή στην ψαλτική πρέπει να χτυπάει πίσω στον ουρανίσκο. Από εκεί και πέρα, σύνθεση των στοιχείων σε μικρό ή μεγάλο βαθμό διαμορφώνουν το ιδιαίτερο ηχόχρωμα και ύφος του κάθε ψάλτη. Φαντάζομαι πως κι εσύ έχεις υπ' όψιν σου πολυσπουδασμένους τενόρους που, αν και ξεκίνησαν με την ψαλτική και επικαλούνται μεγάλους δασκάλους, αδυνατούν να δώσουν βυζαντινό ηχόχρωμα στις εκτελέσεις τους και μεταβάλλουν τα βυζαντινά μέλη αε άριες (νομίζω πως καταλαβαίνεις πού αναφέρομαι, δε χρειάζεται να κατονομάσουμε). Αν θυμάσαι, κι εγώ έχω υποστηρίξει τη φωνητική ως απαραίτητη, αλλά τα πάντα θέλουν διάκριση. (Για την κόρη του Μανέα είχε γραφτεί ότι έκανε διεθνή καριέρα στο λυρικό τραγούδι και ότι όλους εντυπωσίαζε η ιδιαίτερη τοποθέτησή τηςΕπιμένω στο προηγούμενο ποστ μου.
Αγαπητέ Γιάννη, που σε εκτιμώ (έχουμε γνωριστεί και συμφάγει μάλιστα) και διαβάζω τις αναρτήσεις σου με προσοχή, ποια είναι ακριβώς η άρθρωση της όπερας; Ποιάς όπερας; Ποιας εποχής; Ποιας γλώσσας; Ίδια άρθρωση έχει η γερμανική γλώσσα, ίδια η γαλλική, ίδια η ιταλική; Κατ' επέκταση ίδια η ελληνική;;;
Έχετε πέσει στην παγίδα του κ. Γεωργούδη και απαντάτε σε πράγματα ανυπόστατα και αναφέρεστε σε πράγματα ανύπαρκτα. Οποιοσδήποτε έχει ασχοληθεί έστω και λίγο αλλά σοβαρά και με τα δύο είδη (σχηματικός κι αυτός ο διαχωρισμός) καταλαβαίνει ότι όλη η κουβέντα δεν έχει ουσιαστικά αντικείμενο. Θα επικαλεστώ το παράδειγμα του τελευταίου τιτάνα των Πατριαρχείων, Λεωνίδα Αστέρη. Χωρίς άλλα λόγια. Ο άνθρωπος έδειξε τόσα χρόνια με το παράδειγμά του τι εστί σύνθεσις (και ουχί συγκρητισμός) πολλών επιμέρους διδαχών και παραδόσεων. Και πώς όλα αυτά εργάζονται και συν-εργάζονται για να εκτελεστεί η ανατολική μονόφωνη εκκλησιαστική μουσική. Ακούστε μόνο το "Εις πολλά", αναλογιστείτε έτος και ακολουθία και παρατηρείστε τι ακριβώς κάνει, και την παραμικρή κίνηση, και το "παραμέρισμα" του κανονάρχου, και την παραμικρή σύσπαση των μυών... Όλα είναι υπολογισμένα στην απόλυτη λεπτομέρεια, τίποτα δεν είναι τυχαίο, όπως σε όλους τους μεγάλους...
https://www.youtube.com/watch?v=lo-DGsIR_rA#t=55m10s
Ου χρείαν έχομεν άλλων μαρτύρων.
Φυσικά δεν διαφωνούμε, απλώς είναι, κατά τη γνώμη μου, άσκοπο να αναλωνόμαστε σε αντίκρουση φτιαχτής επιχειρηματολογίας.
Λοιπόν, τι είναι ο Αστέρης; Ανατολικός ή Δυτικός;