Θαλασσινός Θαλασσινός
Thalassinos Thalassinos
Αγαπητοί συνάδελφοι ιεροψάλτες,
σας χαιρετώ.
Είναι η πρώτη φορά που εκφράζω απόψεις, γιατί τελευταία πληροφορήθηκα για την ύπαρξη της ιστοσελίδας. Αρχικά εκφράζω τα συγχαρητήριά μου για τους δημιουργούς της και ευχαριστώ για τη δυνατότητα της δημοσιοποίησης των θέσεών μου στο παραπάνω θέμα.
Θα προσπαθήσω συνοπτικά να υποστηρίξω με επιχειρήματα αυτό, που λεπτομερειακά δεν κατόρθωσα στέλνοντας επιστολή στην εφημερίδα των ιεροψαλτικών νέων, επιχειρώντας το στον εδώ ιστότοπο.
Η άποψη του εγκωλπίου του Αναγνώστου της Αποστ. Διακ. στη σελ. 27 σε παραπομπή ότι η χρήση του Αμήν ήταν συνήθεια είναι λάθος.
1. Το ευχετικό Αμήν=γένοιτο, είθε, μακάρι να γίνει δεν είναι απαντητικό μόνο του καταληκτικού νῦν καί ἀεί.., αλλά και άλλων εκφωνήσεων, όπως εἷς Ἅγιος... κ.λπ. Επίσης, στην καταληκτική δέηση όλων των ακολουθιών Δι' εὐχῶν τῶν...Μήπως κι εκεί θα πρέπει να παρέμβουμε και να απαντάμε με το Κύριε ελέησον;
2. Στη δέηση Ἀντιλαβοῦ (αντιλαμβάνομαι) = κατάλαβέ μας, σώσε, ελέησε και διαφύλαξέ μας ο Θεός με τη δική Σου Χάρη ο Λαός απαντούσε με το μακάρι να γίνει αυτό =γένοιτο=Αμήν και όχι με το Κύριε ελέησον. Απαντώντας με το Κύριε ελέησον απομονώνουμε από τη φράση της εκφώνησης τη μία από τις τέσσερις ευχετικές ευκτικές ἀντιλαβοῦ, σῶσον, ἐλέησον, διαφύλαξον και ουσιαστικά ἐπαναλαμβάνουμε την ευχετική προστακτική ἐλέησον. Γιατί; Οι άλλες δεν έχουν καμμία αξία και βαρύτητα;
3. Σε πολλές ευχετικές προστακτικές απαντάμε με το Αμήν. Στον ΑΓΙΑΣΜΟ. Αὐτός οὖν φιλάνθρωπε Βασιλεῦ πάρεσο...καί ἁγίασον... Αμήν. Συντριβήτωσαν... Αμήν. Στη ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ. Κατάπεμψον.. καί ποίησον...Αμήν. Λάβετε, φάγετε...Αμήν. Πίετε... Αμήν. Στην ΑΡΤΟΚΛΑΣΙΑ. ...σκέπασον ἡμᾶς...αποδίωξον, εἰρήνευσον.. Κάθε φορά Αμήν.
Στο ΚΑΤΑΞΙΩΣΟΝ. (ευχετική προστακτική) Και το Αμήν και η αρχαία του ερμηνεία γένοιτο. Αποψή μου το Αμήν απαντητικό της προστακτικής, ενώ το γένοιτο επμηνευτικό για τους μη πεπαιδευμένους Έλληνες χρισστιανούς γαιτί η λέξη είναι εβραϊκή.
4. Το Αμήν προσφιλής έκφραση του Χριστού.
5. Το Αμήν δημιουργεί ποικιλία σε ωρισμένα σημεία και μας περνάει από το Κύριε ελέησον στο παράσχου Κύριε.
6. Στη λαϊκή παροιμία ( δεν αναφέρομαι στην ουσία της αλλά στην ύπαρξή της) λέγεται: Το πολύ το Κύριε ελέησον το βαριέται κι ο παππάς.
Πολύ σωστά, λοιπόν, στην παράδοσή μας, που δεν είναι αρτηριοσκληρωτική και στατική, αλλά δυναμική και λογική, καθιερώθηκε η παραπάνω συνήθεια, όπως το νεώτερο εγκόλπιο, λανθασμένα, κατά την άποψή μου, χαρακτηρίζει.
