Κ
Κωσταντής1
Guest
Φωνὴ καθαρή, λεία, χωρὶς "γρέζι". Δηλαδὴ 1) Δὲν θυμίζει ἀνατολή, ὅπου ὁ ἔνρινος τρόπος ψαλμῴδησης ἔχει ἤδη κάτι σὰν "γρέζι" καὶ ἤδη κάτι "μεταλλικό". Στὸ βιβλίο τοῦ Βιγιωτώ, ποὺ μεταφέρει τὰ τῆς ὀρθόδοξης ψαλτικῆς ἀπὸ τῆν Ἀλεξάνδρεια τοῦ τέλους τοῦ 18ου αἰῶνα, ὁ ἐκεῖ πρωτοψάλτης τὸ πρῶτο πρᾶγμα ποὺ μαθαίνει στοὺς δύο Γάλλους "μουσικολόγους" εἶναι νὰ ὑποτονθορί (ύ) ζουν. 2) Δὲν θυμιζει χειρώνακτα, ποὺ βραχναίνει ἡ φωνή του λόγῳ ἔκθεσης σὲ βαρειὲς δουλειὲς (βλ. λ.χ. τὸν Μάρκο Βαμβακάρη!) καὶ σὲ περιβάλλον με λαϊκοὺς ἀνθρώπους. Μὲ ἄλλα λόγια, τὸ πρότυπο ποὺ περιγράφω, παραπάνω: τὸ μεικτὸ "μοναστῆρι τῶν θελημιτῶν" εἶναι καὶ μιὰ καρικατούρα τῆς "καλῆς κοινωνίας" τῆς Δύσης. Αὐτὸ τὸ πρότυπο ἑδραιώνεται σύμφωνα μὲ τὸν Ν. Ἐλίας τὸν 12ο-13ο αἰῶνα, καὶ εἶναι αὐλικό. Ἀπὸ κεῖ προέρχεται ἡ εἰκόνα τοῦ "τροβαδούρου" μὲ καλλικέλαδη φωνὴ σὰν τὸν Ἐρωτόκριτο καὶ ἐπίσης ἠ εἰκόνα τῆς Ἁρετούσας. Ὁ Ἐρωτόκριτος μέχρι καὶ μετὰ τὸ 1821 θεωρεῖτο ἀπὸ συντηρητικοὺς κύκλους ὡς βιβλίο ποὺ διαφθείρει τὴν νεολαία. Προσέξτε, ὅμως: τὸ ἴδιο πρότυπο, μπορεῖ νὰ διαδοθῇ καὶ ἀπὸ ἄλλους συντηρητικοὺς κύκλους. Μπορεῖ νὰ μὴν θέλαν οἱ κύκλοι αὐτοὶ νὰ διαβάζουν οἱ νέοι τὸν Ἑρωτόκριτο, ἐπειδὴ ὠθεῖ τὸ ποίημα αὐτὸ τοὺς νέους νἀ ἐρωτεύονται χωρὶς τὴν συγκαταθεση τῶν γονέων τους. Μπορεῖ ὅμως νὰ μὴν θέλουν ἄλλοι κύκλοι οἱ νέοι νὰ διαβάζουν τὴν Ἁμαρτωλῶν Σωτηρία γιὰ τοὺς ἴδιους ἀκριβῶς λόγους. Ἑλπίζω νὰ γίνεται κατανοητὸ γιατὶ θεωρῶ τὰ τελευταῖα ἐντὸς θέματος. Δηλαδή: δὲν τίθεται θέμα νὰ χάσῃ κανεὶς τὴν δουλειά του. Τίθεται θέμα νὰ ὑποταχθῇ ἡ αἰσθητικὴ καὶ τὰ πᾶντα σὲ μιὰ μεταρσιωμένη λατρεία τοῦ χρήματος. Προσθήκη: Θὰ μπορούσατε (μπορούσαμε) νὰ δῆτε τὶς ψάλτριες πολὺ θετικά: πράγματι, ἀλλάζει μιὰ παράδοση χιλιετηρίδας καὶ βάλε ἴσως, ἀλλὰ οἱ γυναῖκες ἀναλαμβάνουν οἱ ἴδιες πλέον, νὰ ἐπανυπογραμμίσουν τὴν πίστη τους σὲ ἀνώτερα ἱδανικά, ἐκει ποὺ ἐμεῖς οἱ ἄνδρες ἔχουμε χάσῃ τὸν μπούσουλα!
Last edited by a moderator: