Χθες, 24η Φεβρουαρίου (άσχετο ποίου ...έτους) εορτάζεται "η πρώτη και δευτέρα Εύρεσις της Τιμίας Κεφαλής του Προδρόμου" και έτυχε η εορτή αυτή να τελείται σε ημέρα Κυριακή. Μικρός, τότε εγώ, στις πρώτες τάξεις του Στ' Γυμνασίου Αρρένων Αθηνών και έτυχε η εν λόγω εορτή να είναι σε ημέρα Κυριακή. Το Σάββατο το απόγευμα, με πήρε μαζί του ο θείος μου Πέτρος και πήγαμε στην εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονος Ιλισσού, στον οποίο Προϊστάμενος ήταν ένας σπουδαίος κληρικός, ο π. Σπυρίδων Σγουρόπουλος, πολλοί μάλιστα τον κατατάσσουν στους 4-5 πρώτους έλληνες κληρικούς του 20ού αιώνος, ο οποίος ήταν και ο Πνευματικός του θείου μου, για να παρακολουθήσουμε τον Εσπερινό. Στον ίδιο Ναό ήταν διορισμένος και ένας ιερέας, ο π. Ιωάννης, Δ΄ κατηγορίας μεν, αλλά ευσεβής, απλός και καλός άνθρωπος. Έτυχε, λοιπόν, να "κάνει" τον Εσπερινό ο πατήρ Ιωάννης. Στο Ιερό παρευρίσκετο και ο π. Σπυρίδων και εμείς οι δύο, ο θείος μου και εγώ. Κατά την απόλυση ο π. Ιωάννης εμνημόνευσε και τα εξής (είμαι βέβαιος ότι ήδη το φαντάζεσθε): "... η εύρεσις της πρώτης και δευτέρας κεφαλής...". Οπότε , ο π. Σπυρίδων, χαμογελώντας, ψιθύρισε: "Γιατί παπα-Γιάννη; λερναία ύδρα ήταν ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος;" Και στη συνέχεια εξήγησε στον π. Ιωάννη το σφάλμα του, με ηρεμία και γλυκύτητα! Ο Θεός να τους αναπαύει και τους τρεις!