σας χαιρετώ.
Είναι η πρώτη φορά που εκφράζω απόψεις, γιατί τελευταία πληροφορήθηκα για την ύπαρξη της ιστοσελίδας. Αρχικά εκφράζω τα συγχαρητήριά μου για τους δημιουργούς της και ευχαριστώ για τη δυνατότητα της δημοσιοποίησης των θέσεών μου στο παραπάνω θέμα.
Θα προσπαθήσω συνοπτικά να υποστηρίξω με επιχειρήματα αυτό, που λεπτομερειακά δεν κατόρθωσα στέλνοντας επιστολή στην εφημερίδα των ιεροψαλτικών νέων, επιχειρώντας το στον εδώ ιστότοπο.
Η άποψη του εγκωλπίου του Αναγνώστου της Αποστ. Διακ. στη σελ. 27 σε παραπομπή ότι η χρήση του Αμήν ήταν συνήθεια είναι λάθος.
1. Το ευχετικό Αμήν=γένοιτο, είθε, μακάρι να γίνει δεν είναι απαντητικό μόνο του καταληκτικού νῦν καί ἀεί.., αλλά και άλλων εκφωνήσεων, όπως εἷς Ἅγιος... κ.λπ. Επίσης, στην καταληκτική δέηση όλων των ακολουθιών Δι' εὐχῶν τῶν...Μήπως κι εκεί θα πρέπει να παρέμβουμε και να απαντάμε με το Κύριε ελέησον;
2. Στη δέηση Ἀντιλαβοῦ (αντιλαμβάνομαι) = κατάλαβέ μας, σώσε, ελέησε και διαφύλαξέ μας ο Θεός με τη δική Σου Χάρη ο Λαός απαντούσε με το μακάρι να γίνει αυτό =γένοιτο=Αμήν και όχι με το Κύριε ελέησον. Απαντώντας με το Κύριε ελέησον απομονώνουμε από τη φράση της εκφώνησης τη μία από τις τέσσερις ευχετικές ευκτικές ἀντιλαβοῦ, σῶσον, ἐλέησον, διαφύλαξον και ουσιαστικά ἐπαναλαμβάνουμε την ευχετική προστακτική ἐλέησον. Γιατί; Οι άλλες δεν έχουν καμμία αξία και βαρύτητα;
3. Σε πολλές ευχετικές προστακτικές απαντάμε με το Αμήν. Στον ΑΓΙΑΣΜΟ. Αὐτός οὖν φιλάνθρωπε Βασιλεῦ πάρεσο...καί ἁγίασον... Αμήν. Συντριβήτωσαν... Αμήν. Στη ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ. Κατάπεμψον.. καί ποίησον...Αμήν. Λάβετε, φάγετε...Αμήν. Πίετε... Αμήν. Στην ΑΡΤΟΚΛΑΣΙΑ. ...σκέπασον ἡμᾶς...αποδίωξον, εἰρήνευσον.. Κάθε φορά Αμήν.
Στο ΚΑΤΑΞΙΩΣΟΝ. (ευχετική προστακτική) Και το Αμήν και η αρχαία του ερμηνεία γένοιτο. Αποψή μου το Αμήν απαντητικό της προστακτικής, ενώ το γένοιτο επμηνευτικό για τους μη πεπαιδευμένους Έλληνες χρισστιανούς γαιτί η λέξη είναι εβραϊκή.
4. Το Αμήν προσφιλής έκφραση του Χριστού.
5. Το Αμήν δημιουργεί ποικιλία σε ωρισμένα σημεία και μας περνάει από το Κύριε ελέησον στο παράσχου Κύριε.
6. Στη λαϊκή παροιμία ( δεν αναφέρομαι στην ουσία της αλλά στην ύπαρξή της) λέγεται: Το πολύ το Κύριε ελέησον το βαριέται κι ο παππάς.
Πολύ σωστά, λοιπόν, στην παράδοσή μας, που δεν είναι αρτηριοσκληρωτική και στατική, αλλά δυναμική και λογική, καθιερώθηκε η παραπάνω συνήθεια, όπως το νεώτερο εγκόλπιο, λανθασμένα, κατά την άποψή μου, χαρακτηρίζει.